စေလၿမိဳ႕ အတြက္ လူနာတင္ယာဥ္ ကို အလွဴခံခဲ့ရာ
အရွင္ေသာမ
(ထား၀ယ္) မွ လွဴေပးမည္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်မ ေကာက္ခံထားေသာအလွဴေငြမ်ားကို
ထမ္းစင္ ႏွင့္ ကားၿပဳၿပင္ေရးတြင္ အသုံးၿပဳသြားမည္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
က်မ ႏွင့္အတူ စေလၿမိဳ႕ လူနာတင္ယာဥ္အတြက္ အတူဒါနၿပဳသူမ်ားကို ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ႏွင့္ ၀မ္းေၿမာက္စြာသာဓုေခၚဆိုပါေၾကာင္း ။
က်မ ေကာက္ခံထားေသာ အလွဴေငြမ်ားမွာ
၁) ကိုခင္ေမာင္ဦး+မသႏၱာလြင္ မိသားစု = S$200.00
၂) မဇြန္ ( စေလတြင္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာဆရာမ ေဒၚယဥ္ယဥ္ေရႊ၏သမီး) = S$100.00
၃) ဦးစံမာ + ေဒၚေဒါင္း မိသားစု (ေခ်ာက္)= S$50.00
၄)မခိုင္စုလြင္ (စေလ) = S$50.00
၅) ကိုေဇယ်ာမင္း (စေလ - ကိုေက်ာ္မိုး မ၀င္းပပစိုးတို႕မွတဆင့္လွဴဒါန္းသည္) =
S$50.00
၆)ကိုေအးေက်ာ္ +မလြင္မာႏိုင္ = S$50.00
စုစုေပါင္း
S$500.00 ကို 2013 ဒီဇင္ဘာလ မကုန္မီ ဦးေဌးလြင္ ( စေလၾကက္ေၿခနီ ) ႏွင့္
ကိုခ်စ္ေဇာေ၀ ( စေလ ၾကက္ေၿခနီ ) တို႕ထံ လႊဲေပးမည္ ၿဖစ္ပါေၾကာင္း ။
Sunday, December 15, 2013
Monday, December 9, 2013
ေမတၱာၿဖန္႕မိုး ရတု ကိုး
းဒီရင္ခြင္ရိပ္ မွာ နားခို္ခဲ့တာ ကိုးႏွစ္တိုင္ခဲ့ၿပီ ။
ဒီအရိပ္ကိုစ၀င္ခဲ့တုန္းကေတာ့ ခ်စ္ၿခင္းသက္သက္နဲ႕သာ ...
သစ္ကိုင္းက်ဲက်ဲ နဲ႕ အားယူတက္စ အပင္ေလးဟာ အကိုင္းအခက္ၿဖာၿပီး စိမ္းလန္းလာမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာခဲ့ဘူး ။
အရိပ္ေလးမွာ နားခိုရင္း အပင္ေၿခ ေၿမၿပင္ကိုရွင္းလို႕ ၊ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ေၿမဆီေကၽြး ကုိယ္တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့တာေပါ ့ ။
ကိုယ္ကလဲ ေမတၱာေရေအး ေလာင္းခဲ့သလို သူ႕ရဲ႕ဗီဇမ်ိဳးေစ့ကလဲ မွန္ခဲ့လို႕ၿဖစ္မယ္ ။ တစ္ေန႕တစ္ၿခားရွင္သန္ၾကီးထြားၿပီး အကိုင္းေလးအခက္ေလးေတြနဲ႕ၿဖစ္လာတယ္ ။
ေနပူၿပင္းတဲ့ ေနရာမို႕ထင္တယ္ အရမ္းၾကီးေတာ့ စိမ္းလန္းမေနေသးဘူး ။
အခုေတာ့ ကိုယ္လဲ ဒီရင္ခြင္ေအးရိပ္မွာ စိတ္ဒုံးဒုံးခ် နားေနခဲ့ၿပီ ။
အရိပ္ေအာက္၀င္ၿပီးမၾကာခင္ စၿပီးသီးတဲ့ အသီးေလးဟာ ႏုႏုေလးမွာေၾကြက်သြားခဲ့တယ္ ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္ေတြ ဟာ ဒီအပင္ရိပ္မွာပဲ ေၾကြက်ခဲ့ရတာမို႕ သူ႕ရဲ႕ ရွင္သန္ၿခင္းေတြထဲမွာ ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြပါ အတူတူစီးေမ်ာခဲ့တာ .....။
အခုေတာ့ လဲ ေနာက္ထပ္ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာခဲ့ၿပီ ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ရယ္သံေတြ မွာ သူ႕အရြက္ေတြလွဳဳပ္ခတ္တဲ့အသံေတြပါ ေရာၿပီး ညိဳးညိဳးညံညံထြက္လာတာေပါ့ ။
ေလၿပည္ညွင္းေလးေတြနဲ႕အတူ ပန္းကေလးရဲ႕ရနံ႕ေမႊးပ်ံ႕လာဖို႕ ၾကိဳးစား ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ကိုယ္နဲ႕ ပန္းေလးအတြက္ ဒီရင္ခြင္ရိပ္ၾကီး တစ္ေန႕တစ္ၿခားေအးၿမလာဖို႕ အပင္ေလးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရွင္သန္ၿပီး ၾကီးမားစိမ္းလန္းလာပါေစလို႕သာ ဆုေတာင္းရတာပဲ။
သစ္ပင္ၾကီး ၾကီးမား အရိပ္အာ၀ါသ ေအးလာတာနဲ႕အတူ အရိပ္ခိုခ်င္တဲ့သူေတြ တစ္စတစ္စ နဲ႕ ၀င္လာၾကမွာလဲ သဘာ၀ပါ ။
အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္သာ သူတို႕ကို ေနရာေပးရင္း နဲ႕ ကိုယ္ေတြဟာ ေဘးမေရာက္သြားပါေစနဲ႕သာ ဆုေတာင္းရမွာပဲ ။
ဒီလိုပဲ သူ႕အကိုင္းအခက္ေတြကို လာနားၾကမယ့္ ငွက္ေတြ ဒဏ္ေၾကာင့္ သူ႕မွာေလးလံပင္ပန္းတာေတြ ရွိလာမွာပဲ ေနာ္။ အပင္ၿမင့္လာတာနဲ႕ အမွ် ေလၿပင္း ေနၿပင္းဒဏ္ ကိုသူပိုခံရေတာ့မယ္ ။
အေကာင္းနဲ႕အဆိုးတြဲေနမယ့္ေလာကၾကီးမွာ ဒီိလို ခံစားရမွာေတြ ေတြးေၿကာက္ၿပီး ဒီအပင္ၾကီးဟာ ပိုၿပီး အရိပ္ၿဖာ စိမ္းလန္း လာမွာကို ေၾကာင့္ၾကပူပင္လို႕ၿဖင့္ မေနပါဘူး ။
သူ႕ရဲ႕ ဗီဇမ်ိဳးေစ့ ရွိသေလာက္ ၾကီးမား ရွင္သန္ စိမ္းလန္းေနဖို႕ ကို္ယ္ကေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေပးေနဦးမွာပါ ။
ကိုယ္တို႕ကို ၉ ႏွစ္တာလုံး သူတတ္ႏိုင္သမွ် ေအးၿမေအာင္ ေမတၱာရိပ္မိုးေပးခဲ့ သလို
ကိုယ္နဲ႕ အတူ ပန္းကေလး လန္းစြင့္ လွပ ေမႊးပ်ံ႕ေစဖို႕ ေအးရိပ္ နဲ႕ အားအင္ေတြအသက္ထက္ဆုံးတုိင္ေပးနိုင္ပါေစ လို႕ သာ ။ ။
9th Anniversary KMO + TDL
မေတ္တာဖြန့်မိုး ရတု ကိုး ဒီရင်ခွင်ရိပ် မှာ နားခိုခဲ့တာ ကိုးနှစ်တိုင်ခဲ့ပြီ ။ ဒီအရိပ်ကိုစဝင်ခဲ့တုန်းကတော့ ချစ်ခြင်းသက်သက်နဲ့သာ ... သစ်ကိုင်းကျဲကျဲ နဲ့ အားယူတက်စ အပင်လေးဟာ အကိုင်းအခက်ဖြာပြီး စိမ်းလန်းလာမယ်ဆိုတာ မသေချာခဲ့ဘူး ။ အရိပ်လေးမှာ နားခိုရင်း အပင်ခြေ မြေပြင်ကိုရှင်းလို့ ၊ ရေလောင်းပေါင်းသင် မြေဆီကျွေး ကိုယ်တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ခဲ့တာပေါ့ ။ ကိုယ်ကလဲ မေတ္တာရေအေး လောင်းခဲ့သလို သူ့ရဲ့ဗီဇမျိုးစေ့ကလဲ မှန်ခဲ့လို့ဖြစ်မယ် ။ တစ်နေ့တစ်ခြားရှင်သန်ကြီးထွားပြီး အကိုင်းလေးအခက်လေးတွေနဲ့ဖြစ်လာတယ် ။ နေပူပြင်းတဲ့ နေရာမို့ထင်တယ် အရမ်းကြီးတော့ စိမ်းလန်းမနေသေးဘူး ။ အခုတော့ ကိုယ်လဲ ဒီရင်ခွင်အေးရိပ်မှာ စိတ်ဒုံးဒုံးချ နားနေခဲ့ပြီ ။ အရိပ်အောက်ဝင်ပြီးမကြာခင် စပြီးသီးတဲ့ အသီးလေးဟာ နုနုလေးမှာကြွေကျသွားခဲ့တယ် ။ ကိုယ့်ရဲ့ ဝမ်းနည်းမျက်ရည်တွေ ဟာ ဒီအပင်ရိပ်မှာပဲ ကြွေကျခဲ့ရတာမို့ သူ့ရဲ့ ရှင်သန်ခြင်းတွေထဲမှာ ကိုယ့်မျက်ရည်တွေပါ အတူတူစီးမျောခဲ့တာ .....။ အခုတော့ လဲ နောက်ထပ် ပန်းလေးတစ်ပွင့် ပွင့်လာခဲ့ပြီ ။ ကိုယ့်ရဲ့ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်တဲ့ရယ်သံတွေ မှာ သူ့အရွက်တွေလှုုပ်ခတ်တဲ့အသံတွေပါ ရောပြီး ညိုးညိုးညံညံထွက်လာတာပေါ့ ။ လေပြည်ညှင်းလေးတွေနဲ့အတူ ပန်းကလေးရဲ့ရနံ့မွှေးပျံ့လာဖို့ ကြိုးစား ဆုတောင်းနေမိတယ်။ ကိုယ်နဲ့ ပန်းလေးအတွက် ဒီရင်ခွင်ရိပ်ကြီး တစ်နေ့တစ်ခြားအေးမြလာဖို့ အပင်လေးဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာရှင်သန်ပြီး ကြီးမားစိမ်းလန်းလာပါစေလို့သာ ဆုတောင်းရတာပဲ။ သစ်ပင်ကြီး ကြီးမား အရိပ်အာဝါသ အေးလာတာနဲ့အတူ အရိပ်ခိုချင်တဲ့သူတွေ တစ်စတစ်စ နဲ့ ဝင်လာကြမှာလဲ သဘာဝပါ ။ အဲဒီအချိန်ကျရင်သာ သူတို့ကို နေရာပေးရင်း နဲ့ ကိုယ်တွေဟာ ဘေးမရောက်သွားပါစေနဲ့သာ ဆုတောင်းရမှာပဲ ။ ဒီလိုပဲ သူ့အကိုင်းအခက်တွေကို လာနားကြမယ့် ငှက်တွေ ဒဏ်ကြောင့် သူ့မှာလေးလံပင်ပန်းတာတွေ ရှိလာမှာပဲ နော်။ အပင်မြင့်လာတာနဲ့ အမျှ လေပြင်း နေပြင်းဒဏ် ကိုသူပိုခံရတော့မယ် ။ အကောင်းနဲ့အဆိုးတွဲနေမယ့်လောကကြီးမှာ ဒီလို ခံစားရမှာတွေ တွေးကြောက်ပြီး ဒီအပင်ကြီးဟာ ပိုပြီး အရိပ်ဖြာ စိမ်းလန်း လာမှာကို ကြောင့်ကြပူပင်လို့ဖြင့် မနေပါဘူး ။ သူ့ရဲ့ ဗီဇမျိုးစေ့ ရှိသလောက် ကြီးမား ရှင်သန် စိမ်းလန်းနေဖို့ ကိုယ်ကတော့ ကိုယ်တတ်နိုင်သမျှ ရေလောင်း ပေါင်းသင်ပေးနေဦးမှာပါ ။ ကိုယ်တို့ကို ၉ နှစ်တာလုံး သူတတ်နိုင်သမျှ အေးမြအောင် မေတ္တာရိပ်မိုးပေးခဲ့ သလို ကိုယ်နဲ့ အတူ ပန်းကလေး လန်းစွင့် လှပ မွှေးပျံ့စေဖို့ အေးရိပ် နဲ့ အားအင်တွေအသက်ထက်ဆုံးတိုင်ပေးနိုင်ပါစေ လို့ သာ ။ ။
ဒီအရိပ္ကိုစ၀င္ခဲ့တုန္းကေတာ့ ခ်စ္ၿခင္းသက္သက္နဲ႕သာ ...
သစ္ကိုင္းက်ဲက်ဲ နဲ႕ အားယူတက္စ အပင္ေလးဟာ အကိုင္းအခက္ၿဖာၿပီး စိမ္းလန္းလာမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာခဲ့ဘူး ။
အရိပ္ေလးမွာ နားခိုရင္း အပင္ေၿခ ေၿမၿပင္ကိုရွင္းလို႕ ၊ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ ေၿမဆီေကၽြး ကုိယ္တတ္ႏိုင္သမွ် လုပ္ခဲ့တာေပါ ့ ။
ကိုယ္ကလဲ ေမတၱာေရေအး ေလာင္းခဲ့သလို သူ႕ရဲ႕ဗီဇမ်ိဳးေစ့ကလဲ မွန္ခဲ့လို႕ၿဖစ္မယ္ ။ တစ္ေန႕တစ္ၿခားရွင္သန္ၾကီးထြားၿပီး အကိုင္းေလးအခက္ေလးေတြနဲ႕ၿဖစ္လာတယ္ ။
ေနပူၿပင္းတဲ့ ေနရာမို႕ထင္တယ္ အရမ္းၾကီးေတာ့ စိမ္းလန္းမေနေသးဘူး ။
အခုေတာ့ ကိုယ္လဲ ဒီရင္ခြင္ေအးရိပ္မွာ စိတ္ဒုံးဒုံးခ် နားေနခဲ့ၿပီ ။
အရိပ္ေအာက္၀င္ၿပီးမၾကာခင္ စၿပီးသီးတဲ့ အသီးေလးဟာ ႏုႏုေလးမွာေၾကြက်သြားခဲ့တယ္ ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ၀မ္းနည္းမ်က္ရည္ေတြ ဟာ ဒီအပင္ရိပ္မွာပဲ ေၾကြက်ခဲ့ရတာမို႕ သူ႕ရဲ႕ ရွင္သန္ၿခင္းေတြထဲမွာ ကိုယ့္မ်က္ရည္ေတြပါ အတူတူစီးေမ်ာခဲ့တာ .....။
အခုေတာ့ လဲ ေနာက္ထပ္ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာခဲ့ၿပီ ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ရယ္သံေတြ မွာ သူ႕အရြက္ေတြလွဳဳပ္ခတ္တဲ့အသံေတြပါ ေရာၿပီး ညိဳးညိဳးညံညံထြက္လာတာေပါ့ ။
ေလၿပည္ညွင္းေလးေတြနဲ႕အတူ ပန္းကေလးရဲ႕ရနံ႕ေမႊးပ်ံ႕လာဖို႕ ၾကိဳးစား ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
ကိုယ္နဲ႕ ပန္းေလးအတြက္ ဒီရင္ခြင္ရိပ္ၾကီး တစ္ေန႕တစ္ၿခားေအးၿမလာဖို႕ အပင္ေလးဟာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာရွင္သန္ၿပီး ၾကီးမားစိမ္းလန္းလာပါေစလို႕သာ ဆုေတာင္းရတာပဲ။
သစ္ပင္ၾကီး ၾကီးမား အရိပ္အာ၀ါသ ေအးလာတာနဲ႕အတူ အရိပ္ခိုခ်င္တဲ့သူေတြ တစ္စတစ္စ နဲ႕ ၀င္လာၾကမွာလဲ သဘာ၀ပါ ။
အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္သာ သူတို႕ကို ေနရာေပးရင္း နဲ႕ ကိုယ္ေတြဟာ ေဘးမေရာက္သြားပါေစနဲ႕သာ ဆုေတာင္းရမွာပဲ ။
ဒီလိုပဲ သူ႕အကိုင္းအခက္ေတြကို လာနားၾကမယ့္ ငွက္ေတြ ဒဏ္ေၾကာင့္ သူ႕မွာေလးလံပင္ပန္းတာေတြ ရွိလာမွာပဲ ေနာ္။ အပင္ၿမင့္လာတာနဲ႕ အမွ် ေလၿပင္း ေနၿပင္းဒဏ္ ကိုသူပိုခံရေတာ့မယ္ ။
အေကာင္းနဲ႕အဆိုးတြဲေနမယ့္ေလာကၾကီးမွာ ဒီိလို ခံစားရမွာေတြ ေတြးေၿကာက္ၿပီး ဒီအပင္ၾကီးဟာ ပိုၿပီး အရိပ္ၿဖာ စိမ္းလန္း လာမွာကို ေၾကာင့္ၾကပူပင္လို႕ၿဖင့္ မေနပါဘူး ။
သူ႕ရဲ႕ ဗီဇမ်ိဳးေစ့ ရွိသေလာက္ ၾကီးမား ရွင္သန္ စိမ္းလန္းေနဖို႕ ကို္ယ္ကေတာ့ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သမွ် ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ေပးေနဦးမွာပါ ။
ကိုယ္တို႕ကို ၉ ႏွစ္တာလုံး သူတတ္ႏိုင္သမွ် ေအးၿမေအာင္ ေမတၱာရိပ္မိုးေပးခဲ့ သလို
ကိုယ္နဲ႕ အတူ ပန္းကေလး လန္းစြင့္ လွပ ေမႊးပ်ံ႕ေစဖို႕ ေအးရိပ္ နဲ႕ အားအင္ေတြအသက္ထက္ဆုံးတုိင္ေပးနိုင္ပါေစ လို႕ သာ ။ ။
9th Anniversary KMO + TDL
မေတ္တာဖြန့်မိုး ရတု ကိုး ဒီရင်ခွင်ရိပ် မှာ နားခိုခဲ့တာ ကိုးနှစ်တိုင်ခဲ့ပြီ ။ ဒီအရိပ်ကိုစဝင်ခဲ့တုန်းကတော့ ချစ်ခြင်းသက်သက်နဲ့သာ ... သစ်ကိုင်းကျဲကျဲ နဲ့ အားယူတက်စ အပင်လေးဟာ အကိုင်းအခက်ဖြာပြီး စိမ်းလန်းလာမယ်ဆိုတာ မသေချာခဲ့ဘူး ။ အရိပ်လေးမှာ နားခိုရင်း အပင်ခြေ မြေပြင်ကိုရှင်းလို့ ၊ ရေလောင်းပေါင်းသင် မြေဆီကျွေး ကိုယ်တတ်နိုင်သမျှ လုပ်ခဲ့တာပေါ့ ။ ကိုယ်ကလဲ မေတ္တာရေအေး လောင်းခဲ့သလို သူ့ရဲ့ဗီဇမျိုးစေ့ကလဲ မှန်ခဲ့လို့ဖြစ်မယ် ။ တစ်နေ့တစ်ခြားရှင်သန်ကြီးထွားပြီး အကိုင်းလေးအခက်လေးတွေနဲ့ဖြစ်လာတယ် ။ နေပူပြင်းတဲ့ နေရာမို့ထင်တယ် အရမ်းကြီးတော့ စိမ်းလန်းမနေသေးဘူး ။ အခုတော့ ကိုယ်လဲ ဒီရင်ခွင်အေးရိပ်မှာ စိတ်ဒုံးဒုံးချ နားနေခဲ့ပြီ ။ အရိပ်အောက်ဝင်ပြီးမကြာခင် စပြီးသီးတဲ့ အသီးလေးဟာ နုနုလေးမှာကြွေကျသွားခဲ့တယ် ။ ကိုယ့်ရဲ့ ဝမ်းနည်းမျက်ရည်တွေ ဟာ ဒီအပင်ရိပ်မှာပဲ ကြွေကျခဲ့ရတာမို့ သူ့ရဲ့ ရှင်သန်ခြင်းတွေထဲမှာ ကိုယ့်မျက်ရည်တွေပါ အတူတူစီးမျောခဲ့တာ .....။ အခုတော့ လဲ နောက်ထပ် ပန်းလေးတစ်ပွင့် ပွင့်လာခဲ့ပြီ ။ ကိုယ့်ရဲ့ ဝမ်းသာပျော်ရွှင်တဲ့ရယ်သံတွေ မှာ သူ့အရွက်တွေလှုုပ်ခတ်တဲ့အသံတွေပါ ရောပြီး ညိုးညိုးညံညံထွက်လာတာပေါ့ ။ လေပြည်ညှင်းလေးတွေနဲ့အတူ ပန်းကလေးရဲ့ရနံ့မွှေးပျံ့လာဖို့ ကြိုးစား ဆုတောင်းနေမိတယ်။ ကိုယ်နဲ့ ပန်းလေးအတွက် ဒီရင်ခွင်ရိပ်ကြီး တစ်နေ့တစ်ခြားအေးမြလာဖို့ အပင်လေးဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာရှင်သန်ပြီး ကြီးမားစိမ်းလန်းလာပါစေလို့သာ ဆုတောင်းရတာပဲ။ သစ်ပင်ကြီး ကြီးမား အရိပ်အာဝါသ အေးလာတာနဲ့အတူ အရိပ်ခိုချင်တဲ့သူတွေ တစ်စတစ်စ နဲ့ ဝင်လာကြမှာလဲ သဘာဝပါ ။ အဲဒီအချိန်ကျရင်သာ သူတို့ကို နေရာပေးရင်း နဲ့ ကိုယ်တွေဟာ ဘေးမရောက်သွားပါစေနဲ့သာ ဆုတောင်းရမှာပဲ ။ ဒီလိုပဲ သူ့အကိုင်းအခက်တွေကို လာနားကြမယ့် ငှက်တွေ ဒဏ်ကြောင့် သူ့မှာလေးလံပင်ပန်းတာတွေ ရှိလာမှာပဲ နော်။ အပင်မြင့်လာတာနဲ့ အမျှ လေပြင်း နေပြင်းဒဏ် ကိုသူပိုခံရတော့မယ် ။ အကောင်းနဲ့အဆိုးတွဲနေမယ့်လောကကြီးမှာ ဒီလို ခံစားရမှာတွေ တွေးကြောက်ပြီး ဒီအပင်ကြီးဟာ ပိုပြီး အရိပ်ဖြာ စိမ်းလန်း လာမှာကို ကြောင့်ကြပူပင်လို့ဖြင့် မနေပါဘူး ။ သူ့ရဲ့ ဗီဇမျိုးစေ့ ရှိသလောက် ကြီးမား ရှင်သန် စိမ်းလန်းနေဖို့ ကိုယ်ကတော့ ကိုယ်တတ်နိုင်သမျှ ရေလောင်း ပေါင်းသင်ပေးနေဦးမှာပါ ။ ကိုယ်တို့ကို ၉ နှစ်တာလုံး သူတတ်နိုင်သမျှ အေးမြအောင် မေတ္တာရိပ်မိုးပေးခဲ့ သလို ကိုယ်နဲ့ အတူ ပန်းကလေး လန်းစွင့် လှပ မွှေးပျံ့စေဖို့ အေးရိပ် နဲ့ အားအင်တွေအသက်ထက်ဆုံးတိုင်ပေးနိုင်ပါစေ လို့ သာ ။ ။
Thursday, November 21, 2013
လူ႕ၿပည္က အပ္တစ္စင္း နဲ႕ နတ္ၿပည္က အပ္တစ္စင္း ထိခါနီးမွ လြဲေခ်ာ္ၿခင္း အေၾကာင္းမ်ား (၁)
မာရသြန္ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ တို႕ ပန္း၀င္ခါနီး ေၿခေခါက္လဲသြားရင္ေတာင္
ေဘးကၾကည့္ေနတဲ့သူေတြအဖို႕ ဟာ ခနဲ ဟင္ ခနဲ မခ်င့္မရဲ တႏုံ႕ႏုံ႕ၿဖစ္ၾကရေသးတာ
...လူ႕ၿပည္က အပ္တစ္စင္း နဲ႕ နတ္ၿပည္က အပ္တစ္စင္းတို႕ ထိေတြ႕ခါနီးမွ
လြဲသြားတယ္ ၊ သူတို႕ ထိေတာ့ ေတြ႕ေတာ့မွာကို ဟိုးအစထြက္လာထဲက
ၾကည္ႏူးေက်နပ္မွဴနဲ႕ အစဥ္တစိုက္ၾကည့္လာတဲ့သူေတြအဖို႕ ကေတာ့ မခ်င့္မရဲ
တႏုံ႕ႏုံ႕ သာမက ခံစားရေတာ့မွာ ။ ဒါက ေဘးလူအဆင့္ေပါ့ ။
ကာယကံရွင္ေတြမွာေတာ့ သူတို႕အေမွ်ာ္လင့္ၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ လက္၀ယ္ရခါနီး ရတနာေလးဟာ ၿဗဳန္းဆို ေပ်ာက္သြားရင္ မယုံႏို္င္မွဴ နဲ႕အတူ တစ္ေၿမ႕ေၿမ႕ ပူေဆြးတဲ့ေသာက ကိုခံစားရမွာ ။
ပုံမွာၾကည့္ပါဦး ။ ၂၈ ပတ္မွာ ကေလးေလးက အဂၤါစုံေနပါၿပီ ။ သူေလးမိခင္ရဲ႕ဗိုက္ထဲစေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ဘယ္အရြယ္ ဘယ္လို ဘာေတြဖြံ႕ၿဖိဳးတယ္ဆိုတာကို Ultrasound ကေနတဆင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္သိလာရတဲ့ ကိုယ့္ေသြးသား ေလးရယ္လို႕ ခ်စ္ခင္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြဟာ သူေလး ၈ လမွာ ရုတ္တရက္ ခြဲခြာသြားမယ္ဆို ယုံေတာင္ ယုံႏိုင္မယ္မဟုတ္ဘူး ။
ကေလးေလးဟာ Placenta Previa ေၾကာင့္ ဆုံးသြားတယ္ တဲ့ ။
က်မ ကေတာ့ ေဘးလူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ မခ်င့္မရဲ စိတ္မေကာင္းၿပီး ဘာေၾကာင့္ Placenta Previa ဟာ ေသတဲ့အထိ ၿဖစ္ႏိုင္သလဲ လို႕ တႏုံ႕ႏုံ႕ အေတြးနဲ႕ လက္လွမ္းမွီရာ စာေတြကို ရွာဖတ္ၿပီး မိတ္ေဆြတို႕ကိုလဲ ဗဟုသုတ အေနနဲ႕ ဖတ္ေစခ်င္လို႕ ဒီႏုတ္စ္ေလးကို ကူးေရးေပးတာပါ ။
သေႏၶတည္ျခင္း၊ သေႏၶတားျခင္း၊ သေႏၶရေစျခင္း ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ .........ေဒါက္တာေအးေက်ာ္(ဇ ီ၀ကမၼေဗဒ)
http://www.mediafire.com/download/b8xndjhddiz99y3/%E1%80%B1%E1%80%92%E1%80%AB%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%A1%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B9+-+%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%81%80%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%86%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%81%E1%80%84%E1%80%B9.pdf
မွာ ဒီလိုေရးပါတယ္ ။
စာမ်က္ႏွာ ၁၀၈
ည ) အခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား
အခ်င္းသည္ သေႏၶသားက်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳးမွဴအတြက္မည္မွ်အေရးၾကီးေၾကာင္း ေဖာ္ၿပခဲ့ၿပီးၿဖစ္သည္ ။အခ်င္း၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ သေႏၶသား၌သာမက မိခင္အတြက္ပါ အႏၱရာယ္ရွိေၾကာင္းဗဟုသုတအၿဖစ္သိထားသင့္ပါသည္ ။
အခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
၁)Abruptio Placenta အခ်ိန္မတိုင္မီ အခ်င္းကြာၿခင္း ႏွင့္
၂)Placenta Previa အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္မွ်တင္ၿပေပးပါမည္။
Abruptio Placenta ဆိုသည္မွာ သေႏၶသား ရက္ပတ္ ၂၀ မတိုင္မီ အခ်င္းသည္ သားအိမ္နံရံမွကြာသြားၿခင္းကို ဆိုလိုပါသည္ ။
ထိုသိ္ု႕ၿဖစ္ရၿခင္းမွာ
- ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၿခင္း
- ခ်က္ၾကိဳးတိုလြန္းၿခင္း-နာတာရွည္ ေသြးတိုးေရာဂါ
- ကို္ယ္၀န္ဆိပ္တက္ၿခင္း
-ၾကီးထြားလာေသာသားအိမ္မွ ေသြးေၾကာမၾကီးအားဖိမိၿခင္း-အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့ၿခင္း-ငါးၾကိမ္အထက္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿခင္းစသည့္အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ၿဖစ္ရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္ ။
အခ်ိန္မတိုင္မီ အခ်င္းကြာသြားမွဴေၾကာင့္ ေအာက္ေဖာ္ၿပပါေနာက္ဆက္တြဲ အရွဳပ္အေထြးမ်ားၿဖစ္ေပၚလာနို္င္ပါသည္ ။
က) ေသြးသြန္ၿခင္း
ခ)ေသြးခဲမွဴၿဖစ္စဥ္ပ်က္ယြင္းၿခင္း
ဂ)ေရွာ့ခ္ Shock ရၿခင္း
ဃ)ကေလးငယ္ ရွင္သန္ရန္ အခက္အခဲၾကဳံရၿခင္း
င) ရုတ္တရက္ေက်ာက္ကပ္လုပ္ငန္းမ်ား ပ်က္စီးသြားၿခင္း
စ) မိခင္သို႕မဟုတ္ ကေလးေသဆုံးၿခင္း
Placenta Previa အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း
အခ်င္းသည္ သားအိမ္၏ေအာက္ပိုင္း၌ တြယ္ကပ္ၿခင္းေၾကာင့္ သားအိမ္အ၀သို႕ေရာက္ေနၿခင္း သို႕မဟုတ္ သားအိမ္အ၀အား ဖုံးအုပ္ထားၿခင္း ရွိပါက ယင္းအေၿခအေနကို Placenta Previa အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း ဟု ေခၚပါသည္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ေလာင္း ၂၀၀ တြင္ အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း တစ္ ဦး ရွိႏိုင္ပါသည္ ။
အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္းအေၾကာင္းကို ဇာစ္ၿမစ္ကိုအတိအက်မသိႏိုင္ၾကေပ ။ သို႕ေသာ္မၾကာခင္က ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာကို္ယ၀န္ေဆာင္ခဲ့ၿခင္း ၊ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ၿခင္း ႏွင့္ ယခင္က ကို္ယ၀န္ကို ခြဲစိတ္ေမြးဖြားခဲ့ၿခင္းမ်ားသည္ အခ်င္းေရွ႕ေရာက္မွဴကို ၿဖစ္ေစေသာအေၾကာင္းမ်ားၿဖစ္သည္ဟု လက္ခံထားၾကပါသည္။
အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ေသာကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္မ်ားအား ေဆးရုံ၌ တက္ေရာက္ေစ၍ နည္းလမ္းမွန္ကန္စြာၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ကုသေပးပါက မိခင္အတြက္ အႏၱရာယ္မရွိႏိုင္ပါ ။
ေသခ်ာစြာဂရုတစိုက္ေစာင့္ေွရာက္မွဴေၾကာင့္ ကေလးေသႏွဳန္းက်ဆင္းသြားသည္ဆိုေသာ္လည္း ေသဆုံးမွဳႏွဳန္းမွာ ၁၅% မွ ၂၀% ထိရွိေနပါေသးသည္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးမ်ား မိန္းမ အဂၤါမွ ေသြးဆင္းၿခင္းၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ အထက္ေဖာ္ၿပပါ အခ်ိန္မတိုင္မီ အခ်င္းကြာၿခင္း ႏွင့္ အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္းမ်ား ၿဖစ္ႏိုင္ပါသၿဖင့္ ခ်က္ၿခင္း ေဆးရုံ ၊ ေဆးခန္းမ်ားသို႕ သြားေရာက္ၿပသ၍ လိုအပ္ေသာၿပဳစု ကုသမွဴကို ခံယူရမည္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Placenta Previa Causes,Symptoms, Treatments
http://www.webmd.com/baby/understanding-placenta-previa-basics
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ထပ္မံရွာဖတ္ၿပီး ဆက္ကူးေရးေပးပါမယ္ ။
ကာယကံရွင္ေတြမွာေတာ့ သူတို႕အေမွ်ာ္လင့္ၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ လက္၀ယ္ရခါနီး ရတနာေလးဟာ ၿဗဳန္းဆို ေပ်ာက္သြားရင္ မယုံႏို္င္မွဴ နဲ႕အတူ တစ္ေၿမ႕ေၿမ႕ ပူေဆြးတဲ့ေသာက ကိုခံစားရမွာ ။
ပုံမွာၾကည့္ပါဦး ။ ၂၈ ပတ္မွာ ကေလးေလးက အဂၤါစုံေနပါၿပီ ။ သူေလးမိခင္ရဲ႕ဗိုက္ထဲစေရာက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ဘယ္အရြယ္ ဘယ္လို ဘာေတြဖြံ႕ၿဖိဳးတယ္ဆိုတာကို Ultrasound ကေနတဆင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္သိလာရတဲ့ ကိုယ့္ေသြးသား ေလးရယ္လို႕ ခ်စ္ခင္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ မိဘေတြဟာ သူေလး ၈ လမွာ ရုတ္တရက္ ခြဲခြာသြားမယ္ဆို ယုံေတာင္ ယုံႏိုင္မယ္မဟုတ္ဘူး ။
ကေလးေလးဟာ Placenta Previa ေၾကာင့္ ဆုံးသြားတယ္ တဲ့ ။
က်မ ကေတာ့ ေဘးလူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ မခ်င့္မရဲ စိတ္မေကာင္းၿပီး ဘာေၾကာင့္ Placenta Previa ဟာ ေသတဲ့အထိ ၿဖစ္ႏိုင္သလဲ လို႕ တႏုံ႕ႏုံ႕ အေတြးနဲ႕ လက္လွမ္းမွီရာ စာေတြကို ရွာဖတ္ၿပီး မိတ္ေဆြတို႕ကိုလဲ ဗဟုသုတ အေနနဲ႕ ဖတ္ေစခ်င္လို႕ ဒီႏုတ္စ္ေလးကို ကူးေရးေပးတာပါ ။
သေႏၶတည္ျခင္း၊ သေႏၶတားျခင္း၊ သေႏၶရေစျခင္း ႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ .........ေဒါက္တာေအးေက်ာ္(ဇ ီ၀ကမၼေဗဒ)
http://www.mediafire.com/download/b8xndjhddiz99y3/%E1%80%B1%E1%80%92%E1%80%AB%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%90%E1%80%AC%E1%80%B1%E1%80%A1%E1%80%B8%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B9+-+%E1%80%80%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%9A%E1%80%B9%E1%81%80%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%86%E1%80%AC%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%99%E1%80%AD%E1%80%81%E1%80%84%E1%80%B9.pdf
မွာ ဒီလိုေရးပါတယ္ ။
စာမ်က္ႏွာ ၁၀၈
ည ) အခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား
အခ်င္းသည္ သေႏၶသားက်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳးမွဴအတြက္မည္မွ်အေရးၾကီးေၾကာင္း ေဖာ္ၿပခဲ့ၿပီးၿဖစ္သည္ ။အခ်င္း၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ သေႏၶသား၌သာမက မိခင္အတြက္ပါ အႏၱရာယ္ရွိေၾကာင္းဗဟုသုတအၿဖစ္သိထားသင့္ပါသည္ ။
အခ်င္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး
၁)Abruptio Placenta အခ်ိန္မတိုင္မီ အခ်င္းကြာၿခင္း ႏွင့္
၂)Placenta Previa အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္မွ်တင္ၿပေပးပါမည္။
Abruptio Placenta ဆိုသည္မွာ သေႏၶသား ရက္ပတ္ ၂၀ မတိုင္မီ အခ်င္းသည္ သားအိမ္နံရံမွကြာသြားၿခင္းကို ဆိုလိုပါသည္ ။
ထိုသိ္ု႕ၿဖစ္ရၿခင္းမွာ
- ထိခိုက္ဒဏ္ရာရၿခင္း
- ခ်က္ၾကိဳးတိုလြန္းၿခင္း-နာတာရွည္ ေသြးတိုးေရာဂါ
- ကို္ယ္၀န္ဆိပ္တက္ၿခင္း
-ၾကီးထြားလာေသာသားအိမ္မွ ေသြးေၾကာမၾကီးအားဖိမိၿခင္း-အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့ၿခင္း-ငါးၾကိမ္အထက္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ၿခင္းစသည့္အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ၿဖစ္ရၿခင္းၿဖစ္ပါသည္ ။
အခ်ိန္မတိုင္မီ အခ်င္းကြာသြားမွဴေၾကာင့္ ေအာက္ေဖာ္ၿပပါေနာက္ဆက္တြဲ အရွဳပ္အေထြးမ်ားၿဖစ္ေပၚလာနို္င္ပါသည္ ။
က) ေသြးသြန္ၿခင္း
ခ)ေသြးခဲမွဴၿဖစ္စဥ္ပ်က္ယြင္းၿခင္း
ဂ)ေရွာ့ခ္ Shock ရၿခင္း
ဃ)ကေလးငယ္ ရွင္သန္ရန္ အခက္အခဲၾကဳံရၿခင္း
င) ရုတ္တရက္ေက်ာက္ကပ္လုပ္ငန္းမ်ား ပ်က္စီးသြားၿခင္း
စ) မိခင္သို႕မဟုတ္ ကေလးေသဆုံးၿခင္း
Placenta Previa အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း
အခ်င္းသည္ သားအိမ္၏ေအာက္ပိုင္း၌ တြယ္ကပ္ၿခင္းေၾကာင့္ သားအိမ္အ၀သို႕ေရာက္ေနၿခင္း သို႕မဟုတ္ သားအိမ္အ၀အား ဖုံးအုပ္ထားၿခင္း ရွိပါက ယင္းအေၿခအေနကို Placenta Previa အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း ဟု ေခၚပါသည္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္ေလာင္း ၂၀၀ တြင္ အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္း တစ္ ဦး ရွိႏိုင္ပါသည္ ။
အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္းအေၾကာင္းကို ဇာစ္ၿမစ္ကိုအတိအက်မသိႏိုင္ၾကေပ ။ သို႕ေသာ္မၾကာခင္က ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာကို္ယ၀န္ေဆာင္ခဲ့ၿခင္း ၊ အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ၿခင္း ႏွင့္ ယခင္က ကို္ယ၀န္ကို ခြဲစိတ္ေမြးဖြားခဲ့ၿခင္းမ်ားသည္ အခ်င္းေရွ႕ေရာက္မွဴကို ၿဖစ္ေစေသာအေၾကာင္းမ်ားၿဖစ္သည္ဟု လက္ခံထားၾကပါသည္။
အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ေသာကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္မ်ားအား ေဆးရုံ၌ တက္ေရာက္ေစ၍ နည္းလမ္းမွန္ကန္စြာၿပဳစုေစာင့္ေရွာက္ကုသေပးပါက မိခင္အတြက္ အႏၱရာယ္မရွိႏိုင္ပါ ။
ေသခ်ာစြာဂရုတစိုက္ေစာင့္ေွရာက္မွဴေၾကာင့္ ကေလးေသႏွဳန္းက်ဆင္းသြားသည္ဆိုေသာ္လည္း ေသဆုံးမွဳႏွဳန္းမွာ ၁၅% မွ ၂၀% ထိရွိေနပါေသးသည္။
ကိုယ္၀န္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးမ်ား မိန္းမ အဂၤါမွ ေသြးဆင္းၿခင္းၿဖစ္ခဲ့လွ်င္ အထက္ေဖာ္ၿပပါ အခ်ိန္မတိုင္မီ အခ်င္းကြာၿခင္း ႏွင့္ အခ်င္းေရွ႕ေရာက္ၿခင္းမ်ား ၿဖစ္ႏိုင္ပါသၿဖင့္ ခ်က္ၿခင္း ေဆးရုံ ၊ ေဆးခန္းမ်ားသို႕ သြားေရာက္ၿပသ၍ လိုအပ္ေသာၿပဳစု ကုသမွဴကို ခံယူရမည္ ၿဖစ္ပါသည္ ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Placenta Previa Causes,Symptoms, Treatments
http://www.webmd.com/baby/understanding-placenta-previa-basics
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ထပ္မံရွာဖတ္ၿပီး ဆက္ကူးေရးေပးပါမယ္ ။
Thursday, October 31, 2013
ေတြ႕ဆုံၾကံဳကြဲ ေလာက ထဲ က မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း မ်ား (၂)
ေၿပာရရင္ ေဖ့ဘြတ္ ဆိုတဲ့ မ်က္နွာစာအုပ္ၾကီးဟာ ကိုယ့္အတြက္ အေတာ္အဆင္ေၿပတာပဲ ။
အႏွစ္ႏွစ္အလလ က ေ၀းကြာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၿပန္ေတြ႕ရတာ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာကိုး ။
ကိုယ္သတိရလို႕ အဲဒီလူရဲ႕ နာမည္ေလးကို ရိုက္ထည့္ၿပီး စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွာရင္ ေတြ႕တာကမ်ားပါတယ္ ။
ေတာ္ေသးတာက ကိုယ့္ေအပါင္းအသင္းေတြကလဲ Nick name ေတြသိပ္မသုံးၾကတာပဲ ... ။
အခုလဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စိတ္ထဲေပၚလာလို႕ နာမည္ရိုက္ထည့္ေတာ့ သူ႕ေနရပ္ေဒသ ရယ္ ေနာက္ ဒင္းက (ခ်စ္စနိုး ) ေဘာလုံး၀ါသနာအိုးမို႕ လိုက္ခ္ထဲမွာ မန္ယူ ကိုေတြ႕ေတာ့ ဟုတ္မွာပဲလို႕ အက္လိုက္တာ ၊ တကယ္ပဲ သူပဲၿဖစ္ေနတာကိုး ။ သူ႕ ဓါတ္ပုံေတာ့မေတြ႕ဘူး ကေလးေတြပုံေတြ႕ေတာ့ သမီးေလးက အေတာ္ၾကီးေနပါလားေတြးမိၿပီး ဟုတ္ပ ကို္ယ္ေတြ မခြဲခြာခင္ ၁၉၉၉ ေလာက္မွာ သူက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးေနေပါ့ဟာ ......
သူကလဲ ကိုယ့္ကိုလက္ခံၿပီး မတ္ေစ့ပို႕တယ္ ။ သူ႕ကိုသိေသးရဲ႕လား တဲ့ ။
ဂေလာက္ ခင္မင္ခဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း ေမးစရာလားလို႕ ေတြးမိေပမယ့္ သူေမးတာလဲ ဟုတ္တာပဲေလ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့ ..............။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္မွာ မိဘ အရိပ္အသိုင္းအ၀န္းကေန ထြက္လာၿပီး အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေၿပာင္းေ နရာအမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းခဲ့ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို ကိုယ့္ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းလိုပဲ အားထားၿပီး ခင္မင္ခဲ့ရတယ္ ။
အခု အသက္ ၃၈ ဆိုေတာ့ ၁၉ ႏွစ္ေလာက္ အတြင္း မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးကို ခင္မင္ဆက္ဆံခဲ့ရတာ ။
ကံကေကာင္းေတာ့ ဆက္ဆံခင္မင္ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေ၀းကြာသြားၾကေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခါၿပန္ေတြ႕ရင္ မဆက္ဆံမပတ္သက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းခဲ့တဲ့ သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့တာပဲ ။
အေပါင္းအသင္း ကံေကာင္းတယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ ကာလမွာ ခင္မင္ၾကသူေတြထဲ မိန္းကေလးလဲ နည္းတယ္ ။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲ လုပ္ခဲ့သူမို႕ အေပါင္းအသင္းက ေယာက္်ားေလးေတြမ်ားတယ္ ။
ဒီလို ေယာက္်ားေလးအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပါင္းသင္းခဲ့တာ ကိုယ့္မွာ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ၿဖစ္စရာ ၊ နာမည္ပ်က္ အေၿပာအဆိုမခံခဲ့ရတာေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ ဆင္ၿခင္စိတ္နဲ႕ေနထိုင္ခဲ့တာထက္ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ ႏွမသားခ်င္းေလးလို ခင္မင္ ဆက္ဆံ ခဲ့တာေၾကာင့္လို႕ ဒီေန႕ေခတ္လို အၿဖစ္အပ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ပိုသေဘာေပါက္နားလည္ရင္း သူတို႕ကိုပိုေက်းဇူးတင္မိတယ္ ။ တကယ္ပါ ။
၁၉၉၅ ဂ်ီတီအိုင္ၿပီးေတာ့ မအူမလည္ နဲ႕ အလုပ္စလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ထဲေက်ာင္းဆင္းတဲ့ ရြယ္တူ ေယာက္်ားေလးက ၆ ေယာက္ မိန္းကေလး က ၁ေယာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းက မိ္န္းကေလးပီပီ လုပ္တာကိုင္တာ သိပ္ေစ့စပ္ေတာ့ ကုပဏီက လူၾကီးအိမ္ေတြၿပင္ေပးတာမ်ိဳးဆို သူ႕လႊတ္တယ္ ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္တို႕ လုပ္တဲ့ သီရိမဂၤလာေစ်းပေရာဂ်က္မွာဆို ဒီေယာ္က်ားေလးေတြနဲ႕ ပဲ တြဲရတာမ်ားတယ္ ။
ကိုယ္ကေတာ့ ေၿပာမေန နဲ႕ ..ကေလးလိုလို ေခြးလိုလို နဲ႕အအိပ္အစား ဗိုလ္မထားဘူး ။ ညဘက္ ဆိုဒ္ မွာ ကြန္ကရိေလာင္းလို႕ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့အခါ အိပ္ခ်င္လာရင္ေတာ့ သံမဆင္ပဲ Formwork ၿပီးတဲ့ Beam ေတြၾကားထဲ ၀င္အိပ္ၿပီး အေပၚကေန အထပ္သားအုပ္ခို္ငးထားေသးတာ ..အလုပ္သမားေတြ မဆလာဗန္းရြက္ၿပီး အဲဒီအထပ္သားေပၚကေန တၿဗဳန္းၿဗဳန္းေလွ်ာက္ေနၾကတာမ်ား အဲဒီအခ်ိန္ ကိုယ္ဘယ္လိုမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါလိမ့္လို႕ ခုေနၿပန္ေတြးရင္ အ့ံၾသလို႕ မဆုံးဘူး ။
ကံေကာင္းတာက စရိုက္မ်ိဳးစုံနဲ႕ အလုပ္သမားေတြလဲ ကိုယ့္အေပၚကို မေကာင္းၾကံတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းလဲ ေနာ္ ။
ေၿပာရရင္ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္တုိ႕ လုပ္တဲ့ သီရိမဂ္လာေစ်းပေရာဂ်က္က ၾကည့္ၿမင္တိုင္ နဲ႕ အလုံအစပ္မွာ ။ နယ္ၾကမ္းတယ္ေခၚမလား .. မေကာင္းမွဴအမ်ိဳးမ်ိဳး လဲ အနီးအနားမွာရွိတယ္ ။ ကုန္စိမ္းထမ္းသူအခ်င္းခ်င္း ရန္ၿဖစ္ရင္ ၾကမ္း၂တမ္း၂ေၿပာရုံမဟုတ္ဘူး လက္ေတြ ေၿခေတြ လဲ ပါၾကတယ္ ။ တစ္ခါသား ညဘက္ ကြန္ကရိေလာင္းရင္း ဗိုက္ဆာလို႕ ညဘက္ ၂နာရီေလာက္ ညလုံးေပါက္ဖြင့္တဲ့ ေၿမာင္းၾကီးေဘးကလဘက္ရည္ဆိုင္ဘက္ ထြက္အလာ ရဲက လာစစ္တယ္ ။ ရဲဆိုတာက သိတယ္မဟုတ္လား သူသံသယရွိ၇င္ ဆက္ဆံတာက လူၾကီးလူေကာင္းလို ေအးေဆးေမးမေနဘူး ။ တခါထဲ အတူပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေယာက်ားေလးကို ဂုတ္ကဆြဲေတာ့တာ ..ဟိုကလဲ ေဒါသနဲ႕ေပါ့ ။ ကိုယ္ကေတာ့ေပါက္တယ္ေလ ဘာလို႕ ဆိုတာကို ဒါနဲ႕ ဆိုဒ္ထဲက အင္/ယာေတြပါ ။ ညဘက္ ဗိုက္ဆာလို႕ ထြက္လာၾကတာ မယုံ၇င္ဆိုဒ္ၾကီးၾကပ္ဘယ္သူ႕ကိုေမးပါေပါ့ ..သူတို႕ရဲနဲ႕ အဆက္အစပ္ရွိတဲ့ လူနာမည္ တခါထဲတန္းေၿပာလိုက္မွ ကိစၥက ၿပတ္သြားတာ ။
တခါတေလ ကိုယ္လုံးတီး မိန္းမ ၀၀ၾကီးက ဆိုဒ္ေရွ႕က ကားမွတ္တို္င္နားမွာ ဟိုဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ နဲ႕ ေလွ်ာက္ေလ့ရွိတယ္ ။ အထူးအဆန္းဆိုၿပီး အစက ၾကည့္ေပမယ့္ ေနာက္ဆို မၾကည့္ေတာ့ဘူး ။ ဆိုဒ္လုံၿခဳံေရးကိုသာ ပစၥည္းေပ်ာက္မွာ ဂရုစိုက္လို႕ သတိေပးၿဖစ္တယ္ ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမၾကီးက ေခါင္း ေပါ့ ။ သူ႕ဆီမွာ ေဖာက္သည္ေတြအလာက်ဲသြားရင္ ၊ ရဲ အစစ္အေဆး ေခ်ာင္သြားရင္ သူက ေဖာက္သည္လာရွာတာ ။ ဒါဆို ဆိုဒ္ထဲက ပန္းရံ တို႕ သံခ်ီေကြးတို႕ သေကာင့္သားေတြက မရွိလဲ ရွိတာနဲ႕ သို႕ ဆိုဒ္ပစၥည္းေလးေတြ ခိုးထုတ္ေရာင္းၿပီး သြားၾကေရာ ...။
သီရိမဂၤလာေစ်း က အဲဒီတုန္းကဆို ၿမန္မာၿပည္မွာ အၾကီးဆုံးေစ်းရယ္လို႕ ေဆာက္ၾကေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးကာလမွာ ေန႕ည လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္ ။ဆိုဒ္ထဲမွာေန ဆိုဒ္ထဲမွာစား ဆိုဒ္ထဲမွာအိပ္ နဲ႕ ... ေငြေရးေၾကးေရး တို႕ ဒီဇို္င္းမၿပတ္တာတို႕ သန္႕ရွင္းေရးအားနည္းတာတို႕ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ တန္းစီ အဆူခံရတဲ့အခါတို႕ အရမ္းလဲ ပင္ပန္းမြန္းက်ပ္လာတဲ့ အခါဆို ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း ဆိုဒ္အၿပင္ဘက္ကိုထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္ ။
ဒီ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကေတာ့ ရုပ္ရွင္လဲ သြားၾကည့္ဖူးတာပဲ ၊ တခါတေလ ေအာင္ဆန္းကြင္းထဲေတာင္ ေဘာလုံးကန္တာ သြားၾကည့္ၾကေသးတယ္ ။ ဒီလို ခိုးထြက္ၿပီးရင္ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ ..ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းၿပ ရပါ့မလဲလို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးၿပီး သူ႕ကို ေၿပာၿပရင္း သူခို္းေသေဖာ္ညွိရင္ ဒင္း က တဟားဟား နဲ႕ ရယ္ေသးတာ ။
ကိုယ္တို႕ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ထဲ တစ္ေက်ာင္းထဲၿပီး ခဲ့တာ ေယာက္်ားေလး ၃ ေယာက္ မိန္းကေလး က ကိုယ္အပါ ၂ေယာက္ေပါ့ ။
ဒီအထဲမွာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က ေစာေစာစီးစီး အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူတို႕ ခ်စ္ခင္တာကို အားက်စဖြယ္ေၿပာၿပီဆို ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႕မွာေတ့ာ ခ်စ္စရာမရွိတာကို ၀မ္းပမ္းတနည္းေၿပာသလို နဲ႕ ၿပန္ေနာက္တာ ..ကို္ယ္ကလဲ ခပ္တည္တည္ နဲ႕ နင့္ကို ေမာင္လို႕ ေခၚမယ့္သူမရွိရင္ ငါ ေခၚပါ့မယ္ဆိုၿပီး သူ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေမာင္ လို႕ ေခၚခဲ့ ေနာက္ခဲ့တာေတြ သတိရတယ္ ။ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မိန္းကေလး မပီသ ဆင္ၿခင္တုံ နည္းလိုက္သလဲေနာ္ ။ အခုေတာ့ အဲဒီတစ္ေယာက္ ဆုံးသြားၿပီ တဲ့ ။ အဆက္အသြယ္ၿပတ္ေ၀းကြာတာၾကာေတာ့ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္လို ဘယ္ပုံ နဲ႕ ဘာေၾကာင့္ ဆုံးသြားတာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး ။
အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းက ရတဲ့လခေတြ မုန္႕ဖိုးေတြ ေဘာနပ္ေတြ နည္းတာမဟုတ္ဘူး ။ အလုပ္က ေနစရာ စားစရာ စားရိတ္ၿငိမ္းဆိုေတာ့ ေငြက အိမ္ပို႕တဲ့အခါ လဲ ပို႕ ၊ ေလွ်ာက္သုံးခ်င္ရာ သုံးတာေပါ့ ။
ကို္ယ္ ေငြေလး နည္းနည္း ရွိၿပီဆို လက္စြပ္ေလးေတြ သြား၀ယ္လိုက္တာပဲ ..အဲဒီတုန္းက ေက်ာက္ေရာင္စုံ တန္းေလးေတြ ဆင့္ၿပီး၀တ္တာေခတ္စားတယ္ ။ ကို္ယ္လဲ သူမ်ား၀တ္ရင္သေဘာက် ၀ယ္ခ်င္ ၊ ကိုယ့္လက္ေလးေတြက တိုတိုတုတ္တုတ္ ဆိုေတာ့ လက္စြပ္၀တ္လဲမလွဘူး ။မလွေတာ့လဲ စိတ္ပ်က္နဲ႕ ... ေရႊတိဂုံ ဘုရားထီးတင္ေတာ့ ခၽြတ္လွဳဴေသးတာ ၊ ခင္ရာမင္ရာေတြ မဂၤလာေဆာင္ရင္လဲ လက္စြပ္ခၽြတ္လက္ဖြဲ႕တာရယ္ ။ အဲဒီတုန္းကသာ မိန္းကေလးပီပီသသ နဲ႕ စုတတ္ မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ရွိမွာ ။ အခုေတာ့ ဘာမွလက္ဆုပ္လက္ကိုင္မရွိဘူး ။ အခုထိ လဲ လက္ထဲရွိရင္ ကုန္ဖို႕ပဲ အားသန္ေနေတာ့တာ သမီးေလး ေရွ႕ေရး အတြက္ စုဖို႕ ေဆာင္းဖို႕ စိတ္ကူးထဲသိပ္မရွိဘူးရယ္ ..ကိုခ်စ္ေမာင္ၾကီး ေတာ္ လို႕သာေပါ့ ။
( တိန္ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြ ေရးတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုခ်စ္ေမာင္ၾကီးဆီ အဆုံးသတ္သြားပါေရာလား ။ ေအာ္ ခ်ည္တိုင္ ခ်ည္တိုင္ )
အႏွစ္ႏွစ္အလလ က ေ၀းကြာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၿပန္ေတြ႕ရတာ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာကိုး ။
ကိုယ္သတိရလို႕ အဲဒီလူရဲ႕ နာမည္ေလးကို ရိုက္ထည့္ၿပီး စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွာရင္ ေတြ႕တာကမ်ားပါတယ္ ။
ေတာ္ေသးတာက ကိုယ့္ေအပါင္းအသင္းေတြကလဲ Nick name ေတြသိပ္မသုံးၾကတာပဲ ... ။
အခုလဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စိတ္ထဲေပၚလာလို႕ နာမည္ရိုက္ထည့္ေတာ့ သူ႕ေနရပ္ေဒသ ရယ္ ေနာက္ ဒင္းက (ခ်စ္စနိုး ) ေဘာလုံး၀ါသနာအိုးမို႕ လိုက္ခ္ထဲမွာ မန္ယူ ကိုေတြ႕ေတာ့ ဟုတ္မွာပဲလို႕ အက္လိုက္တာ ၊ တကယ္ပဲ သူပဲၿဖစ္ေနတာကိုး ။ သူ႕ ဓါတ္ပုံေတာ့မေတြ႕ဘူး ကေလးေတြပုံေတြ႕ေတာ့ သမီးေလးက အေတာ္ၾကီးေနပါလားေတြးမိၿပီး ဟုတ္ပ ကို္ယ္ေတြ မခြဲခြာခင္ ၁၉၉၉ ေလာက္မွာ သူက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးေနေပါ့ဟာ ......
သူကလဲ ကိုယ့္ကိုလက္ခံၿပီး မတ္ေစ့ပို႕တယ္ ။ သူ႕ကိုသိေသးရဲ႕လား တဲ့ ။
ဂေလာက္ ခင္မင္ခဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း ေမးစရာလားလို႕ ေတြးမိေပမယ့္ သူေမးတာလဲ ဟုတ္တာပဲေလ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့ ..............။
အသက္ ၁၉ ႏွစ္မွာ မိဘ အရိပ္အသိုင္းအ၀န္းကေန ထြက္လာၿပီး အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ေၿပာင္းေ နရာအမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းခဲ့ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို ကိုယ့္ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းလိုပဲ အားထားၿပီး ခင္မင္ခဲ့ရတယ္ ။
အခု အသက္ ၃၈ ဆိုေတာ့ ၁၉ ႏွစ္ေလာက္ အတြင္း မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးကို ခင္မင္ဆက္ဆံခဲ့ရတာ ။
ကံကေကာင္းေတာ့ ဆက္ဆံခင္မင္ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေ၀းကြာသြားၾကေပမယ့္ ေနာက္တစ္ခါၿပန္ေတြ႕ရင္ မဆက္ဆံမပတ္သက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းခဲ့တဲ့ သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့တာပဲ ။
အေပါင္းအသင္း ကံေကာင္းတယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။
ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ ကာလမွာ ခင္မင္ၾကသူေတြထဲ မိန္းကေလးလဲ နည္းတယ္ ။ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲ လုပ္ခဲ့သူမို႕ အေပါင္းအသင္းက ေယာက္်ားေလးေတြမ်ားတယ္ ။
ဒီလို ေယာက္်ားေလးအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပါင္းသင္းခဲ့တာ ကိုယ့္မွာ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ၿဖစ္စရာ ၊ နာမည္ပ်က္ အေၿပာအဆိုမခံခဲ့ရတာေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ ဆင္ၿခင္စိတ္နဲ႕ေနထိုင္ခဲ့တာထက္ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ ႏွမသားခ်င္းေလးလို ခင္မင္ ဆက္ဆံ ခဲ့တာေၾကာင့္လို႕ ဒီေန႕ေခတ္လို အၿဖစ္အပ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ပိုသေဘာေပါက္နားလည္ရင္း သူတို႕ကိုပိုေက်းဇူးတင္မိတယ္ ။ တကယ္ပါ ။
၁၉၉၅ ဂ်ီတီအိုင္ၿပီးေတာ့ မအူမလည္ နဲ႕ အလုပ္စလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ထဲေက်ာင္းဆင္းတဲ့ ရြယ္တူ ေယာက္်ားေလးက ၆ ေယာက္ မိန္းကေလး က ၁ေယာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းက မိ္န္းကေလးပီပီ လုပ္တာကိုင္တာ သိပ္ေစ့စပ္ေတာ့ ကုပဏီက လူၾကီးအိမ္ေတြၿပင္ေပးတာမ်ိဳးဆို သူ႕လႊတ္တယ္ ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္တို႕ လုပ္တဲ့ သီရိမဂၤလာေစ်းပေရာဂ်က္မွာဆို ဒီေယာ္က်ားေလးေတြနဲ႕ ပဲ တြဲရတာမ်ားတယ္ ။
ကိုယ္ကေတာ့ ေၿပာမေန နဲ႕ ..ကေလးလိုလို ေခြးလိုလို နဲ႕အအိပ္အစား ဗိုလ္မထားဘူး ။ ညဘက္ ဆိုဒ္ မွာ ကြန္ကရိေလာင္းလို႕ ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့အခါ အိပ္ခ်င္လာရင္ေတာ့ သံမဆင္ပဲ Formwork ၿပီးတဲ့ Beam ေတြၾကားထဲ ၀င္အိပ္ၿပီး အေပၚကေန အထပ္သားအုပ္ခို္ငးထားေသးတာ ..အလုပ္သမားေတြ မဆလာဗန္းရြက္ၿပီး အဲဒီအထပ္သားေပၚကေန တၿဗဳန္းၿဗဳန္းေလွ်ာက္ေနၾကတာမ်ား အဲဒီအခ်ိန္ ကိုယ္ဘယ္လိုမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါလိမ့္လို႕ ခုေနၿပန္ေတြးရင္ အ့ံၾသလို႕ မဆုံးဘူး ။
ကံေကာင္းတာက စရိုက္မ်ိဳးစုံနဲ႕ အလုပ္သမားေတြလဲ ကိုယ့္အေပၚကို မေကာင္းၾကံတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းလဲ ေနာ္ ။
ေၿပာရရင္ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္တုိ႕ လုပ္တဲ့ သီရိမဂ္လာေစ်းပေရာဂ်က္က ၾကည့္ၿမင္တိုင္ နဲ႕ အလုံအစပ္မွာ ။ နယ္ၾကမ္းတယ္ေခၚမလား .. မေကာင္းမွဴအမ်ိဳးမ်ိဳး လဲ အနီးအနားမွာရွိတယ္ ။ ကုန္စိမ္းထမ္းသူအခ်င္းခ်င္း ရန္ၿဖစ္ရင္ ၾကမ္း၂တမ္း၂ေၿပာရုံမဟုတ္ဘူး လက္ေတြ ေၿခေတြ လဲ ပါၾကတယ္ ။ တစ္ခါသား ညဘက္ ကြန္ကရိေလာင္းရင္း ဗိုက္ဆာလို႕ ညဘက္ ၂နာရီေလာက္ ညလုံးေပါက္ဖြင့္တဲ့ ေၿမာင္းၾကီးေဘးကလဘက္ရည္ဆိုင္ဘက္ ထြက္အလာ ရဲက လာစစ္တယ္ ။ ရဲဆိုတာက သိတယ္မဟုတ္လား သူသံသယရွိ၇င္ ဆက္ဆံတာက လူၾကီးလူေကာင္းလို ေအးေဆးေမးမေနဘူး ။ တခါထဲ အတူပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေယာက်ားေလးကို ဂုတ္ကဆြဲေတာ့တာ ..ဟိုကလဲ ေဒါသနဲ႕ေပါ့ ။ ကိုယ္ကေတာ့ေပါက္တယ္ေလ ဘာလို႕ ဆိုတာကို ဒါနဲ႕ ဆိုဒ္ထဲက အင္/ယာေတြပါ ။ ညဘက္ ဗိုက္ဆာလို႕ ထြက္လာၾကတာ မယုံ၇င္ဆိုဒ္ၾကီးၾကပ္ဘယ္သူ႕ကိုေမးပါေပါ့ ..သူတို႕ရဲနဲ႕ အဆက္အစပ္ရွိတဲ့ လူနာမည္ တခါထဲတန္းေၿပာလိုက္မွ ကိစၥက ၿပတ္သြားတာ ။
တခါတေလ ကိုယ္လုံးတီး မိန္းမ ၀၀ၾကီးက ဆိုဒ္ေရွ႕က ကားမွတ္တို္င္နားမွာ ဟိုဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ နဲ႕ ေလွ်ာက္ေလ့ရွိတယ္ ။ အထူးအဆန္းဆိုၿပီး အစက ၾကည့္ေပမယ့္ ေနာက္ဆို မၾကည့္ေတာ့ဘူး ။ ဆိုဒ္လုံၿခဳံေရးကိုသာ ပစၥည္းေပ်ာက္မွာ ဂရုစိုက္လို႕ သတိေပးၿဖစ္တယ္ ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမၾကီးက ေခါင္း ေပါ့ ။ သူ႕ဆီမွာ ေဖာက္သည္ေတြအလာက်ဲသြားရင္ ၊ ရဲ အစစ္အေဆး ေခ်ာင္သြားရင္ သူက ေဖာက္သည္လာရွာတာ ။ ဒါဆို ဆိုဒ္ထဲက ပန္းရံ တို႕ သံခ်ီေကြးတို႕ သေကာင့္သားေတြက မရွိလဲ ရွိတာနဲ႕ သို႕ ဆိုဒ္ပစၥည္းေလးေတြ ခိုးထုတ္ေရာင္းၿပီး သြားၾကေရာ ...။
သီရိမဂၤလာေစ်း က အဲဒီတုန္းကဆို ၿမန္မာၿပည္မွာ အၾကီးဆုံးေစ်းရယ္လို႕ ေဆာက္ၾကေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးကာလမွာ ေန႕ည လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္ ။ဆိုဒ္ထဲမွာေန ဆိုဒ္ထဲမွာစား ဆိုဒ္ထဲမွာအိပ္ နဲ႕ ... ေငြေရးေၾကးေရး တို႕ ဒီဇို္င္းမၿပတ္တာတို႕ သန္႕ရွင္းေရးအားနည္းတာတို႕ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ တန္းစီ အဆူခံရတဲ့အခါတို႕ အရမ္းလဲ ပင္ပန္းမြန္းက်ပ္လာတဲ့ အခါဆို ေနာင္ခါလာ ေနာင္ခါေစ်း ဆိုဒ္အၿပင္ဘက္ကိုထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္ ။
ဒီ သူငယ္ခ်င္း နဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကေတာ့ ရုပ္ရွင္လဲ သြားၾကည့္ဖူးတာပဲ ၊ တခါတေလ ေအာင္ဆန္းကြင္းထဲေတာင္ ေဘာလုံးကန္တာ သြားၾကည့္ၾကေသးတယ္ ။ ဒီလို ခိုးထြက္ၿပီးရင္ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ ..ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းၿပ ရပါ့မလဲလို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးၿပီး သူ႕ကို ေၿပာၿပရင္း သူခို္းေသေဖာ္ညွိရင္ ဒင္း က တဟားဟား နဲ႕ ရယ္ေသးတာ ။
ကိုယ္တို႕ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ထဲ တစ္ေက်ာင္းထဲၿပီး ခဲ့တာ ေယာက္်ားေလး ၃ ေယာက္ မိန္းကေလး က ကိုယ္အပါ ၂ေယာက္ေပါ့ ။
ဒီအထဲမွာ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က ေစာေစာစီးစီး အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူတို႕ ခ်စ္ခင္တာကို အားက်စဖြယ္ေၿပာၿပီဆို ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႕မွာေတ့ာ ခ်စ္စရာမရွိတာကို ၀မ္းပမ္းတနည္းေၿပာသလို နဲ႕ ၿပန္ေနာက္တာ ..ကို္ယ္ကလဲ ခပ္တည္တည္ နဲ႕ နင့္ကို ေမာင္လို႕ ေခၚမယ့္သူမရွိရင္ ငါ ေခၚပါ့မယ္ဆိုၿပီး သူ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေမာင္ လို႕ ေခၚခဲ့ ေနာက္ခဲ့တာေတြ သတိရတယ္ ။ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မိန္းကေလး မပီသ ဆင္ၿခင္တုံ နည္းလိုက္သလဲေနာ္ ။ အခုေတာ့ အဲဒီတစ္ေယာက္ ဆုံးသြားၿပီ တဲ့ ။ အဆက္အသြယ္ၿပတ္ေ၀းကြာတာၾကာေတာ့ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္လို ဘယ္ပုံ နဲ႕ ဘာေၾကာင့္ ဆုံးသြားတာေတာင္ မသိလိုက္ဘူး ။
အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းက ရတဲ့လခေတြ မုန္႕ဖိုးေတြ ေဘာနပ္ေတြ နည္းတာမဟုတ္ဘူး ။ အလုပ္က ေနစရာ စားစရာ စားရိတ္ၿငိမ္းဆိုေတာ့ ေငြက အိမ္ပို႕တဲ့အခါ လဲ ပို႕ ၊ ေလွ်ာက္သုံးခ်င္ရာ သုံးတာေပါ့ ။
ကို္ယ္ ေငြေလး နည္းနည္း ရွိၿပီဆို လက္စြပ္ေလးေတြ သြား၀ယ္လိုက္တာပဲ ..အဲဒီတုန္းက ေက်ာက္ေရာင္စုံ တန္းေလးေတြ ဆင့္ၿပီး၀တ္တာေခတ္စားတယ္ ။ ကို္ယ္လဲ သူမ်ား၀တ္ရင္သေဘာက် ၀ယ္ခ်င္ ၊ ကိုယ့္လက္ေလးေတြက တိုတိုတုတ္တုတ္ ဆိုေတာ့ လက္စြပ္၀တ္လဲမလွဘူး ။မလွေတာ့လဲ စိတ္ပ်က္နဲ႕ ... ေရႊတိဂုံ ဘုရားထီးတင္ေတာ့ ခၽြတ္လွဳဴေသးတာ ၊ ခင္ရာမင္ရာေတြ မဂၤလာေဆာင္ရင္လဲ လက္စြပ္ခၽြတ္လက္ဖြဲ႕တာရယ္ ။ အဲဒီတုန္းကသာ မိန္းကေလးပီပီသသ နဲ႕ စုတတ္ မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ရွိမွာ ။ အခုေတာ့ ဘာမွလက္ဆုပ္လက္ကိုင္မရွိဘူး ။ အခုထိ လဲ လက္ထဲရွိရင္ ကုန္ဖို႕ပဲ အားသန္ေနေတာ့တာ သမီးေလး ေရွ႕ေရး အတြက္ စုဖို႕ ေဆာင္းဖို႕ စိတ္ကူးထဲသိပ္မရွိဘူးရယ္ ..ကိုခ်စ္ေမာင္ၾကီး ေတာ္ လို႕သာေပါ့ ။
( တိန္ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြ ေရးတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုခ်စ္ေမာင္ၾကီးဆီ အဆုံးသတ္သြားပါေရာလား ။ ေအာ္ ခ်ည္တိုင္ ခ်ည္တိုင္ )
Sunday, October 27, 2013
ေန႕ဆြမ္းအလွဴ ( ၂၀.၁၀.၂၀၁၃ )
သူမ်ားအိမ္က ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္အလွဴကို သြားၿပီးေတာ့ အိမ္ကေလာင္ေတာ္မင္က
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္ပါတယ္ ။ တို႕လဲ ေန႕ဆြမ္းကပ္ခ်င္တယ္ကြာ တဲ့ ။ က်မတို႕အိမ္မွာ
ခနခနဆြမ္းကပ္ၿဖစ္ေပမယ့္ အာရုံဆြမ္းပဲ ကပ္ၿဖစ္ပါတယ္ ။ အာရုံကို ကပ္ေတာ့
ထမင္း မဟုတ္ပဲ မုန္႕ဟင္းခါး ၊ မုန္႕တီ ၊ၾကာဇံဟင္းခါး စတာေတြကို ကပ္ရေတာ့
ေန႕ဆြမ္းလို ဟင္းအတြဲအစပ္ေတြအမ်ားၾကီး စဥ္းစားစရာမလိုတဲ့အၿပင္ အာရုံဆို
မိတ္ေဆြေတြလဲ မလာႏိုင္တာမ်ားေတာ့ ဘုန္းၾကီးစာ နဲ႕ အိမ္ကလူေတြအတြက္တင္
တပိုင္တႏိုင္စီစဥ္ရတာ ဆိုေတာ့ မပင္ပန္းဘူးေပါ့ ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေန႕ဆြမ္းအလွဴဆိုေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရယ္ မိတ္ေဆြေတြရယ္ ကို တရားနာဖိတ္မယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕အတြက္အေကၽြးအေမြးကိုပါ စီစဥ္ရပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီးကိုေတာ့ ပင့္ေနက် တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္း ကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီးပင့္လိုက္ပါတယ္ ။ ၂၀ ရက္ေန႕ က က်မ အလုပ္မွာ ကလိန္းတင္တဲ့ရက္မို႕ ၂၇ ရက္ေန႕ကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ေလွ်ာက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ၂၇ ရက္ေန႕က တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္းကထိန္မို႕ ၂၀ ရက္ေန႕ကပ္ပါလားလို႕ ဘုန္းဘုန္းက မိန္႕ေတာ့ ကဲေလ အဲဒီရက္ပဲ ကပ္လိုက္မယ္ေပါ့ ။ နည္းနည္းပင္ပန္းလဲ ပင္ပန္းပါေစ ဆိုၿပီး ၂၀ ရက္ေန႕ကို အတည္ၿပဳလိုက္ပါတယ္ ။
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္တဲ့ အိမ္ကကိုယ္ေတာ္က အဲဒီရက္ေတြ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္မွာ နားရက္ပါ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလွဴအတြက္ေစ်း၀ယ္ဖို႕ကအစ သူ႕ဆီက အကူအညီမရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ နားလည္ၿပီး အိမ္က ညီမေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လုပ္ရေတာ့မယ္လို႕ အားေမြးထားပါတယ္ ။
အရင္ဆုံး ဆြမ္းကပ္မွာနဲ႕ လူေတြေကၽြးဖို႕ကို စာရင္းခ်ေရးပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီး(၃) ပါး ဆြမ္းပြဲအတြက္
၁) သီးစုံခ်ဥ္ေရ
၂) ငါးဖယ္သုတ္
၃) ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္
၄)တို႕စရာ
၅) ပုစြန္ဆိတ္ နဲ႕ ကညြတ္ေၾကာ္
၆) ၀က္သားနီခ်က္
၇) ၾကက္သားကုန္းေဘာင္
၈) ပုဇြတ္ထုတ္ ဆီၿပန္
အခ်ိဳပြဲအတြက္
လဘက္
ငွက္ေပ်ာစႏြင္းမကင္း ၊ ပူတင္း
ကိတ္မုန္႕
နဂါးေမာက္သီးအနီ ၊ သခြားေမႊး ၊ နာနတ္သီး ၊ စေတာ္ဘယ္ရီ
ေကာ္ဖီ သို႕ လဘက္ရည္ ၊ ေရေႏြး ။
ေနာက္ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးေပါ ့ ။ ဒါေတာင္ အိမ္ကလူက လူေတြကို ေထာပတ္ထမင္း သို႕ ဒန္ေပါက္စီစဥ္ပါလားကြာ နဲ႕ ကဇြန္းပလိန္းေတြ ဘာေတြ လာပါေသးတယ္ ။
ကိုယ္ကလဲ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုေတာ့ ေရေရာလို႕ ရတာေပါ့ေတာ့ ဆိုၿပီး ဗီတိုအာဏာ နဲ႕ ပယ္ခ်ပါတယ္ ။
ဟုတ္ကဲ့ အခုမွ ဇာတ္လမ္းက စမွာပါ။
၁၅.၁၀.၂၁၀၃ က ေဟာလီးေဒးပါ ။ မနက္ ခ်က္ၿပဳတ္ ေစ်း၀ယ္ၿပီးေတာ့ မိဘေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ၂၀.၁၀.၂၀၁၃ မွာ အလွဴလုပ္မယ့္အေၾကာင္း ၊ မိတ္ေဆြေတြပါ ဖိတ္ေကၽြးမယ့္အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။
အဲေတာ့ အေမ က သူမ်ားေတြေတာ့ ဖိတ္ၿပီး သူတို႕ကိုေတာ့ မဖိတ္ဘူးလားလို႕ ေမးပါတယ္ ။
အေမ တကယ္လာခ်င္တာလားဆိုေတာ့ တကယ္လာခ်င္တာေပါ့ တဲ့ ။ ဒါဆိုလဲ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္လို႕ေၿပာၿပီး သူတို႕ ပတ္စ္ပို႕ေတြ နဲ႕ ဓါတ္ပုံပို႕ေပးဖို႕ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ အေရးထဲ အိမ္က ကိုယ္ေတာ္က ေဟာလီးေဒးမပိတ္ဘဲ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္ေရာက္ေနတာမို႕ ဖုန္းေခၚမရ ဘာမရ နဲ႕ မို႕ ခင္ရာမင္ရာ သူငယ္ခ်င္းၾကီးကို အပူကပ္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ပါတယ္ ။ ေန႕လည္ ၂ နာရီ ကေန ၆ နာရီေလာက္အထိ သူ႕ခမ်ာလဲ မနားရေတာ့ပါဘူး ။
ေနာက္ေတာ့ ဗီဇာ ရဖို႕က အေရးၾကီးတယ္ ဗီဇာရမွ ၀ယ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္တာကို ၇ပ္ထားလိုက္ပါတယ္ ။
အိမ္ကလူၿပန္လာေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာ ဗီဇာေလွ်ာက္ခို္င္းပါတယ္ ။ သူကလဲ ၀မ္းသာလို႕ ကိုယ့္မိဘေတြလာမွာကို သမီးအရင္းထက္ သူကပို၀မ္းသာပါတယ္ ။ ( က်မရဲ႕ ပြစိဗ်စ္ေတာက္အသံေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးမယ့္သူေတြ လာေတာ့မွာကိုး )
အဂၤါေန႕ ညက ေလွ်ာက္တဲ့ဗီဇာဟာ ၄၂ နာရီအၾကာ ၾကာသာပေတးေန႕ ညေန ၃နာရီခြဲမွာ ရပါတယ္။ ညေန ၅နာရီ ရုံးဆင္းမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ၿပီးပါတယ္ ။ ေသာၾကာေန႕ညေန ထြက္ၿပီးစကၤာပူကို ည ၁၁း၃၇ ေရာက္မယ့္ ေလယာဥ္ပါ ။
ဒီလိုနဲ႕ ၿဗဳန္းၿဗဳန္းဗ်င္းဗ်င္း နဲ႕ သူတို႕ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။
ဒီေရာက္မွ စကားေၿပာၾကရင္း အေမ က သူတို႕ ပင္စင္ယူၿပီးထဲက ဒီလို အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြ ဖိတ္ေကၽြးၿပီးမလွဴၿဖစ္တာမို႕ က်မ က လွဴမယ္ ဆိုေတာ့ လာခ်င္ေၾကာင္းကို ေၿပာပါတယ္ ။
အဲေတာ့ မွ ဟုတ္တာပဲဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ စေလမွာတုန္းကဆို တစ္ႏွစ္ကို အနည္းေလး ၃ ခါေလာက္ေတာ့ သူတို႕ အလွဴလုပ္ခဲ့တာပါ ။ နယ္ထုံးစံမို႕ အလွဴလုပ္တယ္ဆို ကိုယ့္အိမ္နဲ႕တင္မၿပီးပါဘူး နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြေတြ အေဖ့ စက္ရုံအသိုင္းအ၀ိုင္း အေမ့ ဆရာမအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ နဲ႕ အိမ္မွာ အိုးၾကီးအိုးငယ္ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး လွဴခဲ့ၾကတာကိုး ။
ပင္စင္ယူၿပီး က်မဆီေရာက္လာေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရး အခက္အခဲရယ္ ၊ ေနာက္ မိတ္ေဆြေတြကလဲ ေ၀း ၊ရန္ကုန္ထုံးစံ အလွဴလုပ္လဲ လာရသြားရခက္တာေတြေၾကာင့္မို႕ အလွဴလုပ္ခ်င္ၿပီဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသာ သြားလွဴလိုက္ေတာ့တာ ကိုး ။
က်မ က မုန္႕လုပ္တာ၀ါသနာပါတာမို႕ အလွဴေန႕မတိုင္ခင္ စေနေန႕က မုန္႕ေတြ တစ္ဗန္းၿပီး တစ္ဗန္း ဖုတ္ေနေတာ့ အေမ့မွာ အံ့ၾသသေဘာက်ေနပါတယ္ ။ ဘုန္းၾကီးအတြက္က ဒါေတြ ဒါေတြ စၤီစဥ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ႕မွာ ဟယ္ အမ်ားၾကီးပဲ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ေနတာ ။ နယ္မွာ အလွဴေပမယ့္ ဟင္းအမယ္မယ္ အမ်ားၾကီးကို အလွဴ႕ရွင္ခ်ည္းပဲ စီစဥ္စရာမလိုပဲ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေရာ တစ္ေယာက္တစ္လက္ လုပ္ၾက ၊ ဆြမ္းဟင္း တစ္အိမ္တစ္ပန္းကန္ ပို႕ၾကဆိုရင္ကို အမ်ားၾကီးၿဖစ္လာတာကိုး ။
သူ႕လက္ထက္မွာ မခ်က္ရ မၿပဳတ္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕သမီး ဟာ ဒီလို အမ်ားၾကီးကို စီစဥ္ၿပီး အဆက္မၿပတ္လုပ္ေနတာကိုပဲ သူ႕မွာသေဘာေတြက်ေနတယ္ ။
အလွဴေန႕မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္း တို႕က ဘာ့အတြက္လွဴတာလဲ လို႕ ေမးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ လွဴခ်င္လို႕ လွဴတာပါဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ေတာ့ အေဖ ေရာ အေမေရာ သေဘာေတြက်ေနပါတယ္ ။ တရားနာၿပီးေတာ့ အေဖ နဲ႕ အေမ့ကိုပဲ ေရစက္ခ် ခိုင္းပါတယ္ ။ ဒီအတြက္ က်မ မိဘေတြကို သူ႕မိဘလိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္သေဘာထားႏိုင္တဲ့ က်မရဲ႕ အိမ္ဦးနတ္ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ ေနာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကလဲ စုံစုံညီညီ လာေရာက္ၾကတာမို႕ ဘုန္းဘုန္းတို႕ကေတာင္ ဟာ ဒီတစ္ခါေတာ့ လူေတြအမ်ားၾကီပါလားလို႕ မိန္႕ပါေသးတယ္ ။
တရားနာၿပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ သာဓု ေခၚခ်ိန္မွာ လူအမ်ားစု သံၿပိဳင္မို႕ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သာသာယာယာ နဲ႕ က်မ မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတာင္ ထမိပါတယ္ ။
ေမေမ က က်မကို သမီး က မလွဴခင္တုန္းကလဲ အားလုံးကို ေကာင္းေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႕ မေမာမပန္းခ်က္ၿပဳတ္ေနတယ္ ။ ကုန္သြားမွာ ကိုမပူပင္မေၾကာင့္ၾကပဲ ဘာေလးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ၊ ဘယ္လိုေလးဆို ပိုစားေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲ ရွိေနတယ္ ။ လွဴေနစဥ္မွာလဲ အဆင္ေၿပရဲ႕လား ေနာက္တစ္ခါဆို ဘာေလးေတာ့ထည့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲရွိေနတယ္ ၊ အားလုံးၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ ဟယ္ ကုန္တယ္ေတာ့ ၊ စားၾကတယ္ေတာ့ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္တဲ့ ေစတနာရွိတယ္ ။ ဒီေစတနာေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ပီတိ ကတင္ အက်ိဳးၾကီးပါတယ္လို႕ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္ ။ ေမေမ့ ရဲ႕ ဒီစကားနဲ႕တင္ က်မ ေမာပန္းသမွ်အတြက္ ေၿပေပ်ာက္သြားပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတဲ့ ဒီအလွဴမွာ မိတ္ေဆြဧည့္သည္ မ်ား လူ ၆၀ ထက္မနည္း လာေရာက္ၾကတာမို႕ က်မ တို႕အေပၚခင္မင္ အခ်ိန္ေပးၾကတာကို တကယ့္ကို ေက်နပ္၀မ္းသာမိပါတယ္ ။
က်မ မွာ အိုးအၾကီးမရွိလို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဟင္းရည္ကို က်ေအာင္မတည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ သည္းခံစားေသာက္အားေပးၾကတာကိုပဲ အားနာမဆုံးၿဖစ္ရပါတယ္ ။
(ဒါေပမယ့္ အလွဴၿပီးခ်ိန္မွာ မုန္႕ဟင္းခါးေရာ ၊ ထမင္းဟင္းေတြေရာ အခ်ိဳမုန္႕ေတြေရာ လုံလုံေလာက္ေလာက္နဲ႕ အားလုံးကုန္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ )
က်မ မိဘေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ နဲ႕ စုံစုံညီညီ အလွဴတစ္ခု ၿပီးေၿမာက္ခဲ့တာမို႕ ၾကည္ႏူးပီတိ ႏွင့္အတူ က်မ ရဲ႕ အလွဴကို ၀မ္းေၿမာက္စြာသာဓု ေခၚနိုင္ၾကဖို႕ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ရွင္ ။
၃၁ ဘုံမွာ က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႕ အယုတ္ အလတ္ အၿမတ္ မေရြး က်မ ရဲ႕ အလွဴ မွ ကုသိုလ္မ်ားကို ထပ္တူ ထပ္မွ် ရၾကပါေစလို႕ ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေန႕ဆြမ္းအလွဴဆိုေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရယ္ မိတ္ေဆြေတြရယ္ ကို တရားနာဖိတ္မယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕အတြက္အေကၽြးအေမြးကိုပါ စီစဥ္ရပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီးကိုေတာ့ ပင့္ေနက် တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္း ကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီးပင့္လိုက္ပါတယ္ ။ ၂၀ ရက္ေန႕ က က်မ အလုပ္မွာ ကလိန္းတင္တဲ့ရက္မို႕ ၂၇ ရက္ေန႕ကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ေလွ်ာက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ၂၇ ရက္ေန႕က တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္းကထိန္မို႕ ၂၀ ရက္ေန႕ကပ္ပါလားလို႕ ဘုန္းဘုန္းက မိန္႕ေတာ့ ကဲေလ အဲဒီရက္ပဲ ကပ္လိုက္မယ္ေပါ့ ။ နည္းနည္းပင္ပန္းလဲ ပင္ပန္းပါေစ ဆိုၿပီး ၂၀ ရက္ေန႕ကို အတည္ၿပဳလိုက္ပါတယ္ ။
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္တဲ့ အိမ္ကကိုယ္ေတာ္က အဲဒီရက္ေတြ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္မွာ နားရက္ပါ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလွဴအတြက္ေစ်း၀ယ္ဖို႕ကအစ သူ႕ဆီက အကူအညီမရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ နားလည္ၿပီး အိမ္က ညီမေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လုပ္ရေတာ့မယ္လို႕ အားေမြးထားပါတယ္ ။
အရင္ဆုံး ဆြမ္းကပ္မွာနဲ႕ လူေတြေကၽြးဖို႕ကို စာရင္းခ်ေရးပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီး(၃) ပါး ဆြမ္းပြဲအတြက္
၁) သီးစုံခ်ဥ္ေရ
၂) ငါးဖယ္သုတ္
၃) ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္
၄)တို႕စရာ
၅) ပုစြန္ဆိတ္ နဲ႕ ကညြတ္ေၾကာ္
၆) ၀က္သားနီခ်က္
၇) ၾကက္သားကုန္းေဘာင္
၈) ပုဇြတ္ထုတ္ ဆီၿပန္
အခ်ိဳပြဲအတြက္
လဘက္
ငွက္ေပ်ာစႏြင္းမကင္း ၊ ပူတင္း
ကိတ္မုန္႕
နဂါးေမာက္သီးအနီ ၊ သခြားေမႊး ၊ နာနတ္သီး ၊ စေတာ္ဘယ္ရီ
ေကာ္ဖီ သို႕ လဘက္ရည္ ၊ ေရေႏြး ။
ေနာက္ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးေပါ ့ ။ ဒါေတာင္ အိမ္ကလူက လူေတြကို ေထာပတ္ထမင္း သို႕ ဒန္ေပါက္စီစဥ္ပါလားကြာ နဲ႕ ကဇြန္းပလိန္းေတြ ဘာေတြ လာပါေသးတယ္ ။
ကိုယ္ကလဲ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုေတာ့ ေရေရာလို႕ ရတာေပါ့ေတာ့ ဆိုၿပီး ဗီတိုအာဏာ နဲ႕ ပယ္ခ်ပါတယ္ ။
ဟုတ္ကဲ့ အခုမွ ဇာတ္လမ္းက စမွာပါ။
၁၅.၁၀.၂၁၀၃ က ေဟာလီးေဒးပါ ။ မနက္ ခ်က္ၿပဳတ္ ေစ်း၀ယ္ၿပီးေတာ့ မိဘေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ၂၀.၁၀.၂၀၁၃ မွာ အလွဴလုပ္မယ့္အေၾကာင္း ၊ မိတ္ေဆြေတြပါ ဖိတ္ေကၽြးမယ့္အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။
အဲေတာ့ အေမ က သူမ်ားေတြေတာ့ ဖိတ္ၿပီး သူတို႕ကိုေတာ့ မဖိတ္ဘူးလားလို႕ ေမးပါတယ္ ။
အေမ တကယ္လာခ်င္တာလားဆိုေတာ့ တကယ္လာခ်င္တာေပါ့ တဲ့ ။ ဒါဆိုလဲ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္လို႕ေၿပာၿပီး သူတို႕ ပတ္စ္ပို႕ေတြ နဲ႕ ဓါတ္ပုံပို႕ေပးဖို႕ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ အေရးထဲ အိမ္က ကိုယ္ေတာ္က ေဟာလီးေဒးမပိတ္ဘဲ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္ေရာက္ေနတာမို႕ ဖုန္းေခၚမရ ဘာမရ နဲ႕ မို႕ ခင္ရာမင္ရာ သူငယ္ခ်င္းၾကီးကို အပူကပ္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ပါတယ္ ။ ေန႕လည္ ၂ နာရီ ကေန ၆ နာရီေလာက္အထိ သူ႕ခမ်ာလဲ မနားရေတာ့ပါဘူး ။
ေနာက္ေတာ့ ဗီဇာ ရဖို႕က အေရးၾကီးတယ္ ဗီဇာရမွ ၀ယ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္တာကို ၇ပ္ထားလိုက္ပါတယ္ ။
အိမ္ကလူၿပန္လာေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာ ဗီဇာေလွ်ာက္ခို္င္းပါတယ္ ။ သူကလဲ ၀မ္းသာလို႕ ကိုယ့္မိဘေတြလာမွာကို သမီးအရင္းထက္ သူကပို၀မ္းသာပါတယ္ ။ ( က်မရဲ႕ ပြစိဗ်စ္ေတာက္အသံေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးမယ့္သူေတြ လာေတာ့မွာကိုး )
အဂၤါေန႕ ညက ေလွ်ာက္တဲ့ဗီဇာဟာ ၄၂ နာရီအၾကာ ၾကာသာပေတးေန႕ ညေန ၃နာရီခြဲမွာ ရပါတယ္။ ညေန ၅နာရီ ရုံးဆင္းမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ၿပီးပါတယ္ ။ ေသာၾကာေန႕ညေန ထြက္ၿပီးစကၤာပူကို ည ၁၁း၃၇ ေရာက္မယ့္ ေလယာဥ္ပါ ။
ဒီလိုနဲ႕ ၿဗဳန္းၿဗဳန္းဗ်င္းဗ်င္း နဲ႕ သူတို႕ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။
ဒီေရာက္မွ စကားေၿပာၾကရင္း အေမ က သူတို႕ ပင္စင္ယူၿပီးထဲက ဒီလို အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြ ဖိတ္ေကၽြးၿပီးမလွဴၿဖစ္တာမို႕ က်မ က လွဴမယ္ ဆိုေတာ့ လာခ်င္ေၾကာင္းကို ေၿပာပါတယ္ ။
အဲေတာ့ မွ ဟုတ္တာပဲဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ စေလမွာတုန္းကဆို တစ္ႏွစ္ကို အနည္းေလး ၃ ခါေလာက္ေတာ့ သူတို႕ အလွဴလုပ္ခဲ့တာပါ ။ နယ္ထုံးစံမို႕ အလွဴလုပ္တယ္ဆို ကိုယ့္အိမ္နဲ႕တင္မၿပီးပါဘူး နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြေတြ အေဖ့ စက္ရုံအသိုင္းအ၀ိုင္း အေမ့ ဆရာမအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ နဲ႕ အိမ္မွာ အိုးၾကီးအိုးငယ္ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး လွဴခဲ့ၾကတာကိုး ။
ပင္စင္ယူၿပီး က်မဆီေရာက္လာေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရး အခက္အခဲရယ္ ၊ ေနာက္ မိတ္ေဆြေတြကလဲ ေ၀း ၊ရန္ကုန္ထုံးစံ အလွဴလုပ္လဲ လာရသြားရခက္တာေတြေၾကာင့္မို႕ အလွဴလုပ္ခ်င္ၿပီဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသာ သြားလွဴလိုက္ေတာ့တာ ကိုး ။
က်မ က မုန္႕လုပ္တာ၀ါသနာပါတာမို႕ အလွဴေန႕မတိုင္ခင္ စေနေန႕က မုန္႕ေတြ တစ္ဗန္းၿပီး တစ္ဗန္း ဖုတ္ေနေတာ့ အေမ့မွာ အံ့ၾသသေဘာက်ေနပါတယ္ ။ ဘုန္းၾကီးအတြက္က ဒါေတြ ဒါေတြ စၤီစဥ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ႕မွာ ဟယ္ အမ်ားၾကီးပဲ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ေနတာ ။ နယ္မွာ အလွဴေပမယ့္ ဟင္းအမယ္မယ္ အမ်ားၾကီးကို အလွဴ႕ရွင္ခ်ည္းပဲ စီစဥ္စရာမလိုပဲ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေရာ တစ္ေယာက္တစ္လက္ လုပ္ၾက ၊ ဆြမ္းဟင္း တစ္အိမ္တစ္ပန္းကန္ ပို႕ၾကဆိုရင္ကို အမ်ားၾကီးၿဖစ္လာတာကိုး ။
သူ႕လက္ထက္မွာ မခ်က္ရ မၿပဳတ္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕သမီး ဟာ ဒီလို အမ်ားၾကီးကို စီစဥ္ၿပီး အဆက္မၿပတ္လုပ္ေနတာကိုပဲ သူ႕မွာသေဘာေတြက်ေနတယ္ ။
အလွဴေန႕မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္း တို႕က ဘာ့အတြက္လွဴတာလဲ လို႕ ေမးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ လွဴခ်င္လို႕ လွဴတာပါဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ေတာ့ အေဖ ေရာ အေမေရာ သေဘာေတြက်ေနပါတယ္ ။ တရားနာၿပီးေတာ့ အေဖ နဲ႕ အေမ့ကိုပဲ ေရစက္ခ် ခိုင္းပါတယ္ ။ ဒီအတြက္ က်မ မိဘေတြကို သူ႕မိဘလိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္သေဘာထားႏိုင္တဲ့ က်မရဲ႕ အိမ္ဦးနတ္ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ ေနာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကလဲ စုံစုံညီညီ လာေရာက္ၾကတာမို႕ ဘုန္းဘုန္းတို႕ကေတာင္ ဟာ ဒီတစ္ခါေတာ့ လူေတြအမ်ားၾကီပါလားလို႕ မိန္႕ပါေသးတယ္ ။
တရားနာၿပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ သာဓု ေခၚခ်ိန္မွာ လူအမ်ားစု သံၿပိဳင္မို႕ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သာသာယာယာ နဲ႕ က်မ မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတာင္ ထမိပါတယ္ ။
ေမေမ က က်မကို သမီး က မလွဴခင္တုန္းကလဲ အားလုံးကို ေကာင္းေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႕ မေမာမပန္းခ်က္ၿပဳတ္ေနတယ္ ။ ကုန္သြားမွာ ကိုမပူပင္မေၾကာင့္ၾကပဲ ဘာေလးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ၊ ဘယ္လိုေလးဆို ပိုစားေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲ ရွိေနတယ္ ။ လွဴေနစဥ္မွာလဲ အဆင္ေၿပရဲ႕လား ေနာက္တစ္ခါဆို ဘာေလးေတာ့ထည့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲရွိေနတယ္ ၊ အားလုံးၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ ဟယ္ ကုန္တယ္ေတာ့ ၊ စားၾကတယ္ေတာ့ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္တဲ့ ေစတနာရွိတယ္ ။ ဒီေစတနာေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ပီတိ ကတင္ အက်ိဳးၾကီးပါတယ္လို႕ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္ ။ ေမေမ့ ရဲ႕ ဒီစကားနဲ႕တင္ က်မ ေမာပန္းသမွ်အတြက္ ေၿပေပ်ာက္သြားပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတဲ့ ဒီအလွဴမွာ မိတ္ေဆြဧည့္သည္ မ်ား လူ ၆၀ ထက္မနည္း လာေရာက္ၾကတာမို႕ က်မ တို႕အေပၚခင္မင္ အခ်ိန္ေပးၾကတာကို တကယ့္ကို ေက်နပ္၀မ္းသာမိပါတယ္ ။
က်မ မွာ အိုးအၾကီးမရွိလို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဟင္းရည္ကို က်ေအာင္မတည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ သည္းခံစားေသာက္အားေပးၾကတာကိုပဲ အားနာမဆုံးၿဖစ္ရပါတယ္ ။
(ဒါေပမယ့္ အလွဴၿပီးခ်ိန္မွာ မုန္႕ဟင္းခါးေရာ ၊ ထမင္းဟင္းေတြေရာ အခ်ိဳမုန္႕ေတြေရာ လုံလုံေလာက္ေလာက္နဲ႕ အားလုံးကုန္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ )
က်မ မိဘေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ နဲ႕ စုံစုံညီညီ အလွဴတစ္ခု ၿပီးေၿမာက္ခဲ့တာမို႕ ၾကည္ႏူးပီတိ ႏွင့္အတူ က်မ ရဲ႕ အလွဴကို ၀မ္းေၿမာက္စြာသာဓု ေခၚနိုင္ၾကဖို႕ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ရွင္ ။
၃၁ ဘုံမွာ က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႕ အယုတ္ အလတ္ အၿမတ္ မေရြး က်မ ရဲ႕ အလွဴ မွ ကုသိုလ္မ်ားကို ထပ္တူ ထပ္မွ် ရၾကပါေစလို႕ ။
ပ်ားရည္ၿမစ္တစ္စင္း သို႕ သမီးေလး အတြက္ က်မ ရဲ႕ခ်စ္ၿခင္း
ဟင့္အင္း ............
ကေလး ေလးတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္ေမွ်ာ္လင့္ရယူခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ က်မမွာတိက်တဲ့အေၿဖမရွိပါ ။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တဲ့ ေနာက္ သူ နဲ႕ ကိုယ့္ ေသြးသားကေလး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား စိတ္ေမာခဲ့ရတာေတြ ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့လဲ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့ အေမးစကားေတြကို က်မ ရင္မဆိုင္ခဲ့ရပါ ။
ဘာလို႕ဆို လက္ထပ္ၿပီး သုံးလအတြင္း က်မတို႕ ဘ၀အတြင္းသို႕ ကေလးေလး၀င္လာၿပီဆိုတာကို သိရွိခဲ့ရလို႕ပဲၿဖစ္သည္ ။
သမီးေလးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ့ က်မ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ။
သူေလး ပုံမွန္က်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳး ဖို႕ က်မ အေသြးအသားေတြ နဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမွပံ့ပိုးေပးႏိုင္ပါ့မလား ရယ္လို႕ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရေသးသည္။ အစစအရာ သူေလးအတြက္ သူေလးအတြက္ လို႕ စဥ္းစားရင္း ကိုယ္ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကိုယ္လက္လွမ္းမွီသမွ် ထဲက သူ႕အတြက္အေကာင္းဆုံး ဆိုတာကို လက္ခံၿဖည့္ဆီးခဲ့သည္ ။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္မွာပင္ ေၾကာင့္ၾကစရာေတြအမ်ားၾကီ း ။
အဆုံးစြန္ေၿပာရလွ်င္ ကိုယ့္ ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေၾကာင့္ ကေလးေလးမွာလဲ ေၾကာင့္ၾကစိတ္၀င္သြားကိုေတာင္ ေၾကာင့္ၾကခဲ့ရသည္ ။
သမီးေလး ေမြးလာၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ့္အတြက္ဆိုတဲ့ အတၱက အစ ရွာမရေတာ့ ။ အစစအရာရာ သူေလးအတြက္ခ်ည္း ။ ကိုယ္တိုင္ နာက်င္တာ ၊ ဗိုက္ဆာတာ ၊ အိပ္ခ်င္တာ၊ ပင္ပန္းတာ ၊ရြံတတ္တာ စတာေတြ စတာေတြဟာ သူေလး ရဲ႕ အငို ၊အၿပဳံးအရယ္ ေအာက္မွာဘာမွအေရးမပါေတာ့ ။
သမီးေလး အခ်ိန္မွန္ ႏို႕စို႕ဖို႕ ၊ ၀မ္းသြားဖို႕ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္မွန္ဖို႕ အရြယ္အလိုက္ ဖြံံ႕ၿဖိဳးဖို႕ စတာေတြကသာ အေရးအၾကီးဆုံး ။
ေၿပာရရင္ လူသားေလးတစ္ေယာက္ ကမၻာၾကီးေပၚမွာရပ္တည္ဖုိ႕ သူ႕ဟာသူၾကီးထြား ရွင္သန္လာတာကို ေဘးကေန စဥ္ဆက္မၿပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသင္ယူေနရင္း လိုအပ္တာၿဖည့္ေပးေနသလိုမ်ိဳး ။
သမီးေလးက သုံးႏွစ္နီးလာၿပီဆိုေတာ့ တီတီတာတာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အၿပင္သူလိုခ်င္တာ သူၿဖစ္ခ်င္တာေတြကို လူၾကီးေတြက လိုက္ေလ်ာမွဴရွိမရွိ အကဲစမ္းတာေတြလဲ ရွိလာသည္ ။ ။ သူ႕မွာ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယုံၾကည္တာလဲရွိေသးသည္ ။ အဲတာေတာ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ က်မဆီကို ငိုၿပီးေၿပးလာဖက္လွ်င္ သူလိုခ်င္တာ ေသခ်ာေပါက္ရမည္ ဟု ။
ကိုယ္တုိ္င္လဲ အံ့ၾသမိသည္ ။ ေလာေလာဆယ္ ခံႏိုင္ရည္မရွိဆုံးက ဘာလဲေမးခဲ့ရင္ သမီးေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ လို႕ တြန္႕ဆုတ္ေတြေ၀မွဳမရွိ ေသခ်ာေၿဖမည္ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ငိုသံ (နာက်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ခၽြဲႏြဲ႔ပူဆာခ်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ) ဒီအသံကို က်မ မခံစားႏို္င္ ။ အဲဒီအသံကိုၾကားရရင္ က်မ ႏွလုံးကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သလို ပဲ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ေက်နပ္တဲ့ရယ္သံ ၿပဳံးခ်ိဳတဲ့ မ်က္ႏွာက က်မအတြက္ေတာ့ ပ်ားရည္ၿမစ္တစ္စင္းလို အားအင္ေတြ ၿဖစ္ေစသည္ ။ အဲဒီအတြက္ က်မ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ပစ္ခ်င္သည္။ ယုတ္စြအဆုံး သမီးေလးကို ပုံစံခြက္နဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕ ပုံစံခ်ခ်င္တဲ့ သမီးေလး ေဖေဖ နဲ႕ပါ ေအာ္ဟစ္ရန္ၿဖစ္လိုက္ဖို႕ ၀န္မေလးေတာ့ ။
ဖေယာင္းတုံးေလးပမာမို႕ ဒီအရြယ္ ကိုယ္လုိခ်င္သည့္ပုံစံသြင္းရမည္ တဲ့ ။ ဟင့္အင္း သမီးေလးကို က်မ ပုံစံမသြင္းခ်င္ပါ ။ သူ႕အတြက္ ၾကီးၾကီးမားမား ရည္မွန္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာမရွိ ။ သူ႕ဘ၀ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းစြာေနသြားေစလိုတဲ့ ဆႏၵပဲရွိသည္ ။
ဒီထက္ ေလာဘနည္းနည္းၾကီးရမည္ဆိုရင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေစခ်င္သည္ ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ ၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀န္းမွာ ၾကီးၿပင္းေစခ်င္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ၿမန္မာစာ ၿမန္မာစကားကို ေကာင္းစြာနားလည္ ၿပီး က်မ အရြယ္ေရာက္ကူးေၿပာင္းကာလကို ခင္ႏွင္းယု ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး တို႕၏ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးၾကီးၿပင္းလာခဲ့ရသလို သမီးေလးကိုလဲ မက္မက္ေမာေမာ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵပဲရွိပါသည္ ။
က်မ အေဖ က က်မကို အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္မၿပဳေစခ်င္ေၾကာင္းေၿပာဖူးသည္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးဖြားရၿခင္း ဒုကၡ၊ မီးဖြားၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ဦးစားမေပးႏိုင္ေတာ့ပဲ သားသမီးအတြက္ မိသားစုအတြက္ ႏွင့္ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ ဆိုတာ ေပ်ာက္သြားမည္ ကို စိုးရိမ္သတဲ့ ။
က်မ အတြက္ၿဖင့္ ဒုကၡရယ္လို႕ မၿမင္မိပါ ။ သမီးေလး အတြက္ က်မ ေပးႏိုင္လိုက္တဲ့ အရာတိုင္းအတြက္ ေက်နပ္ပီတိေတြ နဲ႕ တင္ က်မဘ၀ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမိမွာ အမွန္ပါ ။
က်မ ရဲ႕ ၿဖစ္တည္ရာ အသဲႏွလုံးေလး <3 br="">
ကေလး ေလးတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္ေမွ်ာ္လင့္ရယူခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ က်မမွာတိက်တဲ့အေၿဖမရွိပါ ။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တဲ့ ေနာက္ သူ နဲ႕ ကိုယ့္ ေသြးသားကေလး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား စိတ္ေမာခဲ့ရတာေတြ ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့လဲ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့ အေမးစကားေတြကို က်မ ရင္မဆိုင္ခဲ့ရပါ ။
ဘာလို႕ဆို လက္ထပ္ၿပီး သုံးလအတြင္း က်မတို႕ ဘ၀အတြင္းသို႕ ကေလးေလး၀င္လာၿပီဆိုတာကို သိရွိခဲ့ရလို႕ပဲၿဖစ္သည္ ။
သမီးေလးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ့ က်မ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ။
သူေလး ပုံမွန္က်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳး ဖို႕ က်မ အေသြးအသားေတြ နဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမွပံ့ပိုးေပးႏိုင္ပါ့မလား ရယ္လို႕ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရေသးသည္။ အစစအရာ သူေလးအတြက္ သူေလးအတြက္ လို႕ စဥ္းစားရင္း ကိုယ္ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကိုယ္လက္လွမ္းမွီသမွ် ထဲက သူ႕အတြက္အေကာင္းဆုံး ဆိုတာကို လက္ခံၿဖည့္ဆီးခဲ့သည္ ။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္မွာပင္ ေၾကာင့္ၾကစရာေတြအမ်ားၾကီ း ။
အဆုံးစြန္ေၿပာရလွ်င္ ကိုယ့္ ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေၾကာင့္ ကေလးေလးမွာလဲ ေၾကာင့္ၾကစိတ္၀င္သြားကိုေတာင္ ေၾကာင့္ၾကခဲ့ရသည္ ။
သမီးေလး ေမြးလာၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ့္အတြက္ဆိုတဲ့ အတၱက အစ ရွာမရေတာ့ ။ အစစအရာရာ သူေလးအတြက္ခ်ည္း ။ ကိုယ္တိုင္ နာက်င္တာ ၊ ဗိုက္ဆာတာ ၊ အိပ္ခ်င္တာ၊ ပင္ပန္းတာ ၊ရြံတတ္တာ စတာေတြ စတာေတြဟာ သူေလး ရဲ႕ အငို ၊အၿပဳံးအရယ္ ေအာက္မွာဘာမွအေရးမပါေတာ့ ။
သမီးေလး အခ်ိန္မွန္ ႏို႕စို႕ဖို႕ ၊ ၀မ္းသြားဖို႕ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္မွန္ဖို႕ အရြယ္အလိုက္ ဖြံံ႕ၿဖိဳးဖို႕ စတာေတြကသာ အေရးအၾကီးဆုံး ။
ေၿပာရရင္ လူသားေလးတစ္ေယာက္ ကမၻာၾကီးေပၚမွာရပ္တည္ဖုိ႕ သူ႕ဟာသူၾကီးထြား ရွင္သန္လာတာကို ေဘးကေန စဥ္ဆက္မၿပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသင္ယူေနရင္း လိုအပ္တာၿဖည့္ေပးေနသလိုမ်ိဳး ။
သမီးေလးက သုံးႏွစ္နီးလာၿပီဆိုေတာ့ တီတီတာတာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အၿပင္သူလိုခ်င္တာ သူၿဖစ္ခ်င္တာေတြကို လူၾကီးေတြက လိုက္ေလ်ာမွဴရွိမရွိ အကဲစမ္းတာေတြလဲ ရွိလာသည္ ။ ။ သူ႕မွာ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယုံၾကည္တာလဲရွိေသးသည္ ။ အဲတာေတာ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ က်မဆီကို ငိုၿပီးေၿပးလာဖက္လွ်င္ သူလိုခ်င္တာ ေသခ်ာေပါက္ရမည္ ဟု ။
ကိုယ္တုိ္င္လဲ အံ့ၾသမိသည္ ။ ေလာေလာဆယ္ ခံႏိုင္ရည္မရွိဆုံးက ဘာလဲေမးခဲ့ရင္ သမီးေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ လို႕ တြန္႕ဆုတ္ေတြေ၀မွဳမရွိ ေသခ်ာေၿဖမည္ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ငိုသံ (နာက်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ခၽြဲႏြဲ႔ပူဆာခ်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ) ဒီအသံကို က်မ မခံစားႏို္င္ ။ အဲဒီအသံကိုၾကားရရင္ က်မ ႏွလုံးကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သလို ပဲ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ေက်နပ္တဲ့ရယ္သံ ၿပဳံးခ်ိဳတဲ့ မ်က္ႏွာက က်မအတြက္ေတာ့ ပ်ားရည္ၿမစ္တစ္စင္းလို အားအင္ေတြ ၿဖစ္ေစသည္ ။ အဲဒီအတြက္ က်မ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ပစ္ခ်င္သည္။ ယုတ္စြအဆုံး သမီးေလးကို ပုံစံခြက္နဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕ ပုံစံခ်ခ်င္တဲ့ သမီးေလး ေဖေဖ နဲ႕ပါ ေအာ္ဟစ္ရန္ၿဖစ္လိုက္ဖို႕ ၀န္မေလးေတာ့ ။
ဖေယာင္းတုံးေလးပမာမို႕ ဒီအရြယ္ ကိုယ္လုိခ်င္သည့္ပုံစံသြင္းရမည္ တဲ့ ။ ဟင့္အင္း သမီးေလးကို က်မ ပုံစံမသြင္းခ်င္ပါ ။ သူ႕အတြက္ ၾကီးၾကီးမားမား ရည္မွန္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာမရွိ ။ သူ႕ဘ၀ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းစြာေနသြားေစလိုတဲ့ ဆႏၵပဲရွိသည္ ။
ဒီထက္ ေလာဘနည္းနည္းၾကီးရမည္ဆိုရင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေစခ်င္သည္ ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ ၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀န္းမွာ ၾကီးၿပင္းေစခ်င္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ၿမန္မာစာ ၿမန္မာစကားကို ေကာင္းစြာနားလည္ ၿပီး က်မ အရြယ္ေရာက္ကူးေၿပာင္းကာလကို ခင္ႏွင္းယု ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး တို႕၏ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးၾကီးၿပင္းလာခဲ့ရသလို သမီးေလးကိုလဲ မက္မက္ေမာေမာ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵပဲရွိပါသည္ ။
က်မ အေဖ က က်မကို အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္မၿပဳေစခ်င္ေၾကာင္းေၿပာဖူးသည္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးဖြားရၿခင္း ဒုကၡ၊ မီးဖြားၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ဦးစားမေပးႏိုင္ေတာ့ပဲ သားသမီးအတြက္ မိသားစုအတြက္ ႏွင့္ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ ဆိုတာ ေပ်ာက္သြားမည္ ကို စိုးရိမ္သတဲ့ ။
က်မ အတြက္ၿဖင့္ ဒုကၡရယ္လို႕ မၿမင္မိပါ ။ သမီးေလး အတြက္ က်မ ေပးႏိုင္လိုက္တဲ့ အရာတိုင္းအတြက္ ေက်နပ္ပီတိေတြ နဲ႕ တင္ က်မဘ၀ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမိမွာ အမွန္ပါ ။
က်မ ရဲ႕ ၿဖစ္တည္ရာ အသဲႏွလုံးေလး <3 br="">
Saturday, October 5, 2013
အလွဴခံပါဗ်ိဳ႕ အလွဴခံ ( စေလၿမိဳ႕ အတြက္ လူနာတင္ယာဥ္)
မေကြးတိုင္း ေဒသၾကီး ၊ေခ်ာက္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက က်မတို႕စေလၿမိဳ႕ေလးမွာ ၁၆ကုတင္ဆန္႕ တိုက္နယ္ေဆးရုံေလးရွိပါတယ္ ။
တိုက္နယ္ေဆးရုံေလးကို စေလၿမိဳ႕အပါအ၀င္ၿမိဳ႕နီးနားစပ္က လက္ပန္ကၽြန္းရြာသစ္ ၊ ရြာမ ၊ ကပဲ့ေခ်ာင္း ၊ မက်ီးကန္ စတဲ့ ရြာေလးေတြကလဲ အားကိုးအားထားၿပဳရပါတယ္ ။
ေဆးရုံက တုတ္ေကြးဖ်ားနာ နဲ႕ အေရးေပၚေတြေလာက္သာ အဓိကထားကုႏိုင္ပါတယ္။
ခြဲစိတ္ကုသဖို႕ေတြ ၊ ေရာဂါၾကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ေညာင္ဦး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ မေကြး ၊ မႏၱေလး အထိသြားရတာေပါ့ ။
အခုလက္ရွိစေလမွာ စေလမွာ ကာယကံ လူမႈကူညီေရးအသင္းနဲ႔ သံေဝဂ နာေရးကူညီမႈအသင္းဆိုပီး ရွိပါတယ္ ။
ကာယကံ မွာ super custom တစ္စီးရွိပီး အခေၾကးေငြနဲ႔ လူနာပို႔ေဆာင္တဲ့လုပ္ငန္းကိုအဓိကလုပ္ပါတယ္ ။ မႏၲေလးကို ၉ ေသာင္း ။မေကြး ၅ ေသာင္း ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း/ ေညာင္ဦး ၃ ေသာင္း နဲ႔ ေခ်ာက္ ၁ေသာင္းပါ ။ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္ေတြက ေဆးရံုသြားရင္ အခမဲ့ပါ ။
သံေဝဂက ေတာ့super custom တစ္စီးနဲ႔ town ace တစ္စီး ရွိပါတယ္ ။တျခားကိစၥေတြမသံုးပါဘူး ။ၿမိဳ႕တြင္းက နာေရးပို႔ရံုပါပဲ ။အေဝးမသြားပါဘူး ။
အဓိက ကေတာ့ အက္ဆီးဒင့္ နဲ႔ သဘာဝေဘးေတြျဖစ္တဲ့အခါ အေရးေပၚလူနာသယ္ဖို႔ လိုအပ္တာပါပဲ ။
ေဆးရံုကို အခ်ိန္မီမေရာက္လို႔ မေသသင့္ဘဲေသရတဲ့လူနာေတြရွိလာပါတယ္ ။
အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာကို ဘယ္ကားမွမသယ္ခ်င္ၾကပါဘူး ။
တစ္ခါက ဆင္ေခါင္းဘုရားနားမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ေတာ့ကားေခၚမရတာနဲ႔ ၾကက္ေျခနီကထမ္းစင္နဲ႔ပို႔ရတာမ်ိဳဳးေတြရွိပါတယ္ ။
အဲဒီေတာ့ မေတာ္တဆကိစၥရပ္မ်ား ၊ အေရးေပၚလူနာပို႕ေဆာင္ေရး အခက္အခဲမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕လူဦးေရ နဲ႕ဆို လူနာတင္ယာဥ္က တစ္စီး နဲ႕ မလုံေလာက္ေတာ့ပါဘူး ။
က်မ နဲ႕ အဆက္အသြယ္မၿပတ္တဲ့ စေလက ေမာင္ေလး(သူ က လူမႉေရး ဆို ၾကက္ေၿခနီ အသင္း၀င္ အၿဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားတက္သေရာ လုပ္တဲ့သူပါ) က လူနာတင္ယာဥ္ တစ္စီးေလာက္ ထပ္ရွိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေၿပာရာက စၿပီး က်မတို႕ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ အတူတူအလွဴခံၾကည့္ၾကမယ္ လို႕ ေၿပာၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။
ဟုတ္ပါၿပီ ။ အလွဴခံၿပီးလို႕ ကား ရၿပီဆို ဘယ္သူက ဒါကိုတာ၀န္ခံ ကူညီလုပ္မွာလဲ လို႕ က်မ ကသူ႕ကိုေမးတဲ့အခါ ..........
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ကိစၥရပ္ေတြကို ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔က ေဆာင္ရြက္ပါမယ္။ေနာက္ဆက္တြဲယာဥ္ထိန္းသိိမ္းမႈကိလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အစီအစဥ္နဲ႔ပဲ ေဆာင္ရြက္မွာပါ ။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာေတြေဆးရံုကိုအခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ အသက္မေသသင့္ဘဲဆံုးရံႈးတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ရဲစခန္း /တိုက္နယ္ေဆးရံု တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ ။
ဒီလုပ္ငန္းျဖစ္လာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအသင္းရဲ႕ လူနာတင္ယာဥ္ဌာနနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္သြားဖို႔စီစဥ္ထားၿပီး အဲဒီဌာနတာဝန္ခံ နဲ႕ အခုဆက္သြယ္ထားပါတယ္ ။ ခု လတ္တေလာမွာေတာ့ ေသြးလွဴရွင္ရွာေပးတာနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ လွဴတာေတြလုပ္ေနပါတယ္ ။
without licence ၅၀ - ၆၀ ေလာက္ရွိပါမယ္ ။ ဦးသိန္းဟန္က ဒီအစီအစဥ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ၁၅ သိန္းလွဴမယ္လို႔ေျပာထားပါတယ္။အဓိက ကေတာ့ စျဖစ္ဖို႔ပါပဲ ။
လို႕ သူကေၿပာပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ က်မ ကလဲ ကိုယ္ၾကီးၿပင္းခဲ့ရာေဒသေလးမွာ တကယ္လိုအပ္ေနတာမို႕ ကိုယ္တိုင္လဲ ႏိုင္သမွ် လွဴ မယ္ ။ နီးစပ္ခင္မင္သူေတြကိုလဲ အလွဴခံေပးပါ့မယ္ လို႕ ေၿပာခဲ့ပါတယ္ ။
က်မတို႕ရဲ႕ စေလၿမို႕ေလးမွာ လူနာတင္ ယာဥ္အခက္အခဲေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ ေနာက္က်မွေရာက္လာျခင္း၊ မလုိ လားအပ္ေသာ အသက္ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနျခင္းကို ေလ်ာ့နည္း ပေပ်ာက္ေစဖို႕ လူနာတင္ယာဥ္ ကားအလွဴမွာ က်မ နဲ႕ အတူ ကုသုိလ္ပါ၀င္ၾကပါဦး လို႕ ။
ဒီေနရာမွာ ပမာဏအမ်ားၾကီး လွဴရမယ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ စုစည္းမိတဲ့အခါ အိုးၿပည့္သလိုပါပဲ ။ နည္းတယ္ မ်ားတယ္ သေဘာမထားဘဲ မိတ္ေဆြတို႕လဲ မိမိ ကိုယ္လဲ ၀န္မပိေစဘဲ S$10.00 မွ စၿပီး ဆႏၵရွိသေလာက္ လွဴႏိုင္ပါတယ္ ရွင္ ။
မယ္သံ တို႕ ႏွင့္ အတူ ပါ၀င္ကုသိုလ္ ၿပဳခ်င္ၾကမယ္ ဆိုရင္ ၿဖင့္
NAME : THANDAR LWIN
POSB SAVINGS ACCOUNT : 058-75964-3 ကို ေငြလႊဲၿပီး ဖုန္း 9003 2436 ကို လွဴဒါန္းသူ ရဲ႕အမည္ ႏွင့္ လွဴဒါန္းေငြပမာဏ ကို Message ပို႕ေပးပါလို႕ ။
(ဖုန္းကို မပို႕ရင္လဲ ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ကြန္မန္႕ေလး ေရးေပးလို႕လဲ ရပါတယ္ )
တၿခား နိုင္ငံမွ လွဴဒါန္း လိုသူမ်ားအတြက္ ေပးပဲလ္ အေကာင့္ thandarlwin2006@gmail.com ကို ေပးပို႕လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္ ။
လွဴဒါန္းသူမ်ား အမည္ ကို ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ေဖာ္ၿပပါ့မယ္ရွင္ ။
လက္ရွိ ေကာက္ခံရရွိထားေသာ အလွဴေငြ
၁) ဦးသိန္းဟန္ ( သိန္းေဌးဆီစက္ - စေလၿမိဳ႕ ) - မတည္ေငြ က်ပ္ဆယ့္ငါးသိန္း
၂) ကိုေက်ာ္ေက်ာ္မိုး + မ၀င္းပပစိုး (စေလ / စကၤာပူ) - က်ပ္တစ္သိန္းခြဲ
၃)ကိုခင္ေမာင္ဦး+မသႏၱာလြင္ (စေလ/စကၤာပူ) - S$200.00
တိုက္နယ္ေဆးရုံေလးကို စေလၿမိဳ႕အပါအ၀င္ၿမိဳ႕နီးနားစပ္က လက္ပန္ကၽြန္းရြာသစ္ ၊ ရြာမ ၊ ကပဲ့ေခ်ာင္း ၊ မက်ီးကန္ စတဲ့ ရြာေလးေတြကလဲ အားကိုးအားထားၿပဳရပါတယ္ ။
ေဆးရုံက တုတ္ေကြးဖ်ားနာ နဲ႕ အေရးေပၚေတြေလာက္သာ အဓိကထားကုႏိုင္ပါတယ္။
ခြဲစိတ္ကုသဖို႕ေတြ ၊ ေရာဂါၾကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ေညာင္ဦး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ မေကြး ၊ မႏၱေလး အထိသြားရတာေပါ့ ။
အခုလက္ရွိစေလမွာ စေလမွာ ကာယကံ လူမႈကူညီေရးအသင္းနဲ႔ သံေဝဂ နာေရးကူညီမႈအသင္းဆိုပီး ရွိပါတယ္ ။
ကာယကံ မွာ super custom တစ္စီးရွိပီး အခေၾကးေငြနဲ႔ လူနာပို႔ေဆာင္တဲ့လုပ္ငန္းကိုအဓိကလုပ္ပါတယ္ ။ မႏၲေလးကို ၉ ေသာင္း ။မေကြး ၅ ေသာင္း ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း/ ေညာင္ဦး ၃ ေသာင္း နဲ႔ ေခ်ာက္ ၁ေသာင္းပါ ။ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္ေတြက ေဆးရံုသြားရင္ အခမဲ့ပါ ။
သံေဝဂက ေတာ့super custom တစ္စီးနဲ႔ town ace တစ္စီး ရွိပါတယ္ ။တျခားကိစၥေတြမသံုးပါဘူး ။ၿမိဳ႕တြင္းက နာေရးပို႔ရံုပါပဲ ။အေဝးမသြားပါဘူး ။
အဓိက ကေတာ့ အက္ဆီးဒင့္ နဲ႔ သဘာဝေဘးေတြျဖစ္တဲ့အခါ အေရးေပၚလူနာသယ္ဖို႔ လိုအပ္တာပါပဲ ။
ေဆးရံုကို အခ်ိန္မီမေရာက္လို႔ မေသသင့္ဘဲေသရတဲ့လူနာေတြရွိလာပါတယ္ ။
အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာကို ဘယ္ကားမွမသယ္ခ်င္ၾကပါဘူး ။
တစ္ခါက ဆင္ေခါင္းဘုရားနားမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ေတာ့ကားေခၚမရတာနဲ႔ ၾကက္ေျခနီကထမ္းစင္နဲ႔ပို႔ရတာမ်ိဳဳးေတြရွိပါတယ္ ။
အဲဒီေတာ့ မေတာ္တဆကိစၥရပ္မ်ား ၊ အေရးေပၚလူနာပို႕ေဆာင္ေရး အခက္အခဲမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕လူဦးေရ နဲ႕ဆို လူနာတင္ယာဥ္က တစ္စီး နဲ႕ မလုံေလာက္ေတာ့ပါဘူး ။
က်မ နဲ႕ အဆက္အသြယ္မၿပတ္တဲ့ စေလက ေမာင္ေလး(သူ က လူမႉေရး ဆို ၾကက္ေၿခနီ အသင္း၀င္ အၿဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားတက္သေရာ လုပ္တဲ့သူပါ) က လူနာတင္ယာဥ္ တစ္စီးေလာက္ ထပ္ရွိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေၿပာရာက စၿပီး က်မတို႕ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ အတူတူအလွဴခံၾကည့္ၾကမယ္ လို႕ ေၿပာၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။
ဟုတ္ပါၿပီ ။ အလွဴခံၿပီးလို႕ ကား ရၿပီဆို ဘယ္သူက ဒါကိုတာ၀န္ခံ ကူညီလုပ္မွာလဲ လို႕ က်မ ကသူ႕ကိုေမးတဲ့အခါ ..........
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ကိစၥရပ္ေတြကို ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔က ေဆာင္ရြက္ပါမယ္။ေနာက္ဆက္တြဲယာဥ္ထိန္းသိိမ္းမႈကိလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အစီအစဥ္နဲ႔ပဲ ေဆာင္ရြက္မွာပါ ။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာေတြေဆးရံုကိုအခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ အသက္မေသသင့္ဘဲဆံုးရံႈးတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ရဲစခန္း /တိုက္နယ္ေဆးရံု တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ ။
ဒီလုပ္ငန္းျဖစ္လာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအသင္းရဲ႕ လူနာတင္ယာဥ္ဌာနနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္သြားဖို႔စီစဥ္ထားၿပီး အဲဒီဌာနတာဝန္ခံ နဲ႕ အခုဆက္သြယ္ထားပါတယ္ ။ ခု လတ္တေလာမွာေတာ့ ေသြးလွဴရွင္ရွာေပးတာနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ လွဴတာေတြလုပ္ေနပါတယ္ ။
without licence ၅၀ - ၆၀ ေလာက္ရွိပါမယ္ ။ ဦးသိန္းဟန္က ဒီအစီအစဥ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ၁၅ သိန္းလွဴမယ္လို႔ေျပာထားပါတယ္။အဓိက ကေတာ့ စျဖစ္ဖို႔ပါပဲ ။
လို႕ သူကေၿပာပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ က်မ ကလဲ ကိုယ္ၾကီးၿပင္းခဲ့ရာေဒသေလးမွာ တကယ္လိုအပ္ေနတာမို႕ ကိုယ္တိုင္လဲ ႏိုင္သမွ် လွဴ မယ္ ။ နီးစပ္ခင္မင္သူေတြကိုလဲ အလွဴခံေပးပါ့မယ္ လို႕ ေၿပာခဲ့ပါတယ္ ။
က်မတို႕ရဲ႕ စေလၿမို႕ေလးမွာ လူနာတင္ ယာဥ္အခက္အခဲေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ ေနာက္က်မွေရာက္လာျခင္း၊ မလုိ လားအပ္ေသာ အသက္ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနျခင္းကို ေလ်ာ့နည္း ပေပ်ာက္ေစဖို႕ လူနာတင္ယာဥ္ ကားအလွဴမွာ က်မ နဲ႕ အတူ ကုသုိလ္ပါ၀င္ၾကပါဦး လို႕ ။
ဒီေနရာမွာ ပမာဏအမ်ားၾကီး လွဴရမယ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ စုစည္းမိတဲ့အခါ အိုးၿပည့္သလိုပါပဲ ။ နည္းတယ္ မ်ားတယ္ သေဘာမထားဘဲ မိတ္ေဆြတို႕လဲ မိမိ ကိုယ္လဲ ၀န္မပိေစဘဲ S$10.00 မွ စၿပီး ဆႏၵရွိသေလာက္ လွဴႏိုင္ပါတယ္ ရွင္ ။
မယ္သံ တို႕ ႏွင့္ အတူ ပါ၀င္ကုသိုလ္ ၿပဳခ်င္ၾကမယ္ ဆိုရင္ ၿဖင့္
NAME : THANDAR LWIN
POSB SAVINGS ACCOUNT : 058-75964-3 ကို ေငြလႊဲၿပီး ဖုန္း 9003 2436 ကို လွဴဒါန္းသူ ရဲ႕အမည္ ႏွင့္ လွဴဒါန္းေငြပမာဏ ကို Message ပို႕ေပးပါလို႕ ။
(ဖုန္းကို မပို႕ရင္လဲ ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ကြန္မန္႕ေလး ေရးေပးလို႕လဲ ရပါတယ္ )
တၿခား နိုင္ငံမွ လွဴဒါန္း လိုသူမ်ားအတြက္ ေပးပဲလ္ အေကာင့္ thandarlwin2006@gmail.com ကို ေပးပို႕လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္ ။
လွဴဒါန္းသူမ်ား အမည္ ကို ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ေဖာ္ၿပပါ့မယ္ရွင္ ။
လက္ရွိ ေကာက္ခံရရွိထားေသာ အလွဴေငြ
၁) ဦးသိန္းဟန္ ( သိန္းေဌးဆီစက္ - စေလၿမိဳ႕ ) - မတည္ေငြ က်ပ္ဆယ့္ငါးသိန္း
၂) ကိုေက်ာ္ေက်ာ္မိုး + မ၀င္းပပစိုး (စေလ / စကၤာပူ) - က်ပ္တစ္သိန္းခြဲ
၃)ကိုခင္ေမာင္ဦး+မသႏၱာလြင္ (စေလ/စကၤာပူ) - S$200.00
Thursday, October 3, 2013
က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း ဖို႕ အစားအစာ ေရြးခ်ယ္စားစို႕
စား၀တ္ေနေရး
စား၀တ္ေနေရး တဲ့ ။
လူတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႕ အဓိက အေၿခခံအခ်က္ထဲမွာ အစား ဆိုတာထိပ္ဆုံးကပါ ။ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာဖို႕ အတြက္ အစားအေသာက္အဟာရ နဲ႕ ေထာက္ပံ့ရပါတယ္ ။
က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမေမက အစာ လဲေဆး၊ ေဆးလဲအစာ ၿဖစ္ေအာင္စားရမယ္ လို႕အၿမဲေၿပာေလ့ရွိပါတယ္ ။ တကယ္လဲ ေမေမ က မိသားစု အတြက္ အစားအေသာက္ကို သူလက္ကိုင္ၿပဳထားတဲ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း စီမံကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္ ။
- ရာသီစာေတြပဲ စားရမယ္ ။
ဥပမာ လိမ္ေမာ္သီးမ်ားဟာ ေဆာင္းတြင္းမွာမွ ေပါေလ့ရွိတယ္။ ေမေမ က က်မတို႕ကို အဲဒီခ်ိန္မွာမွ ၀ယ္ေကၽြးပါတယ္ ။ မိုးတြင္းမွာ တခါတေလ သူမ်ားေတြစားေနတာ ေတြ႕လို႕က်မ ပူဆာရင္ ၀ယ္မေကၽြးပါဘူး ။ ေစ်းၾကီးလို႕ ၀ယ္မေကၽြးခ်င္တာဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းစူေနတဲ့ က်မကို
" မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ၊ အသီးအႏွံဆိုတာ ရာသီေပၚမွ စားရတယ္။ ေစာၿပီး မွည့္ေနတယ္ဆိုတာ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး ။ ဒီလို ေစာမွည့္ေအာင္ သူတို႕ ဘာေဆးေတြသုံးထားလဲ ၊ ဘယ္လိုအားေဆးေတြ ထည့္ထားတယ္ဆိုတာ ကိုယ္မသိႏိုင္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ မစားသင့္ဘူး "
အဲလို လဲ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းၿပေလ့ရွိပါတယ္ ။
မီးဖို ထဲမွာ ေမေမ ဟင္းခ်က္လို႕ က်မ ကူၿပီ ဆိုရင္ ေမေမ က ဟင္းအတြဲေတြအေၾကာင္း ေၿပာၿပပါေသးတယ္ ။
" မွ်စ္ခ်ဥ္ဆိုတာ အပူဓါတ္ ေလ ၾကက္သားဆိုတာလဲ ပူတဲ့ဓါတ္ရွိတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ တြဲမခ်က္ဘူး ။ ၀က္သားက ေအးတဲ့ဓါတ္ ဒီေတာ့ မွ်စ္ခ်ဥ္ နဲ႕ ၀က္သားတြဲလိုက္ေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ ။ သမီးတို႕ ၾကိုက္သေလာက္စား ဗိုက္နာတာ ရင္ပူတာ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး "
" မွိဳ ဆိုတာ စားေကာင္းတဲ့မွိဳၿဖစ္ပါေစ အဆိပ္အေတာက္ ေတာ့ ရွိတာပဲ ဒါေၾကာင့္ ကန္းစြန္းရြက္ ေလးနဲ႕ တြဲေၾကာ္ထားတာ ၊ မွိဳကပိုစားေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး မွိဳခ်ည္းပဲ မစားနဲ႕ေနာ္ "
အညာေနပူပူ ေက်ာင္းကၿပန္လာလို႕ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြက် ေနတဲ့က်မတို႕ကို သြား သြား ကေလးေတြ မက်ီးေဖ်ာ္ရည္ ေလး ေသာက္ ၊ မရွိရင္လဲ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ၾက ဓါတ္ဆားထုတ္ေလးေဖာက္ထည့္ေပး အဲလိုလဲ ဂရုစိုက္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေတာ္ရုံ ဆို မီးဖိုေခ်ာင္ေဆးနဲ႕ ကုေသးတယ္ ။
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနရင္ ေနာက္ေဖးသရက္ပင္မွာ ႏြယ္တက္ေနတဲ့ ကြမ္းရြက္ကိုခူး ေရေသခ်ာေဆးၿပီး ေရေႏြးပူပူထဲထည့္ လ်က္ဆားေလးနဲ႕ ေသာက္ခိုင္းတာတို႕ ။
ကို္ယ္ေလးေငြ႕ေငြ႕ပူလာရင္ ေရေသာက္ ေရေသာက္ ရွဴးမ်ားမ်ားေပါက္မွ ဆိုတာတို႕ ..........နဲ႕
တကယ္ပါ က်မ တို႕ မိသားစုေလးဟာ ေဆးရုံေဆးခန္း နဲ႕ အေတာ့္ကို ကင္းခဲ့တာပါ ။
အခုေခတ္မွာေတာ့ က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႕မတူေတာ့ ။
အစားအစာေတြမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ။
ပုံမွန္ သဘာ၀ ထြက္တာေတြ အၿပင္ Preserve food ေတြကလဲ အမ်ားၾကီး ၊ ကမၻာၾကီးက လုံးသထက္ လုံးလာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ က အစားအစာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလဲ လက္လွမ္းမွီလာၾကသည္ ။ ေနာက္ လူေတြက ခံတြင္းအလိုအတြက္ အရသာတင္မက မ်က္စိအၿမင္လွတာ ပဒါသ ၿဖစ္တာေတြပါ ေရြးခ်ယ္စားလာၾကတယ္။
ေခတ္ အရ ဒါေတြ နဲ႕ ကင္းကြာလို႕ေတာ့မရႏိုင္ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္၀မ္းထဲ ထည့္ဖို႕ အစာ ကို ကိုယ္ပိုင္ဗဟုသုတ နွင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ေပါ့ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ ဘယ္လို ဗဟုသုတ ေတြ ရွိဖို႕လိုမလဲ? ဘာေတြကို နားလည္ဖို႕ လိုမလဲ ? ...................
Food Safety (http://burma.irrawaddy.org/%E1%81%80_consumer-rights/2013/02/22/34419.html)
Food Safety ဆိုတဲ့သေဘာက စားၿပီးရင္ လူခႏၶာကိုယ္ကို အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေစရဘူး။ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစႏိုင္တာက ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိတယ္။
Acute ဆိုတာက စားၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္တာ၊ အခုစား အခုေသသြားတယ္၊ မူးေမ့သြားတယ္၊ ေဆး႐ံုတင္ လိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ Actue လို႔ေခၚတယ္။
ေနာက္တမ်ိဳးက်ေတာ့ Chronic လို႔ေခၚတယ္။ Chronic ဆိုတာက နာတာ႐ွည္၊ဥပမာဗ်ာ၊ ဆိုးေဆးပါတဲ့ အစားအစာကို စားမယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆိုးေဆး ေတြက တားျမစ္ထားတဲ့ ဆိုးေဆးေတြ၊ အစားအစာ တိုင္းမွာ ဆိုးေဆး ပါေပမယ့္ သူ႔မွာ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ limit ႐ွိတယ္။ ခြင့္မျပဳတဲ့ ဆိုးေဆးကို စားမိတဲ့အခါမွာ အသည္းနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ တို႔၊ တျခား ကိုယ္တြင္း အဂၤါေတြမွာ သြားစုၿပီးေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္တာ။ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖစ္တာ၊ ခ်က္ခ်င္း မေသဘူး။ အဲဒါကို Chronic လို႔ေခၚတယ္။ အသည္းေရာင္တယ္တို႔၊ အသည္း အဆီဖံုးတယ္တို႔ ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္္းခ်င္း အဆိပ္သင့္ၿပီးမွ ျဖစ္တာ။ စားအုန္းဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ မေကာင္းတဲ့ ဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ အသည္းက မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေတာ့၊ အဲဒီမွာ စုေနေတာ့ ၾကာရင္ အဆီဖုံးလာတယ္၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာမွာ သြားပိတ္ဆို႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏွလံုးေသြးက ေကာင္းေကာင္း မလွည့္ပတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ႏွလံုးႂကြက္သားမွာ အဆီ မ်ားလာရင္ ႂကြက္သားက မညႇစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ဘယ္လိုအစားအစာေတြဟာ ဘာအႏၲရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရေအာင္ ေနာ္ ။
အသီးအရြက္မ်ား ။ ။
အသီးအရြက္ စားတာပိုေကာင္းတယ္ က်န္းမာတယ္ မ်ားမ်ားစား လို႕ ေၿပာၾကတယ္ ။
တကယ္လား ။ သဘာ၀ ေအာ္ဂဲနစ္သီးႏွံေတြ ကေတာ့ ဟုတ္မွာပါ ။ ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းတန္း၀င္ေတြက ေရာ ...
ေစ်းထဲမွာ သန္သန္စြမ္းစြမ္းအစိမ္းေရာင္ဖားဖား မုန္ညင္းေတြ ကန္စြန္းေတြ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးေတြ ...
ပိုးေပါက္ရာမပါေအာင္ ေဆးၿဖန္းရပါတယ္ ။ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးဆို ပရြက္ဆိတ္အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ ။ ေဆးၿဖန္းကို ၿဖန္းရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေဆးၿဖန္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အသုံးၿပဳတဲ့ ေဆး နဲ႕ ပမာဏကို က်မတို႕ မခန္႕မွန္းႏိုင္ပါဘူး ။ ဒါဆုိ ေသခ်ာ ေရကို ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ေဆးရပါမယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆားေလးထည့္ အသီးအရြက္ေတြကို ခနစိမ္ေၿပာၾကတယ္။ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲလိုဆို အခ်ဥ္ဓါတ္ေလးနည္းနည္းပါလာေတာ့ ေၾကာ္စားရင္ အရသာမၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ။
တစ္ခါ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး ...။ က်မ တို႕ အိမ္မွာစိုက္ၿပီး ေရာင္းဖူးပါတယ္ ။ သူက အုပ္ေဆးမထည့္ရင္ အ၀ါေရာင္သန္းတဲ့ လွပတဲ့အေရာင္မရႏိုင္ပါဘူး ။ က်မ တို႕မွာ ကိုယ့္ၿခံထြက္ ငွက္ေပ်ာသီးေလး ေရာင္းခ်င္လို႕ ရင့္လာရင္ အခိုင္ခုတ္ အုပ္ထား မွည့္လာရင္ အစိမ္းေရာင္ ၊ ဒါ့အၿပင္ မွည့္ရင္ အညွာတန္းေၾကြ ေတာ့ ေရာင္းပန္းတကယ္မလွပါဘူး ။ အ၀ါေရာင္ၿဖစ္ေအာင္ ၊ အညွာမေၾကြပဲ မွည့္ေအာင္ ေဆးသုံးကို သုံးရပါတယ္။ ေဆးအတိုင္းအတာ ပမာဏ နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဓါတုပါ၀င္မွဴေတြကိုေတာ့ မသိခဲ့ပါဘူး ။
ဒါဟာ က်မ တို႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ပဲ စကၤာပူက ငွက္ေပ်ာသီးဆိုလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ ။ သူတို႕ အုပ္ေဆးနဲ႕မို႕သာ ဒီလို၀ါ၀င္းတာပါ ။
အသား၊ ငါးေတြမွာ ဆိုလဲ ၀က္ေတြကို အေကာင္ၾကီးေအာင္ ေဆးေကၽြးတာ ၊ ၾကက္အေသကို ေဆးထိုးပိုက္နဲ႕ ေရထည့္တာ ၊ငါးေတြကို မပုပ္ေအာင္ အေရာင္စိမ္းၿပီး လတ္ေနတယ္ထင္ရေအာင္ မဲနယ္ၿဖန္းတာ ...ဒါေတြဟာ ေရာင္းသူဘက္က သူတို႕အဆင္ေၿပေအာင္ လုပ္ၾကတာေတြပါ ။
"ကိုယ္ ကိုတိုင္မွ မစိုက္ႏိုင္တာ ၊ ကိုယ္မွ မေမြးနို္င္တာ သူတို႕ ေရာင္းတဲ့ အတိုင္း၀ယ္ရတာေပါ့ " အဲလို ေတြးေလ့ ေၿပာေလ့ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါ ဟာ အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္လက္ခံတာသာၿဖစ္ပါတယ္ ။
ကိုယ္က လက္မခံဘူး လက္မခံခ်င္ဘူးဆို ဘာလုပ္ၾကမလဲ ...
အရင္ဆုံး မ၀ယ္ပဲေနပါ ။
ဒီၾကက္သား ေရေတြအမ်ားၾကီးထိုးထားတယ္ ၊ ငါးပုစြန္ေတြ ပုံမွန္ထက္အရမ္းစိမ္းေနတယ္တို႕သံသယ ရွိရင္ မ၀ယ္ပါနဲ႕ ။ အသီးအရြက္ လဲ အဲလိုပါပဲ ပုံမွန္ထက္ပိုၿပီး ထြားေနမယ္ စိမ္းလန္းေနမယ္ဆိုရင္ သဘာ၀ မဟုတ္ႏို္င္ေတာ့ဘူး။ ဟိုမုန္းအားေဆးေတြ ပိုးသတ္ေဆးေတြအေၿမာက္အမ်ားသုံးထားမယ့္ အရာေတြပါ ။
စားသုံးသူေတြက သဘာ၀ ကို ပိုအားေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ေရာင္းခ်သူေတြဟာ စားသုံးသူကို လြန္ဆန္လို႕မရပါဘူး ။
ဒုတိယအဆင့္ သံသယ ၾကီးလာရင္ တိုင္ပါ ။
ဘယ္ကို တိုင္ရမလဲ ။
စားသံုးသူ ကာကြယ္ေရး အသင္း (FDA ) ကို တိုင္လို႕ရသလို ၊ နီးစပ္ရာစည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာနကို တိုင္လို႕ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသား စားေသာက္ကုန္ ဥပေဒ ဆိုတာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ထဲက ရွိၿပီးသားပါ ။
ေစ်းထဲမွာရွိေနတဲ့ စည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာန ဆိုတာ ေစ်းဆိုင္ ခြန္ေကာက္ခံဖို႕ ၊ အေလးမၿပည့္တာ တိုင္ဖို႕အတြက္တင္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ :D
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ အၾကမ္းဖ်င္း အခ်က္အလက္ေတြပဲ ရွိေသးတယ္ ။ ဒီထက္ပို ဗဟုသုတ ရွိဖို႕ ၊ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ ကိုက္ညီတဲ့အစားအစာကို ေရြးခ်ယ္ဖို႕ အတြက္ က်န္းမာေရး နဲ႕ဆိုင္တဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ၊ စာ မ်ားမ်ားဖတ္ၾကရပါမယ္ ။
စားသုံးသူ သို႕ စားသုံးသူအမ်ားစုအတြက္ အစားအေသာက္၀ယ္ယူစီမံရသူေတြ အကုန္လုံးဟာ စာဖတ္၀ါသနာပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ က်န္းမာေရးအတြက္ သိထားသင့္တာေတြ သိထားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္ ။
စားသတိ ၊ သြားသတိ အစစအရာရာ သတိထားရမယ့္ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ သတိၿပဳႏိုင္ေလ ဆင္ၿခင္ႏို္င္ေလ ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးမ်ားေလ မဟုတ္ပါလားရွင္ ။
Preserve Food ၊ စားအုန္းဆီ ၊ တရုတ္ကလာတဲ့ ကေလးေတြမက္ေမာစရာ လွပတဲ့အထုတ္အပိုးနဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ရဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြကို တၿခားဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ေရးၾကမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။
အစားအေသာက္ နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာမ်ား
စားသုံးသူကို ေၿပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ပါ
က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း (သို႕) ၾကိဳတင္ကာကြယ္ ကင္ဆာအႏၱရာယ္
လူတိုင္းနားလည္ထားရမယ့္ ဆား
ယူရီးယား (သို႕မဟုတ္) ရင္းႏွီးေနေသာ သူစိမ္း
အာဂ်ီႏိုမိုတို (သို႕) အခ်ိဳမွဳန္႕ (သို႕)
စား၀တ္ေနေရး တဲ့ ။
လူတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႕ အဓိက အေၿခခံအခ်က္ထဲမွာ အစား ဆိုတာထိပ္ဆုံးကပါ ။ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာဖို႕ အတြက္ အစားအေသာက္အဟာရ နဲ႕ ေထာက္ပံ့ရပါတယ္ ။
က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမေမက အစာ လဲေဆး၊ ေဆးလဲအစာ ၿဖစ္ေအာင္စားရမယ္ လို႕အၿမဲေၿပာေလ့ရွိပါတယ္ ။ တကယ္လဲ ေမေမ က မိသားစု အတြက္ အစားအေသာက္ကို သူလက္ကိုင္ၿပဳထားတဲ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း စီမံကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္ ။
- ရာသီစာေတြပဲ စားရမယ္ ။
ဥပမာ လိမ္ေမာ္သီးမ်ားဟာ ေဆာင္းတြင္းမွာမွ ေပါေလ့ရွိတယ္။ ေမေမ က က်မတို႕ကို အဲဒီခ်ိန္မွာမွ ၀ယ္ေကၽြးပါတယ္ ။ မိုးတြင္းမွာ တခါတေလ သူမ်ားေတြစားေနတာ ေတြ႕လို႕က်မ ပူဆာရင္ ၀ယ္မေကၽြးပါဘူး ။ ေစ်းၾကီးလို႕ ၀ယ္မေကၽြးခ်င္တာဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းစူေနတဲ့ က်မကို
" မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ၊ အသီးအႏွံဆိုတာ ရာသီေပၚမွ စားရတယ္။ ေစာၿပီး မွည့္ေနတယ္ဆိုတာ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး ။ ဒီလို ေစာမွည့္ေအာင္ သူတို႕ ဘာေဆးေတြသုံးထားလဲ ၊ ဘယ္လိုအားေဆးေတြ ထည့္ထားတယ္ဆိုတာ ကိုယ္မသိႏိုင္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ မစားသင့္ဘူး "
အဲလို လဲ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းၿပေလ့ရွိပါတယ္ ။
မီးဖို ထဲမွာ ေမေမ ဟင္းခ်က္လို႕ က်မ ကူၿပီ ဆိုရင္ ေမေမ က ဟင္းအတြဲေတြအေၾကာင္း ေၿပာၿပပါေသးတယ္ ။
" မွ်စ္ခ်ဥ္ဆိုတာ အပူဓါတ္ ေလ ၾကက္သားဆိုတာလဲ ပူတဲ့ဓါတ္ရွိတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ တြဲမခ်က္ဘူး ။ ၀က္သားက ေအးတဲ့ဓါတ္ ဒီေတာ့ မွ်စ္ခ်ဥ္ နဲ႕ ၀က္သားတြဲလိုက္ေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ ။ သမီးတို႕ ၾကိုက္သေလာက္စား ဗိုက္နာတာ ရင္ပူတာ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး "
" မွိဳ ဆိုတာ စားေကာင္းတဲ့မွိဳၿဖစ္ပါေစ အဆိပ္အေတာက္ ေတာ့ ရွိတာပဲ ဒါေၾကာင့္ ကန္းစြန္းရြက္ ေလးနဲ႕ တြဲေၾကာ္ထားတာ ၊ မွိဳကပိုစားေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး မွိဳခ်ည္းပဲ မစားနဲ႕ေနာ္ "
အညာေနပူပူ ေက်ာင္းကၿပန္လာလို႕ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြက် ေနတဲ့က်မတို႕ကို သြား သြား ကေလးေတြ မက်ီးေဖ်ာ္ရည္ ေလး ေသာက္ ၊ မရွိရင္လဲ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ၾက ဓါတ္ဆားထုတ္ေလးေဖာက္ထည့္ေပး အဲလိုလဲ ဂရုစိုက္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေတာ္ရုံ ဆို မီးဖိုေခ်ာင္ေဆးနဲ႕ ကုေသးတယ္ ။
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနရင္ ေနာက္ေဖးသရက္ပင္မွာ ႏြယ္တက္ေနတဲ့ ကြမ္းရြက္ကိုခူး ေရေသခ်ာေဆးၿပီး ေရေႏြးပူပူထဲထည့္ လ်က္ဆားေလးနဲ႕ ေသာက္ခိုင္းတာတို႕ ။
ကို္ယ္ေလးေငြ႕ေငြ႕ပူလာရင္ ေရေသာက္ ေရေသာက္ ရွဴးမ်ားမ်ားေပါက္မွ ဆိုတာတို႕ ..........နဲ႕
တကယ္ပါ က်မ တို႕ မိသားစုေလးဟာ ေဆးရုံေဆးခန္း နဲ႕ အေတာ့္ကို ကင္းခဲ့တာပါ ။
အခုေခတ္မွာေတာ့ က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႕မတူေတာ့ ။
အစားအစာေတြမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ။
ပုံမွန္ သဘာ၀ ထြက္တာေတြ အၿပင္ Preserve food ေတြကလဲ အမ်ားၾကီး ၊ ကမၻာၾကီးက လုံးသထက္ လုံးလာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ က အစားအစာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလဲ လက္လွမ္းမွီလာၾကသည္ ။ ေနာက္ လူေတြက ခံတြင္းအလိုအတြက္ အရသာတင္မက မ်က္စိအၿမင္လွတာ ပဒါသ ၿဖစ္တာေတြပါ ေရြးခ်ယ္စားလာၾကတယ္။
ေခတ္ အရ ဒါေတြ နဲ႕ ကင္းကြာလို႕ေတာ့မရႏိုင္ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္၀မ္းထဲ ထည့္ဖို႕ အစာ ကို ကိုယ္ပိုင္ဗဟုသုတ နွင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ေပါ့ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ ဘယ္လို ဗဟုသုတ ေတြ ရွိဖို႕လိုမလဲ? ဘာေတြကို နားလည္ဖို႕ လိုမလဲ ? ...................
Food Safety (http://burma.irrawaddy.org/%E1%81%80_consumer-rights/2013/02/22/34419.html)
Food Safety ဆိုတဲ့သေဘာက စားၿပီးရင္ လူခႏၶာကိုယ္ကို အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေစရဘူး။ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစႏိုင္တာက ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိတယ္။
Acute ဆိုတာက စားၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္တာ၊ အခုစား အခုေသသြားတယ္၊ မူးေမ့သြားတယ္၊ ေဆး႐ံုတင္ လိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ Actue လို႔ေခၚတယ္။
ေနာက္တမ်ိဳးက်ေတာ့ Chronic လို႔ေခၚတယ္။ Chronic ဆိုတာက နာတာ႐ွည္၊ဥပမာဗ်ာ၊ ဆိုးေဆးပါတဲ့ အစားအစာကို စားမယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆိုးေဆး ေတြက တားျမစ္ထားတဲ့ ဆိုးေဆးေတြ၊ အစားအစာ တိုင္းမွာ ဆိုးေဆး ပါေပမယ့္ သူ႔မွာ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ limit ႐ွိတယ္။ ခြင့္မျပဳတဲ့ ဆိုးေဆးကို စားမိတဲ့အခါမွာ အသည္းနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ တို႔၊ တျခား ကိုယ္တြင္း အဂၤါေတြမွာ သြားစုၿပီးေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္တာ။ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖစ္တာ၊ ခ်က္ခ်င္း မေသဘူး။ အဲဒါကို Chronic လို႔ေခၚတယ္။ အသည္းေရာင္တယ္တို႔၊ အသည္း အဆီဖံုးတယ္တို႔ ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္္းခ်င္း အဆိပ္သင့္ၿပီးမွ ျဖစ္တာ။ စားအုန္းဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ မေကာင္းတဲ့ ဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ အသည္းက မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေတာ့၊ အဲဒီမွာ စုေနေတာ့ ၾကာရင္ အဆီဖုံးလာတယ္၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာမွာ သြားပိတ္ဆို႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏွလံုးေသြးက ေကာင္းေကာင္း မလွည့္ပတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ႏွလံုးႂကြက္သားမွာ အဆီ မ်ားလာရင္ ႂကြက္သားက မညႇစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ဘယ္လိုအစားအစာေတြဟာ ဘာအႏၲရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရေအာင္ ေနာ္ ။
အသီးအရြက္မ်ား ။ ။
အသီးအရြက္ စားတာပိုေကာင္းတယ္ က်န္းမာတယ္ မ်ားမ်ားစား လို႕ ေၿပာၾကတယ္ ။
တကယ္လား ။ သဘာ၀ ေအာ္ဂဲနစ္သီးႏွံေတြ ကေတာ့ ဟုတ္မွာပါ ။ ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းတန္း၀င္ေတြက ေရာ ...
ေစ်းထဲမွာ သန္သန္စြမ္းစြမ္းအစိမ္းေရာင္ဖားဖား မုန္ညင္းေတြ ကန္စြန္းေတြ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးေတြ ...
ပိုးေပါက္ရာမပါေအာင္ ေဆးၿဖန္းရပါတယ္ ။ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးဆို ပရြက္ဆိတ္အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ ။ ေဆးၿဖန္းကို ၿဖန္းရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေဆးၿဖန္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အသုံးၿပဳတဲ့ ေဆး နဲ႕ ပမာဏကို က်မတို႕ မခန္႕မွန္းႏိုင္ပါဘူး ။ ဒါဆုိ ေသခ်ာ ေရကို ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ေဆးရပါမယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆားေလးထည့္ အသီးအရြက္ေတြကို ခနစိမ္ေၿပာၾကတယ္။ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲလိုဆို အခ်ဥ္ဓါတ္ေလးနည္းနည္းပါလာေတာ့ ေၾကာ္စားရင္ အရသာမၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ။
တစ္ခါ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး ...။ က်မ တို႕ အိမ္မွာစိုက္ၿပီး ေရာင္းဖူးပါတယ္ ။ သူက အုပ္ေဆးမထည့္ရင္ အ၀ါေရာင္သန္းတဲ့ လွပတဲ့အေရာင္မရႏိုင္ပါဘူး ။ က်မ တို႕မွာ ကိုယ့္ၿခံထြက္ ငွက္ေပ်ာသီးေလး ေရာင္းခ်င္လို႕ ရင့္လာရင္ အခိုင္ခုတ္ အုပ္ထား မွည့္လာရင္ အစိမ္းေရာင္ ၊ ဒါ့အၿပင္ မွည့္ရင္ အညွာတန္းေၾကြ ေတာ့ ေရာင္းပန္းတကယ္မလွပါဘူး ။ အ၀ါေရာင္ၿဖစ္ေအာင္ ၊ အညွာမေၾကြပဲ မွည့္ေအာင္ ေဆးသုံးကို သုံးရပါတယ္။ ေဆးအတိုင္းအတာ ပမာဏ နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဓါတုပါ၀င္မွဴေတြကိုေတာ့ မသိခဲ့ပါဘူး ။
ဒါဟာ က်မ တို႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ပဲ စကၤာပူက ငွက္ေပ်ာသီးဆိုလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ ။ သူတို႕ အုပ္ေဆးနဲ႕မို႕သာ ဒီလို၀ါ၀င္းတာပါ ။
အသား၊ ငါးေတြမွာ ဆိုလဲ ၀က္ေတြကို အေကာင္ၾကီးေအာင္ ေဆးေကၽြးတာ ၊ ၾကက္အေသကို ေဆးထိုးပိုက္နဲ႕ ေရထည့္တာ ၊ငါးေတြကို မပုပ္ေအာင္ အေရာင္စိမ္းၿပီး လတ္ေနတယ္ထင္ရေအာင္ မဲနယ္ၿဖန္းတာ ...ဒါေတြဟာ ေရာင္းသူဘက္က သူတို႕အဆင္ေၿပေအာင္ လုပ္ၾကတာေတြပါ ။
"ကိုယ္ ကိုတိုင္မွ မစိုက္ႏိုင္တာ ၊ ကိုယ္မွ မေမြးနို္င္တာ သူတို႕ ေရာင္းတဲ့ အတိုင္း၀ယ္ရတာေပါ့ " အဲလို ေတြးေလ့ ေၿပာေလ့ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါ ဟာ အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္လက္ခံတာသာၿဖစ္ပါတယ္ ။
ကိုယ္က လက္မခံဘူး လက္မခံခ်င္ဘူးဆို ဘာလုပ္ၾကမလဲ ...
အရင္ဆုံး မ၀ယ္ပဲေနပါ ။
ဒီၾကက္သား ေရေတြအမ်ားၾကီးထိုးထားတယ္ ၊ ငါးပုစြန္ေတြ ပုံမွန္ထက္အရမ္းစိမ္းေနတယ္တို႕သံသယ ရွိရင္ မ၀ယ္ပါနဲ႕ ။ အသီးအရြက္ လဲ အဲလိုပါပဲ ပုံမွန္ထက္ပိုၿပီး ထြားေနမယ္ စိမ္းလန္းေနမယ္ဆိုရင္ သဘာ၀ မဟုတ္ႏို္င္ေတာ့ဘူး။ ဟိုမုန္းအားေဆးေတြ ပိုးသတ္ေဆးေတြအေၿမာက္အမ်ားသုံးထားမယ့္ အရာေတြပါ ။
စားသုံးသူေတြက သဘာ၀ ကို ပိုအားေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ေရာင္းခ်သူေတြဟာ စားသုံးသူကို လြန္ဆန္လို႕မရပါဘူး ။
ဒုတိယအဆင့္ သံသယ ၾကီးလာရင္ တိုင္ပါ ။
ဘယ္ကို တိုင္ရမလဲ ။
စားသံုးသူ ကာကြယ္ေရး အသင္း (FDA ) ကို တိုင္လို႕ရသလို ၊ နီးစပ္ရာစည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာနကို တိုင္လို႕ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသား စားေသာက္ကုန္ ဥပေဒ ဆိုတာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ထဲက ရွိၿပီးသားပါ ။
ေစ်းထဲမွာရွိေနတဲ့ စည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာန ဆိုတာ ေစ်းဆိုင္ ခြန္ေကာက္ခံဖို႕ ၊ အေလးမၿပည့္တာ တိုင္ဖို႕အတြက္တင္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ :D
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ အၾကမ္းဖ်င္း အခ်က္အလက္ေတြပဲ ရွိေသးတယ္ ။ ဒီထက္ပို ဗဟုသုတ ရွိဖို႕ ၊ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ ကိုက္ညီတဲ့အစားအစာကို ေရြးခ်ယ္ဖို႕ အတြက္ က်န္းမာေရး နဲ႕ဆိုင္တဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ၊ စာ မ်ားမ်ားဖတ္ၾကရပါမယ္ ။
စားသုံးသူ သို႕ စားသုံးသူအမ်ားစုအတြက္ အစားအေသာက္၀ယ္ယူစီမံရသူေတြ အကုန္လုံးဟာ စာဖတ္၀ါသနာပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ က်န္းမာေရးအတြက္ သိထားသင့္တာေတြ သိထားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္ ။
စားသတိ ၊ သြားသတိ အစစအရာရာ သတိထားရမယ့္ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ သတိၿပဳႏိုင္ေလ ဆင္ၿခင္ႏို္င္ေလ ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးမ်ားေလ မဟုတ္ပါလားရွင္ ။
Preserve Food ၊ စားအုန္းဆီ ၊ တရုတ္ကလာတဲ့ ကေလးေတြမက္ေမာစရာ လွပတဲ့အထုတ္အပိုးနဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ရဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြကို တၿခားဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ေရးၾကမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။
အစားအေသာက္ နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာမ်ား
စားသုံးသူကို ေၿပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ပါ
က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း (သို႕) ၾကိဳတင္ကာကြယ္ ကင္ဆာအႏၱရာယ္
လူတိုင္းနားလည္ထားရမယ့္ ဆား
ယူရီးယား (သို႕မဟုတ္) ရင္းႏွီးေနေသာ သူစိမ္း
အာဂ်ီႏိုမိုတို (သို႕) အခ်ိဳမွဳန္႕ (သို႕)
Wednesday, October 2, 2013
အေပး အယူ သူႏွင့္က်မ အစစညီပါလ်င္ :D
ဒီမနက္ အိမ္ကလူ ဂ်ဴေရာင္းအုိင္လန္ကို ၇ နာ၇ီအေရာက္သြားရမွာမို႕ အိမ္ကေန ခါတိုင္းထြက္ေနက်ထက္ ေစာထြက္မယ္လို႕ ညထဲက ေၿပာထားပါတယ္ ။
၅:၄၀ ထေနက်ကို ၅း၁၅ ေလာက္ ထမယ္ဆိုၿပီး ႏွိဳးစက္ကိုသံပတ္ေပးထားပါတယ္ ။
အိမ္အကူ ညီမေလးကို သူ႕အတြက္အိပ္ခ်င္ေၿပေအာင္ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့ ပလာတာေၾကာ္ လို႕ မွာထားပါတယ္ ။
ႏွိဳးစက္ၿမည္လို႕ သူ အိပ္ယာက ထသြားေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ထခ်ိန္မတန္ေသးဘူးဆိုၿပီး ဆက္အိပ္ေနမိတယ္ ။
အိပ္ယာက ထလာလို႕ မီးဖိုဘက္ထြက္လာေတာ့ လဘက္ရည္ေတြ ဒီအတိုင္း ။ ဟယ္ ေသာက္မသြားဘူးလားဆိုေတာ့ ပူေနလို႕ ေသာက္မသြားဘူးတဲ့ ။
ေအာ္ ကိုယ္သာ သူထြက္လာခ်ိန္အကိုက္ ေႏြးေႏြးေလးၿဖစ္ေအာင္ မွဳတ္သင့္မွဳတ္ေပး၊ ပန္းကန္အကူးအေၿပာင္း လုပ္ေပးခဲ့ရင္ သူေသာက္သြားရမွာဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ ။
ဟုတ္တာပဲေလ ညီမ ကေတာ့ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ဆို ေဖ်ာ္ထားမွာပဲ ေသာက္လို႕ရမရ ဒါေတြ ဘယ္ေတြးပါ့မလဲေနာ္ ။
အိမ္ေထာင္သက္ ၉ ႏွစ္ၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ အခ်စ္ေရ အသက္ေရ နဲ႕ အတူစား ၊ အတူသြား ဆိုတာထက္ တစ္ေယာက္သေဘာ တစ္ေယာက္နားလည္ၿပီး သူ လုပ္သင့္တာ သူလုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တာ ကိုယ္လုပ္ အေပးအယူ မွ်ၾကတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ခံစားမိတယ္ ။
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ သစ္ပင္ၾကီး အခက္အလက္ေ၀ၿဖာ ၊ အပြင့္ အသီးေတြ ေ၀ဆာဖို႕ဆိုတာ က အရင္ဆုံး စိုက္ထဲက သူ႕ဗီဇမ်ိဳးစိတ္ဟာ အပင္ၾကီးလား အပြင့္အသီးရွိသလား ဆိုတာ ၾကည့္ဆုံးၿဖတ္ရတာကိုး (လက္မထပ္ခင္ၾကည့္ရမယ့္သေဘာေပါ့)
စိုက္ၿပီးမွဆိုရင္ေတာ့ သူ က ေရေလာင္းခ်ိန္ ကို္ယ္က ေပါင္းသင္ သင့္ရင္ ေပါင္းသင္ရမယ္ ။ ေနပူဒဏ္ခံႏိုင္ပါ့္မလား ၊ ေလတိုက္တဲ့ဒဏ္ခံႏို္ငမလား ၊ ေရမ်ားရင္မၾကိဳက္ဘူးလား ..ဒါေတြ ဒါေတြ ေလ့လာၿပီး သင့္ေတာ္ေအာင္ သူ႕အခ်ိန္ နဲ႕သူ အားေဆးေကၽြး ၊ ေၿမဆီထည့္ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ။
( သူ ဟာ ပင္ပန္းတဲ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးလား ။ပင္ပန္းခ်င္ပင္ပန္းပါေစ နားမညီးခ်င္တာလား ၊က်န္းမာေရးေကာင္းရဲ႕လား အစားအေသာက္ၾကိဳက္တတ္တာလား၊ အၿပင္သြားရတာ ပိုၾကိဳက္လား ၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အၾကံၿပဳတတ္တာေတြ ၾကိဳက္ရဲ႕လား ၊မၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္ၿဖစ္တာေတြ ေဘးကိုခ်မၿပမိေစနဲ႕ ။ ဆင္းရဲ တဲ့ဒဏ္ မခံႏို္ငတာလား ၊ ခ်မ္းသာတဲ့ဒဏ္မခံနို္င္တာလား ။ ႏွစ္ဘက္မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္း ပါ၀င္ပတ္သက္မွဴ ........အမ်ားၾကီးပဲေနာ္ ။)
တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေတြၾကာလာရင္ သူ႕အၾကိဳက္ ကိုယ့္အၾကိဳက္ ၊ သူ႕အလို ကိုယ့္အလို ဆိုတာ မသိမၿဖစ္ သိလာၾကတာပဲ ။ ေမတၱာ ေစတနာ နဲ႕ ၿဖည့္ဆီးၾကမယ္ဆို အေကာင္းဆုံးေပါ့ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္သတ္ဆိုတာေတာ့ ၾကာရွည္မွာ မေကာင္းဘူးေပါ့ ။ အေပးခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း ၊ အယူခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း .....
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အိမ္ရွင္မ ေနရာဟာ အေရးၾကီးဆုံးပဲလို႕ က်မထင္တယ္ ။ ၀င္ေငြ ၊ ထြက္ေငြ ၊ က်န္းမာေရး၊စီးပြားေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ အစစအရာရာကို ေတြးေတာၿပီး ရွိတာေလး နဲ႕ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ရသူေတြကိုး ။ ေယာက်ၤားဖို႕ သားသမီးဖို႕ ဦးစားေပးၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ၿခိဳးၿခံရသူေတြမို ႕ ေက်ေက်နပ္နပ္ နဲ႕ အေ၀မတတ္ ဆရာငတ္ အၿဖစ္ခံသူေတြေပါ့ အဟမ္း အဟမ္း :D
အိမ္တစ္အိမ္ ရဲ႕ ဟန္ခ်က္ညီ သာယာဖို႕ အတြက္ အရည္အခ်င္းရွိ အလိုက္သိ မပ်င္းမရိ မွ်တ တဲ့ အိမ္ရွင္မ အေပၚမူတည္ပါမယ္။
ကိုယ့္ ကိုကိုယ္ ၿပန္ၾကည့္ေတာ့ က်မ က အေတာ့္ကို ပ်င္းတဲ့သူပါ ။ မသိဘူးလားမဟုတ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ သူ႕အၾကိဳက္ေတြကို သိေတာ့ သိလာပါတယ္ သို႕ေသာ္ အပ်င္းစိတ္ေလးအေၿခခံၿပီး ၿပီးၿပီးေရာထားလိုက္တာ ေတြက မနည္းေတာ့ဘူး :P
ဒါေပမယ့္ က်မတို႕ အိမ္ေလးမွာ ၁၀၀% ၿပည့္စုံတယ္မဆိုႏို္င္ေပမယ့္ သာသာယာယာ နဲ႕ ဆိုေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ ရဲ႕ ၿဖည့္ဆီးမွဴ ေတြ အလိုက္သိမွဴေတြက ပိုမ်ားတယ္လို႕ ဆိုႏို္င္သေပါ့ရွင္ ။ ဟုတ္ဘူးလား ။
တကယ္ပါ သူ႕ေၾကာင့္ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ဘူးပါဘူး ။
၅:၄၀ ထေနက်ကို ၅း၁၅ ေလာက္ ထမယ္ဆိုၿပီး ႏွိဳးစက္ကိုသံပတ္ေပးထားပါတယ္ ။
အိမ္အကူ ညီမေလးကို သူ႕အတြက္အိပ္ခ်င္ေၿပေအာင္ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့ ပလာတာေၾကာ္ လို႕ မွာထားပါတယ္ ။
ႏွိဳးစက္ၿမည္လို႕ သူ အိပ္ယာက ထသြားေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ထခ်ိန္မတန္ေသးဘူးဆိုၿပီး ဆက္အိပ္ေနမိတယ္ ။
အိပ္ယာက ထလာလို႕ မီးဖိုဘက္ထြက္လာေတာ့ လဘက္ရည္ေတြ ဒီအတိုင္း ။ ဟယ္ ေသာက္မသြားဘူးလားဆိုေတာ့ ပူေနလို႕ ေသာက္မသြားဘူးတဲ့ ။
ေအာ္ ကိုယ္သာ သူထြက္လာခ်ိန္အကိုက္ ေႏြးေႏြးေလးၿဖစ္ေအာင္ မွဳတ္သင့္မွဳတ္ေပး၊ ပန္းကန္အကူးအေၿပာင္း လုပ္ေပးခဲ့ရင္ သူေသာက္သြားရမွာဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ ။
ဟုတ္တာပဲေလ ညီမ ကေတာ့ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ဆို ေဖ်ာ္ထားမွာပဲ ေသာက္လို႕ရမရ ဒါေတြ ဘယ္ေတြးပါ့မလဲေနာ္ ။
အိမ္ေထာင္သက္ ၉ ႏွစ္ၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ အခ်စ္ေရ အသက္ေရ နဲ႕ အတူစား ၊ အတူသြား ဆိုတာထက္ တစ္ေယာက္သေဘာ တစ္ေယာက္နားလည္ၿပီး သူ လုပ္သင့္တာ သူလုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တာ ကိုယ္လုပ္ အေပးအယူ မွ်ၾကတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ခံစားမိတယ္ ။
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ သစ္ပင္ၾကီး အခက္အလက္ေ၀ၿဖာ ၊ အပြင့္ အသီးေတြ ေ၀ဆာဖို႕ဆိုတာ က အရင္ဆုံး စိုက္ထဲက သူ႕ဗီဇမ်ိဳးစိတ္ဟာ အပင္ၾကီးလား အပြင့္အသီးရွိသလား ဆိုတာ ၾကည့္ဆုံးၿဖတ္ရတာကိုး (လက္မထပ္ခင္ၾကည့္ရမယ့္သေဘာေပါ့)
စိုက္ၿပီးမွဆိုရင္ေတာ့ သူ က ေရေလာင္းခ်ိန္ ကို္ယ္က ေပါင္းသင္ သင့္ရင္ ေပါင္းသင္ရမယ္ ။ ေနပူဒဏ္ခံႏိုင္ပါ့္မလား ၊ ေလတိုက္တဲ့ဒဏ္ခံႏို္ငမလား ၊ ေရမ်ားရင္မၾကိဳက္ဘူးလား ..ဒါေတြ ဒါေတြ ေလ့လာၿပီး သင့္ေတာ္ေအာင္ သူ႕အခ်ိန္ နဲ႕သူ အားေဆးေကၽြး ၊ ေၿမဆီထည့္ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ။
( သူ ဟာ ပင္ပန္းတဲ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးလား ။ပင္ပန္းခ်င္ပင္ပန္းပါေစ နားမညီးခ်င္တာလား ၊က်န္းမာေရးေကာင္းရဲ႕လား အစားအေသာက္ၾကိဳက္တတ္တာလား၊ အၿပင္သြားရတာ ပိုၾကိဳက္လား ၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အၾကံၿပဳတတ္တာေတြ ၾကိဳက္ရဲ႕လား ၊မၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္ၿဖစ္တာေတြ ေဘးကိုခ်မၿပမိေစနဲ႕ ။ ဆင္းရဲ တဲ့ဒဏ္ မခံႏို္ငတာလား ၊ ခ်မ္းသာတဲ့ဒဏ္မခံနို္င္တာလား ။ ႏွစ္ဘက္မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္း ပါ၀င္ပတ္သက္မွဴ ........အမ်ားၾကီးပဲေနာ္ ။)
တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေတြၾကာလာရင္ သူ႕အၾကိဳက္ ကိုယ့္အၾကိဳက္ ၊ သူ႕အလို ကိုယ့္အလို ဆိုတာ မသိမၿဖစ္ သိလာၾကတာပဲ ။ ေမတၱာ ေစတနာ နဲ႕ ၿဖည့္ဆီးၾကမယ္ဆို အေကာင္းဆုံးေပါ့ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္သတ္ဆိုတာေတာ့ ၾကာရွည္မွာ မေကာင္းဘူးေပါ့ ။ အေပးခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း ၊ အယူခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း .....
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အိမ္ရွင္မ ေနရာဟာ အေရးၾကီးဆုံးပဲလို႕ က်မထင္တယ္ ။ ၀င္ေငြ ၊ ထြက္ေငြ ၊ က်န္းမာေရး၊စီးပြားေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ အစစအရာရာကို ေတြးေတာၿပီး ရွိတာေလး နဲ႕ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ရသူေတြကိုး ။ ေယာက်ၤားဖို႕ သားသမီးဖို႕ ဦးစားေပးၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ၿခိဳးၿခံရသူေတြမို ႕ ေက်ေက်နပ္နပ္ နဲ႕ အေ၀မတတ္ ဆရာငတ္ အၿဖစ္ခံသူေတြေပါ့ အဟမ္း အဟမ္း :D
အိမ္တစ္အိမ္ ရဲ႕ ဟန္ခ်က္ညီ သာယာဖို႕ အတြက္ အရည္အခ်င္းရွိ အလိုက္သိ မပ်င္းမရိ မွ်တ တဲ့ အိမ္ရွင္မ အေပၚမူတည္ပါမယ္။
ကိုယ့္ ကိုကိုယ္ ၿပန္ၾကည့္ေတာ့ က်မ က အေတာ့္ကို ပ်င္းတဲ့သူပါ ။ မသိဘူးလားမဟုတ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ သူ႕အၾကိဳက္ေတြကို သိေတာ့ သိလာပါတယ္ သို႕ေသာ္ အပ်င္းစိတ္ေလးအေၿခခံၿပီး ၿပီးၿပီးေရာထားလိုက္တာ ေတြက မနည္းေတာ့ဘူး :P
ဒါေပမယ့္ က်မတို႕ အိမ္ေလးမွာ ၁၀၀% ၿပည့္စုံတယ္မဆိုႏို္င္ေပမယ့္ သာသာယာယာ နဲ႕ ဆိုေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ ရဲ႕ ၿဖည့္ဆီးမွဴ ေတြ အလိုက္သိမွဴေတြက ပိုမ်ားတယ္လို႕ ဆိုႏို္င္သေပါ့ရွင္ ။ ဟုတ္ဘူးလား ။
တကယ္ပါ သူ႕ေၾကာင့္ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ဘူးပါဘူး ။
သူ႕ဆီက အယူမ်ားေနတဲ့ က်မ ေပးတတ္ေစ ၊ ယူတတ္ေစ ဆိုတဲ့ ထုံး ႏွလုံးမူရင္း အေပးအယူမွ်ေအာင္ အပ်င္းစိတ္ေတြေလွ်ာ့ ၾကိဳးစားရဦးမယ္ လို႕ ...............။
ဒါနဲ႕စကားမစပ္ အယ္လ္ဗြီ အိတ္ ဆိုတာ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္နဲ႕ ရတယ္ဆိုလား ။ ဟိုလူၾကီးကိုရန္ေလး ဇနီး ဆြဲထားတဲ့ ေလာ့ကက္ကလဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕ အရည္အေတာ္ ေကာင္းမယ္ထင္သယ္ေတာ့ ..:D
ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေန ၊ ေတြ႕တဲ့သူနဲ႕ တည့္ေအာင္ေပါင္း
တကယ္ပါ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလးက အိုေကေနတာပါပဲ ။
ကိုယ္ကစိတ္သေဘာထားသိပ္အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ပါဘူး ။ ကံေလးေကာင္းေတာ့လဲ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေနကိုမေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတဲ့အရာေတြမရွိခဲ့ဘူး ။
အေပါင္းအသင္းထဲဆို ကိုယ္ကသာ စိတ္ပုပ္သူလို႕ေတာင္ေၿပာလို႕ရမယ္ ။ အတူေနေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရသူေတြ ကို တည့္ေအာင္သူတို႕အၾကိဳက္လိုက္ေပါင္းေနရတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္ ။ အားလုံးက မွ်တ တဲ့ အေတြးအၿမင္ေတြရွိၾကလို႕ေနမယ္ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ တူးတူးခါးခါး မေတြ႕ခ်င္မၿမင္ေလာက္ေအာင္ အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ဖူးဘူး ။ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေၿမ နဲ႕ ခြဲလာၿပီး စလုံးေရာက္ေတာ့လဲ ေနစရာအိမ္အတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ဆိုရမယ္။ ပထမဆုံးေနတဲ့အိမ္မွာ ၂ လ ၊ အလုပ္နဲ႕ ေ၀းလြန္းလို႕သာေၿပာင္းလာရတာ၊ အဲဒီတုန္းက အတူေန ညီမေလးနဲ႕ဆို အခုထိ ညီအမရင္းလို ခင္မင္ၾကတုန္း။ လူခ်င္းသာေ၀းေနတာ အဆက္အစပ္မၿပတ္ဘူး ။ ေနာက္အိမ္မွာ ၄ လ ၊ အဲလိုပဲ အတူေနညီမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႕ အတူေနရမွာမို႕သာ ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ။
ေဟာ အဲဒီေၿပာင္းထဲက ေနလာလိုက္တာ ကို္ယ္အိမ္၀ယ္ၿဖစ္ေတာ့မွပဲ ေၿပာင္းၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ။
ပုံမွန္ဆို ဒီမွာအိမ္ငွားရင္ ကိုယ္ေနတဲ့အခန္းေလာက္ပဲ သုံးရတာမ်ားတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၊ မီးဖိုခန္းဆိုတာ ခနသုံးေပါ့ ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အေနၾကာလာတာေရာ၊ ေနာက္ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားၿပီး သန္႕ရွင္းေရးဆိုလဲ တစ္အိမ္လုံး လုပ္ ၊ မီးေခ်ာင္းကၽြမ္းတာ ၊ တီဗီြပ်က္တာ ၊ အင္တာနက္လိုင္း ဆင္တာ စတာေတြကို ကို္ယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။
ကိုယ္သုံးတာဆိုေတာ့လဲ ေတာ္ရုံ အိမ္ရွင္ကိုမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ လာတဲ့ ဧည့္သည္ကလဲ ကိုယ့္ဧည့္သည္မ်ားတယ္ ။
အိမ္ရွင္က မေလးရွားမွာေနၿပီး တလကုန္ခါနီးေတာ့မွသာ ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ ၿပန္လာတာ ။ အဲေတ့ာ တစ္ခုခုဆို သူ႕ေစာင့္ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ေလ ။ အိမ္မွာ သူ႕သား ေတာ့ရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူက နင္တို႕ဆီကသာ လစာရတာ သူ႕သားကိုအလကားထားရလို႕ တစ္ခုခုဆို သူ႕သားကိုသာ ထြက္သြားခို္င္းမယ္ နင္တို႕ေတာ့ ထြက္မသြားနဲ႕တဲ့ ။
စကားအၿဖစ္သာေၿပာတာပါ ။ သူ႕သားကလဲ ယဥ္ေက်းပါတယ္ ။ အဘြား ကလဲ သူ႕သားကို ခ်စ္လိုက္တာ ၿပန္လာရင္ သူ႕သားအ၀တ္အစာေးတြကို လက္နဲ႕ ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ။ စက္နဲ႕ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ၊ ခ်က္ေကၽြး နဲ႕ ။
နင္ ဘာလို႕ ဒီမွာ သား နဲ႕အတူမေနလဲဆို ေတာ့ ငါအသက္ၾကီးၿပီ ၊ သားက အဆင္မေၿပရင္ ၿမင္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလို႕ ဟိုကိုသြားေနတာတဲ့
ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ မွာ သူ႕အိမ္ကိုလိုက္သြားေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ပိုသနားခဲ့တာ (ခ်ိဳတကူးေလ) ။ ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ သူ႕အိမ္ကေန အေ၀းၾကီးကို စက္ဘီးနဲ႕သြားရတယ္။ စားပင္ေလးေတြ စိုက္ထားတယ္ ၊ တိုက္နဲ႕ ေၿမနဲ႕ ဒါေပမယ့္ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ အထီးက်န္ေပါ့ ။ ဒါနဲ႕ သူ စလုံးတက္လာရင္ သူ႕ကို ခ်က္ေကၽြး( ကိုယ္ခ်က္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးဆို သူတို႕သားအမိၾကိဳက္ၾကတယ္ )၊ ဟို ၿပန္ရင္လဲ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္နဲ႕ သူကေတာ့ လစာေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ေလ ။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးေမြးၿပီးေတာ့ ကေလးေရာ မိဘေတြေရာ ေခၚလာေတာ့လဲ ပိုမယူရွာပါဘူး ။ ပီယူဘီဖိုး အယင္တုန္းက ဘယ္ေလာက္က်တယ္ေပါ့ အဲဒါထက္ပိုတာ နင္တို႕ေပး ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတာပါပဲ ။ ကေလးေရာ အေဖ တို႕ အေမတို႕ေရာ ရွိေတာ့ ဒီကိုလာလဲ ၾကာၾကာေနတယ္ ၊ အေဖာ္ လဲ ရွိဆိုေတာ့ ။
သူ ၿပန္သြားေတာ့လဲ သူ႕သားကို အေမတို႕က ဂရုစိုက္ေတာ့ ဟိုကလဲ အေမ့ကို မားမား ၊ မားမား နဲ႕ ခင္မင္ေနေရာ ။ ေဟမာေလးကို လဲ သူတို႕သားအမိေတြခ်စ္ၾကတယ္ ။ သူတို႕အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဟိုဆြဲဒီဆြဲ ဆိုလဲ သီးခံတာပဲ ။ ေဟမာ ကေတာ့ မေၿပာနဲ႕ ၊ အဲဒီအထပ္မွာ အခန္းနားနီးခ်င္း ေလးခန္းရွိတယ္ ။ သူ အခန္းေစ့ အကုန္ေရာက္ဖူး လည္ဖူး ေဆာ့ဖူးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြ နဲ႕ အတက္အဆင္းေတါ႕ ရယ္မၿပၿဖစ္ ႏွဳတ္မဆက္ၿဖစ္တဲ့သူေတြ ေတာင္ ေနာက္ဆုံး အခန္းေရွ႕ကၿဖတ္ရင္ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ေအာင္လိုက္ေခၚ ၊ ေနာက္ တံခါး၀ မွာ လာရပ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ေအာင္ ကို မိတၱဗလ ကၽြမ္းက်င္ပါေပတယ္။ကို္ယ္ေတြမွာ အိမ္၀ယ္ၿပီေးတာ့လဲ ေၿပာင္းမယ္ေၿပာရခက္ ၊ ဒီအိမ္မွာမွ လူကနည္းေသးတယ္ ကိုယ့္အိမ္က်ရင္ လူတင္ရေတာ့ လူမ်ား၂နဲ႕ေနရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္မသက္သာတာ ၊ ေၿပာင္းရက္ေတာင္ ၂ပတ္ေလာက္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေသးတယ္ ။
ေနာက္ အိမ္၀ယ္တယ္ ေၿပာင္းေတာ့မယ္ ဆိုေရာ သူလဲ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ။ အိမ္ကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး နင္တို႕အိမ္က ေကာင္းလိုက္တာ ။ နင္တို႕ လင္မယား သိပ္ေတာ္တယ္ နဲ႕ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေသးတာ ။
အိမ္က သိပ္လဲမေ၀းပါဘူး ေလ တရပ္ကြက္ထဲ 315 နဲ႕ 338 နဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ဆိုေတာ့ မေရာက္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ဒါေတာင္ ကို္ယ္တို႕ ေစ်းသြားရင္ သူတို႕ အိမ္နားက ၿဖတ္သြားရတာ ။
ဟိုေန႕က ေစ်းသြားေတာ့ ေနာက္ကေန ဖက္လိုက္လို႕ လန္႕ၿပီးၾကည့္လိုက္တာ သူၿဖစ္ေနပါေရာလား ။ အိမ္လိုက္လာၿပီး အၾကာၾကီး စကားေတြေၿပာ ၊ သမီးေလး နဲ႕ေ ဆာ့ ၊ နင့္လက္ရာေတြ မစား၇တာၾကာေပါ့တဲ့ ။ ဒီရက္ပိုင္း ကေလးေနမေကာင္းလို႕ ပင္ပန္းေနတာရယ္ ၊ စားစရာေတြအဆင္သင့္ မၿဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွ မေကၽြးလိုက္ႏိုင္ဘူး ။
အရင္ စိတ္နဲ႕ဆို ကိုယ္ေနမေကာင္းေတာင္ စားေစခ်င္တဲံ စိတ္ေဇာ နဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးမိမယ္ ။ အနည္းဆုံးေတာ့ လဘက္ေလး သုပ္ေကၽြး မိမွာပဲ လို႕ အခုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ၿဖစ္လိုက္လို႕ ကိုယ္ဟာ ေ၀းသြားရင္ အဲလို ေသြးေအးသြားတာလား ။ ဒါမွ မဟုတ္ အယင္တုန္းက ကို္ယ္လုပ္ေပးခဲ့တာဟာ ေစတနာထက္ သူ႕အိမ္မွာေနခဲ့ရလို႕ အေနေခ်ာင္ဖို႕ လုပ္ေပးခဲ့တာေတြလား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သံသယၿဖစ္မိတယ္ ။
သူကေတာ့ နင္တို႕နဲ႕ အတူ၇ိုက္ထားတဲ့ဓါတ္ပုံေတြ ကူးေပးစမ္းပါ တဲ့ ။ ငါသတိရရင္ၾကည့္ခ်င္လို႕ တဲ့ ။
ဒါေပမယ့္ သူ႕အိမ္မွာ ကို္ယ္တို႕မိသားတစ္စု စိတ္သက္သက္သာသာ နဲ႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခဲ့ရ တဲ့အတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမိမွာပါ
ကိုယ္ကစိတ္သေဘာထားသိပ္အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ပါဘူး ။ ကံေလးေကာင္းေတာ့လဲ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေနကိုမေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတဲ့အရာေတြမရွိခဲ့ဘူး ။
အေပါင္းအသင္းထဲဆို ကိုယ္ကသာ စိတ္ပုပ္သူလို႕ေတာင္ေၿပာလို႕ရမယ္ ။ အတူေနေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရသူေတြ ကို တည့္ေအာင္သူတို႕အၾကိဳက္လိုက္ေပါင္းေနရတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္ ။ အားလုံးက မွ်တ တဲ့ အေတြးအၿမင္ေတြရွိၾကလို႕ေနမယ္ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ တူးတူးခါးခါး မေတြ႕ခ်င္မၿမင္ေလာက္ေအာင္ အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ဖူးဘူး ။ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေၿမ နဲ႕ ခြဲလာၿပီး စလုံးေရာက္ေတာ့လဲ ေနစရာအိမ္အတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ဆိုရမယ္။ ပထမဆုံးေနတဲ့အိမ္မွာ ၂ လ ၊ အလုပ္နဲ႕ ေ၀းလြန္းလို႕သာေၿပာင္းလာရတာ၊ အဲဒီတုန္းက အတူေန ညီမေလးနဲ႕ဆို အခုထိ ညီအမရင္းလို ခင္မင္ၾကတုန္း။ လူခ်င္းသာေ၀းေနတာ အဆက္အစပ္မၿပတ္ဘူး ။ ေနာက္အိမ္မွာ ၄ လ ၊ အဲလိုပဲ အတူေနညီမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႕ အတူေနရမွာမို႕သာ ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ။
ေဟာ အဲဒီေၿပာင္းထဲက ေနလာလိုက္တာ ကို္ယ္အိမ္၀ယ္ၿဖစ္ေတာ့မွပဲ ေၿပာင္းၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ။
ပုံမွန္ဆို ဒီမွာအိမ္ငွားရင္ ကိုယ္ေနတဲ့အခန္းေလာက္ပဲ သုံးရတာမ်ားတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၊ မီးဖိုခန္းဆိုတာ ခနသုံးေပါ့ ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အေနၾကာလာတာေရာ၊ ေနာက္ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားၿပီး သန္႕ရွင္းေရးဆိုလဲ တစ္အိမ္လုံး လုပ္ ၊ မီးေခ်ာင္းကၽြမ္းတာ ၊ တီဗီြပ်က္တာ ၊ အင္တာနက္လိုင္း ဆင္တာ စတာေတြကို ကို္ယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။
ကိုယ္သုံးတာဆိုေတာ့လဲ ေတာ္ရုံ အိမ္ရွင္ကိုမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ လာတဲ့ ဧည့္သည္ကလဲ ကိုယ့္ဧည့္သည္မ်ားတယ္ ။
အိမ္ရွင္က မေလးရွားမွာေနၿပီး တလကုန္ခါနီးေတာ့မွသာ ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ ၿပန္လာတာ ။ အဲေတ့ာ တစ္ခုခုဆို သူ႕ေစာင့္ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ေလ ။ အိမ္မွာ သူ႕သား ေတာ့ရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူက နင္တို႕ဆီကသာ လစာရတာ သူ႕သားကိုအလကားထားရလို႕ တစ္ခုခုဆို သူ႕သားကိုသာ ထြက္သြားခို္င္းမယ္ နင္တို႕ေတာ့ ထြက္မသြားနဲ႕တဲ့ ။
စကားအၿဖစ္သာေၿပာတာပါ ။ သူ႕သားကလဲ ယဥ္ေက်းပါတယ္ ။ အဘြား ကလဲ သူ႕သားကို ခ်စ္လိုက္တာ ၿပန္လာရင္ သူ႕သားအ၀တ္အစာေးတြကို လက္နဲ႕ ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ။ စက္နဲ႕ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ၊ ခ်က္ေကၽြး နဲ႕ ။
နင္ ဘာလို႕ ဒီမွာ သား နဲ႕အတူမေနလဲဆို ေတာ့ ငါအသက္ၾကီးၿပီ ၊ သားက အဆင္မေၿပရင္ ၿမင္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလို႕ ဟိုကိုသြားေနတာတဲ့
ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ မွာ သူ႕အိမ္ကိုလိုက္သြားေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ပိုသနားခဲ့တာ (ခ်ိဳတကူးေလ) ။ ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ သူ႕အိမ္ကေန အေ၀းၾကီးကို စက္ဘီးနဲ႕သြားရတယ္။ စားပင္ေလးေတြ စိုက္ထားတယ္ ၊ တိုက္နဲ႕ ေၿမနဲ႕ ဒါေပမယ့္ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ အထီးက်န္ေပါ့ ။ ဒါနဲ႕ သူ စလုံးတက္လာရင္ သူ႕ကို ခ်က္ေကၽြး( ကိုယ္ခ်က္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးဆို သူတို႕သားအမိၾကိဳက္ၾကတယ္ )၊ ဟို ၿပန္ရင္လဲ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္နဲ႕ သူကေတာ့ လစာေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ေလ ။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးေမြးၿပီးေတာ့ ကေလးေရာ မိဘေတြေရာ ေခၚလာေတာ့လဲ ပိုမယူရွာပါဘူး ။ ပီယူဘီဖိုး အယင္တုန္းက ဘယ္ေလာက္က်တယ္ေပါ့ အဲဒါထက္ပိုတာ နင္တို႕ေပး ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတာပါပဲ ။ ကေလးေရာ အေဖ တို႕ အေမတို႕ေရာ ရွိေတာ့ ဒီကိုလာလဲ ၾကာၾကာေနတယ္ ၊ အေဖာ္ လဲ ရွိဆိုေတာ့ ။
သူ ၿပန္သြားေတာ့လဲ သူ႕သားကို အေမတို႕က ဂရုစိုက္ေတာ့ ဟိုကလဲ အေမ့ကို မားမား ၊ မားမား နဲ႕ ခင္မင္ေနေရာ ။ ေဟမာေလးကို လဲ သူတို႕သားအမိေတြခ်စ္ၾကတယ္ ။ သူတို႕အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဟိုဆြဲဒီဆြဲ ဆိုလဲ သီးခံတာပဲ ။ ေဟမာ ကေတာ့ မေၿပာနဲ႕ ၊ အဲဒီအထပ္မွာ အခန္းနားနီးခ်င္း ေလးခန္းရွိတယ္ ။ သူ အခန္းေစ့ အကုန္ေရာက္ဖူး လည္ဖူး ေဆာ့ဖူးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြ နဲ႕ အတက္အဆင္းေတါ႕ ရယ္မၿပၿဖစ္ ႏွဳတ္မဆက္ၿဖစ္တဲ့သူေတြ ေတာင္ ေနာက္ဆုံး အခန္းေရွ႕ကၿဖတ္ရင္ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ေအာင္လိုက္ေခၚ ၊ ေနာက္ တံခါး၀ မွာ လာရပ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ေအာင္ ကို မိတၱဗလ ကၽြမ္းက်င္ပါေပတယ္။ကို္ယ္ေတြမွာ အိမ္၀ယ္ၿပီေးတာ့လဲ ေၿပာင္းမယ္ေၿပာရခက္ ၊ ဒီအိမ္မွာမွ လူကနည္းေသးတယ္ ကိုယ့္အိမ္က်ရင္ လူတင္ရေတာ့ လူမ်ား၂နဲ႕ေနရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္မသက္သာတာ ၊ ေၿပာင္းရက္ေတာင္ ၂ပတ္ေလာက္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေသးတယ္ ။
ေနာက္ အိမ္၀ယ္တယ္ ေၿပာင္းေတာ့မယ္ ဆိုေရာ သူလဲ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ။ အိမ္ကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး နင္တို႕အိမ္က ေကာင္းလိုက္တာ ။ နင္တို႕ လင္မယား သိပ္ေတာ္တယ္ နဲ႕ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေသးတာ ။
အိမ္က သိပ္လဲမေ၀းပါဘူး ေလ တရပ္ကြက္ထဲ 315 နဲ႕ 338 နဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ဆိုေတာ့ မေရာက္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ဒါေတာင္ ကို္ယ္တို႕ ေစ်းသြားရင္ သူတို႕ အိမ္နားက ၿဖတ္သြားရတာ ။
ဟိုေန႕က ေစ်းသြားေတာ့ ေနာက္ကေန ဖက္လိုက္လို႕ လန္႕ၿပီးၾကည့္လိုက္တာ သူၿဖစ္ေနပါေရာလား ။ အိမ္လိုက္လာၿပီး အၾကာၾကီး စကားေတြေၿပာ ၊ သမီးေလး နဲ႕ေ ဆာ့ ၊ နင့္လက္ရာေတြ မစား၇တာၾကာေပါ့တဲ့ ။ ဒီရက္ပိုင္း ကေလးေနမေကာင္းလို႕ ပင္ပန္းေနတာရယ္ ၊ စားစရာေတြအဆင္သင့္ မၿဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွ မေကၽြးလိုက္ႏိုင္ဘူး ။
အရင္ စိတ္နဲ႕ဆို ကိုယ္ေနမေကာင္းေတာင္ စားေစခ်င္တဲံ စိတ္ေဇာ နဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးမိမယ္ ။ အနည္းဆုံးေတာ့ လဘက္ေလး သုပ္ေကၽြး မိမွာပဲ လို႕ အခုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ၿဖစ္လိုက္လို႕ ကိုယ္ဟာ ေ၀းသြားရင္ အဲလို ေသြးေအးသြားတာလား ။ ဒါမွ မဟုတ္ အယင္တုန္းက ကို္ယ္လုပ္ေပးခဲ့တာဟာ ေစတနာထက္ သူ႕အိမ္မွာေနခဲ့ရလို႕ အေနေခ်ာင္ဖို႕ လုပ္ေပးခဲ့တာေတြလား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သံသယၿဖစ္မိတယ္ ။
သူကေတာ့ နင္တို႕နဲ႕ အတူ၇ိုက္ထားတဲ့ဓါတ္ပုံေတြ ကူးေပးစမ္းပါ တဲ့ ။ ငါသတိရရင္ၾကည့္ခ်င္လို႕ တဲ့ ။
ဒါေပမယ့္ သူ႕အိမ္မွာ ကို္ယ္တို႕မိသားတစ္စု စိတ္သက္သက္သာသာ နဲ႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခဲ့ရ တဲ့အတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမိမွာပါ
Wednesday, August 28, 2013
တန္းစီၿခင္းနဲ႕ေနသားက်သူမ်ား (တဂ္ပို႕စ္)
အမသက္ သက္ေ၀ တဂ္ထားတာၿဖင့္ ဂ်ဴလိုင္ ၂၂ ထဲကဆို တစ္လေက်ာ္ေတာင္ၾကာေနေပါ့ ။ စကၤာပူမွာ တန္းစီတာနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အမွတ္တရ ရွိခဲ့လို႕ ဒီပို႕စ္ေလးကို မေမမေလ်ာ့ေရးပါတယ္ ။
တိုးေ၀ွ႕ၿခင္းနဲ႕သာ ေနသားက်ခဲ့တဲ့ မယ္သံဟာ ၂၀၀၉ မတ္လ ၁ရက္ေန႕မွာေတာ့ စကၤာပူကၽြန္းေလးကို အူလည္လည္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
တကယ့္ကို အူလည္လည္ပါ ။ နယ္ေၿမေဒသ အေၾကာင္းေတြ ဓေလ့ ထုံးစံေတြကို ဘာဆိုဘာမွ မေလ့လာခဲ့ပဲ ခပ္တည္တည္လာခဲ့တာပါ ။ အားကိုးကလဲ ရွိတာကိုး ။
မဆိုင္တာ ထည့္ေၿပာလိုက္ဦးမယ္...
စကတဲက ယဥ္သကို ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ထဲက သယ္ခြင့္ရွိတဲ့ကီလိုကို ေၿပာၿပလိုက္ေပမယ့္ အဲေလာက္အေရးတၾကီးသတိထားစရာလို႕မထင္ခဲ့ဘူး ။
အသိအကၽြမ္းမ်ားရင္ အလုပ္ရဖို႕အခြင့္အေရးပိုရွိတယ္အထင္နဲ႕ နီးစပ္ရာအသိေတြကို လူၾကဳံသယ္သြားေပးနိုင္ေၾကာင္း ေၿပာခဲ့တယ္ ။
ကီလိုေတြအမ်ားၾကီးပိုေနၿပီး ေလဆိပ္မွာတင္ ဒုကၡနဲ႕ လွလွ နဲ႕ ေတြ႕ပါေလေရာ ။
ကီလိုပိုစာကို ပိုက္ေပးရမွာလဲ ႏွေၿမာ ၊ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ လူၾကဳံေပးသူေတြကို ပစၥည္းေတြၿပန္ထုတ္ေပးလို႕လဲမၿဖစ္နဲ႕ ဟို အထုတ္ကဒီေၿပာင္း ၊ ဒီအထုတ္က ဟိုထည့္နဲ႕ အေရးထဲ အက်ၤီ ဖားဖား၀တ္လာတာ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြပါထုတ္ အဖြင့္အပိတ္နဲ႕ အိတ္က ဇစ္နဲ႕ ညိၿပီး ၿပဲပါေလေရာ ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကုတ္တစ္ထည္ပါ ထုတ္ထားေပလို႕ ခပ္တည္တည္ နဲ႕ အိုက္ရတဲ့အထဲ ကုတ္အက်ီပါ ထပ္၀တ္ရေသးတာ ။
စကၤာပူ ဘက္ေရာက္ေတာ့လဲ အေလာတၾကီး အိတ္ကိုဆြဲမ အေလာတၾကီးထြက္လိုက္တာ ဒစ္စေကာင့္နဲ႕ ၀ယ္ထားတဲ့ ဖိနပ္အသစ္ေလးက ေခါင္စြပ္ေလး ၿပဳတ္ထြက္သြားပါေလေရာ အဟင့္
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ကိုယ့္ေၿခေထာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွၾကည့္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ဒီတိုင္းေလွ်ာက္တာကို ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေလယာဥ္ေမာင္က လွမ္းေခၚၿပီး ဖိနပ္ကို စတပ္ပလာနဲ႕ ခ်ဳပ္ေပးတယ္ ။
ကိုယ္လဲ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္တာဆိုတာ သူကလဲ ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ ..။
အဲဒီမွ စေတြ႕တာပဲ ။
ဒီလို ဒီလိုေတြနဲ႕ ေလယာဥ္ဆီက အထြက္ေနာက္က်တဲ့အခါ အင္မီဂေရးရွင္း၀င္ေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ လူေတြ တစ္တန္းၾကီး ။
စိတ္မရွည္လိုက္တာဆိုတာ ...
အခုန ေလယာဥ္ေမာင္ေနာက္လိုက္ၿပီး သူတို႕ ထြက္တဲ့အေပါက္က လိုက္ထြက္မလို႕ လုပ္ေသးတယ္ ။ မရဘူးဆိုလို႕ ၿပန္လွည့္လာရေသး ဟင္း
စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါေတာ့ ေခါင္ၿပဳတ္ဖိနပ္ကို ထိန္းစီးရတာ တစ္ဘက္ ၊ လက္က ဟန္းကယ္ရီေတြတစ္ဘက္နဲ႕ ဘယ္ကေလာက္မ်ား ပ်ာယာခတ္ေနမလဲလို႕ ။
အၾကာၾကီး တန္းစီ ေစာင့္ၿပီး အင္မီဂေရးရွင္းက ေအာင္ၿမင္စြာ ထြက္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အထြက္ေပါက္က မထြက္ခင္ အၿပင္က အတူလာ သူငယ္ခ်င္းေတြက လွမ္းေအာ္လက္ၿပေတာ့ security checking counter မွာရပ္ေနတဲ့ officer က အဲဒါ နင့္အသိေတြလားတဲ့ ။ဟုတ္တယ္ လို႕လဲဆိုေရာ ဒီမွာ သူတို႕အထုတ္ေတြ နင္ပဲယူသြားတဲ့ ..တိန္
တကယ္ေတာ့ သူတို႕က အထုတ္ေတြကို စက္နဲ႕ ၿဖတ္တုန္း ဟိုဘက္မွာၾကိဳတဲ့သူေတြဆီ ေၿပးထြက္သြားၾက ေနာက္ အထုတ္ေတြ လာယူမယ္လဲဆိုေရာ မွန္တံခါးအၿပင္ ထြက္ၿပီးရင္ ၿပန္၀င္လို႕မွ မရတာေလ ........
ကိုယ္ကေတာ့ လာၾကိဳေနတဲ့ ေယာက်ား ကို ၿပဳံးလို႕ေတာင္ မၿပႏို္င္ေတာ့ဘူး :'(
လာၾကိဳတာ ေယာက်ား တင္မဟုတ္ပါဘူး ငယ္သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္လဲပါပါေသးတယ္ ။ ေနမယ့္ အိမ္ ဂ်ဴေရာင္းအိစ္မွာ အထုတ္ေတြခ်ၿပီး သူတို႕နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ ၿပန္ထြက္လာခဲ့တယ္ ။ ဗိုက္ကလဲ ဆာေနေတာ့ အေတာ္ပဲ သူတို႕နဲ႕ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၿပီး တစ္ခုခုစားမယ္ေပါ့ ။
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းကိုလွ်ာရွည္ဟာ ၿမန္မာၿပည္မွာ မရွိတဲ့ KFC ၾကက္ေၾကာ္ကို မယ္သံ့ကို သူက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေကၽြးခ်င္တာပါတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ သူကလဲ JE မွာ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိလို႕ ဘြန္ေလးကို လိုက္ခဲ့ပါတဲ့ ။ ကို္ယ္လဲ ဘယ္ကေလာက္ေ၀းမွန္းေတာ့မသိပါဘူးေလ သို႕ေသာ္ သူတို႕သေဘာေပါ့ စားရဖို႕လိုရင္းဟာကို ။
အဲဒီမွာ တန္းစီၿခင္းနဲ႕ စေတြ႕တာပဲ :P
ကိုယ္ကလဲ ဗိုက္ကဆာလွၿပီ ။ သူတို႕ကလဲ တန္းစီေန ။ တန္းစီေနတာက အရွည္ၾကီး ...
ဒီၾကားထဲလာၿပီး ဟိုဟာစားမွာလား ဒီဟာစားမွာလား ။
ဟာ မွာခ်င္တာမွာ ဗိုက္ဆာေနတာပါဆိုမွ ....
တန္းစီမ၀ယ္ရတဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူ စားစရာမရွိဘူးလားဆိုေတာ့ ဖုေကာင့္ထဲမွာလဲ တန္းစီရမွာပဲဟ တဲ့ ။
ဟင္ ဘယ္လိုပါလိမ့္ သူတို႕မွာ ပိုက္ဆံေပးစားဖို႕ေတာင္ တန္းစီေနရေသးသကိုး ။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲထိုးလဲမရွိ ကို္ယ္တိုင္သယ္လာရေသး ။
ေနာက္ေတာ့ အေသးသုံးပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ဖို႕ဆို အန္တီယူစီ ကို ၀င္ေတာ့လဲ တန္းစီရတာပဲ ။
ေရာက္၂ခ်င္း အင္မီဂေရးွရင္းမွာတန္းစီရ ၊ JE ကေန ဘြန္ေလး ကို ကားနဲ႕သြားေတာ့လဲ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ တန္းစီရ ၊ ေဟာ စားဖို႕လဲတန္းစီရ ေစ်း၀ယ္ေတာ့လဲတန္းစီရနဲ႕ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ တန္းစီၿမိဳ႕ေတာ္လို႕ နာမည္ ေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့တာ ။
အခုေတာ့လဲ တန္းစီၿခင္းနဲ႕ ေနသားက်လာခဲ့ပါၿပီ ။
မရင္းနီးတဲ့ ေနရာေရာက္လို႕ စားမယ္ဆိုေတာင္လူေတြအမ်ားၾကီး တန္းစီ ေနတဲ့ဆီ သြားစားတယ္ ။
စလုံးမွာ လူေတြအမ်ားၾကီး တန္းစီေနၿပီဆို ဒါ တစ္ခုခုေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပဲလို႕ အာရုံမွာ ႏွိဳးေဆာ္ၿပီးသား ။
တန္းစီတာ နဲ႕ ေနသားက်တဲ့အၿပင္ တန္းစီတဲ့ စနစ္ဟာ ေကာင္းတယ္လို႕လဲ လက္ခံလာမိၿပီ ။
အနည္းဆုံးေတာ့ ေန႕စဥ္လူေနမွဴဘ၀မွာ မလိုလားအပ္တဲ့ ေဒါသေတြ နည္းတာေပါ့ ။
ဒါက ဘူတာမွာ ရထားေစာင့္ရင္းတန္းစီေနၾကတဲ့ပုံပါ ။
ကို္ယ္လဲ ဒီစနစ္ထဲအသားတက် ၀င္ၿပီးတန္းစီလိုက္ဦးမယ္ေလ ။ ။
တိုးေ၀ွ႕ၿခင္းနဲ႕သာ ေနသားက်ခဲ့တဲ့ မယ္သံဟာ ၂၀၀၉ မတ္လ ၁ရက္ေန႕မွာေတာ့ စကၤာပူကၽြန္းေလးကို အူလည္လည္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။
တကယ့္ကို အူလည္လည္ပါ ။ နယ္ေၿမေဒသ အေၾကာင္းေတြ ဓေလ့ ထုံးစံေတြကို ဘာဆိုဘာမွ မေလ့လာခဲ့ပဲ ခပ္တည္တည္လာခဲ့တာပါ ။ အားကိုးကလဲ ရွိတာကိုး ။
မဆိုင္တာ ထည့္ေၿပာလိုက္ဦးမယ္...
စကတဲက ယဥ္သကို ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ထဲက သယ္ခြင့္ရွိတဲ့ကီလိုကို ေၿပာၿပလိုက္ေပမယ့္ အဲေလာက္အေရးတၾကီးသတိထားစရာလို႕မထင္ခဲ့ဘူး ။
အသိအကၽြမ္းမ်ားရင္ အလုပ္ရဖို႕အခြင့္အေရးပိုရွိတယ္အထင္နဲ႕ နီးစပ္ရာအသိေတြကို လူၾကဳံသယ္သြားေပးနိုင္ေၾကာင္း ေၿပာခဲ့တယ္ ။
ကီလိုေတြအမ်ားၾကီးပိုေနၿပီး ေလဆိပ္မွာတင္ ဒုကၡနဲ႕ လွလွ နဲ႕ ေတြ႕ပါေလေရာ ။
ကီလိုပိုစာကို ပိုက္ေပးရမွာလဲ ႏွေၿမာ ၊ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ လူၾကဳံေပးသူေတြကို ပစၥည္းေတြၿပန္ထုတ္ေပးလို႕လဲမၿဖစ္နဲ႕ ဟို အထုတ္ကဒီေၿပာင္း ၊ ဒီအထုတ္က ဟိုထည့္နဲ႕ အေရးထဲ အက်ၤီ ဖားဖား၀တ္လာတာ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေတြပါထုတ္ အဖြင့္အပိတ္နဲ႕ အိတ္က ဇစ္နဲ႕ ညိၿပီး ၿပဲပါေလေရာ ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကုတ္တစ္ထည္ပါ ထုတ္ထားေပလို႕ ခပ္တည္တည္ နဲ႕ အိုက္ရတဲ့အထဲ ကုတ္အက်ီပါ ထပ္၀တ္ရေသးတာ ။
စကၤာပူ ဘက္ေရာက္ေတာ့လဲ အေလာတၾကီး အိတ္ကိုဆြဲမ အေလာတၾကီးထြက္လိုက္တာ ဒစ္စေကာင့္နဲ႕ ၀ယ္ထားတဲ့ ဖိနပ္အသစ္ေလးက ေခါင္စြပ္ေလး ၿပဳတ္ထြက္သြားပါေလေရာ အဟင့္
စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ကိုယ့္ေၿခေထာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွၾကည့္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ဒီတိုင္းေလွ်ာက္တာကို ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေလယာဥ္ေမာင္က လွမ္းေခၚၿပီး ဖိနပ္ကို စတပ္ပလာနဲ႕ ခ်ဳပ္ေပးတယ္ ။
ကိုယ္လဲ ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္တာဆိုတာ သူကလဲ ၿပဳံးၿပဳံး ၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ ..။
အဲဒီမွ စေတြ႕တာပဲ ။
ဒီလို ဒီလိုေတြနဲ႕ ေလယာဥ္ဆီက အထြက္ေနာက္က်တဲ့အခါ အင္မီဂေရးရွင္း၀င္ေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ လူေတြ တစ္တန္းၾကီး ။
စိတ္မရွည္လိုက္တာဆိုတာ ...
အခုန ေလယာဥ္ေမာင္ေနာက္လိုက္ၿပီး သူတို႕ ထြက္တဲ့အေပါက္က လိုက္ထြက္မလို႕ လုပ္ေသးတယ္ ။ မရဘူးဆိုလို႕ ၿပန္လွည့္လာရေသး ဟင္း
စဥ္းစားသာ ၾကည့္ပါေတာ့ ေခါင္ၿပဳတ္ဖိနပ္ကို ထိန္းစီးရတာ တစ္ဘက္ ၊ လက္က ဟန္းကယ္ရီေတြတစ္ဘက္နဲ႕ ဘယ္ကေလာက္မ်ား ပ်ာယာခတ္ေနမလဲလို႕ ။
အၾကာၾကီး တန္းစီ ေစာင့္ၿပီး အင္မီဂေရးရွင္းက ေအာင္ၿမင္စြာ ထြက္လာတဲ့ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အထြက္ေပါက္က မထြက္ခင္ အၿပင္က အတူလာ သူငယ္ခ်င္းေတြက လွမ္းေအာ္လက္ၿပေတာ့ security checking counter မွာရပ္ေနတဲ့ officer က အဲဒါ နင့္အသိေတြလားတဲ့ ။ဟုတ္တယ္ လို႕လဲဆိုေရာ ဒီမွာ သူတို႕အထုတ္ေတြ နင္ပဲယူသြားတဲ့ ..တိန္
တကယ္ေတာ့ သူတို႕က အထုတ္ေတြကို စက္နဲ႕ ၿဖတ္တုန္း ဟိုဘက္မွာၾကိဳတဲ့သူေတြဆီ ေၿပးထြက္သြားၾက ေနာက္ အထုတ္ေတြ လာယူမယ္လဲဆိုေရာ မွန္တံခါးအၿပင္ ထြက္ၿပီးရင္ ၿပန္၀င္လို႕မွ မရတာေလ ........
ကိုယ္ကေတာ့ လာၾကိဳေနတဲ့ ေယာက်ား ကို ၿပဳံးလို႕ေတာင္ မၿပႏို္င္ေတာ့ဘူး :'(
လာၾကိဳတာ ေယာက်ား တင္မဟုတ္ပါဘူး ငယ္သူငယ္ခ်င္း ၂ေယာက္လဲပါပါေသးတယ္ ။ ေနမယ့္ အိမ္ ဂ်ဴေရာင္းအိစ္မွာ အထုတ္ေတြခ်ၿပီး သူတို႕နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ ၿပန္ထြက္လာခဲ့တယ္ ။ ဗိုက္ကလဲ ဆာေနေတာ့ အေတာ္ပဲ သူတို႕နဲ႕ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၿပီး တစ္ခုခုစားမယ္ေပါ့ ။
ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းကိုလွ်ာရွည္ဟာ ၿမန္မာၿပည္မွာ မရွိတဲ့ KFC ၾကက္ေၾကာ္ကို မယ္သံ့ကို သူက ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေကၽြးခ်င္တာပါတဲ့ ။ ဒါေပမယ့္ သူကလဲ JE မွာ ဘယ္ေနရာမွန္းမသိလို႕ ဘြန္ေလးကို လိုက္ခဲ့ပါတဲ့ ။ ကို္ယ္လဲ ဘယ္ကေလာက္ေ၀းမွန္းေတာ့မသိပါဘူးေလ သို႕ေသာ္ သူတို႕သေဘာေပါ့ စားရဖို႕လိုရင္းဟာကို ။
အဲဒီမွာ တန္းစီၿခင္းနဲ႕ စေတြ႕တာပဲ :P
ကိုယ္ကလဲ ဗိုက္ကဆာလွၿပီ ။ သူတို႕ကလဲ တန္းစီေန ။ တန္းစီေနတာက အရွည္ၾကီး ...
ဒီၾကားထဲလာၿပီး ဟိုဟာစားမွာလား ဒီဟာစားမွာလား ။
ဟာ မွာခ်င္တာမွာ ဗိုက္ဆာေနတာပါဆိုမွ ....
တန္းစီမ၀ယ္ရတဲ့ လြယ္လြယ္ကူကူ စားစရာမရွိဘူးလားဆိုေတာ့ ဖုေကာင့္ထဲမွာလဲ တန္းစီရမွာပဲဟ တဲ့ ။
ဟင္ ဘယ္လိုပါလိမ့္ သူတို႕မွာ ပိုက္ဆံေပးစားဖို႕ေတာင္ တန္းစီေနရေသးသကိုး ။ ၿပီးေတာ့ စားပြဲထိုးလဲမရွိ ကို္ယ္တိုင္သယ္လာရေသး ။
ေနာက္ေတာ့ အေသးသုံးပစၥည္းေလးေတြ ၀ယ္ဖို႕ဆို အန္တီယူစီ ကို ၀င္ေတာ့လဲ တန္းစီရတာပဲ ။
ေရာက္၂ခ်င္း အင္မီဂေရးွရင္းမွာတန္းစီရ ၊ JE ကေန ဘြန္ေလး ကို ကားနဲ႕သြားေတာ့လဲ ဘတ္စ္ကားဂိတ္မွာ တန္းစီရ ၊ ေဟာ စားဖို႕လဲတန္းစီရ ေစ်း၀ယ္ေတာ့လဲတန္းစီရနဲ႕ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ တန္းစီၿမိဳ႕ေတာ္လို႕ နာမည္ ေပးလိုက္ခ်င္ေတာ့တာ ။
အခုေတာ့လဲ တန္းစီၿခင္းနဲ႕ ေနသားက်လာခဲ့ပါၿပီ ။
မရင္းနီးတဲ့ ေနရာေရာက္လို႕ စားမယ္ဆိုေတာင္လူေတြအမ်ားၾကီး တန္းစီ ေနတဲ့ဆီ သြားစားတယ္ ။
စလုံးမွာ လူေတြအမ်ားၾကီး တန္းစီေနၿပီဆို ဒါ တစ္ခုခုေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာပဲလို႕ အာရုံမွာ ႏွိဳးေဆာ္ၿပီးသား ။
တန္းစီတာ နဲ႕ ေနသားက်တဲ့အၿပင္ တန္းစီတဲ့ စနစ္ဟာ ေကာင္းတယ္လို႕လဲ လက္ခံလာမိၿပီ ။
အနည္းဆုံးေတာ့ ေန႕စဥ္လူေနမွဴဘ၀မွာ မလိုလားအပ္တဲ့ ေဒါသေတြ နည္းတာေပါ့ ။
ဒါက ဘူတာမွာ ရထားေစာင့္ရင္းတန္းစီေနၾကတဲ့ပုံပါ ။
ကို္ယ္လဲ ဒီစနစ္ထဲအသားတက် ၀င္ၿပီးတန္းစီလိုက္ဦးမယ္ေလ ။ ။
Tuesday, August 27, 2013
အိတ္ေမွာက္ ဖာသြန္ ႏွစ္ဆယ့္ ခြန္ (တဂ္ပို႕စ္)
ဒီေန႔ ႏွစ္ဆယ့္ခြန္မွာ အမသက္ေ၀ သက္ေ၀ က မင္းတို႔ အိတ္ေတြ ေလထဲကို ေမွာက္ခ်လိုက္... လို႕ ေဆာ္ၾသတယ္ ။
လာ အတူတူ ေမွာက္ခ်စို႕ အဲေလ ကိုယ္သြားေလရာအတူတူပါတဲ့ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေလးေတြကို ၿပန္စီစစ္ၿပီး မလိုတာရွင္းလင္းၾကပါစို႕ လို႕ :D
စကၤာပူမွာ အၿပင္သြားရင္ လြယ္သြားမယ့္အိတ္ထဲ အေၿခခံအားၿဖင့္ ထီး ၊ ဘာကတ္ညာကတ္ေတြနဲ႕ ေငြစကၠဴရြက္ နည္းနည္းပါမယ့္ ေ၀ါလက္တစ္ခုရယ္၊ ေငြအေၾကြေစ့ေလးေတြ ထည့္ဖို႕အိတ္ေသးေလးရယ္ တစ္ရွဴးတစ္ထုတ္၊ အိမ္ေသာ့ နဲ႕ ဖုန္းတစ္လုံး ပါၾကမယ္ ။
ကိုယ့္ အိတ္ကို ဖြင့္သြန္လိုက္ေတ့ာ( ရုံးမွာမို႕ ေမွာက္ခ်လို႕မရ)
အဲဒါေတြအၿပင္ ခဲတံ ေဘာပင္ နဲ႕ ကပ္ခြာစာရြက္ေလးေတြပါ ထြက္လာတယ္ ။
ဘီးတစ္ေခ်ာင္း နဲ႕ ခံတြင္းငုံေဆးတစ္ဘူးလဲပါေသးတယ္ ။
ဆံပင္ခ်ရင္ အိုက္တတ္ေတာ့ အလြယ္စည္းေႏွာင္ဖို႕ ေခါင္းစီးၾကိဳးက ႏွစ္ခု။
လမ္းမွာေ၀တဲ့ ေၾကာ္ၿငာစာရြက္ေတြ ၊ ေနာက္အမွိဳက္အလြယ္တစ္ကူ ပစ္ခ်လို႕မရေတာ့ တစ္ရွဴးအေဟာင္းေတြ ..........ခ်က္ခ်င္းပဲ အမွုဴိက္ပုံးထဲလွမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။
ကေလးကလား ခ်ိဳခ်ဥ္အခြံေလး ႏွစ္ခုကိုေတြ႕ေတာ့ ၿပဳံးရမလို မဲ့ရမလို ။
အရင္ကဆို အိတ္ထဲမွာ လမ္းသြားရင္း ကား၊ရထားေစာင့္ရင္းဖတ္ဖို႕ စာအုပ္ရယ္ ၊ ေရဘူးေသးေလးရယ္ ထည့္ထားတတ္ေသးတယ္။ လြယ္ရတာ ေလးၿပီး ဇက္ေၾကာတက္တာနဲ႕ ေလးတတ္တဲ့ မရွိမၿဖစ္မဟုတ္တဲ့ ႏွစ္ခုကို မထည့္ၿဖစ္ေတာ့တာ ။
ခုတေလာေတာ့ အေၾကြေစ့အိတ္ေလးက ပိန္ကပ္ကပ္နဲ႕ ။ ေဟမာ ႏွိဳက္တာနဲ႕ အေၾကြေစ့ေလးေတြလဲအလ်ဥ္မမွီေတာ့ ။
ေန႕စဥ္မပါမၿဖစ္ေတြကို အိတ္ရဲ႕ အတြင္းဇစ္ထဲ ထည့္ပိတ္ထားရတယ္ ။ ႏို႕မို႕ သူက မေအ အိတ္ကို ႏွိဳက္ရ ၊ ကတ္ေတြ ထုတ္ၿပိး တစ္ကတ္ခ်င္းပစ္ခ် ၊ တစ္ရွဴးေလးေတြ တစ္ရြက္ခ်င္း ဆြဲထုတ္ပစ္ခ် တာကို သိပ္သေဘာက်တာ ။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အခုေတာ့ အိတ္ထဲက အမွိဳက္ေတြ ရွင္းသြားၿပန္ေပါ့ ။
အိတ္ရွင္းဖို႕ ေလာေဆာ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ အမသက္ေ၀ <3 br="">
လာ အတူတူ ေမွာက္ခ်စို႕ အဲေလ ကိုယ္သြားေလရာအတူတူပါတဲ့ အိတ္ထဲက ပစၥည္းေလးေတြကို ၿပန္စီစစ္ၿပီး မလိုတာရွင္းလင္းၾကပါစို႕ လို႕ :D
စကၤာပူမွာ အၿပင္သြားရင္ လြယ္သြားမယ့္အိတ္ထဲ အေၿခခံအားၿဖင့္ ထီး ၊ ဘာကတ္ညာကတ္ေတြနဲ႕ ေငြစကၠဴရြက္ နည္းနည္းပါမယ့္ ေ၀ါလက္တစ္ခုရယ္၊ ေငြအေၾကြေစ့ေလးေတြ ထည့္ဖို႕အိတ္ေသးေလးရယ္ တစ္ရွဴးတစ္ထုတ္၊ အိမ္ေသာ့ နဲ႕ ဖုန္းတစ္လုံး ပါၾကမယ္ ။
ကိုယ့္ အိတ္ကို ဖြင့္သြန္လိုက္ေတ့ာ( ရုံးမွာမို႕ ေမွာက္ခ်လို႕မရ)
အဲဒါေတြအၿပင္ ခဲတံ ေဘာပင္ နဲ႕ ကပ္ခြာစာရြက္ေလးေတြပါ ထြက္လာတယ္ ။
ဘီးတစ္ေခ်ာင္း နဲ႕ ခံတြင္းငုံေဆးတစ္ဘူးလဲပါေသးတယ္ ။
ဆံပင္ခ်ရင္ အိုက္တတ္ေတာ့ အလြယ္စည္းေႏွာင္ဖို႕ ေခါင္းစီးၾကိဳးက ႏွစ္ခု။
လမ္းမွာေ၀တဲ့ ေၾကာ္ၿငာစာရြက္ေတြ ၊ ေနာက္အမွိဳက္အလြယ္တစ္ကူ ပစ္ခ်လို႕မရေတာ့ တစ္ရွဴးအေဟာင္းေတြ ..........ခ်က္ခ်င္းပဲ အမွုဴိက္ပုံးထဲလွမ္းပစ္လိုက္တယ္ ။
ကေလးကလား ခ်ိဳခ်ဥ္အခြံေလး ႏွစ္ခုကိုေတြ႕ေတာ့ ၿပဳံးရမလို မဲ့ရမလို ။
အရင္ကဆို အိတ္ထဲမွာ လမ္းသြားရင္း ကား၊ရထားေစာင့္ရင္းဖတ္ဖို႕ စာအုပ္ရယ္ ၊ ေရဘူးေသးေလးရယ္ ထည့္ထားတတ္ေသးတယ္။ လြယ္ရတာ ေလးၿပီး ဇက္ေၾကာတက္တာနဲ႕ ေလးတတ္တဲ့ မရွိမၿဖစ္မဟုတ္တဲ့ ႏွစ္ခုကို မထည့္ၿဖစ္ေတာ့တာ ။
ခုတေလာေတာ့ အေၾကြေစ့အိတ္ေလးက ပိန္ကပ္ကပ္နဲ႕ ။ ေဟမာ ႏွိဳက္တာနဲ႕ အေၾကြေစ့ေလးေတြလဲအလ်ဥ္မမွီေတာ့ ။
ေန႕စဥ္မပါမၿဖစ္ေတြကို အိတ္ရဲ႕ အတြင္းဇစ္ထဲ ထည့္ပိတ္ထားရတယ္ ။ ႏို႕မို႕ သူက မေအ အိတ္ကို ႏွိဳက္ရ ၊ ကတ္ေတြ ထုတ္ၿပိး တစ္ကတ္ခ်င္းပစ္ခ် ၊ တစ္ရွဴးေလးေတြ တစ္ရြက္ခ်င္း ဆြဲထုတ္ပစ္ခ် တာကို သိပ္သေဘာက်တာ ။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အခုေတာ့ အိတ္ထဲက အမွိဳက္ေတြ ရွင္းသြားၿပန္ေပါ့ ။
အိတ္ရွင္းဖို႕ ေလာေဆာ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ အမသက္ေ၀ <3 br="">
Friday, August 9, 2013
ဒီဇိုင္းမ်ိဳးေဆြသန္း ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚမွ စေလရုပ္စုံေက်ာင္း - ၃
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ (၁၂ )
ဇာတ္ရုပ္နံပါတ္စဥ္ (၈) မွာရွိတဲ့ (၅၅၀) ပ႑ာသ နိပါတ္က ဥမၼာဒႏၱီဇာတ္ကို စေလဆရာ ထုလုပ္ထားပံုက ကႀကိဳးတန္ဆာႏွင့္ စင္ေပၚမွာ သိ၀ိမင္းႀကီးက ညာေျခေပၚမွာ ညာလက္ေထာက္၊ ဘယ္လက္က ပါးကိုေထာက္ၿပီး ေဘးကဆင္ဦးစီးကပါ ဆင္ဦးကင္းေပၚမွာ လက္ႏွစ္ဘက္ကိုပူး ေဆးလိပ္ကို ညွပ္လ်က္၊ ခႏၶာကိုယ္ကို ကိုင္းခ်ၿပီး သူပါလိုက္ေမ်ာေနပံုနဲ႔ ပို႔ေဆာင္ထားပါတယ္။ ထီးေတာ္မိုး အပါအ၀င္ လူ (၃) ေယာက္ကို အခ်ဳိးအစားမွ်တေအာင္တင္ၿပီး ထုလုပ္သြားပံုက သစ္သားတံုးကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ကူးထဲကေန ခံစားဆံုးျဖတ္ကာ အႏႈတ္ျဖစ္တဲ့ သစ္သားပန္းပုထဲမွာ တင္ျပပံု၊ အခ်ဳိးအစားက်နမႈနွင့္ ဖြဲ႕စည္းပံုတို႔မွာလည္း ထိပ္တန္းလက္ရာျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသခံေနပါတယ္။
သိ၀ိမင္းကို ညာဖက္ ခပ္ယိမ္းယိမ္းဆင္ဦးစီးကိုဘယ္ဖက္ခပ္ယိမ္းယိမ္း ကေနထုလုပ္ၿပီး ဥမၼာဒႏၱီကို အာရံုစိုက္မႈအတြက္ ဦးတည္ထားခ်က္က အတူတူက်ေအာင္ ထုလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆင္ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းကေတာ့ ဘုရင္ကို ထီးမိုးေပးေနတဲ့ ထီးေတာ္မိုးက ခႏၶာကိုယ္ကို ခါးထိန္းႀကိဳးနဲ႔ သိုင္းထားၿပီး ေက်ာေနာက္ကေန ထီးတိုင္၏ ဖင္ကို ညာလက္ႏွင့္ ထိန္းထားလ်က္က ခႏၶာကိုယ္ေရာ စိတ္ကပါ မိုးေနရတဲ့ ထီးရြက္ဆီကို ပို႔ထားပါတယ္။
၁၉၅၃ က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးဘၾကည္ေရးဆြဲခဲ့ေသာ ေရာင္စံုဗုဒၶ၀င္စာအုပ္က ဖြားေတာ္မူခန္းက ဖြားေတာ္မူကာစ ဘုရားေလာင္းကို ထီးမိုးထားတဲ့ ေငြေရာင္နတ္သားရဲ႕ ထီးမိုးတဲ့ လက္ဟန္ကလည္း စေလဆရာရဲ႕ ဒီပန္းပုကို ဆရာဦးဘၾကည္ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၿပီး ႏွစ္သက္ခဲ့ဟန္ရွိတယ္လို႔ ထင္စရာပါ ။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္( ၁၃ )
ပုဏၰကဘီလူးရဲ႕ ဘယ္ဖက္ေျခေထာက္က ျမင္းရဲ႕ ေျခနင္းကြင္းမွာေထာက္ၿပီး အားကိုယူကာ သာမာန္လူပံုေတြထက္ အခ်ဳိးအစားရွည္ထားတဲ့ပုဏၰကဘီလူးက ခါးကိုလိမ္ၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္က ခါးအလိမ္ဆီကလာတဲ့ အား ကို အျပည့္အ၀ရရွိပါၿပီဆိုတဲ့ အေနအထားနဲ႔ ဘုရားေလာင္း၀ိဒူရအမတ္ႀကီးကို ကိုင္ေျမွာက္ထားပါတယ္။
ေက်ာက္ကမူတစ္ခုကို ေက်ာ္ခြၿပီး ေက်ာက္စြန္းတစ္ခုကို ခြာနဲ႔ကုတ္ထားတဲ့ျမင္း၊ အဲဒီျမင္းေပၚက ပုဏၰက၊ ဘယ္ေျခကို ျမင္းေျခနင္းကြင္းကုိေထာက္ၿပီးအားယူ ညာဖက္ဆီကို ခါးကိုလိမ္၊ ရင္ကို ဘယ္ဖက္လွည့္ၿပီးဖြင့္၊ ညာလက္က အမတ္ႀကီးရဲ႕ခါးကို ပင့္ေျမွာက္ၿပီးေထာက္၊ ဘယ္ဖက္လက္က ေလွ်ာက်ၿပီး ပူးေနတဲ့ အမတ္ႀကီးရဲ႕ ေျခေထာက္အစံုကို ဖ၀ါးကေန ထိန္းကိုင္ၿပီး အားပါပါနဲ႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီး ပစ္ေပါက္ေတာ့မယ့္ပံုက အခုပဲ အမတ္ႀကီး၀ိဒူရ လြတ္ထြက္သြားေတာ့မွာလားလို႔ ထင္ရပါတယ္။
သိပ္ေတာ့ မပူပါနဲ႔၊ ဘုရားေလာင္းအမတ္ႀကီးမဟုတ္လား။ လက္ေတြကလည္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ တြဲေလ်ာင္းႀကီးက်ေနမယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔၊ ပက္လက္လွန္လ်က္အေနအထားကေန ေအာက္ကိုလန္က်ေနတဲ့ ဦးေခါင္းမွာ အမတ္ႀကီးေတြေဆာင္းတဲ့ ေဗာင္းေတာ္ကို ဘယ္လက္နဲ႔ ထိန္းရံုေလးဖိထားကာ၊ ညာလက္က သိုရင္းအကၤ်ီနဲ႔ ပုဆိုးတို႔ ဆံုႏိုင္ေလာက္တဲ့ ခ်က္ေလာက္ဆီကို ဖိထားၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ညီညာစြာပူးလ်က္အေနအထားနဲ႔ ပုဏၰကရဲ႕ ဘယ္ဖက္လက္ထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။
ပညာရွိဘုရားေလာင္းအမတ္ႀကီးဆိုေတာ့ ေသေဘးနဲ႔ၾကံဳေနခ်ိန္မွာေတာင္ သတိလက္လြတ္မရွိဘူးဆိုတာကို ပန္းပုဆရာကလည္း သတိလက္မလြတ္ဘဲ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ပုဏၰကကို ပညာကုန္၊ လက္ကုန္၊ ေစတနာကုန္ဖြင့္လို႔ ဖန္တီးခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားေလာင္းပညာရွိ အမတ္ႀကီးအေပၚကို ပညာဉာဏ္ ပိုကဲေပးၿပီး ထုလုပ္ခဲ့ျခင္းကပင္ စေလဆရာ၏ အဆင့္အတန္းကို ျမင္ေတြ႕ရၿပီျဖစ္ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္း (၁၄)
ေလွကားႏွစ္စင္းရဲ႕ ၾကား မ်က္ႏွာစာက နံပါတ္စဥ္ (၂၂) ဓမၼပဒ ျဗဟၼဏ၀ဂ္က သူေဌးေဆာင္းထီး ေဆာင္းခြင့္ရတဲ့ ေဇာတိကနဲ႔ အတုလကာယီ တို႔ရဲ႕ ေက်ာ့ရွင္းလွတဲ့ဟန္ပန္ဟာ စေလေက်ာင္းေတာ္က ပန္းပုဆရာရဲ႕ လူေယာကၤ်ားနဲ႔ လူမိန္းမအတြက္ စံ(model) အျဖစ္ အေကာင္းဆံုးဖန္တီးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
ဒီ စေလဆရာရဲ႕ အမ်ဳိးသမီးပံုေတြကို မင္းသမီး မေထြးေလး ၾကည့္ဖူးျမင္ဖူးၿပီး မွတ္သားႏိုင္တယ္လို႔လည္း အထင္ေရာက္မိေစပါတယ္။
(၂၄) ခုေျမာက္ဇာတ္ကြက္က လွည္းယဥ္ေလးကိုေတာ့ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ညီငယ္ျဖစ္တဲ့ ရွင္ေရ၀တ အေလာင္းအလ်ာ သတို႔သားရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္အျပန္ခရီးအတြက္ ထုလုပ္ခဲ့ျခင္းပါ။ ဒီလွည္းယဥ္ေလးဟာ ျမန္မာေတြအတြက္ စေလဆရာကေပးခဲ့တဲ့ ရတနာပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ေမာ့ေနတဲ့ ႏြားေတြရဲ႕ ေျခေထာက္အတြက္သာ ေအာက္ခံထုလုပ္ၿပီး လွည္းဘီးနဲ႔ လွည္းယဥ္ကို ေအာက္ခံလႊတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ရတနာပံုေခတ္ လွည္းဘီးအျပား၀ိုင္းႀကီးေပၚက လွည္းအိမ္၊ လွည္းအိမ္ထဲက ဇနီးေမာင္ႏွံတို႔ဟာ အလြန္တရာ အခ်ဳိးအစားက်နလွတဲ့အျပင္ ထိန္းထားတဲ့ ဟန္ခ်က္က ညီလြန္းလွေတာ့ လွည္းယဥ္ေလးဟာ အရွိန္ပါပါ ခရီးႏွင္ရင္း ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး အေသာ့ႏွင္ေနတာ အသက္၀င္လြန္းလွပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၁၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက ခရီးႏွင္ေနတဲ့ လွည္းယဥ္ေလးကို ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္ၿပီးေတာ့လည္း ခရီးေတြ ႏွင္ေနေစခ်င္ပါတယ္။ အတိတ္က ျမန္မာေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အႏုပညာနဲ႔ အားမာန္ေတြကို အဲဒီလွည္းယဥ္ေလးက ေခတ္အဆက္ဆက္ကို ျဖတ္္သန္းၿပီး သယ္ေဆာင္သြားေစခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္ကလည္း ေႏွာင္းလူေတြအတြက္ အဲဒီ လွည္းယဥ္ေလးေပၚမွာ ဘာေတြထပ္ေလာင္းလို႔ ျဖည့္တင္းၾကမွာလဲလို႔ ဆိုတာ အားလံုးနဲ႔ဆိုင္သလို၊ ဒီေျမ ဒီေရနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ ဖန္တီးမႈအသစ္ေတြကို ထပ္ေလာင္းလို႔ ျဖည့္တင္းၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ။
ဒီဇိုင္းမ်ိဳးေဆြသန္း ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚမွ စေလရုပ္စုံေက်ာင္း - ၂
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၇ )
ေဆာင္လွလို ့ေခၚတဲ့ အေဆာင္ကိုေတာ့ က်န္တဲ့ အေဆာင္ေတြထက္ျမွင့္ျပီး
ဓမၼေစတီေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေပစာထုတ္ေတြထည့္ဖို ့စာတိုက္ေသတၱာမ်ားထားလို ့
ေဇတဝန္ေဆာင္လို ့လည္းေခၚပါတယ္။
အဲဒီ စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းရဲ့ ေဇတဝန္ေဆာင္ထဲက
စာတိုက္ေသတၱာေတြထဲမွာ ဆရာေတာ္ ဦးဂုဏ နဲ ့ ဒကာေတာ္ ဦးဘိုးၾကည္တို ့ရဲ့
မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ေပစာထုတ္မ်ားစြာ က်န္ရစ္ခဲ့တာကိုေတြ ့ၾကရခ်ိန္မွာေတာ့
အဲဒီေပစာထုတ္ေတြဟာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ရဲ့ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး
ေၾကးမႈံျပင္အျဖစ္ အရိပ္ထင္က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တာဟာ ေႏွာင္းလူမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးၾကီးလွပါေသာ သမိုင္းအေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
ေက်ာင္းဒကာ ဦးဘိုးၾကည္ကို ေ႐ွးျမန္မာေတြထဲမွာအင္မတန္စည္းစနစ္႐ွိသူလို ့ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာႏွစ္ (၁၂၄၇ )ခရစ္ႏွစ္( ၁၈၈၅ ) အထိ အေရာင္းအဝယ္ပုရပိုက္ေတြခ်န္ထားခဲ့ရာမွာ
ေစ်းႏႈန္းမ်ား၊ အေပါင္ခံေသာ လယ္ေျမ စာခ်ဳပ္မ်ား၊ ထန္းလ်က္ပို ့ေသာ သေဘၤာမ်ားကို
ရတနာယဥ္ေက်ာ္၊ စၾကၤာေရမြန္၊ တုလႊတ္ယဥ္ေက်ာ္၊ မွသည္ ပန္းေသး၊ အီဒင္၊ တာလီဖူး
ထိမွတ္တမ္းမ်ား ကင္းေၾကးေပးရေသာ စာရင္းမ်ား၊ ပိတ္အုပ္အေရာင္းအဝယ္စာရင္းမ်ား၊
သီေပါမင္းရဲ့နာမည္ၾကီး အတြင္းဝန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ေလွသင္းတြင္းဝန္ထံ အ႐ွင္မွာထားေသာ စိန္တင္လက္စြပ္ကိုလည္း လူၾကဳံ႐ွာၾကံေပးပို ့ပါမည္ ဆိုေသာမွတ္တမ္းမ်ားအျပင္
ဓါးျပတိုက္ခံရေသာ စာရင္းထိ ပုရပိုက္မွတ္တမ္း ျပဳစုထားႏိုင္ခဲ့ေသာ ေ႐ွးျမန္မာတစ္ေယာက္အျဖစ္
ၾသခ် မွတ္တမ္းတင္ရမယ့္ ဒကာေတာ္ဦးဘိုးၾကည္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၈ )
ေက်ာင္းဒကာဦးဘိုးၾကည္ရဲ့ ေကာင္းမႈေတာ္ေရစက္ခ် စာတမ္းအလိုအရ
သကၠရာဇ္ ၁၂၅၄ ခု ဝါဆိုလဆန္း( ၅ )ရက္ေန ့နံနက္ ( ၈) နာရီ အခ်ိန္တြင္ မဂၤလာႏွင့္ရင္စြာျမင့္ေသာ္အစခ်ီလို ့ ေတာင္သာဇာတိ၊ ေအာက္ထက္တလႊား လြန္ထင္႐ွားတဲ့
ဦးဘိုးၾကည္နဲ ့ဇနီးမေ႐ႊသက္၊သမီးမယ္ေစာ၊ သားဘေဖ၊ ဘေငြ၊ ဘေကြ်၊ ဘေဆြတို ့ေကာင္းမႈ ကို ေရစက္ခ်လႈဒါန္းခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၈၂ ခု၊ ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၄၄ မွာ စတင္တည္ေဆာက္ျပီး ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၉၂ ခု၊ ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၅၄ မွာျပီးလို ့ (၁၀) ႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ ေဆာက္လုပ္မႈျဖစ္ပါတယ္၊
အဲဒီခုႏွစ္ကစိတ္ဝင္စာဖို႕ေကာင္းခဲ့ပါတယ္ ။
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၉ )
ဒီစေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ၾကီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ရတနာပုံေခတ္ရဲ့ နိဂုံးပိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြက စေလျမိဳ ့ကို ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖတ္သန္းေနပါတယ္။
ကေနာင္မင္းသား လုပ္ၾကံခံရ မႈမွာ ပုန္ကန္တဲ့ ျမင္ကြန္း၊ ျမင္ခုန္တိုင္မင္းသားေတြကို အခါေပးတဲ့အမႈ နဲ ့
နာမည္ေက်ာ္ စာဆို ဦးပုည ရာဇဝတ္သင့္ျပီး ကြပ္မ်က္ခံရပါတယ္။၊
ဦးပုညရဲ့ဇာတိျမိဳ ့စေလက ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွာ သူပုန္ရဲ့ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း အလိုလို ျဖစ္သြားတာျမင္ရပါတယ္။
ေၾကာက္လန္ ့လို ့ေျပးေ႐ွာင္ပုန္းၾကတဲ့သူေတြကို ၾကာရင္သူပုန္ျဖစ္မွာ ကို ဘုရင္ကစိုးရိမ္ပါတယ္၊
ေနာက္ဆုံး ဘယ္ေန ့ဘယ္ရက္မွ ျပန္ဝင္မလာရင္သူပုန္သတ္မွတ္မယ္၊ အခုျပန္ဝင္ရင္ အၿပစ္လႊတ္မယ္လုိ ့
တစ္နယ္လုံးက ယုံၾကည္အားထားတဲ့ သုဓမၼာဂိုဏ္းေထာက္ဆရာေတာ္ ဦးဂုဏ ကေနတစ္ဆင့္
အမိန္ ့ထုတ္ခိုင္းမွ ျပန္လာၾကတာေတြလည္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုတည္ေဆာက္ေနစဥ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းမွာအျဖစ္အဆိုးဆုံးျဖစ္ရပ္နဲ ့ၾကဳံပါတယ္၊
၁၈၈၅ မွာ သီေပါမင္းပါေတာ္မူျပီး တစ္ႏိုင္ငံလုံးသူ ့ကြ်န္ဘဝကို ေရာက္ၾကရပါေတာ့တယ္။
သူတစ္ပါးလက္ေအာက္ တစ္တိုင္းျပည္လုံးက်ေရာက္ျပီး အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအစမွာ
စေလျမိဳ့ေတာင္ဘက္မွာ အဂၤလိပ္ဆန္ ့က်င္သူ နယ္ခ်ဲ ဆန္ ့က်င္ေရးေခါင္းေဆာင္ ပုပၸါးမဟိ ံသဘြဲ ့ခံ
ဗိုလ္ရန္ညြန္ ့နဲ ့ေနာက္လိုက္ေတြကို အဂၤလိပ္ေတြက ေသဒဏ္ေပးခဲ့တယ္။
စေလအပိုင္ ပေလာင္႐ြာသူၾကီးရဲ့သား နယ္ခ်ဲ ့ဆန္က်င္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ရာညြန္ ့ကိုလည္း
ေပါက္ျမိဳ ့မွာၾကိဳးေပးသတ္ခဲ့တယ္၊ ေက်ာင္းဒကာဦးဘိုးၾကည္ကိုယ္တိုင္လည္း
ေ႐ႊတစ္က်ပ္သား (၃၀) က်ပ္႐ွိတဲ့ ရတနာပုံ ပေသရာဇ္ေခတ္ရဲ့ နိဂုံးခ်ဳပ္ကာနီးကာလမွာ
က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းဘိုး ဓါးျပတိုက္ခံရျပီး ဓါးျပအျပန္လမ္းအတြက္ ဓါးစာခံ ေခၚလာတဲ့
၅ ျမိဳ ့ဝင္စာေရးၾကီးကို အျပန္လမ္းမွာ ဓါးျပမ်ားက သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့အတြက္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနျပီး ဓါးျပတိုက္ခံရေၾကာင္းေလ်ာက္ထားစာမွာ - ျမိဳ ့ကူလူမ႐ွိ ၊
ဆိုတဲ့စကားလုံး၊ ျမင္းျခံျမိဳ ့ေန အစ္ကိုထံေပးစာထဲက - ဓါးျပတိုက္ပစၥည္းမ်ားျပား
႐ွိလွေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကဓံတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ တရားႏွင့္ေျဖေသာ္လည္း
မေျဖခ်ႏိုင္၊ ေလာဘအတြက္ဒုကၡေရာက္ေနရပါေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုမွတစ္ပါး အားကိုးရာမ႐ွိပါေၾကာင္း
တိုင္တည္ပုံစာသားနဲ႔ စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ေရစက္ခ်စာတမ္းအဆုံးက
- ကိုယ္မေပးက မည္သူမွ်သည္ မရမယူႏိုင္ေစေသာဝ္ - ဆိုတဲ့ အဆုံးသတ္ဆုေတာင္းတို ့က
စေလျမိဳ ့မွာရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ရတနာပုံ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ရဲ့ နိဂုံးကိုျမင္ႏိုင္ျပီျဖစ္ပါတယ္၊
အဲဒီ ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ၾကီးမွာ ၁၀ ႏွစ္ၾကာ ေတာင့္ခံျပီး ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ႐ုပ္စုံခင္းခဲ့ၾကတဲ့
ဆရာနဲ႔ ဒါယိကာ အျပင္ ေနာက္ဆုံး အေခ်ာသတ္တပ္ဆင္ခဲ့တဲ့ အႏုပညာ႐ွင္ပန္းပုဆရာတို ့ဟာ
လူမ်ဳိးလည္းျခားပါေသာ၊ စာစကားလည္းျခားပါေသာ။ ဘာသာအယူလည္းျခားပါေသာ။
အဂၤလိပ္ အုပ္စိုးစဥ္ကာလမွာ စိတ္အေျခအေနေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို အံ႔မခန္းလက္ရာမ်ားျဖင့္ ျပီးဆုံးေအာင္လက္စ သတ္ခဲ့ၾကျခင္းကိုေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ ထြန္းလင္းေတာက္ပခဲ့တဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာကိုေဆာင္ျပီး အႏွစ္သာရမ်ားစြာပါဝင္တဲ့ စေလျမိဳ ့က မီးေတာက္မီးလွ်ံၾကီးပါ လို ့ဆိုခ်င္ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ (၁၀)
( ေရစႀကိဳနယ္က စေလရုပ္စံုေက်ာင္း ပန္းပုဆရာ)
ေက်ာင္းဒကာ ဦးဘိုးၾကည္ဟာ အလြန္တရာမွ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ထားခဲ့ပါေသာ္လည္း ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို အၿပီးသတ္ ပန္းပုရုပ္မ်ား တပ္ဆင္ခဲ့တဲ့ ပန္းပုဆရာမ်ားရဲ႕ အမည္နာမကို မေတြ႕ၾကရပါဘူး။ မွတ္တမ္းထားခဲ့ေသာ္လည္း ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို စေလၿမိဳ႕နယ္၊ စေညာင္ရြာက လက္သမား ဗိသုကာ မ်ားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေစခဲ့ၿပီး ဇာတ္ေတာ္ေတြကိုေတာ့ ေရစႀကိဳနယ္က ပန္းပုဆရာ အေက်ာ္အေမာ္မ်ားနဲ႔ ထုလုပ္တပ္ဆင္ခဲ့တယ္လို႔ပဲ သိရွိရပါေတာ့တယ္။ ရတနာပံု ေခတ္ရဲ႕ စံထားေလာက္တဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြဟာ ေရစႀကိဳနယ္က ပညာရွင္မ်ားက အံ့ၾသေလာက္ဖြယ္ ဖန္တီးခဲ့ၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ စေလဆရာရဲ႕ေနာက္ ၁၆ ႏွစ္အၾကာ၊ ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၀၈ ခုႏွစ္မွာ ပခုကၠဴက ေရႊဂူႀကီးဘုရားအတြက္ စံထားေလာက္တဲ့ သစ္သား ၆ လက္မ ထု ကိုပန္း ၈ ထပ္ (8 Layers) ထုလုပ္ထားတဲ့ တံကဲေတာ္ႀကီးကိုလဲ ေရစႀကိဳၿမိဳ႕နယ္၊ ေလးအိမ္တန္းရြာက ပန္းပုဆရာႀကီး ဆရာကံႀကီးနဲ႔ သား ေမာင္ေတ တို႔က ထုလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ပန္းပုဆရာကိုယ္တိုင္ဂုဏ္ယူစြာတံကဲေတာ္ႀကီး အတြင္းမွာနာမည္ထြင္းထု မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။
ေရႊဂူဆရာရဲဲ႕ တံကဲပန္းပု ရုပ္ၾကြမ်ားကေတာ့ ထူထူေထြးေထြးနဲ႔ မ်က္ႏွာခံစားခ်က္ေတြမွာ အရသာကို ထည့္သြင္းတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ တံကဲေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘယ္ဖက္ေအာက္ေျခက ဗိမၼိသာရ ဇာတ္ရုပ္ေတြကို အမယ္ႀကီးအို ဦးေအာင္စိန္က ျမင္ေတြ႕ႏွစ္သက္ရာကေန ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကို ေျပာျပလို႔ ေရႊမန္းတင္ေမာင္က အဲဒီဇာတ္ကို ကခဲ့တယ္လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။
အဲဒီဇာတ္က ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးရုပ္ေလးဟာ ေရႊဂူဆရာရဲ႕ စံ လို႔လည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။
စေလဆရာရဲ႕ ပန္းပုရုပ္မ်ားကေတာ့ ရွည္သြယ္ေက်ာ့ရွင္းၿပီး ေပ်ာ့ေျပာင္းႏြဲ႕ေႏွာင္းမႈမွာ အရသာကို ထည့္သြင္းတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းရဲ႕ ရုပ္ထုေပါင္း (၄၅) ခုမွာ အားလံုးဟာ ငါးပါးအာရံု ကာမဂုဏ္ နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ဇာတ္ကြက္မ်ား ျဖစ္ၿပီး သတိ သံေ၀ဂ ရဖို႔ရည္ရြယ္ကာ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈနဲ႔ ထုလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္တမ္းရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္ေတြဟာ (၅၅၀) နိပါတ္ေတာ္၊ ဓမၼပဒ ဇာတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ထိုေခတ္က ေခတ္စားခဲ့တဲ့ ထိုးဇာတ္တစ္ခ်ိဳ႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
စေလဆရာက ထုလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီသစ္သားပန္းပုေတြဟာ ရတနာပံုေခတ္တြင္သာမကဘဲ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အတြက္ပါ ေရွ႕ေျပးလြန္းလွၿပီး၊ သစ္သားပန္းပု ေတြ႕ဖူးသမွ်မွာ သဘာ၀ေတာေတာင္ေရေျမကို ထည့္သြင္းထုလုပ္ခဲ့တာဟာ ရွားမွ ရွားလွသည့္အထဲ တီထြင္ဖန္တီးမႈနဲ႔ ဇာတ္ တစ္ဇာတ္ျခင္းစီအတြက္ ထုတ္ႏႈတ္ျပတဲ့တင္ျပမႈမွာထိပ္တန္းလက္ရာျဖစ္သလို တစ္ခုတည္းေသာ လက္ရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼပဒ တဏွာ၀ဂ္က ဥပက နဲ႔ မဆာဝါ၊ (၅၅၀) အေသတိ နိပါတ္၊ ကုဏာလ ဇာတ္က ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္မင္းႀကီးနဲ႔ မိဖုရား ကိႏၵရေဒ၀ီဇာတ္၊ မဟာဓန သူေဌးသားရဲ႕ ကာမဂုဏ္၌ ယစ္မူးေနတဲ့ ဇာတ္၊ ဥမၼာဒႏၱီဇာတ္၊ ပုဏၰကဘီလူး မ ဖက္လိုက္လို႔ မိုက္ ဖက္ပါတဲ့ ၀ိဒူရဇာတ္၊ အရွင္သုႏၵရ သမုဒၵအား ျဖားေယာင္ခန္း၊ ေရႊဖ်င္းႀကီး ေရႊဖ်င္းေလးဇာတ္၊ မပဋာနဲ႔ ကိုဒါသဇာတ္တို႔ဟာ ေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ အႏုပညာလက္ရာမ်ား ျဖစ္သလို ေႏွာင္းေခတ္ျမန္မာမ်ားအတြက္လည္း စံထားရတဲ့ ဇာတ္ကြက္နဲ႔ လက္ရာမ်ားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၁၁ )
ျမင္းေဇာင္းေလးပါ ထည့္ၿပီးထုလုပ္ထားတဲ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္က အိမ္ကေလးနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ မည္သည့္ဇာတ္တြင္မွန္း မသိရသလို၊ က်န္ေသာဇာတ္ကြက္အခ်ဳိ႕ကိုလည္း မသိႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့ ဇာတ္ကြက္အခ်ဳိ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျမဳပ္ေနတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဟာ တပည့္ဆရာေတာ္မ်ားက မေျပာလိုၾကတဲ့ ကိစၥျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လမ္းညႊန္ႀကီးၾကပ္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဂုဏဟာ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီတို႔ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို စြန္႔ခြာသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္အတြက္ ပထမဦးဆံုး ၿမိဳ႕ျပအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွာ စေလၿမိဳ႕ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ပထမဆံုးၿမိဳ႕အုပ္ရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ စာပို႔သမားဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတာရေဆာက္တည္လ်က္ရွိတဲ့ ဂုဏ္းေထာက္ကန္ ေတာရေက်ာင္းအနီးမွာ မုဒိန္းမႈ က်ဴးလြန္ခဲ့ပါတယ္။
က်ဴးလြန္သူတရားခံကုိ ေထာက္ေျခကန္သူႀကီး ဦးခို က ဖမ္းဆီးၿပီး လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္လ်က္ စေလၿမိဳ႕အုပ္ထံ အပ္ႏွံတဲ့အခါ ၿမိဳ႕အုပ္က သူ႕တပည့္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ရေကာင္းလားလို႔ အမ်က္ရွၿပီး သူႀကီး ဦးခိုကို ေငါက္ငန္းႀကိမ္းေမာင္းတဲ့အခါ ရိုးသားေသာသူႀကီးက အေၾကာက္လြန္ၿပီး သက္သာရ ရႏိုး၊ အမႈမွန္ေပၚႏိုးျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဂုဏရဲ႕ အမိန္႔အရ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးအမည္ကို သံုးလိုက္ပါတယ္။ စေလၿမိဳ႕အုပ္ကလည္း စေလတစ္နယ္လံုးက ၾကည္ညိဳလ်က္ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ပါ၀င္ေနလွ်င္ဆိုၿပီး အမႈကို ပုဂံ၊ ဆဗၺဒီ၀ီဇံ အေရးပိုင္ မစၥတာေကရီထံ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။
စေလတစ္နယ္လံုးအေပၚ ၾသဇာေညာင္းၿပီး၊ မင္းမိဖုရားတို႔ အကိုးကြယ္ခံ၊ တန္ခိုးႀကီးဆရာေတာ္ ဦးဂုဏအား လူနာမည္ျဖစ္ေသာ ေမာင္ေထာင္ ကိုေခၚေ၀ၚသံုးစြဲကာ မုဒိန္းမႈရဲ႕ အဓိကသက္ေသအျဖစ္ ေမာင္ေထာင္ျခင္း မိုးမႊန္ေအာင္ေခၚလို႔ ဆင့္ေခၚစစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ ဂုဏ္းေထာက္ကန္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအေနျဖင့္ ၿမိဳ႕၀န္အခြန္မ်ားကို မမွန္ကန္ခဲ့လွ်င္ ေက်ာင္းသို႔ေခၚၿပီး တရားႏွင့္အညီ ဆံုးမႏုိင္ခြင့္ရွိခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ သူ႕ကၽြန္ဘ၀၊ ဘာသာျခားတို႔၏ တရားရံုးမွာ သက္ေသအျဖစ္ အစစ္ေဆးခံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ဆိုးကို ၾကံဳႀကိဳက္ရတဲ့အခါ စိတ္ႏွလံုးညွဳိးခ်ဳန္းရပါလိမ့္မယ္။ အမႈၿပီးဆံုးသည့္ညမွာပဲ စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဂုဏ္းေထာက္ကန္ ေတာရေက်ာင္းတို႔ကို မည္သည့္တပည့္တပန္း ဒါယကာတို႔ကို အသိမေပးဘဲ စြန္႔ခြာၿပီး တစ္ပါးတည္း တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ စေလၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ၁၀ မိုင္အကြာမွာရွိတဲ့ စလင္းေထာင့္ေလွဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေခတၱဆိုက္ကပ္ထားတဲ့ ကတၱဴေလွႀကီးရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ေလွေပၚသို႔ပင့္ဖိတ္ၿပီး၊ အက်ဳိးအေၾကာင္းသိရတဲ့အခါ ေလွကိုႀကိဳးျဖဳတ္၍ တစ္ခါတည္း စုန္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႕ေနရပ္ျဖစ္တဲ့ လမုႀကီးရြာကို ပင့္သြားၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းကိုးကြယ္ထားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့အခါမွပဲ ဆက္သြယ္သတင္းေပးခဲ့လို႔ ဒကာ ဦးဖိုးၾကည္ႏွင့္ တပည့္ရဟန္းတို႔က လမုႀကီးရြာကိုလိုက္သြားၿပီး၊ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဥတုဇ ရုပ္ကလာပ္က ၾကြင္းတဲ့ အရိုးေတာ္တစ္၀က္ကို စေလၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ၿပီး၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အရိုးကို ဌာပနာကို စေလၿမိဳ႕လယ္မွာ မဟာအဘယ ေစတီေတာ္လို႔ ဘြဲ႕အမည္ေပးၿပီး တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္းကို စာေရးဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္လတ္က ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ စာေပဗိမၼာန္ စာမူဆုရတဲ့ စေလပန္းပုရုပ္စံုေက်ာင္း စာအုပ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားေပးခဲ့ပါတယ္။
ေဆာင္လွလို ့ေခၚတဲ့ အေဆာင္ကိုေတာ့ က်န္တဲ့ အေဆာင္ေတြထက္ျမွင့္ျပီး
ဓမၼေစတီေတာ္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ေပစာထုတ္ေတြထည့္ဖို ့စာတိုက္ေသတၱာမ်ားထားလို ့
ေဇတဝန္ေဆာင္လို ့လည္းေခၚပါတယ္။
အဲဒီ စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းရဲ့ ေဇတဝန္ေဆာင္ထဲက
စာတိုက္ေသတၱာေတြထဲမွာ ဆရာေတာ္ ဦးဂုဏ နဲ ့ ဒကာေတာ္ ဦးဘိုးၾကည္တို ့ရဲ့
မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ေပစာထုတ္မ်ားစြာ က်န္ရစ္ခဲ့တာကိုေတြ ့ၾကရခ်ိန္မွာေတာ့
အဲဒီေပစာထုတ္ေတြဟာ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ရဲ့ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး
ေၾကးမႈံျပင္အျဖစ္ အရိပ္ထင္က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တာဟာ ေႏွာင္းလူမ်ားအတြက္ တန္ဖိုးၾကီးလွပါေသာ သမိုင္းအေမြအႏွစ္မ်ားျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
ေက်ာင္းဒကာ ဦးဘိုးၾကည္ကို ေ႐ွးျမန္မာေတြထဲမွာအင္မတန္စည္းစနစ္႐ွိသူလို ့ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ပါတယ္။
ျမန္မာႏွစ္ (၁၂၄၇ )ခရစ္ႏွစ္( ၁၈၈၅ ) အထိ အေရာင္းအဝယ္ပုရပိုက္ေတြခ်န္ထားခဲ့ရာမွာ
ေစ်းႏႈန္းမ်ား၊ အေပါင္ခံေသာ လယ္ေျမ စာခ်ဳပ္မ်ား၊ ထန္းလ်က္ပို ့ေသာ သေဘၤာမ်ားကို
ရတနာယဥ္ေက်ာ္၊ စၾကၤာေရမြန္၊ တုလႊတ္ယဥ္ေက်ာ္၊ မွသည္ ပန္းေသး၊ အီဒင္၊ တာလီဖူး
ထိမွတ္တမ္းမ်ား ကင္းေၾကးေပးရေသာ စာရင္းမ်ား၊ ပိတ္အုပ္အေရာင္းအဝယ္စာရင္းမ်ား၊
သီေပါမင္းရဲ့နာမည္ၾကီး အတြင္းဝန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ေလွသင္းတြင္းဝန္ထံ အ႐ွင္မွာထားေသာ စိန္တင္လက္စြပ္ကိုလည္း လူၾကဳံ႐ွာၾကံေပးပို ့ပါမည္ ဆိုေသာမွတ္တမ္းမ်ားအျပင္
ဓါးျပတိုက္ခံရေသာ စာရင္းထိ ပုရပိုက္မွတ္တမ္း ျပဳစုထားႏိုင္ခဲ့ေသာ ေ႐ွးျမန္မာတစ္ေယာက္အျဖစ္
ၾသခ် မွတ္တမ္းတင္ရမယ့္ ဒကာေတာ္ဦးဘိုးၾကည္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၈ )
သကၠရာဇ္ ၁၂၅၄ ခု ဝါဆိုလဆန္း( ၅ )ရက္ေန ့နံနက္ ( ၈) နာရီ အခ်ိန္တြင္ မဂၤလာႏွင့္ရင္စြာျမင့္ေသာ္အစခ်ီလို ့ ေတာင္သာဇာတိ၊ ေအာက္ထက္တလႊား လြန္ထင္႐ွားတဲ့
ဦးဘိုးၾကည္နဲ ့ဇနီးမေ႐ႊသက္၊သမီးမယ္ေစာ၊ သားဘေဖ၊ ဘေငြ၊ ဘေကြ်၊ ဘေဆြတို ့ေကာင္းမႈ ကို ေရစက္ခ်လႈဒါန္းခဲ့တဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးဟာ ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၈၂ ခု၊ ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၄၄ မွာ စတင္တည္ေဆာက္ျပီး ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၉၂ ခု၊ ျမန္မာႏွစ္ ၁၂၅၄ မွာျပီးလို ့ (၁၀) ႏွစ္ၾကာျမင့္ခဲ့တဲ့ ေဆာက္လုပ္မႈျဖစ္ပါတယ္၊
အဲဒီခုႏွစ္ကစိတ္ဝင္စာဖို႕ေကာင္းခဲ့ပါတယ္ ။
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၉ )
ဒီစေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ၾကီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ရတနာပုံေခတ္ရဲ့ နိဂုံးပိုင္းကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြက စေလျမိဳ ့ကို ခတ္ၾကမ္းၾကမ္းျဖတ္သန္းေနပါတယ္။
ကေနာင္မင္းသား လုပ္ၾကံခံရ မႈမွာ ပုန္ကန္တဲ့ ျမင္ကြန္း၊ ျမင္ခုန္တိုင္မင္းသားေတြကို အခါေပးတဲ့အမႈ နဲ ့
နာမည္ေက်ာ္ စာဆို ဦးပုည ရာဇဝတ္သင့္ျပီး ကြပ္မ်က္ခံရပါတယ္။၊
ဦးပုညရဲ့ဇာတိျမိဳ ့စေလက ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွာ သူပုန္ရဲ့ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း အလိုလို ျဖစ္သြားတာျမင္ရပါတယ္။
ေၾကာက္လန္ ့လို ့ေျပးေ႐ွာင္ပုန္းၾကတဲ့သူေတြကို ၾကာရင္သူပုန္ျဖစ္မွာ ကို ဘုရင္ကစိုးရိမ္ပါတယ္၊
ေနာက္ဆုံး ဘယ္ေန ့ဘယ္ရက္မွ ျပန္ဝင္မလာရင္သူပုန္သတ္မွတ္မယ္၊ အခုျပန္ဝင္ရင္ အၿပစ္လႊတ္မယ္လုိ ့
တစ္နယ္လုံးက ယုံၾကည္အားထားတဲ့ သုဓမၼာဂိုဏ္းေထာက္ဆရာေတာ္ ဦးဂုဏ ကေနတစ္ဆင့္
အမိန္ ့ထုတ္ခိုင္းမွ ျပန္လာၾကတာေတြလည္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကိုတည္ေဆာက္ေနစဥ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းမွာအျဖစ္အဆိုးဆုံးျဖစ္ရပ္နဲ ့ၾကဳံပါတယ္၊
၁၈၈၅ မွာ သီေပါမင္းပါေတာ္မူျပီး တစ္ႏိုင္ငံလုံးသူ ့ကြ်န္ဘဝကို ေရာက္ၾကရပါေတာ့တယ္။
သူတစ္ပါးလက္ေအာက္ တစ္တိုင္းျပည္လုံးက်ေရာက္ျပီး အဂၤလိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအစမွာ
စေလျမိဳ့ေတာင္ဘက္မွာ အဂၤလိပ္ဆန္ ့က်င္သူ နယ္ခ်ဲ ဆန္ ့က်င္ေရးေခါင္းေဆာင္ ပုပၸါးမဟိ ံသဘြဲ ့ခံ
ဗိုလ္ရန္ညြန္ ့နဲ ့ေနာက္လိုက္ေတြကို အဂၤလိပ္ေတြက ေသဒဏ္ေပးခဲ့တယ္။
စေလအပိုင္ ပေလာင္႐ြာသူၾကီးရဲ့သား နယ္ခ်ဲ ့ဆန္က်င္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ရာညြန္ ့ကိုလည္း
ေပါက္ျမိဳ ့မွာၾကိဳးေပးသတ္ခဲ့တယ္၊ ေက်ာင္းဒကာဦးဘိုးၾကည္ကိုယ္တိုင္လည္း
ေ႐ႊတစ္က်ပ္သား (၃၀) က်ပ္႐ွိတဲ့ ရတနာပုံ ပေသရာဇ္ေခတ္ရဲ့ နိဂုံးခ်ဳပ္ကာနီးကာလမွာ
က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းဘိုး ဓါးျပတိုက္ခံရျပီး ဓါးျပအျပန္လမ္းအတြက္ ဓါးစာခံ ေခၚလာတဲ့
၅ ျမိဳ ့ဝင္စာေရးၾကီးကို အျပန္လမ္းမွာ ဓါးျပမ်ားက သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့အတြက္
တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားေနျပီး ဓါးျပတိုက္ခံရေၾကာင္းေလ်ာက္ထားစာမွာ - ျမိဳ ့ကူလူမ႐ွိ ၊
ဆိုတဲ့စကားလုံး၊ ျမင္းျခံျမိဳ ့ေန အစ္ကိုထံေပးစာထဲက - ဓါးျပတိုက္ပစၥည္းမ်ားျပား
႐ွိလွေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း၊ ေလာကဓံတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ တရားႏွင့္ေျဖေသာ္လည္း
မေျဖခ်ႏိုင္၊ ေလာဘအတြက္ဒုကၡေရာက္ေနရပါေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုမွတစ္ပါး အားကိုးရာမ႐ွိပါေၾကာင္း
တိုင္တည္ပုံစာသားနဲ႔ စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ေရစက္ခ်စာတမ္းအဆုံးက
- ကိုယ္မေပးက မည္သူမွ်သည္ မရမယူႏိုင္ေစေသာဝ္ - ဆိုတဲ့ အဆုံးသတ္ဆုေတာင္းတို ့က
စေလျမိဳ ့မွာရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ရတနာပုံ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ရဲ့ နိဂုံးကိုျမင္ႏိုင္ျပီျဖစ္ပါတယ္၊
အဲဒီ ေခတ္ဆိုးေခတ္ပ်က္ၾကီးမွာ ၁၀ ႏွစ္ၾကာ ေတာင့္ခံျပီး ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ႐ုပ္စုံခင္းခဲ့ၾကတဲ့
ဆရာနဲ႔ ဒါယိကာ အျပင္ ေနာက္ဆုံး အေခ်ာသတ္တပ္ဆင္ခဲ့တဲ့ အႏုပညာ႐ွင္ပန္းပုဆရာတို ့ဟာ
လူမ်ဳိးလည္းျခားပါေသာ၊ စာစကားလည္းျခားပါေသာ။ ဘာသာအယူလည္းျခားပါေသာ။
အဂၤလိပ္ အုပ္စိုးစဥ္ကာလမွာ စိတ္အေျခအေနေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို အံ႔မခန္းလက္ရာမ်ားျဖင့္ ျပီးဆုံးေအာင္လက္စ သတ္ခဲ့ၾကျခင္းကိုေတာ့ အေမွာင္ထဲမွာ ထြန္းလင္းေတာက္ပခဲ့တဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာကိုေဆာင္ျပီး အႏွစ္သာရမ်ားစြာပါဝင္တဲ့ စေလျမိဳ ့က မီးေတာက္မီးလွ်ံၾကီးပါ လို ့ဆိုခ်င္ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ (၁၀)
( ေရစႀကိဳနယ္က စေလရုပ္စံုေက်ာင္း ပန္းပုဆရာ)
ေက်ာင္းဒကာ ဦးဘိုးၾကည္ဟာ အလြန္တရာမွ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ထားခဲ့ပါေသာ္လည္း ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို အၿပီးသတ္ ပန္းပုရုပ္မ်ား တပ္ဆင္ခဲ့တဲ့ ပန္းပုဆရာမ်ားရဲ႕ အမည္နာမကို မေတြ႕ၾကရပါဘူး။ မွတ္တမ္းထားခဲ့ေသာ္လည္း ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းလည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို စေလၿမိဳ႕နယ္၊ စေညာင္ရြာက လက္သမား ဗိသုကာ မ်ားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေစခဲ့ၿပီး ဇာတ္ေတာ္ေတြကိုေတာ့ ေရစႀကိဳနယ္က ပန္းပုဆရာ အေက်ာ္အေမာ္မ်ားနဲ႔ ထုလုပ္တပ္ဆင္ခဲ့တယ္လို႔ပဲ သိရွိရပါေတာ့တယ္။ ရတနာပံု ေခတ္ရဲ႕ စံထားေလာက္တဲ့ အႏုပညာလက္ရာေတြဟာ ေရစႀကိဳနယ္က ပညာရွင္မ်ားက အံ့ၾသေလာက္ဖြယ္ ဖန္တီးခဲ့ၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ စေလဆရာရဲ႕ေနာက္ ၁၆ ႏွစ္အၾကာ၊ ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၀၈ ခုႏွစ္မွာ ပခုကၠဴက ေရႊဂူႀကီးဘုရားအတြက္ စံထားေလာက္တဲ့ သစ္သား ၆ လက္မ ထု ကိုပန္း ၈ ထပ္ (8 Layers) ထုလုပ္ထားတဲ့ တံကဲေတာ္ႀကီးကိုလဲ ေရစႀကိဳၿမိဳ႕နယ္၊ ေလးအိမ္တန္းရြာက ပန္းပုဆရာႀကီး ဆရာကံႀကီးနဲ႔ သား ေမာင္ေတ တို႔က ထုလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ ပန္းပုဆရာကိုယ္တိုင္ဂုဏ္ယူစြာတံကဲေတာ္ႀကီး အတြင္းမွာနာမည္ထြင္းထု မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါတယ္။
ေရႊဂူဆရာရဲဲ႕ တံကဲပန္းပု ရုပ္ၾကြမ်ားကေတာ့ ထူထူေထြးေထြးနဲ႔ မ်က္ႏွာခံစားခ်က္ေတြမွာ အရသာကို ထည့္သြင္းတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ တံကဲေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဘယ္ဖက္ေအာက္ေျခက ဗိမၼိသာရ ဇာတ္ရုပ္ေတြကို အမယ္ႀကီးအို ဦးေအာင္စိန္က ျမင္ေတြ႕ႏွစ္သက္ရာကေန ေရႊမန္းတင္ေမာင္ကို ေျပာျပလို႔ ေရႊမန္းတင္ေမာင္က အဲဒီဇာတ္ကို ကခဲ့တယ္လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။
အဲဒီဇာတ္က ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးရုပ္ေလးဟာ ေရႊဂူဆရာရဲ႕ စံ လို႔လည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။
စေလဆရာရဲ႕ ပန္းပုရုပ္မ်ားကေတာ့ ရွည္သြယ္ေက်ာ့ရွင္းၿပီး ေပ်ာ့ေျပာင္းႏြဲ႕ေႏွာင္းမႈမွာ အရသာကို ထည့္သြင္းတယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းရဲ႕ ရုပ္ထုေပါင္း (၄၅) ခုမွာ အားလံုးဟာ ငါးပါးအာရံု ကာမဂုဏ္ နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ဇာတ္ကြက္မ်ား ျဖစ္ၿပီး သတိ သံေ၀ဂ ရဖို႔ရည္ရြယ္ကာ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈနဲ႔ ထုလုပ္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္တမ္းရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဇာတ္ေတာ္ေတြဟာ (၅၅၀) နိပါတ္ေတာ္၊ ဓမၼပဒ ဇာတ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ထိုေခတ္က ေခတ္စားခဲ့တဲ့ ထိုးဇာတ္တစ္ခ်ိဳ႕ပဲျဖစ္ပါတယ္။
စေလဆရာက ထုလုပ္ခဲ့တဲ့ ဒီသစ္သားပန္းပုေတြဟာ ရတနာပံုေခတ္တြင္သာမကဘဲ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အတြက္ပါ ေရွ႕ေျပးလြန္းလွၿပီး၊ သစ္သားပန္းပု ေတြ႕ဖူးသမွ်မွာ သဘာ၀ေတာေတာင္ေရေျမကို ထည့္သြင္းထုလုပ္ခဲ့တာဟာ ရွားမွ ရွားလွသည့္အထဲ တီထြင္ဖန္တီးမႈနဲ႔ ဇာတ္ တစ္ဇာတ္ျခင္းစီအတြက္ ထုတ္ႏႈတ္ျပတဲ့တင္ျပမႈမွာထိပ္တန္းလက္ရာျဖစ္သလို တစ္ခုတည္းေသာ လက္ရာအျဖစ္ သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼပဒ တဏွာ၀ဂ္က ဥပက နဲ႔ မဆာဝါ၊ (၅၅၀) အေသတိ နိပါတ္၊ ကုဏာလ ဇာတ္က ဗာရာဏသီျပည့္ရွင္မင္းႀကီးနဲ႔ မိဖုရား ကိႏၵရေဒ၀ီဇာတ္၊ မဟာဓန သူေဌးသားရဲ႕ ကာမဂုဏ္၌ ယစ္မူးေနတဲ့ ဇာတ္၊ ဥမၼာဒႏၱီဇာတ္၊ ပုဏၰကဘီလူး မ ဖက္လိုက္လို႔ မိုက္ ဖက္ပါတဲ့ ၀ိဒူရဇာတ္၊ အရွင္သုႏၵရ သမုဒၵအား ျဖားေယာင္ခန္း၊ ေရႊဖ်င္းႀကီး ေရႊဖ်င္းေလးဇာတ္၊ မပဋာနဲ႔ ကိုဒါသဇာတ္တို႔ဟာ ေျပာင္ေျမာက္လွတဲ့ အႏုပညာလက္ရာမ်ား ျဖစ္သလို ေႏွာင္းေခတ္ျမန္မာမ်ားအတြက္လည္း စံထားရတဲ့ ဇာတ္ကြက္နဲ႔ လက္ရာမ်ားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
စေလ႐ုပ္စုံေက်ာင္းေတာ္ ( ၁၁ )
ျမင္းေဇာင္းေလးပါ ထည့္ၿပီးထုလုပ္ထားတဲ့ ကုန္းေဘာင္ေခတ္က အိမ္ကေလးနဲ႔ပတ္သတ္လို႔ မည္သည့္ဇာတ္တြင္မွန္း မသိရသလို၊ က်န္ေသာဇာတ္ကြက္အခ်ဳိ႕ကိုလည္း မသိႏိုင္ၾကေတာ့တဲ့ ဇာတ္ကြက္အခ်ဳိ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။
စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျမဳပ္ေနတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဟာ တပည့္ဆရာေတာ္မ်ားက မေျပာလိုၾကတဲ့ ကိစၥျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ လမ္းညႊန္ႀကီးၾကပ္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဂုဏဟာ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီတို႔ရဲ႕ ပေယာဂေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို စြန္႔ခြာသြားခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ရဲ႕ ျမန္မာျပည္အတြက္ ပထမဦးဆံုး ၿမိဳ႕ျပအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွာ စေလၿမိဳ႕ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ ပထမဆံုးၿမိဳ႕အုပ္ရဲ႕ လက္စြဲေတာ္ စာပို႔သမားဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတာရေဆာက္တည္လ်က္ရွိတဲ့ ဂုဏ္းေထာက္ကန္ ေတာရေက်ာင္းအနီးမွာ မုဒိန္းမႈ က်ဴးလြန္ခဲ့ပါတယ္။
က်ဴးလြန္သူတရားခံကုိ ေထာက္ေျခကန္သူႀကီး ဦးခို က ဖမ္းဆီးၿပီး လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္လ်က္ စေလၿမိဳ႕အုပ္ထံ အပ္ႏွံတဲ့အခါ ၿမိဳ႕အုပ္က သူ႕တပည့္ကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ရေကာင္းလားလို႔ အမ်က္ရွၿပီး သူႀကီး ဦးခိုကို ေငါက္ငန္းႀကိမ္းေမာင္းတဲ့အခါ ရိုးသားေသာသူႀကီးက အေၾကာက္လြန္ၿပီး သက္သာရ ရႏိုး၊ အမႈမွန္ေပၚႏိုးျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဂုဏရဲ႕ အမိန္႔အရ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခဲ့ပါတယ္လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးအမည္ကို သံုးလိုက္ပါတယ္။ စေလၿမိဳ႕အုပ္ကလည္း စေလတစ္နယ္လံုးက ၾကည္ညိဳလ်က္ရွိတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီး ပါ၀င္ေနလွ်င္ဆိုၿပီး အမႈကို ပုဂံ၊ ဆဗၺဒီ၀ီဇံ အေရးပိုင္ မစၥတာေကရီထံ လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။
စေလတစ္နယ္လံုးအေပၚ ၾသဇာေညာင္းၿပီး၊ မင္းမိဖုရားတို႔ အကိုးကြယ္ခံ၊ တန္ခိုးႀကီးဆရာေတာ္ ဦးဂုဏအား လူနာမည္ျဖစ္ေသာ ေမာင္ေထာင္ ကိုေခၚေ၀ၚသံုးစြဲကာ မုဒိန္းမႈရဲ႕ အဓိကသက္ေသအျဖစ္ ေမာင္ေထာင္ျခင္း မိုးမႊန္ေအာင္ေခၚလို႔ ဆင့္ေခၚစစ္ေဆးခဲ့ပါတယ္။ ဂုဏ္းေထာက္ကန္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအေနျဖင့္ ၿမိဳ႕၀န္အခြန္မ်ားကို မမွန္ကန္ခဲ့လွ်င္ ေက်ာင္းသို႔ေခၚၿပီး တရားႏွင့္အညီ ဆံုးမႏုိင္ခြင့္ရွိခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ သူ႕ကၽြန္ဘ၀၊ ဘာသာျခားတို႔၏ တရားရံုးမွာ သက္ေသအျဖစ္ အစစ္ေဆးခံခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ဆိုးကို ၾကံဳႀကိဳက္ရတဲ့အခါ စိတ္ႏွလံုးညွဳိးခ်ဳန္းရပါလိမ့္မယ္။ အမႈၿပီးဆံုးသည့္ညမွာပဲ စေလရုပ္စံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ဂုဏ္းေထာက္ကန္ ေတာရေက်ာင္းတို႔ကို မည္သည့္တပည့္တပန္း ဒါယကာတို႔ကို အသိမေပးဘဲ စြန္႔ခြာၿပီး တစ္ပါးတည္း တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ စေလၿမိဳ႕ေတာင္ဘက္ ၁၀ မိုင္အကြာမွာရွိတဲ့ စလင္းေထာင့္ေလွဆိပ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေခတၱဆိုက္ကပ္ထားတဲ့ ကတၱဴေလွႀကီးရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ေလွေပၚသို႔ပင့္ဖိတ္ၿပီး၊ အက်ဳိးအေၾကာင္းသိရတဲ့အခါ ေလွကိုႀကိဳးျဖဳတ္၍ တစ္ခါတည္း စုန္ခဲ့ၿပီး၊ သူ႕ေနရပ္ျဖစ္တဲ့ လမုႀကီးရြာကို ပင့္သြားၿပီး ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းကိုးကြယ္ထားခဲ့ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ႀကီး ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတဲ့အခါမွပဲ ဆက္သြယ္သတင္းေပးခဲ့လို႔ ဒကာ ဦးဖိုးၾကည္ႏွင့္ တပည့္ရဟန္းတို႔က လမုႀကီးရြာကိုလိုက္သြားၿပီး၊ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဥတုဇ ရုပ္ကလာပ္က ၾကြင္းတဲ့ အရိုးေတာ္တစ္၀က္ကို စေလၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ပင့္ေဆာင္လာခဲ့ၿပီး၊ ဆရာေတာ္ရဲ႕ အရိုးကို ဌာပနာကို စေလၿမိဳ႕လယ္မွာ မဟာအဘယ ေစတီေတာ္လို႔ ဘြဲ႕အမည္ေပးၿပီး တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္းကို စာေရးဆရာ ဦးေမာင္ေမာင္လတ္က ၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ စာေပဗိမၼာန္ စာမူဆုရတဲ့ စေလပန္းပုရုပ္စံုေက်ာင္း စာအုပ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားေပးခဲ့ပါတယ္။
Subscribe to:
Posts (Atom)