ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေန ၊ ေတြ႕တဲ့သူနဲ႕ တည့္ေအာင္ေပါင္း

တကယ္ပါ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလးက အိုေကေနတာပါပဲ ။
ကိုယ္ကစိတ္သေဘာထားသိပ္အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ပါဘူး ။ ကံေလးေကာင္းေတာ့လဲ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေနကိုမေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတဲ့အရာေတြမရွိခဲ့ဘူး ။


                        အေပါင္းအသင္းထဲဆို ကိုယ္ကသာ စိတ္ပုပ္သူလို႕ေတာင္ေၿပာလို႕ရမယ္ ။ အတူေနေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရသူေတြ ကို တည့္ေအာင္သူတို႕အၾကိဳက္လိုက္ေပါင္းေနရတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္ ။ အားလုံးက မွ်တ တဲ့ အေတြးအၿမင္ေတြရွိၾကလို႕ေနမယ္ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ တူးတူးခါးခါး မေတြ႕ခ်င္မၿမင္ေလာက္ေအာင္ အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ဖူးဘူး ။ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေၿမ နဲ႕ ခြဲလာၿပီး စလုံးေရာက္ေတာ့လဲ ေနစရာအိမ္အတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ဆိုရမယ္။ ပထမဆုံးေနတဲ့အိမ္မွာ ၂ လ ၊ အလုပ္နဲ႕ ေ၀းလြန္းလို႕သာေၿပာင္းလာရတာ၊ အဲဒီတုန္းက အတူေန ညီမေလးနဲ႕ဆို အခုထိ ညီအမရင္းလို ခင္မင္ၾကတုန္း။ လူခ်င္းသာေ၀းေနတာ အဆက္အစပ္မၿပတ္ဘူး ။  ေနာက္အိမ္မွာ ၄ လ ၊ အဲလိုပဲ အတူေနညီမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႕ အတူေနရမွာမို႕သာ ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ။


                       ေဟာ အဲဒီေၿပာင္းထဲက ေနလာလိုက္တာ ကို္ယ္အိမ္၀ယ္ၿဖစ္ေတာ့မွပဲ ေၿပာင္းၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ။
ပုံမွန္ဆို ဒီမွာအိမ္ငွားရင္ ကိုယ္ေနတဲ့အခန္းေလာက္ပဲ သုံးရတာမ်ားတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၊ မီးဖိုခန္းဆိုတာ ခနသုံးေပါ့ ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အေနၾကာလာတာေရာ၊ ေနာက္ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားၿပီး သန္႕ရွင္းေရးဆိုလဲ တစ္အိမ္လုံး လုပ္ ၊ မီးေခ်ာင္းကၽြမ္းတာ ၊ တီဗီြပ်က္တာ ၊ အင္တာနက္လိုင္း ဆင္တာ စတာေတြကို ကို္ယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။

                ကိုယ္သုံးတာဆိုေတာ့လဲ ေတာ္ရုံ အိမ္ရွင္ကိုမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ လာတဲ့ ဧည့္သည္ကလဲ ကိုယ့္ဧည့္သည္မ်ားတယ္ ။
အိမ္ရွင္က မေလးရွားမွာေနၿပီး တလကုန္ခါနီးေတာ့မွသာ ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ ၿပန္လာတာ ။ အဲေတ့ာ တစ္ခုခုဆို သူ႕ေစာင့္ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ေလ ။ အိမ္မွာ သူ႕သား ေတာ့ရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူက နင္တို႕ဆီကသာ လစာရတာ သူ႕သားကိုအလကားထားရလို႕ တစ္ခုခုဆို သူ႕သားကိုသာ ထြက္သြားခို္င္းမယ္ နင္တို႕ေတာ့ ထြက္မသြားနဲ႕တဲ့ ။


                 စကားအၿဖစ္သာေၿပာတာပါ ။ သူ႕သားကလဲ ယဥ္ေက်းပါတယ္ ။ အဘြား ကလဲ သူ႕သားကို ခ်စ္လိုက္တာ ၿပန္လာရင္ သူ႕သားအ၀တ္အစာေးတြကို လက္နဲ႕ ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ။ စက္နဲ႕ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ၊ ခ်က္ေကၽြး နဲ႕ ။
နင္ ဘာလို႕ ဒီမွာ သား နဲ႕အတူမေနလဲဆို ေတာ့ ငါအသက္ၾကီးၿပီ ၊ သားက အဆင္မေၿပရင္ ၿမင္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလို႕ ဟိုကိုသြားေနတာတဲ့
ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ မွာ သူ႕အိမ္ကိုလိုက္သြားေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ပိုသနားခဲ့တာ (ခ်ိဳတကူးေလ) ။ ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ သူ႕အိမ္ကေန အေ၀းၾကီးကို စက္ဘီးနဲ႕သြားရတယ္။ စားပင္ေလးေတြ စိုက္ထားတယ္ ၊ တိုက္နဲ႕ ေၿမနဲ႕ ဒါေပမယ့္ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ အထီးက်န္ေပါ့ ။  ဒါနဲ႕ သူ စလုံးတက္လာရင္ သူ႕ကို ခ်က္ေကၽြး( ကိုယ္ခ်က္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးဆို သူတို႕သားအမိၾကိဳက္ၾကတယ္ )၊ ဟို ၿပန္ရင္လဲ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္နဲ႕ သူကေတာ့ လစာေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ေလ ။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးေမြးၿပီးေတာ့ ကေလးေရာ မိဘေတြေရာ ေခၚလာေတာ့လဲ ပိုမယူရွာပါဘူး ။ ပီယူဘီဖိုး အယင္တုန္းက ဘယ္ေလာက္က်တယ္ေပါ့ အဲဒါထက္ပိုတာ နင္တို႕ေပး ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတာပါပဲ ။ ကေလးေရာ အေဖ တို႕ အေမတို႕ေရာ ရွိေတာ့ ဒီကိုလာလဲ ၾကာၾကာေနတယ္ ၊ အေဖာ္ လဲ ရွိဆိုေတာ့ ။
သူ ၿပန္သြားေတာ့လဲ သူ႕သားကို အေမတို႕က ဂရုစိုက္ေတာ့ ဟိုကလဲ အေမ့ကို မားမား ၊ မားမား နဲ႕ ခင္မင္ေနေရာ ။ ေဟမာေလးကို လဲ သူတို႕သားအမိေတြခ်စ္ၾကတယ္ ။ သူတို႕အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဟိုဆြဲဒီဆြဲ ဆိုလဲ သီးခံတာပဲ ။ ေဟမာ ကေတာ့ မေၿပာနဲ႕ ၊ အဲဒီအထပ္မွာ အခန္းနားနီးခ်င္း ေလးခန္းရွိတယ္ ။ သူ အခန္းေစ့ အကုန္ေရာက္ဖူး လည္ဖူး ေဆာ့ဖူးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြ နဲ႕ အတက္အဆင္းေတါ႕ ရယ္မၿပၿဖစ္ ႏွဳတ္မဆက္ၿဖစ္တဲ့သူေတြ ေတာင္ ေနာက္ဆုံး အခန္းေရွ႕ကၿဖတ္ရင္ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ေအာင္လိုက္ေခၚ ၊ ေနာက္ တံခါး၀ မွာ လာရပ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ေအာင္ ကို မိတၱဗလ ကၽြမ္းက်င္ပါေပတယ္။ကို္ယ္ေတြမွာ အိမ္၀ယ္ၿပီေးတာ့လဲ ေၿပာင္းမယ္ေၿပာရခက္ ၊ ဒီအိမ္မွာမွ လူကနည္းေသးတယ္ ကိုယ့္အိမ္က်ရင္ လူတင္ရေတာ့ လူမ်ား၂နဲ႕ေနရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္မသက္သာတာ ၊ ေၿပာင္းရက္ေတာင္ ၂ပတ္ေလာက္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေသးတယ္ ။
ေနာက္ အိမ္၀ယ္တယ္ ေၿပာင္းေတာ့မယ္ ဆိုေရာ သူလဲ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ။ အိမ္ကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး နင္တို႕အိမ္က ေကာင္းလိုက္တာ ။ နင္တို႕ လင္မယား သိပ္ေတာ္တယ္  နဲ႕ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေသးတာ ။
အိမ္က သိပ္လဲမေ၀းပါဘူး ေလ တရပ္ကြက္ထဲ 315 နဲ႕ 338 နဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ဆိုေတာ့ မေရာက္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ဒါေတာင္ ကို္ယ္တို႕ ေစ်းသြားရင္ သူတို႕ အိမ္နားက ၿဖတ္သြားရတာ ။

ဟိုေန႕က ေစ်းသြားေတာ့ ေနာက္ကေန ဖက္လိုက္လို႕ လန္႕ၿပီးၾကည့္လိုက္တာ သူၿဖစ္ေနပါေရာလား ။ အိမ္လိုက္လာၿပီး အၾကာၾကီး စကားေတြေၿပာ ၊ သမီးေလး နဲ႕ေ ဆာ့ ၊ နင့္လက္ရာေတြ မစား၇တာၾကာေပါ့တဲ့ ။ ဒီရက္ပိုင္း ကေလးေနမေကာင္းလို႕ ပင္ပန္းေနတာရယ္ ၊ စားစရာေတြအဆင္သင့္ မၿဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွ မေကၽြးလိုက္ႏိုင္ဘူး ။
အရင္ စိတ္နဲ႕ဆို ကိုယ္ေနမေကာင္းေတာင္ စားေစခ်င္တဲံ စိတ္ေဇာ နဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးမိမယ္ ။ အနည္းဆုံးေတာ့ လဘက္ေလး သုပ္ေကၽြး မိမွာပဲ လို႕ အခုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ၿဖစ္လိုက္လို႕ ကိုယ္ဟာ ေ၀းသြားရင္ အဲလို ေသြးေအးသြားတာလား ။ ဒါမွ မဟုတ္ အယင္တုန္းက ကို္ယ္လုပ္ေပးခဲ့တာဟာ ေစတနာထက္ သူ႕အိမ္မွာေနခဲ့ရလို႕ အေနေခ်ာင္ဖို႕ လုပ္ေပးခဲ့တာေတြလား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သံသယၿဖစ္မိတယ္ ။

သူကေတာ့ နင္တို႕နဲ႕ အတူ၇ိုက္ထားတဲ့ဓါတ္ပုံေတြ ကူးေပးစမ္းပါ တဲ့ ။ ငါသတိရရင္ၾကည့္ခ်င္လို႕ တဲ့ ။



ဒါေပမယ့္ သူ႕အိမ္မွာ ကို္ယ္တို႕မိသားတစ္စု  စိတ္သက္သက္သာသာ နဲ႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း  ေနခဲ့ရ တဲ့အတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမိမွာပါ