ေၿပာရရင္ ေဖ့ဘြတ္ ဆိုတဲ့ မ်က္နွာစာအုပ္ၾကီးဟာ ကိုယ့္အတြက္ အေတာ္အဆင္ေၿပတာပဲ ။
အႏွစ္ႏွစ္အလလ က ေ၀းကြာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ၿပန္ေတြ႕ရတာ အေတာ္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာကိုး ။
ကိုယ္သတိရလို႕ အဲဒီလူရဲ႕ နာမည္ေလးကို ရိုက္ထည့္ၿပီး စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွာရင္ ေတြ႕တာကမ်ားပါတယ္ ။
ေတာ္ေသးတာက ကိုယ့္ေအပါင္းအသင္းေတြကလဲ Nick name ေတြသိပ္မသုံးၾကတာပဲ ... ။
အခုလဲ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စိတ္ထဲေပၚလာလို႕ နာမည္ရိုက္ထည့္ေတာ့ သူ႕ေနရပ္ေဒသ ရယ္
ေနာက္ ဒင္းက (ခ်စ္စနိုး ) ေဘာလုံး၀ါသနာအိုးမို႕ လိုက္ခ္ထဲမွာ မန္ယူ
ကိုေတြ႕ေတာ့ ဟုတ္မွာပဲလို႕ အက္လိုက္တာ ၊ တကယ္ပဲ သူပဲၿဖစ္ေနတာကိုး ။ သူ႕
ဓါတ္ပုံေတာ့မေတြ႕ဘူး ကေလးေတြပုံေတြ႕ေတာ့ သမီးေလးက
အေတာ္ၾကီးေနပါလားေတြးမိၿပီး ဟုတ္ပ ကို္ယ္ေတြ မခြဲခြာခင္ ၁၉၉၉ ေလာက္မွာ သူက
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ေမြးေနေပါ့ဟာ ......
သူကလဲ ကိုယ့္ကိုလက္ခံၿပီး မတ္ေစ့ပို႕တယ္ ။ သူ႕ကိုသိေသးရဲ႕လား တဲ့ ။
ဂေလာက္ ခင္မင္ခဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း ေမးစရာလားလို႕ ေတြးမိေပမယ့္ သူေမးတာလဲ ဟုတ္တာပဲေလ ၁၃ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုေတာ့ ..............။
အသက္
၁၉ ႏွစ္မွာ မိဘ အရိပ္အသိုင္းအ၀န္းကေန ထြက္လာၿပီး အလုပ္အမ်ိဳးမ်ိဳး
ေၿပာင္းေ နရာအမ်ိဳးမ်ိဳးေၿပာင္းခဲ့ေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို
ကိုယ့္ေဆြရင္းမ်ိဳးရင္းလိုပဲ အားထားၿပီး ခင္မင္ခဲ့ရတယ္ ။
အခု အသက္ ၃၈
ဆိုေတာ့ ၁၉ ႏွစ္ေလာက္ အတြင္း မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးကို ခင္မင္ဆက္ဆံခဲ့ရတာ ။
ကံကေကာင္းေတာ့ ဆက္ဆံခင္မင္ၿပီး အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ေ၀းကြာသြားၾကေပမယ့္
ေနာက္တစ္ခါၿပန္ေတြ႕ရင္ မဆက္ဆံမပတ္သက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ မုန္းခဲ့တဲ့ သူ
တစ္ေယာက္မွ မရွိခဲ့တာပဲ ။
အေပါင္းအသင္း ကံေကာင္းတယ္ပဲ ဆိုပါေတာ့ ။
ကိုယ့္ရဲ႕
ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ ကာလမွာ ခင္မင္ၾကသူေတြထဲ မိန္းကေလးလဲ နည္းတယ္ ။
ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းခြင္ထဲ လုပ္ခဲ့သူမို႕ အေပါင္းအသင္းက
ေယာက္်ားေလးေတြမ်ားတယ္ ။
ဒီလို ေယာက္်ားေလးအေပါင္းအသင္းေတြနဲ႕
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေပါင္းသင္းခဲ့တာ ကိုယ့္မွာ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ၿဖစ္စရာ ၊
နာမည္ပ်က္ အေၿပာအဆိုမခံခဲ့ရတာေတြဟာ ကိုယ္တိုင္
ဆင္ၿခင္စိတ္နဲ႕ေနထိုင္ခဲ့တာထက္ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ့္အေပၚ ႏွမသားခ်င္းေလးလို ခင္မင္
ဆက္ဆံ ခဲ့တာေၾကာင့္လို႕ ဒီေန႕ေခတ္လို အၿဖစ္အပ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ့
ေခတ္ၾကီးထဲမွာ ပိုသေဘာေပါက္နားလည္ရင္း သူတို႕ကိုပိုေက်းဇူးတင္မိတယ္ ။
တကယ္ပါ ။
၁၉၉၅ ဂ်ီတီအိုင္ၿပီးေတာ့ မအူမလည္ နဲ႕
အလုပ္စလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ထဲေက်ာင္းဆင္းတဲ့ ရြယ္တူ
ေယာက္်ားေလးက ၆ ေယာက္ မိန္းကေလး က ၁ေယာက္ ရွိတယ္။
အဲဒီမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းက မိ္န္းကေလးပီပီ လုပ္တာကိုင္တာ သိပ္ေစ့စပ္ေတာ့
ကုပဏီက လူၾကီးအိမ္ေတြၿပင္ေပးတာမ်ိဳးဆို သူ႕လႊတ္တယ္ ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္တို႕
လုပ္တဲ့ သီရိမဂၤလာေစ်းပေရာဂ်က္မွာဆို ဒီေယာ္က်ားေလးေတြနဲ႕ ပဲ
တြဲရတာမ်ားတယ္ ။
ကိုယ္ကေတာ့ ေၿပာမေန နဲ႕ ..ကေလးလိုလို ေခြးလိုလို
နဲ႕အအိပ္အစား ဗိုလ္မထားဘူး ။ ညဘက္ ဆိုဒ္ မွာ ကြန္ကရိေလာင္းလို႕
ေစာင့္ၾကည့္ရတဲ့အခါ အိပ္ခ်င္လာရင္ေတာ့ သံမဆင္ပဲ Formwork ၿပီးတဲ့ Beam
ေတြၾကားထဲ ၀င္အိပ္ၿပီး အေပၚကေန အထပ္သားအုပ္ခို္ငးထားေသးတာ ..အလုပ္သမားေတြ
မဆလာဗန္းရြက္ၿပီး အဲဒီအထပ္သားေပၚကေန တၿဗဳန္းၿဗဳန္းေလွ်ာက္ေနၾကတာမ်ား
အဲဒီအခ်ိန္ ကိုယ္ဘယ္လိုမ်ား အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ပါလိမ့္လို႕ ခုေနၿပန္ေတြးရင္
အ့ံၾသလို႕ မဆုံးဘူး ။
ကံေကာင္းတာက စရိုက္မ်ိဳးစုံနဲ႕ အလုပ္သမားေတြလဲ ကိုယ့္အေပၚကို မေကာင္းၾကံတာမ်ိဳးမရွိခဲ့ဘူး ။ ဘယ္ေလာက္ ကံေကာင္းလဲ ေနာ္ ။
ေၿပာရရင္ အဲဒီတုန္းက ကိုယ္တုိ႕ လုပ္တဲ့ သီရိမဂ္လာေစ်းပေရာဂ်က္က
ၾကည့္ၿမင္တိုင္ နဲ႕ အလုံအစပ္မွာ ။ နယ္ၾကမ္းတယ္ေခၚမလား ..
မေကာင္းမွဴအမ်ိဳးမ်ိဳး လဲ အနီးအနားမွာရွိတယ္ ။ ကုန္စိမ္းထမ္းသူအခ်င္းခ်င္း
ရန္ၿဖစ္ရင္ ၾကမ္း၂တမ္း၂ေၿပာရုံမဟုတ္ဘူး လက္ေတြ ေၿခေတြ လဲ ပါၾကတယ္ ။
တစ္ခါသား ညဘက္ ကြန္ကရိေလာင္းရင္း ဗိုက္ဆာလို႕ ညဘက္ ၂နာရီေလာက္
ညလုံးေပါက္ဖြင့္တဲ့ ေၿမာင္းၾကီးေဘးကလဘက္ရည္ဆိုင္ဘက္ ထြက္အလာ ရဲက လာစစ္တယ္ ။
ရဲဆိုတာက သိတယ္မဟုတ္လား သူသံသယရွိ၇င္ ဆက္ဆံတာက လူၾကီးလူေကာင္းလို
ေအးေဆးေမးမေနဘူး ။ တခါထဲ အတူပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေယာက်ားေလးကို
ဂုတ္ကဆြဲေတာ့တာ ..ဟိုကလဲ ေဒါသနဲ႕ေပါ့ ။ ကိုယ္ကေတာ့ေပါက္တယ္ေလ ဘာလို႕
ဆိုတာကို ဒါနဲ႕ ဆိုဒ္ထဲက အင္/ယာေတြပါ ။ ညဘက္ ဗိုက္ဆာလို႕ ထြက္လာၾကတာ
မယုံ၇င္ဆိုဒ္ၾကီးၾကပ္ဘယ္သူ႕ကိုေမးပါေပါ့ ..သူတို႕ရဲနဲ႕ အဆက္အစပ္ရွိတဲ့
လူနာမည္ တခါထဲတန္းေၿပာလိုက္မွ ကိစၥက ၿပတ္သြားတာ ။
တခါတေလ ကိုယ္လုံးတီး မိန္းမ ၀၀ၾကီးက ဆိုဒ္ေရွ႕က ကားမွတ္တို္င္နားမွာ
ဟိုဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လိုက္ နဲ႕ ေလွ်ာက္ေလ့ရွိတယ္ ။
အထူးအဆန္းဆိုၿပီး အစက ၾကည့္ေပမယ့္ ေနာက္ဆို မၾကည့္ေတာ့ဘူး ။
ဆိုဒ္လုံၿခဳံေရးကိုသာ ပစၥည္းေပ်ာက္မွာ ဂရုစိုက္လို႕ သတိေပးၿဖစ္တယ္ ။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီမိန္းမၾကီးက ေခါင္း ေပါ့ ။ သူ႕ဆီမွာ ေဖာက္သည္ေတြအလာက်ဲသြားရင္
၊ ရဲ အစစ္အေဆး ေခ်ာင္သြားရင္ သူက ေဖာက္သည္လာရွာတာ ။ ဒါဆို ဆိုဒ္ထဲက ပန္းရံ
တို႕ သံခ်ီေကြးတို႕ သေကာင့္သားေတြက မရွိလဲ ရွိတာနဲ႕ သို႕
ဆိုဒ္ပစၥည္းေလးေတြ ခိုးထုတ္ေရာင္းၿပီး သြားၾကေရာ ...။
သီရိမဂၤလာေစ်း
က အဲဒီတုန္းကဆို ၿမန္မာၿပည္မွာ အၾကီးဆုံးေစ်းရယ္လို႕ ေဆာက္ၾကေတာ့
ေဆာက္လုပ္ေရးကာလမွာ ေန႕ည လုပ္ခဲ့ၾကရတယ္ ။ဆိုဒ္ထဲမွာေန ဆိုဒ္ထဲမွာစား
ဆိုဒ္ထဲမွာအိပ္ နဲ႕ ... ေငြေရးေၾကးေရး တို႕ ဒီဇို္င္းမၿပတ္တာတို႕
သန္႕ရွင္းေရးအားနည္းတာတို႕ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႕ တန္းစီ
အဆူခံရတဲ့အခါတို႕ အရမ္းလဲ ပင္ပန္းမြန္းက်ပ္လာတဲ့ အခါဆို ေနာင္ခါလာ
ေနာင္ခါေစ်း ဆိုဒ္အၿပင္ဘက္ကိုထြက္သြားလိုက္ခ်င္တယ္ ။
ဒီ သူငယ္ခ်င္း
နဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ကေတာ့ ရုပ္ရွင္လဲ သြားၾကည့္ဖူးတာပဲ ၊ တခါတေလ
ေအာင္ဆန္းကြင္းထဲေတာင္ ေဘာလုံးကန္တာ သြားၾကည့္ၾကေသးတယ္ ။ ဒီလို
ခိုးထြက္ၿပီးရင္ သူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ ..ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္လိုအေၾကာင္းၿပ
ရပါ့မလဲလို႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြးၿပီး သူ႕ကို ေၿပာၿပရင္း သူခို္းေသေဖာ္ညွိရင္
ဒင္း က တဟားဟား နဲ႕ ရယ္ေသးတာ ။
ကိုယ္တို႕ထဲမွာ တစ္ႏွစ္ထဲ တစ္ေက်ာင္းထဲၿပီး ခဲ့တာ ေယာက္်ားေလး ၃ ေယာက္ မိန္းကေလး က ကိုယ္အပါ ၂ေယာက္ေပါ့ ။
ဒီအထဲမွာ
ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္က ေစာေစာစီးစီး အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ သူတို႕ ခ်စ္ခင္တာကို
အားက်စဖြယ္ေၿပာၿပီဆို ေနာက္တစ္ေယာက္က သူ႕မွာေတ့ာ ခ်စ္စရာမရွိတာကို
၀မ္းပမ္းတနည္းေၿပာသလို နဲ႕ ၿပန္ေနာက္တာ ..ကို္ယ္ကလဲ ခပ္တည္တည္ နဲ႕ နင့္ကို
ေမာင္လို႕ ေခၚမယ့္သူမရွိရင္ ငါ ေခၚပါ့မယ္ဆိုၿပီး သူ႕လက္ကိုကိုင္ၿပီး ေမာင္
လို႕ ေခၚခဲ့ ေနာက္ခဲ့တာေတြ သတိရတယ္ ။ ကိုယ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မိန္းကေလး မပီသ
ဆင္ၿခင္တုံ နည္းလိုက္သလဲေနာ္ ။ အခုေတာ့ အဲဒီတစ္ေယာက္ ဆုံးသြားၿပီ တဲ့ ။
အဆက္အသြယ္ၿပတ္ေ၀းကြာတာၾကာေတာ့ ဘယ္ၿမိဳ႕မွာ ဘယ္လို ဘယ္ပုံ နဲ႕ ဘာေၾကာင့္ ဆုံးသြားတာေတာင္
မသိလိုက္ဘူး ။
အဲဒီမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းက ရတဲ့လခေတြ
မုန္႕ဖိုးေတြ ေဘာနပ္ေတြ နည္းတာမဟုတ္ဘူး ။ အလုပ္က ေနစရာ စားစရာ
စားရိတ္ၿငိမ္းဆိုေတာ့ ေငြက အိမ္ပို႕တဲ့အခါ လဲ ပို႕ ၊ ေလွ်ာက္သုံးခ်င္ရာ
သုံးတာေပါ့ ။
ကို္ယ္ ေငြေလး နည္းနည္း ရွိၿပီဆို လက္စြပ္ေလးေတြ
သြား၀ယ္လိုက္တာပဲ ..အဲဒီတုန္းက ေက်ာက္ေရာင္စုံ တန္းေလးေတြ
ဆင့္ၿပီး၀တ္တာေခတ္စားတယ္ ။ ကို္ယ္လဲ သူမ်ား၀တ္ရင္သေဘာက် ၀ယ္ခ်င္ ၊
ကိုယ့္လက္ေလးေတြက တိုတိုတုတ္တုတ္ ဆိုေတာ့ လက္စြပ္၀တ္လဲမလွဘူး ။မလွေတာ့လဲ စိတ္ပ်က္နဲ႕ ... ေရႊတိဂုံ
ဘုရားထီးတင္ေတာ့ ခၽြတ္လွဳဴေသးတာ ၊ ခင္ရာမင္ရာေတြ မဂၤလာေဆာင္ရင္လဲ
လက္စြပ္ခၽြတ္လက္ဖြဲ႕တာရယ္ ။ အဲဒီတုန္းကသာ မိန္းကေလးပီပီသသ နဲ႕ စုတတ္
မယ္ဆိုရင္ အေတာ္ရွိမွာ ။ အခုေတာ့ ဘာမွလက္ဆုပ္လက္ကိုင္မရွိဘူး ။ အခုထိ လဲ
လက္ထဲရွိရင္ ကုန္ဖို႕ပဲ အားသန္ေနေတာ့တာ သမီးေလး ေရွ႕ေရး အတြက္ စုဖို႕
ေဆာင္းဖို႕ စိတ္ကူးထဲသိပ္မရွိဘူးရယ္ ..ကိုခ်စ္ေမာင္ၾကီး ေတာ္ လို႕သာေပါ့ ။
( တိန္ သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္းေတြ ေရးတာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုခ်စ္ေမာင္ၾကီးဆီ အဆုံးသတ္သြားပါေရာလား ။ ေအာ္ ခ်ည္တိုင္ ခ်ည္တိုင္ )
Thursday, October 31, 2013
Sunday, October 27, 2013
ေန႕ဆြမ္းအလွဴ ( ၂၀.၁၀.၂၀၁၃ )
သူမ်ားအိမ္က ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္အလွဴကို သြားၿပီးေတာ့ အိမ္ကေလာင္ေတာ္မင္က
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္ပါတယ္ ။ တို႕လဲ ေန႕ဆြမ္းကပ္ခ်င္တယ္ကြာ တဲ့ ။ က်မတို႕အိမ္မွာ
ခနခနဆြမ္းကပ္ၿဖစ္ေပမယ့္ အာရုံဆြမ္းပဲ ကပ္ၿဖစ္ပါတယ္ ။ အာရုံကို ကပ္ေတာ့
ထမင္း မဟုတ္ပဲ မုန္႕ဟင္းခါး ၊ မုန္႕တီ ၊ၾကာဇံဟင္းခါး စတာေတြကို ကပ္ရေတာ့
ေန႕ဆြမ္းလို ဟင္းအတြဲအစပ္ေတြအမ်ားၾကီး စဥ္းစားစရာမလိုတဲ့အၿပင္ အာရုံဆို
မိတ္ေဆြေတြလဲ မလာႏိုင္တာမ်ားေတာ့ ဘုန္းၾကီးစာ နဲ႕ အိမ္ကလူေတြအတြက္တင္
တပိုင္တႏိုင္စီစဥ္ရတာ ဆိုေတာ့ မပင္ပန္းဘူးေပါ့ ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေန႕ဆြမ္းအလွဴဆိုေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရယ္ မိတ္ေဆြေတြရယ္ ကို တရားနာဖိတ္မယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕အတြက္အေကၽြးအေမြးကိုပါ စီစဥ္ရပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီးကိုေတာ့ ပင့္ေနက် တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္း ကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီးပင့္လိုက္ပါတယ္ ။ ၂၀ ရက္ေန႕ က က်မ အလုပ္မွာ ကလိန္းတင္တဲ့ရက္မို႕ ၂၇ ရက္ေန႕ကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ေလွ်ာက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ၂၇ ရက္ေန႕က တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္းကထိန္မို႕ ၂၀ ရက္ေန႕ကပ္ပါလားလို႕ ဘုန္းဘုန္းက မိန္႕ေတာ့ ကဲေလ အဲဒီရက္ပဲ ကပ္လိုက္မယ္ေပါ့ ။ နည္းနည္းပင္ပန္းလဲ ပင္ပန္းပါေစ ဆိုၿပီး ၂၀ ရက္ေန႕ကို အတည္ၿပဳလိုက္ပါတယ္ ။
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္တဲ့ အိမ္ကကိုယ္ေတာ္က အဲဒီရက္ေတြ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္မွာ နားရက္ပါ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလွဴအတြက္ေစ်း၀ယ္ဖို႕ကအစ သူ႕ဆီက အကူအညီမရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ နားလည္ၿပီး အိမ္က ညီမေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လုပ္ရေတာ့မယ္လို႕ အားေမြးထားပါတယ္ ။
အရင္ဆုံး ဆြမ္းကပ္မွာနဲ႕ လူေတြေကၽြးဖို႕ကို စာရင္းခ်ေရးပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီး(၃) ပါး ဆြမ္းပြဲအတြက္
၁) သီးစုံခ်ဥ္ေရ
၂) ငါးဖယ္သုတ္
၃) ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္
၄)တို႕စရာ
၅) ပုစြန္ဆိတ္ နဲ႕ ကညြတ္ေၾကာ္
၆) ၀က္သားနီခ်က္
၇) ၾကက္သားကုန္းေဘာင္
၈) ပုဇြတ္ထုတ္ ဆီၿပန္
အခ်ိဳပြဲအတြက္
လဘက္
ငွက္ေပ်ာစႏြင္းမကင္း ၊ ပူတင္း
ကိတ္မုန္႕
နဂါးေမာက္သီးအနီ ၊ သခြားေမႊး ၊ နာနတ္သီး ၊ စေတာ္ဘယ္ရီ
ေကာ္ဖီ သို႕ လဘက္ရည္ ၊ ေရေႏြး ။
ေနာက္ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးေပါ ့ ။ ဒါေတာင္ အိမ္ကလူက လူေတြကို ေထာပတ္ထမင္း သို႕ ဒန္ေပါက္စီစဥ္ပါလားကြာ နဲ႕ ကဇြန္းပလိန္းေတြ ဘာေတြ လာပါေသးတယ္ ။
ကိုယ္ကလဲ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုေတာ့ ေရေရာလို႕ ရတာေပါ့ေတာ့ ဆိုၿပီး ဗီတိုအာဏာ နဲ႕ ပယ္ခ်ပါတယ္ ။
ဟုတ္ကဲ့ အခုမွ ဇာတ္လမ္းက စမွာပါ။
၁၅.၁၀.၂၁၀၃ က ေဟာလီးေဒးပါ ။ မနက္ ခ်က္ၿပဳတ္ ေစ်း၀ယ္ၿပီးေတာ့ မိဘေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ၂၀.၁၀.၂၀၁၃ မွာ အလွဴလုပ္မယ့္အေၾကာင္း ၊ မိတ္ေဆြေတြပါ ဖိတ္ေကၽြးမယ့္အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။
အဲေတာ့ အေမ က သူမ်ားေတြေတာ့ ဖိတ္ၿပီး သူတို႕ကိုေတာ့ မဖိတ္ဘူးလားလို႕ ေမးပါတယ္ ။
အေမ တကယ္လာခ်င္တာလားဆိုေတာ့ တကယ္လာခ်င္တာေပါ့ တဲ့ ။ ဒါဆိုလဲ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္လို႕ေၿပာၿပီး သူတို႕ ပတ္စ္ပို႕ေတြ နဲ႕ ဓါတ္ပုံပို႕ေပးဖို႕ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ အေရးထဲ အိမ္က ကိုယ္ေတာ္က ေဟာလီးေဒးမပိတ္ဘဲ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္ေရာက္ေနတာမို႕ ဖုန္းေခၚမရ ဘာမရ နဲ႕ မို႕ ခင္ရာမင္ရာ သူငယ္ခ်င္းၾကီးကို အပူကပ္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ပါတယ္ ။ ေန႕လည္ ၂ နာရီ ကေန ၆ နာရီေလာက္အထိ သူ႕ခမ်ာလဲ မနားရေတာ့ပါဘူး ။
ေနာက္ေတာ့ ဗီဇာ ရဖို႕က အေရးၾကီးတယ္ ဗီဇာရမွ ၀ယ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္တာကို ၇ပ္ထားလိုက္ပါတယ္ ။
အိမ္ကလူၿပန္လာေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာ ဗီဇာေလွ်ာက္ခို္င္းပါတယ္ ။ သူကလဲ ၀မ္းသာလို႕ ကိုယ့္မိဘေတြလာမွာကို သမီးအရင္းထက္ သူကပို၀မ္းသာပါတယ္ ။ ( က်မရဲ႕ ပြစိဗ်စ္ေတာက္အသံေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးမယ့္သူေတြ လာေတာ့မွာကိုး )
အဂၤါေန႕ ညက ေလွ်ာက္တဲ့ဗီဇာဟာ ၄၂ နာရီအၾကာ ၾကာသာပေတးေန႕ ညေန ၃နာရီခြဲမွာ ရပါတယ္။ ညေန ၅နာရီ ရုံးဆင္းမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ၿပီးပါတယ္ ။ ေသာၾကာေန႕ညေန ထြက္ၿပီးစကၤာပူကို ည ၁၁း၃၇ ေရာက္မယ့္ ေလယာဥ္ပါ ။
ဒီလိုနဲ႕ ၿဗဳန္းၿဗဳန္းဗ်င္းဗ်င္း နဲ႕ သူတို႕ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။
ဒီေရာက္မွ စကားေၿပာၾကရင္း အေမ က သူတို႕ ပင္စင္ယူၿပီးထဲက ဒီလို အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြ ဖိတ္ေကၽြးၿပီးမလွဴၿဖစ္တာမို႕ က်မ က လွဴမယ္ ဆိုေတာ့ လာခ်င္ေၾကာင္းကို ေၿပာပါတယ္ ။
အဲေတာ့ မွ ဟုတ္တာပဲဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ စေလမွာတုန္းကဆို တစ္ႏွစ္ကို အနည္းေလး ၃ ခါေလာက္ေတာ့ သူတို႕ အလွဴလုပ္ခဲ့တာပါ ။ နယ္ထုံးစံမို႕ အလွဴလုပ္တယ္ဆို ကိုယ့္အိမ္နဲ႕တင္မၿပီးပါဘူး နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြေတြ အေဖ့ စက္ရုံအသိုင္းအ၀ိုင္း အေမ့ ဆရာမအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ နဲ႕ အိမ္မွာ အိုးၾကီးအိုးငယ္ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး လွဴခဲ့ၾကတာကိုး ။
ပင္စင္ယူၿပီး က်မဆီေရာက္လာေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရး အခက္အခဲရယ္ ၊ ေနာက္ မိတ္ေဆြေတြကလဲ ေ၀း ၊ရန္ကုန္ထုံးစံ အလွဴလုပ္လဲ လာရသြားရခက္တာေတြေၾကာင့္မို႕ အလွဴလုပ္ခ်င္ၿပီဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသာ သြားလွဴလိုက္ေတာ့တာ ကိုး ။
က်မ က မုန္႕လုပ္တာ၀ါသနာပါတာမို႕ အလွဴေန႕မတိုင္ခင္ စေနေန႕က မုန္႕ေတြ တစ္ဗန္းၿပီး တစ္ဗန္း ဖုတ္ေနေတာ့ အေမ့မွာ အံ့ၾသသေဘာက်ေနပါတယ္ ။ ဘုန္းၾကီးအတြက္က ဒါေတြ ဒါေတြ စၤီစဥ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ႕မွာ ဟယ္ အမ်ားၾကီးပဲ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ေနတာ ။ နယ္မွာ အလွဴေပမယ့္ ဟင္းအမယ္မယ္ အမ်ားၾကီးကို အလွဴ႕ရွင္ခ်ည္းပဲ စီစဥ္စရာမလိုပဲ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေရာ တစ္ေယာက္တစ္လက္ လုပ္ၾက ၊ ဆြမ္းဟင္း တစ္အိမ္တစ္ပန္းကန္ ပို႕ၾကဆိုရင္ကို အမ်ားၾကီးၿဖစ္လာတာကိုး ။
သူ႕လက္ထက္မွာ မခ်က္ရ မၿပဳတ္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕သမီး ဟာ ဒီလို အမ်ားၾကီးကို စီစဥ္ၿပီး အဆက္မၿပတ္လုပ္ေနတာကိုပဲ သူ႕မွာသေဘာေတြက်ေနတယ္ ။
အလွဴေန႕မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္း တို႕က ဘာ့အတြက္လွဴတာလဲ လို႕ ေမးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ လွဴခ်င္လို႕ လွဴတာပါဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ေတာ့ အေဖ ေရာ အေမေရာ သေဘာေတြက်ေနပါတယ္ ။ တရားနာၿပီးေတာ့ အေဖ နဲ႕ အေမ့ကိုပဲ ေရစက္ခ် ခိုင္းပါတယ္ ။ ဒီအတြက္ က်မ မိဘေတြကို သူ႕မိဘလိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္သေဘာထားႏိုင္တဲ့ က်မရဲ႕ အိမ္ဦးနတ္ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ ေနာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကလဲ စုံစုံညီညီ လာေရာက္ၾကတာမို႕ ဘုန္းဘုန္းတို႕ကေတာင္ ဟာ ဒီတစ္ခါေတာ့ လူေတြအမ်ားၾကီပါလားလို႕ မိန္႕ပါေသးတယ္ ။
တရားနာၿပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ သာဓု ေခၚခ်ိန္မွာ လူအမ်ားစု သံၿပိဳင္မို႕ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သာသာယာယာ နဲ႕ က်မ မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတာင္ ထမိပါတယ္ ။
ေမေမ က က်မကို သမီး က မလွဴခင္တုန္းကလဲ အားလုံးကို ေကာင္းေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႕ မေမာမပန္းခ်က္ၿပဳတ္ေနတယ္ ။ ကုန္သြားမွာ ကိုမပူပင္မေၾကာင့္ၾကပဲ ဘာေလးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ၊ ဘယ္လိုေလးဆို ပိုစားေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲ ရွိေနတယ္ ။ လွဴေနစဥ္မွာလဲ အဆင္ေၿပရဲ႕လား ေနာက္တစ္ခါဆို ဘာေလးေတာ့ထည့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲရွိေနတယ္ ၊ အားလုံးၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ ဟယ္ ကုန္တယ္ေတာ့ ၊ စားၾကတယ္ေတာ့ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္တဲ့ ေစတနာရွိတယ္ ။ ဒီေစတနာေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ပီတိ ကတင္ အက်ိဳးၾကီးပါတယ္လို႕ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္ ။ ေမေမ့ ရဲ႕ ဒီစကားနဲ႕တင္ က်မ ေမာပန္းသမွ်အတြက္ ေၿပေပ်ာက္သြားပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတဲ့ ဒီအလွဴမွာ မိတ္ေဆြဧည့္သည္ မ်ား လူ ၆၀ ထက္မနည္း လာေရာက္ၾကတာမို႕ က်မ တို႕အေပၚခင္မင္ အခ်ိန္ေပးၾကတာကို တကယ့္ကို ေက်နပ္၀မ္းသာမိပါတယ္ ။
က်မ မွာ အိုးအၾကီးမရွိလို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဟင္းရည္ကို က်ေအာင္မတည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ သည္းခံစားေသာက္အားေပးၾကတာကိုပဲ အားနာမဆုံးၿဖစ္ရပါတယ္ ။
(ဒါေပမယ့္ အလွဴၿပီးခ်ိန္မွာ မုန္႕ဟင္းခါးေရာ ၊ ထမင္းဟင္းေတြေရာ အခ်ိဳမုန္႕ေတြေရာ လုံလုံေလာက္ေလာက္နဲ႕ အားလုံးကုန္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ )
က်မ မိဘေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ နဲ႕ စုံစုံညီညီ အလွဴတစ္ခု ၿပီးေၿမာက္ခဲ့တာမို႕ ၾကည္ႏူးပီတိ ႏွင့္အတူ က်မ ရဲ႕ အလွဴကို ၀မ္းေၿမာက္စြာသာဓု ေခၚနိုင္ၾကဖို႕ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ရွင္ ။
၃၁ ဘုံမွာ က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႕ အယုတ္ အလတ္ အၿမတ္ မေရြး က်မ ရဲ႕ အလွဴ မွ ကုသိုလ္မ်ားကို ထပ္တူ ထပ္မွ် ရၾကပါေစလို႕ ။
ဒီတစ္ခါေတာ့ ေန႕ဆြမ္းအလွဴဆိုေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြရယ္ မိတ္ေဆြေတြရယ္ ကို တရားနာဖိတ္မယ္ဆိုေတာ့ သူတို႕အတြက္အေကၽြးအေမြးကိုပါ စီစဥ္ရပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီးကိုေတာ့ ပင့္ေနက် တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္း ကိုပဲ ဖုန္းဆက္ၿပီးပင့္လိုက္ပါတယ္ ။ ၂၀ ရက္ေန႕ က က်မ အလုပ္မွာ ကလိန္းတင္တဲ့ရက္မို႕ ၂၇ ရက္ေန႕ကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီး ဘုန္းဘုန္းကို ေလွ်ာက္လိုက္တဲ့အခါမွာ ၂၇ ရက္ေန႕က တိုပိုင္းရိုးေက်ာင္းကထိန္မို႕ ၂၀ ရက္ေန႕ကပ္ပါလားလို႕ ဘုန္းဘုန္းက မိန္႕ေတာ့ ကဲေလ အဲဒီရက္ပဲ ကပ္လိုက္မယ္ေပါ့ ။ နည္းနည္းပင္ပန္းလဲ ပင္ပန္းပါေစ ဆိုၿပီး ၂၀ ရက္ေန႕ကို အတည္ၿပဳလိုက္ပါတယ္ ။
ခ်ဥ္ၿခင္းတပ္တဲ့ အိမ္ကကိုယ္ေတာ္က အဲဒီရက္ေတြ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္မွာ နားရက္ပါ အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုေတာ့ အလွဴအတြက္ေစ်း၀ယ္ဖို႕ကအစ သူ႕ဆီက အကူအညီမရႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ နားလည္ၿပီး အိမ္က ညီမေလးနဲ႕ ကိုယ္နဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲ လုပ္ရေတာ့မယ္လို႕ အားေမြးထားပါတယ္ ။
အရင္ဆုံး ဆြမ္းကပ္မွာနဲ႕ လူေတြေကၽြးဖို႕ကို စာရင္းခ်ေရးပါတယ္ ။
ဘုန္းၾကီး(၃) ပါး ဆြမ္းပြဲအတြက္
၁) သီးစုံခ်ဥ္ေရ
၂) ငါးဖယ္သုတ္
၃) ခရမ္းခ်ဥ္သီးခ်က္
၄)တို႕စရာ
၅) ပုစြန္ဆိတ္ နဲ႕ ကညြတ္ေၾကာ္
၆) ၀က္သားနီခ်က္
၇) ၾကက္သားကုန္းေဘာင္
၈) ပုဇြတ္ထုတ္ ဆီၿပန္
အခ်ိဳပြဲအတြက္
လဘက္
ငွက္ေပ်ာစႏြင္းမကင္း ၊ ပူတင္း
ကိတ္မုန္႕
နဂါးေမာက္သီးအနီ ၊ သခြားေမႊး ၊ နာနတ္သီး ၊ စေတာ္ဘယ္ရီ
ေကာ္ဖီ သို႕ လဘက္ရည္ ၊ ေရေႏြး ။
ေနာက္ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ေတာ့ မုန္႕ဟင္းခါးေပါ ့ ။ ဒါေတာင္ အိမ္ကလူက လူေတြကို ေထာပတ္ထမင္း သို႕ ဒန္ေပါက္စီစဥ္ပါလားကြာ နဲ႕ ကဇြန္းပလိန္းေတြ ဘာေတြ လာပါေသးတယ္ ။
ကိုယ္ကလဲ မုန္႕ဟင္းခါးဆိုေတာ့ ေရေရာလို႕ ရတာေပါ့ေတာ့ ဆိုၿပီး ဗီတိုအာဏာ နဲ႕ ပယ္ခ်ပါတယ္ ။
ဟုတ္ကဲ့ အခုမွ ဇာတ္လမ္းက စမွာပါ။
၁၅.၁၀.၂၁၀၃ က ေဟာလီးေဒးပါ ။ မနက္ ခ်က္ၿပဳတ္ ေစ်း၀ယ္ၿပီးေတာ့ မိဘေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ ၂၀.၁၀.၂၀၁၃ မွာ အလွဴလုပ္မယ့္အေၾကာင္း ၊ မိတ္ေဆြေတြပါ ဖိတ္ေကၽြးမယ့္အေၾကာင္း ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။
အဲေတာ့ အေမ က သူမ်ားေတြေတာ့ ဖိတ္ၿပီး သူတို႕ကိုေတာ့ မဖိတ္ဘူးလားလို႕ ေမးပါတယ္ ။
အေမ တကယ္လာခ်င္တာလားဆိုေတာ့ တကယ္လာခ်င္တာေပါ့ တဲ့ ။ ဒါဆိုလဲ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္လို႕ေၿပာၿပီး သူတို႕ ပတ္စ္ပို႕ေတြ နဲ႕ ဓါတ္ပုံပို႕ေပးဖို႕ ေၿပာလိုက္ပါတယ္ ။ အေရးထဲ အိမ္က ကိုယ္ေတာ္က ေဟာလီးေဒးမပိတ္ဘဲ ဂ်ဴေရာင္းအိုင္လန္ေရာက္ေနတာမို႕ ဖုန္းေခၚမရ ဘာမရ နဲ႕ မို႕ ခင္ရာမင္ရာ သူငယ္ခ်င္းၾကီးကို အပူကပ္ၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ပါတယ္ ။ ေန႕လည္ ၂ နာရီ ကေန ၆ နာရီေလာက္အထိ သူ႕ခမ်ာလဲ မနားရေတာ့ပါဘူး ။
ေနာက္ေတာ့ ဗီဇာ ရဖို႕က အေရးၾကီးတယ္ ဗီဇာရမွ ၀ယ္ၾကမယ္ဆိုၿပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္တာကို ၇ပ္ထားလိုက္ပါတယ္ ။
အိမ္ကလူၿပန္လာေတာ့ အက်ိဳးအေၾကာင္းေၿပာ ဗီဇာေလွ်ာက္ခို္င္းပါတယ္ ။ သူကလဲ ၀မ္းသာလို႕ ကိုယ့္မိဘေတြလာမွာကို သမီးအရင္းထက္ သူကပို၀မ္းသာပါတယ္ ။ ( က်မရဲ႕ ပြစိဗ်စ္ေတာက္အသံေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးမယ့္သူေတြ လာေတာ့မွာကိုး )
အဂၤါေန႕ ညက ေလွ်ာက္တဲ့ဗီဇာဟာ ၄၂ နာရီအၾကာ ၾကာသာပေတးေန႕ ညေန ၃နာရီခြဲမွာ ရပါတယ္။ ညေန ၅နာရီ ရုံးဆင္းမွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ၿပီးပါတယ္ ။ ေသာၾကာေန႕ညေန ထြက္ၿပီးစကၤာပူကို ည ၁၁း၃၇ ေရာက္မယ့္ ေလယာဥ္ပါ ။
ဒီလိုနဲ႕ ၿဗဳန္းၿဗဳန္းဗ်င္းဗ်င္း နဲ႕ သူတို႕ေရာက္လာပါေတာ့တယ္ ။
ဒီေရာက္မွ စကားေၿပာၾကရင္း အေမ က သူတို႕ ပင္စင္ယူၿပီးထဲက ဒီလို အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြ ဖိတ္ေကၽြးၿပီးမလွဴၿဖစ္တာမို႕ က်မ က လွဴမယ္ ဆိုေတာ့ လာခ်င္ေၾကာင္းကို ေၿပာပါတယ္ ။
အဲေတာ့ မွ ဟုတ္တာပဲဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္သြားပါတယ္ ။
တကယ္ေတာ့ စေလမွာတုန္းကဆို တစ္ႏွစ္ကို အနည္းေလး ၃ ခါေလာက္ေတာ့ သူတို႕ အလွဴလုပ္ခဲ့တာပါ ။ နယ္ထုံးစံမို႕ အလွဴလုပ္တယ္ဆို ကိုယ့္အိမ္နဲ႕တင္မၿပီးပါဘူး နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြေတြ အေဖ့ စက္ရုံအသိုင္းအ၀ိုင္း အေမ့ ဆရာမအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ နဲ႕ အိမ္မွာ အိုးၾကီးအိုးငယ္ ခ်က္ၿပဳတ္ၿပီး လွဴခဲ့ၾကတာကိုး ။
ပင္စင္ယူၿပီး က်မဆီေရာက္လာေတာ့ ေငြေရးေၾကးေရး အခက္အခဲရယ္ ၊ ေနာက္ မိတ္ေဆြေတြကလဲ ေ၀း ၊ရန္ကုန္ထုံးစံ အလွဴလုပ္လဲ လာရသြားရခက္တာေတြေၾကာင့္မို႕ အလွဴလုပ္ခ်င္ၿပီဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုသာ သြားလွဴလိုက္ေတာ့တာ ကိုး ။
က်မ က မုန္႕လုပ္တာ၀ါသနာပါတာမို႕ အလွဴေန႕မတိုင္ခင္ စေနေန႕က မုန္႕ေတြ တစ္ဗန္းၿပီး တစ္ဗန္း ဖုတ္ေနေတာ့ အေမ့မွာ အံ့ၾသသေဘာက်ေနပါတယ္ ။ ဘုန္းၾကီးအတြက္က ဒါေတြ ဒါေတြ စၤီစဥ္တယ္ဆိုေတာ့ သူ႕မွာ ဟယ္ အမ်ားၾကီးပဲ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ေနတာ ။ နယ္မွာ အလွဴေပမယ့္ ဟင္းအမယ္မယ္ အမ်ားၾကီးကို အလွဴ႕ရွင္ခ်ည္းပဲ စီစဥ္စရာမလိုပဲ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေရာ တစ္ေယာက္တစ္လက္ လုပ္ၾက ၊ ဆြမ္းဟင္း တစ္အိမ္တစ္ပန္းကန္ ပို႕ၾကဆိုရင္ကို အမ်ားၾကီးၿဖစ္လာတာကိုး ။
သူ႕လက္ထက္မွာ မခ်က္ရ မၿပဳတ္ခဲ့ရတဲ့ သူ႕သမီး ဟာ ဒီလို အမ်ားၾကီးကို စီစဥ္ၿပီး အဆက္မၿပတ္လုပ္ေနတာကိုပဲ သူ႕မွာသေဘာေတြက်ေနတယ္ ။
အလွဴေန႕မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္း တို႕က ဘာ့အတြက္လွဴတာလဲ လို႕ ေမးေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါဘူး ၊ လွဴခ်င္လို႕ လွဴတာပါဘုရားလို႕ ေလွ်ာက္ေတာ့ အေဖ ေရာ အေမေရာ သေဘာေတြက်ေနပါတယ္ ။ တရားနာၿပီးေတာ့ အေဖ နဲ႕ အေမ့ကိုပဲ ေရစက္ခ် ခိုင္းပါတယ္ ။ ဒီအတြက္ က်မ မိဘေတြကို သူ႕မိဘလိုပဲ ေက်ေက်နပ္နပ္သေဘာထားႏိုင္တဲ့ က်မရဲ႕ အိမ္ဦးနတ္ကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ။ ေနာက္ အိမ္နီးနားခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ားကလဲ စုံစုံညီညီ လာေရာက္ၾကတာမို႕ ဘုန္းဘုန္းတို႕ကေတာင္ ဟာ ဒီတစ္ခါေတာ့ လူေတြအမ်ားၾကီပါလားလို႕ မိန္႕ပါေသးတယ္ ။
တရားနာၿပီး ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ သာဓု ေခၚခ်ိန္မွာ လူအမ်ားစု သံၿပိဳင္မို႕ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ သာသာယာယာ နဲ႕ က်မ မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတာင္ ထမိပါတယ္ ။
ေမေမ က က်မကို သမီး က မလွဴခင္တုန္းကလဲ အားလုံးကို ေကာင္းေကာင္းစားေစခ်င္တဲ့ေစတနာနဲ႕ မေမာမပန္းခ်က္ၿပဳတ္ေနတယ္ ။ ကုန္သြားမွာ ကိုမပူပင္မေၾကာင့္ၾကပဲ ဘာေလးေတာ့ လုပ္လိုက္ဦးမယ္ ၊ ဘယ္လိုေလးဆို ပိုစားေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲ ရွိေနတယ္ ။ လွဴေနစဥ္မွာလဲ အဆင္ေၿပရဲ႕လား ေနာက္တစ္ခါဆို ဘာေလးေတာ့ထည့္လိုက္ဦးမယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာလဲရွိေနတယ္ ၊ အားလုံးၿပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာလဲ ဟယ္ ကုန္တယ္ေတာ့ ၊ စားၾကတယ္ေတာ့ ဆိုၿပီး ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္တဲ့ ေစတနာရွိတယ္ ။ ဒီေစတနာေၾကာင့္ ၿဖစ္တဲ့ပီတိ ကတင္ အက်ိဳးၾကီးပါတယ္လို႕ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္ ။ ေမေမ့ ရဲ႕ ဒီစကားနဲ႕တင္ က်မ ေမာပန္းသမွ်အတြက္ ေၿပေပ်ာက္သြားပါတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ၿဖစ္ေၿမာက္သြားတဲ့ ဒီအလွဴမွာ မိတ္ေဆြဧည့္သည္ မ်ား လူ ၆၀ ထက္မနည္း လာေရာက္ၾကတာမို႕ က်မ တို႕အေပၚခင္မင္ အခ်ိန္ေပးၾကတာကို တကယ့္ကို ေက်နပ္၀မ္းသာမိပါတယ္ ။
က်မ မွာ အိုးအၾကီးမရွိလို႕ မုန္႕ဟင္းခါးဟင္းရည္ကို က်ေအာင္မတည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး ။ သည္းခံစားေသာက္အားေပးၾကတာကိုပဲ အားနာမဆုံးၿဖစ္ရပါတယ္ ။
(ဒါေပမယ့္ အလွဴၿပီးခ်ိန္မွာ မုန္႕ဟင္းခါးေရာ ၊ ထမင္းဟင္းေတြေရာ အခ်ိဳမုန္႕ေတြေရာ လုံလုံေလာက္ေလာက္နဲ႕ အားလုံးကုန္သြားခဲ့ပါတယ္ ။ )
က်မ မိဘေတြ၊ မိတ္ေဆြေတြ နဲ႕ စုံစုံညီညီ အလွဴတစ္ခု ၿပီးေၿမာက္ခဲ့တာမို႕ ၾကည္ႏူးပီတိ ႏွင့္အတူ က်မ ရဲ႕ အလွဴကို ၀မ္းေၿမာက္စြာသာဓု ေခၚနိုင္ၾကဖို႕ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္ ရွင္ ။
၃၁ ဘုံမွာ က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႕ အယုတ္ အလတ္ အၿမတ္ မေရြး က်မ ရဲ႕ အလွဴ မွ ကုသိုလ္မ်ားကို ထပ္တူ ထပ္မွ် ရၾကပါေစလို႕ ။
ပ်ားရည္ၿမစ္တစ္စင္း သို႕ သမီးေလး အတြက္ က်မ ရဲ႕ခ်စ္ၿခင္း
ဟင့္အင္း ............
ကေလး ေလးတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္ေမွ်ာ္လင့္ရယူခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ က်မမွာတိက်တဲ့အေၿဖမရွိပါ ။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တဲ့ ေနာက္ သူ နဲ႕ ကိုယ့္ ေသြးသားကေလး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား စိတ္ေမာခဲ့ရတာေတြ ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့လဲ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့ အေမးစကားေတြကို က်မ ရင္မဆိုင္ခဲ့ရပါ ။
ဘာလို႕ဆို လက္ထပ္ၿပီး သုံးလအတြင္း က်မတို႕ ဘ၀အတြင္းသို႕ ကေလးေလး၀င္လာၿပီဆိုတာကို သိရွိခဲ့ရလို႕ပဲၿဖစ္သည္ ။
သမီးေလးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ့ က်မ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ။
သူေလး ပုံမွန္က်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳး ဖို႕ က်မ အေသြးအသားေတြ နဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမွပံ့ပိုးေပးႏိုင္ပါ့မလား ရယ္လို႕ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရေသးသည္။ အစစအရာ သူေလးအတြက္ သူေလးအတြက္ လို႕ စဥ္းစားရင္း ကိုယ္ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကိုယ္လက္လွမ္းမွီသမွ် ထဲက သူ႕အတြက္အေကာင္းဆုံး ဆိုတာကို လက္ခံၿဖည့္ဆီးခဲ့သည္ ။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္မွာပင္ ေၾကာင့္ၾကစရာေတြအမ်ားၾကီ း ။
အဆုံးစြန္ေၿပာရလွ်င္ ကိုယ့္ ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေၾကာင့္ ကေလးေလးမွာလဲ ေၾကာင့္ၾကစိတ္၀င္သြားကိုေတာင္ ေၾကာင့္ၾကခဲ့ရသည္ ။
သမီးေလး ေမြးလာၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ့္အတြက္ဆိုတဲ့ အတၱက အစ ရွာမရေတာ့ ။ အစစအရာရာ သူေလးအတြက္ခ်ည္း ။ ကိုယ္တိုင္ နာက်င္တာ ၊ ဗိုက္ဆာတာ ၊ အိပ္ခ်င္တာ၊ ပင္ပန္းတာ ၊ရြံတတ္တာ စတာေတြ စတာေတြဟာ သူေလး ရဲ႕ အငို ၊အၿပဳံးအရယ္ ေအာက္မွာဘာမွအေရးမပါေတာ့ ။
သမီးေလး အခ်ိန္မွန္ ႏို႕စို႕ဖို႕ ၊ ၀မ္းသြားဖို႕ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္မွန္ဖို႕ အရြယ္အလိုက္ ဖြံံ႕ၿဖိဳးဖို႕ စတာေတြကသာ အေရးအၾကီးဆုံး ။
ေၿပာရရင္ လူသားေလးတစ္ေယာက္ ကမၻာၾကီးေပၚမွာရပ္တည္ဖုိ႕ သူ႕ဟာသူၾကီးထြား ရွင္သန္လာတာကို ေဘးကေန စဥ္ဆက္မၿပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသင္ယူေနရင္း လိုအပ္တာၿဖည့္ေပးေနသလိုမ်ိဳး ။
သမီးေလးက သုံးႏွစ္နီးလာၿပီဆိုေတာ့ တီတီတာတာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အၿပင္သူလိုခ်င္တာ သူၿဖစ္ခ်င္တာေတြကို လူၾကီးေတြက လိုက္ေလ်ာမွဴရွိမရွိ အကဲစမ္းတာေတြလဲ ရွိလာသည္ ။ ။ သူ႕မွာ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယုံၾကည္တာလဲရွိေသးသည္ ။ အဲတာေတာ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ က်မဆီကို ငိုၿပီးေၿပးလာဖက္လွ်င္ သူလိုခ်င္တာ ေသခ်ာေပါက္ရမည္ ဟု ။
ကိုယ္တုိ္င္လဲ အံ့ၾသမိသည္ ။ ေလာေလာဆယ္ ခံႏိုင္ရည္မရွိဆုံးက ဘာလဲေမးခဲ့ရင္ သမီးေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ လို႕ တြန္႕ဆုတ္ေတြေ၀မွဳမရွိ ေသခ်ာေၿဖမည္ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ငိုသံ (နာက်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ခၽြဲႏြဲ႔ပူဆာခ်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ) ဒီအသံကို က်မ မခံစားႏို္င္ ။ အဲဒီအသံကိုၾကားရရင္ က်မ ႏွလုံးကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သလို ပဲ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ေက်နပ္တဲ့ရယ္သံ ၿပဳံးခ်ိဳတဲ့ မ်က္ႏွာက က်မအတြက္ေတာ့ ပ်ားရည္ၿမစ္တစ္စင္းလို အားအင္ေတြ ၿဖစ္ေစသည္ ။ အဲဒီအတြက္ က်မ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ပစ္ခ်င္သည္။ ယုတ္စြအဆုံး သမီးေလးကို ပုံစံခြက္နဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕ ပုံစံခ်ခ်င္တဲ့ သမီးေလး ေဖေဖ နဲ႕ပါ ေအာ္ဟစ္ရန္ၿဖစ္လိုက္ဖို႕ ၀န္မေလးေတာ့ ။
ဖေယာင္းတုံးေလးပမာမို႕ ဒီအရြယ္ ကိုယ္လုိခ်င္သည့္ပုံစံသြင္းရမည္ တဲ့ ။ ဟင့္အင္း သမီးေလးကို က်မ ပုံစံမသြင္းခ်င္ပါ ။ သူ႕အတြက္ ၾကီးၾကီးမားမား ရည္မွန္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာမရွိ ။ သူ႕ဘ၀ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းစြာေနသြားေစလိုတဲ့ ဆႏၵပဲရွိသည္ ။
ဒီထက္ ေလာဘနည္းနည္းၾကီးရမည္ဆိုရင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေစခ်င္သည္ ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ ၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀န္းမွာ ၾကီးၿပင္းေစခ်င္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ၿမန္မာစာ ၿမန္မာစကားကို ေကာင္းစြာနားလည္ ၿပီး က်မ အရြယ္ေရာက္ကူးေၿပာင္းကာလကို ခင္ႏွင္းယု ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး တို႕၏ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးၾကီးၿပင္းလာခဲ့ရသလို သမီးေလးကိုလဲ မက္မက္ေမာေမာ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵပဲရွိပါသည္ ။
က်မ အေဖ က က်မကို အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္မၿပဳေစခ်င္ေၾကာင္းေၿပာဖူးသည္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးဖြားရၿခင္း ဒုကၡ၊ မီးဖြားၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ဦးစားမေပးႏိုင္ေတာ့ပဲ သားသမီးအတြက္ မိသားစုအတြက္ ႏွင့္ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ ဆိုတာ ေပ်ာက္သြားမည္ ကို စိုးရိမ္သတဲ့ ။
က်မ အတြက္ၿဖင့္ ဒုကၡရယ္လို႕ မၿမင္မိပါ ။ သမီးေလး အတြက္ က်မ ေပးႏိုင္လိုက္တဲ့ အရာတိုင္းအတြက္ ေက်နပ္ပီတိေတြ နဲ႕ တင္ က်မဘ၀ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမိမွာ အမွန္ပါ ။
က်မ ရဲ႕ ၿဖစ္တည္ရာ အသဲႏွလုံးေလး <3 br="">
ကေလး ေလးတစ္ေယာက္ကို ဘာေၾကာင့္ေမွ်ာ္လင့္ရယူခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းအတြက္ က်မမွာတိက်တဲ့အေၿဖမရွိပါ ။
အိမ္ေထာင္က်ၿပီး တဲ့ ေနာက္ သူ နဲ႕ ကိုယ့္ ေသြးသားကေလး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား စိတ္ေမာခဲ့ရတာေတြ ၊ ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ နဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ဘယ္ေတာ့လဲ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတဲ့ အေမးစကားေတြကို က်မ ရင္မဆိုင္ခဲ့ရပါ ။
ဘာလို႕ဆို လက္ထပ္ၿပီး သုံးလအတြင္း က်မတို႕ ဘ၀အတြင္းသို႕ ကေလးေလး၀င္လာၿပီဆိုတာကို သိရွိခဲ့ရလို႕ပဲၿဖစ္သည္ ။
သမီးေလးကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ့ က်မ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီ ။
သူေလး ပုံမွန္က်န္းမာဖြံ႕ၿဖိဳး ဖို႕ က်မ အေသြးအသားေတြ နဲ႕ ေကာင္းေကာင္းမွပံ့ပိုးေပးႏိုင္ပါ့မလား ရယ္လို႕ စိုးရိမ္ပူပန္ခဲ့ရေသးသည္။ အစစအရာ သူေလးအတြက္ သူေလးအတြက္ လို႕ စဥ္းစားရင္း ကိုယ္ၾကိဳက္ၾကိဳက္ မၾကိဳက္ၾကိဳက္ ကိုယ္လက္လွမ္းမွီသမွ် ထဲက သူ႕အတြက္အေကာင္းဆုံး ဆိုတာကို လက္ခံၿဖည့္ဆီးခဲ့သည္ ။
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္၀န္ေဆာင္စဥ္မွာပင္ ေၾကာင့္ၾကစရာေတြအမ်ားၾကီ း ။
အဆုံးစြန္ေၿပာရလွ်င္ ကိုယ့္ ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေၾကာင့္ ကေလးေလးမွာလဲ ေၾကာင့္ၾကစိတ္၀င္သြားကိုေတာင္ ေၾကာင့္ၾကခဲ့ရသည္ ။
သမီးေလး ေမြးလာၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ့္အတြက္ဆိုတဲ့ အတၱက အစ ရွာမရေတာ့ ။ အစစအရာရာ သူေလးအတြက္ခ်ည္း ။ ကိုယ္တိုင္ နာက်င္တာ ၊ ဗိုက္ဆာတာ ၊ အိပ္ခ်င္တာ၊ ပင္ပန္းတာ ၊ရြံတတ္တာ စတာေတြ စတာေတြဟာ သူေလး ရဲ႕ အငို ၊အၿပဳံးအရယ္ ေအာက္မွာဘာမွအေရးမပါေတာ့ ။
သမီးေလး အခ်ိန္မွန္ ႏို႕စို႕ဖို႕ ၊ ၀မ္းသြားဖို႕ အိပ္ခ်ိန္ စားခ်ိန္မွန္ဖို႕ အရြယ္အလိုက္ ဖြံံ႕ၿဖိဳးဖို႕ စတာေတြကသာ အေရးအၾကီးဆုံး ။
ေၿပာရရင္ လူသားေလးတစ္ေယာက္ ကမၻာၾကီးေပၚမွာရပ္တည္ဖုိ႕ သူ႕ဟာသူၾကီးထြား ရွင္သန္လာတာကို ေဘးကေန စဥ္ဆက္မၿပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာသင္ယူေနရင္း လိုအပ္တာၿဖည့္ေပးေနသလိုမ်ိဳး ။
သမီးေလးက သုံးႏွစ္နီးလာၿပီဆိုေတာ့ တီတီတာတာခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အၿပင္သူလိုခ်င္တာ သူၿဖစ္ခ်င္တာေတြကို လူၾကီးေတြက လိုက္ေလ်ာမွဴရွိမရွိ အကဲစမ္းတာေတြလဲ ရွိလာသည္ ။ ။ သူ႕မွာ ခၽြင္းခ်က္မရွိ ယုံၾကည္တာလဲရွိေသးသည္ ။ အဲတာေတာ့ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ က်မဆီကို ငိုၿပီးေၿပးလာဖက္လွ်င္ သူလိုခ်င္တာ ေသခ်ာေပါက္ရမည္ ဟု ။
ကိုယ္တုိ္င္လဲ အံ့ၾသမိသည္ ။ ေလာေလာဆယ္ ခံႏိုင္ရည္မရွိဆုံးက ဘာလဲေမးခဲ့ရင္ သမီးေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ေတြ လို႕ တြန္႕ဆုတ္ေတြေ၀မွဳမရွိ ေသခ်ာေၿဖမည္ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ငိုသံ (နာက်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၊ ခၽြဲႏြဲ႔ပူဆာခ်င္လို႕ပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ) ဒီအသံကို က်မ မခံစားႏို္င္ ။ အဲဒီအသံကိုၾကားရရင္ က်မ ႏွလုံးကို ဖ်စ္ညွစ္လိုက္သလို ပဲ ။ သမီးေလး ရဲ႕ ေက်နပ္တဲ့ရယ္သံ ၿပဳံးခ်ိဳတဲ့ မ်က္ႏွာက က်မအတြက္ေတာ့ ပ်ားရည္ၿမစ္တစ္စင္းလို အားအင္ေတြ ၿဖစ္ေစသည္ ။ အဲဒီအတြက္ က်မ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ပစ္ခ်င္သည္။ ယုတ္စြအဆုံး သမီးေလးကို ပုံစံခြက္နဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႕ ပုံစံခ်ခ်င္တဲ့ သမီးေလး ေဖေဖ နဲ႕ပါ ေအာ္ဟစ္ရန္ၿဖစ္လိုက္ဖို႕ ၀န္မေလးေတာ့ ။
ဖေယာင္းတုံးေလးပမာမို႕ ဒီအရြယ္ ကိုယ္လုိခ်င္သည့္ပုံစံသြင္းရမည္ တဲ့ ။ ဟင့္အင္း သမီးေလးကို က်မ ပုံစံမသြင္းခ်င္ပါ ။ သူ႕အတြက္ ၾကီးၾကီးမားမား ရည္မွန္းေမွ်ာ္လင့္ထားတာမရွိ ။ သူ႕ဘ၀ သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေအးခ်မ္းစြာေနသြားေစလိုတဲ့ ဆႏၵပဲရွိသည္ ။
ဒီထက္ ေလာဘနည္းနည္းၾကီးရမည္ဆိုရင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္ေစခ်င္သည္ ၊ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းမြန္တဲ့ ၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀န္းမွာ ၾကီးၿပင္းေစခ်င္သည္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ၿမန္မာစာ ၿမန္မာစကားကို ေကာင္းစြာနားလည္ ၿပီး က်မ အရြယ္ေရာက္ကူးေၿပာင္းကာလကို ခင္ႏွင္းယု ၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး တို႕၏ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၿပီးၾကီးၿပင္းလာခဲ့ရသလို သမီးေလးကိုလဲ မက္မက္ေမာေမာ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵပဲရွိပါသည္ ။
က်မ အေဖ က က်မကို အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ အိမ္ေထာင္မၿပဳေစခ်င္ေၾကာင္းေၿပာဖူးသည္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မီးဖြားရၿခင္း ဒုကၡ၊ မီးဖြားၿပီးသည့္ေနာက္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ဦးစားမေပးႏိုင္ေတာ့ပဲ သားသမီးအတြက္ မိသားစုအတြက္ ႏွင့္ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္ ဆိုတာ ေပ်ာက္သြားမည္ ကို စိုးရိမ္သတဲ့ ။
က်မ အတြက္ၿဖင့္ ဒုကၡရယ္လို႕ မၿမင္မိပါ ။ သမီးေလး အတြက္ က်မ ေပးႏိုင္လိုက္တဲ့ အရာတိုင္းအတြက္ ေက်နပ္ပီတိေတြ နဲ႕ တင္ က်မဘ၀ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနမိမွာ အမွန္ပါ ။
က်မ ရဲ႕ ၿဖစ္တည္ရာ အသဲႏွလုံးေလး <3 br="">
Saturday, October 5, 2013
အလွဴခံပါဗ်ိဳ႕ အလွဴခံ ( စေလၿမိဳ႕ အတြက္ လူနာတင္ယာဥ္)
မေကြးတိုင္း ေဒသၾကီး ၊ေခ်ာက္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက က်မတို႕စေလၿမိဳ႕ေလးမွာ ၁၆ကုတင္ဆန္႕ တိုက္နယ္ေဆးရုံေလးရွိပါတယ္ ။
တိုက္နယ္ေဆးရုံေလးကို စေလၿမိဳ႕အပါအ၀င္ၿမိဳ႕နီးနားစပ္က လက္ပန္ကၽြန္းရြာသစ္ ၊ ရြာမ ၊ ကပဲ့ေခ်ာင္း ၊ မက်ီးကန္ စတဲ့ ရြာေလးေတြကလဲ အားကိုးအားထားၿပဳရပါတယ္ ။
ေဆးရုံက တုတ္ေကြးဖ်ားနာ နဲ႕ အေရးေပၚေတြေလာက္သာ အဓိကထားကုႏိုင္ပါတယ္။
ခြဲစိတ္ကုသဖို႕ေတြ ၊ ေရာဂါၾကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ေညာင္ဦး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ မေကြး ၊ မႏၱေလး အထိသြားရတာေပါ့ ။
အခုလက္ရွိစေလမွာ စေလမွာ ကာယကံ လူမႈကူညီေရးအသင္းနဲ႔ သံေဝဂ နာေရးကူညီမႈအသင္းဆိုပီး ရွိပါတယ္ ။
ကာယကံ မွာ super custom တစ္စီးရွိပီး အခေၾကးေငြနဲ႔ လူနာပို႔ေဆာင္တဲ့လုပ္ငန္းကိုအဓိကလုပ္ပါတယ္ ။ မႏၲေလးကို ၉ ေသာင္း ။မေကြး ၅ ေသာင္း ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း/ ေညာင္ဦး ၃ ေသာင္း နဲ႔ ေခ်ာက္ ၁ေသာင္းပါ ။ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္ေတြက ေဆးရံုသြားရင္ အခမဲ့ပါ ။
သံေဝဂက ေတာ့super custom တစ္စီးနဲ႔ town ace တစ္စီး ရွိပါတယ္ ။တျခားကိစၥေတြမသံုးပါဘူး ။ၿမိဳ႕တြင္းက နာေရးပို႔ရံုပါပဲ ။အေဝးမသြားပါဘူး ။
အဓိက ကေတာ့ အက္ဆီးဒင့္ နဲ႔ သဘာဝေဘးေတြျဖစ္တဲ့အခါ အေရးေပၚလူနာသယ္ဖို႔ လိုအပ္တာပါပဲ ။
ေဆးရံုကို အခ်ိန္မီမေရာက္လို႔ မေသသင့္ဘဲေသရတဲ့လူနာေတြရွိလာပါတယ္ ။
အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာကို ဘယ္ကားမွမသယ္ခ်င္ၾကပါဘူး ။
တစ္ခါက ဆင္ေခါင္းဘုရားနားမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ေတာ့ကားေခၚမရတာနဲ႔ ၾကက္ေျခနီကထမ္းစင္နဲ႔ပို႔ရတာမ်ိဳဳးေတြရွိပါတယ္ ။
အဲဒီေတာ့ မေတာ္တဆကိစၥရပ္မ်ား ၊ အေရးေပၚလူနာပို႕ေဆာင္ေရး အခက္အခဲမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕လူဦးေရ နဲ႕ဆို လူနာတင္ယာဥ္က တစ္စီး နဲ႕ မလုံေလာက္ေတာ့ပါဘူး ။
က်မ နဲ႕ အဆက္အသြယ္မၿပတ္တဲ့ စေလက ေမာင္ေလး(သူ က လူမႉေရး ဆို ၾကက္ေၿခနီ အသင္း၀င္ အၿဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားတက္သေရာ လုပ္တဲ့သူပါ) က လူနာတင္ယာဥ္ တစ္စီးေလာက္ ထပ္ရွိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေၿပာရာက စၿပီး က်မတို႕ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ အတူတူအလွဴခံၾကည့္ၾကမယ္ လို႕ ေၿပာၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။
ဟုတ္ပါၿပီ ။ အလွဴခံၿပီးလို႕ ကား ရၿပီဆို ဘယ္သူက ဒါကိုတာ၀န္ခံ ကူညီလုပ္မွာလဲ လို႕ က်မ ကသူ႕ကိုေမးတဲ့အခါ ..........
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ကိစၥရပ္ေတြကို ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔က ေဆာင္ရြက္ပါမယ္။ေနာက္ဆက္တြဲယာဥ္ထိန္းသိိမ္းမႈကိလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အစီအစဥ္နဲ႔ပဲ ေဆာင္ရြက္မွာပါ ။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာေတြေဆးရံုကိုအခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ အသက္မေသသင့္ဘဲဆံုးရံႈးတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ရဲစခန္း /တိုက္နယ္ေဆးရံု တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ ။
ဒီလုပ္ငန္းျဖစ္လာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအသင္းရဲ႕ လူနာတင္ယာဥ္ဌာနနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္သြားဖို႔စီစဥ္ထားၿပီး အဲဒီဌာနတာဝန္ခံ နဲ႕ အခုဆက္သြယ္ထားပါတယ္ ။ ခု လတ္တေလာမွာေတာ့ ေသြးလွဴရွင္ရွာေပးတာနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ လွဴတာေတြလုပ္ေနပါတယ္ ။
without licence ၅၀ - ၆၀ ေလာက္ရွိပါမယ္ ။ ဦးသိန္းဟန္က ဒီအစီအစဥ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ၁၅ သိန္းလွဴမယ္လို႔ေျပာထားပါတယ္။အဓိက ကေတာ့ စျဖစ္ဖို႔ပါပဲ ။
လို႕ သူကေၿပာပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ က်မ ကလဲ ကိုယ္ၾကီးၿပင္းခဲ့ရာေဒသေလးမွာ တကယ္လိုအပ္ေနတာမို႕ ကိုယ္တိုင္လဲ ႏိုင္သမွ် လွဴ မယ္ ။ နီးစပ္ခင္မင္သူေတြကိုလဲ အလွဴခံေပးပါ့မယ္ လို႕ ေၿပာခဲ့ပါတယ္ ။
က်မတို႕ရဲ႕ စေလၿမို႕ေလးမွာ လူနာတင္ ယာဥ္အခက္အခဲေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ ေနာက္က်မွေရာက္လာျခင္း၊ မလုိ လားအပ္ေသာ အသက္ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနျခင္းကို ေလ်ာ့နည္း ပေပ်ာက္ေစဖို႕ လူနာတင္ယာဥ္ ကားအလွဴမွာ က်မ နဲ႕ အတူ ကုသုိလ္ပါ၀င္ၾကပါဦး လို႕ ။
ဒီေနရာမွာ ပမာဏအမ်ားၾကီး လွဴရမယ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ စုစည္းမိတဲ့အခါ အိုးၿပည့္သလိုပါပဲ ။ နည္းတယ္ မ်ားတယ္ သေဘာမထားဘဲ မိတ္ေဆြတို႕လဲ မိမိ ကိုယ္လဲ ၀န္မပိေစဘဲ S$10.00 မွ စၿပီး ဆႏၵရွိသေလာက္ လွဴႏိုင္ပါတယ္ ရွင္ ။
မယ္သံ တို႕ ႏွင့္ အတူ ပါ၀င္ကုသိုလ္ ၿပဳခ်င္ၾကမယ္ ဆိုရင္ ၿဖင့္
NAME : THANDAR LWIN
POSB SAVINGS ACCOUNT : 058-75964-3 ကို ေငြလႊဲၿပီး ဖုန္း 9003 2436 ကို လွဴဒါန္းသူ ရဲ႕အမည္ ႏွင့္ လွဴဒါန္းေငြပမာဏ ကို Message ပို႕ေပးပါလို႕ ။
(ဖုန္းကို မပို႕ရင္လဲ ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ကြန္မန္႕ေလး ေရးေပးလို႕လဲ ရပါတယ္ )
တၿခား နိုင္ငံမွ လွဴဒါန္း လိုသူမ်ားအတြက္ ေပးပဲလ္ အေကာင့္ thandarlwin2006@gmail.com ကို ေပးပို႕လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္ ။
လွဴဒါန္းသူမ်ား အမည္ ကို ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ေဖာ္ၿပပါ့မယ္ရွင္ ။
လက္ရွိ ေကာက္ခံရရွိထားေသာ အလွဴေငြ
၁) ဦးသိန္းဟန္ ( သိန္းေဌးဆီစက္ - စေလၿမိဳ႕ ) - မတည္ေငြ က်ပ္ဆယ့္ငါးသိန္း
၂) ကိုေက်ာ္ေက်ာ္မိုး + မ၀င္းပပစိုး (စေလ / စကၤာပူ) - က်ပ္တစ္သိန္းခြဲ
၃)ကိုခင္ေမာင္ဦး+မသႏၱာလြင္ (စေလ/စကၤာပူ) - S$200.00
တိုက္နယ္ေဆးရုံေလးကို စေလၿမိဳ႕အပါအ၀င္ၿမိဳ႕နီးနားစပ္က လက္ပန္ကၽြန္းရြာသစ္ ၊ ရြာမ ၊ ကပဲ့ေခ်ာင္း ၊ မက်ီးကန္ စတဲ့ ရြာေလးေတြကလဲ အားကိုးအားထားၿပဳရပါတယ္ ။
ေဆးရုံက တုတ္ေကြးဖ်ားနာ နဲ႕ အေရးေပၚေတြေလာက္သာ အဓိကထားကုႏိုင္ပါတယ္။
ခြဲစိတ္ကုသဖို႕ေတြ ၊ ေရာဂါၾကီးေတြ အတြက္ကေတာ့ ေညာင္ဦး၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ဒါမွမဟုတ္ မေကြး ၊ မႏၱေလး အထိသြားရတာေပါ့ ။
အခုလက္ရွိစေလမွာ စေလမွာ ကာယကံ လူမႈကူညီေရးအသင္းနဲ႔ သံေဝဂ နာေရးကူညီမႈအသင္းဆိုပီး ရွိပါတယ္ ။
ကာယကံ မွာ super custom တစ္စီးရွိပီး အခေၾကးေငြနဲ႔ လူနာပို႔ေဆာင္တဲ့လုပ္ငန္းကိုအဓိကလုပ္ပါတယ္ ။ မႏၲေလးကို ၉ ေသာင္း ။မေကြး ၅ ေသာင္း ။ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း/ ေညာင္ဦး ၃ ေသာင္း နဲ႔ ေခ်ာက္ ၁ေသာင္းပါ ။ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္ေတြက ေဆးရံုသြားရင္ အခမဲ့ပါ ။
သံေဝဂက ေတာ့super custom တစ္စီးနဲ႔ town ace တစ္စီး ရွိပါတယ္ ။တျခားကိစၥေတြမသံုးပါဘူး ။ၿမိဳ႕တြင္းက နာေရးပို႔ရံုပါပဲ ။အေဝးမသြားပါဘူး ။
အဓိက ကေတာ့ အက္ဆီးဒင့္ နဲ႔ သဘာဝေဘးေတြျဖစ္တဲ့အခါ အေရးေပၚလူနာသယ္ဖို႔ လိုအပ္တာပါပဲ ။
ေဆးရံုကို အခ်ိန္မီမေရာက္လို႔ မေသသင့္ဘဲေသရတဲ့လူနာေတြရွိလာပါတယ္ ။
အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာကို ဘယ္ကားမွမသယ္ခ်င္ၾကပါဘူး ။
တစ္ခါက ဆင္ေခါင္းဘုရားနားမွာ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္ေတာ့ကားေခၚမရတာနဲ႔ ၾကက္ေျခနီကထမ္းစင္နဲ႔ပို႔ရတာမ်ိဳဳးေတြရွိပါတယ္ ။
အဲဒီေတာ့ မေတာ္တဆကိစၥရပ္မ်ား ၊ အေရးေပၚလူနာပို႕ေဆာင္ေရး အခက္အခဲမ်ားအတြက္ ၿမိဳ႕လူဦးေရ နဲ႕ဆို လူနာတင္ယာဥ္က တစ္စီး နဲ႕ မလုံေလာက္ေတာ့ပါဘူး ။
က်မ နဲ႕ အဆက္အသြယ္မၿပတ္တဲ့ စေလက ေမာင္ေလး(သူ က လူမႉေရး ဆို ၾကက္ေၿခနီ အသင္း၀င္ အၿဖစ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားတက္သေရာ လုပ္တဲ့သူပါ) က လူနာတင္ယာဥ္ တစ္စီးေလာက္ ထပ္ရွိႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႕ ေၿပာရာက စၿပီး က်မတို႕ ေမာင္ႏွမတစ္ေတြ အတူတူအလွဴခံၾကည့္ၾကမယ္ လို႕ ေၿပာၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။
ဟုတ္ပါၿပီ ။ အလွဴခံၿပီးလို႕ ကား ရၿပီဆို ဘယ္သူက ဒါကိုတာ၀န္ခံ ကူညီလုပ္မွာလဲ လို႕ က်မ ကသူ႕ကိုေမးတဲ့အခါ ..........
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္စီမံ ကိစၥရပ္ေတြကို ၾကက္ေျခနီတပ္ဖြဲ႔က ေဆာင္ရြက္ပါမယ္။ေနာက္ဆက္တြဲယာဥ္ထိန္းသိိမ္းမႈကိလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အစီအစဥ္နဲ႔ပဲ ေဆာင္ရြက္မွာပါ ။ အက္ဆီးဒင့္ျဖစ္တဲ့လူနာေတြေဆးရံုကိုအခ်ိန္မီေရာက္ေအာင္ အသက္မေသသင့္ဘဲဆံုးရံႈးတာမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ရဲစခန္း /တိုက္နယ္ေဆးရံု တို႔နဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားမွာပါ ။
ဒီလုပ္ငန္းျဖစ္လာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကက္ေျခနီအသင္းရဲ႕ လူနာတင္ယာဥ္ဌာနနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္သြားဖို႔စီစဥ္ထားၿပီး အဲဒီဌာနတာဝန္ခံ နဲ႕ အခုဆက္သြယ္ထားပါတယ္ ။ ခု လတ္တေလာမွာေတာ့ ေသြးလွဴရွင္ရွာေပးတာနဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ လွဴတာေတြလုပ္ေနပါတယ္ ။
without licence ၅၀ - ၆၀ ေလာက္ရွိပါမယ္ ။ ဦးသိန္းဟန္က ဒီအစီအစဥ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ၁၅ သိန္းလွဴမယ္လို႔ေျပာထားပါတယ္။အဓိက ကေတာ့ စျဖစ္ဖို႔ပါပဲ ။
လို႕ သူကေၿပာပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ က်မ ကလဲ ကိုယ္ၾကီးၿပင္းခဲ့ရာေဒသေလးမွာ တကယ္လိုအပ္ေနတာမို႕ ကိုယ္တိုင္လဲ ႏိုင္သမွ် လွဴ မယ္ ။ နီးစပ္ခင္မင္သူေတြကိုလဲ အလွဴခံေပးပါ့မယ္ လို႕ ေၿပာခဲ့ပါတယ္ ။
က်မတို႕ရဲ႕ စေလၿမို႕ေလးမွာ လူနာတင္ ယာဥ္အခက္အခဲေၾကာင့္ ေဆး႐ံုသို႔ ေနာက္က်မွေရာက္လာျခင္း၊ မလုိ လားအပ္ေသာ အသက္ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေနျခင္းကို ေလ်ာ့နည္း ပေပ်ာက္ေစဖို႕ လူနာတင္ယာဥ္ ကားအလွဴမွာ က်မ နဲ႕ အတူ ကုသုိလ္ပါ၀င္ၾကပါဦး လို႕ ။
ဒီေနရာမွာ ပမာဏအမ်ားၾကီး လွဴရမယ္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး ။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ စုစည္းမိတဲ့အခါ အိုးၿပည့္သလိုပါပဲ ။ နည္းတယ္ မ်ားတယ္ သေဘာမထားဘဲ မိတ္ေဆြတို႕လဲ မိမိ ကိုယ္လဲ ၀န္မပိေစဘဲ S$10.00 မွ စၿပီး ဆႏၵရွိသေလာက္ လွဴႏိုင္ပါတယ္ ရွင္ ။
မယ္သံ တို႕ ႏွင့္ အတူ ပါ၀င္ကုသိုလ္ ၿပဳခ်င္ၾကမယ္ ဆိုရင္ ၿဖင့္
NAME : THANDAR LWIN
POSB SAVINGS ACCOUNT : 058-75964-3 ကို ေငြလႊဲၿပီး ဖုန္း 9003 2436 ကို လွဴဒါန္းသူ ရဲ႕အမည္ ႏွင့္ လွဴဒါန္းေငြပမာဏ ကို Message ပို႕ေပးပါလို႕ ။
(ဖုန္းကို မပို႕ရင္လဲ ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ကြန္မန္႕ေလး ေရးေပးလို႕လဲ ရပါတယ္ )
တၿခား နိုင္ငံမွ လွဴဒါန္း လိုသူမ်ားအတြက္ ေပးပဲလ္ အေကာင့္ thandarlwin2006@gmail.com ကို ေပးပို႕လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္ ။
လွဴဒါန္းသူမ်ား အမည္ ကို ဒီပို႕စ္ေအာက္မွာ ေဖာ္ၿပပါ့မယ္ရွင္ ။
လက္ရွိ ေကာက္ခံရရွိထားေသာ အလွဴေငြ
၁) ဦးသိန္းဟန္ ( သိန္းေဌးဆီစက္ - စေလၿမိဳ႕ ) - မတည္ေငြ က်ပ္ဆယ့္ငါးသိန္း
၂) ကိုေက်ာ္ေက်ာ္မိုး + မ၀င္းပပစိုး (စေလ / စကၤာပူ) - က်ပ္တစ္သိန္းခြဲ
၃)ကိုခင္ေမာင္ဦး+မသႏၱာလြင္ (စေလ/စကၤာပူ) - S$200.00
Thursday, October 3, 2013
က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း ဖို႕ အစားအစာ ေရြးခ်ယ္စားစို႕
စား၀တ္ေနေရး
စား၀တ္ေနေရး တဲ့ ။
လူတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႕ အဓိက အေၿခခံအခ်က္ထဲမွာ အစား ဆိုတာထိပ္ဆုံးကပါ ။ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာဖို႕ အတြက္ အစားအေသာက္အဟာရ နဲ႕ ေထာက္ပံ့ရပါတယ္ ။
က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမေမက အစာ လဲေဆး၊ ေဆးလဲအစာ ၿဖစ္ေအာင္စားရမယ္ လို႕အၿမဲေၿပာေလ့ရွိပါတယ္ ။ တကယ္လဲ ေမေမ က မိသားစု အတြက္ အစားအေသာက္ကို သူလက္ကိုင္ၿပဳထားတဲ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း စီမံကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္ ။
- ရာသီစာေတြပဲ စားရမယ္ ။
ဥပမာ လိမ္ေမာ္သီးမ်ားဟာ ေဆာင္းတြင္းမွာမွ ေပါေလ့ရွိတယ္။ ေမေမ က က်မတို႕ကို အဲဒီခ်ိန္မွာမွ ၀ယ္ေကၽြးပါတယ္ ။ မိုးတြင္းမွာ တခါတေလ သူမ်ားေတြစားေနတာ ေတြ႕လို႕က်မ ပူဆာရင္ ၀ယ္မေကၽြးပါဘူး ။ ေစ်းၾကီးလို႕ ၀ယ္မေကၽြးခ်င္တာဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းစူေနတဲ့ က်မကို
" မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ၊ အသီးအႏွံဆိုတာ ရာသီေပၚမွ စားရတယ္။ ေစာၿပီး မွည့္ေနတယ္ဆိုတာ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး ။ ဒီလို ေစာမွည့္ေအာင္ သူတို႕ ဘာေဆးေတြသုံးထားလဲ ၊ ဘယ္လိုအားေဆးေတြ ထည့္ထားတယ္ဆိုတာ ကိုယ္မသိႏိုင္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ မစားသင့္ဘူး "
အဲလို လဲ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းၿပေလ့ရွိပါတယ္ ။
မီးဖို ထဲမွာ ေမေမ ဟင္းခ်က္လို႕ က်မ ကူၿပီ ဆိုရင္ ေမေမ က ဟင္းအတြဲေတြအေၾကာင္း ေၿပာၿပပါေသးတယ္ ။
" မွ်စ္ခ်ဥ္ဆိုတာ အပူဓါတ္ ေလ ၾကက္သားဆိုတာလဲ ပူတဲ့ဓါတ္ရွိတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ တြဲမခ်က္ဘူး ။ ၀က္သားက ေအးတဲ့ဓါတ္ ဒီေတာ့ မွ်စ္ခ်ဥ္ နဲ႕ ၀က္သားတြဲလိုက္ေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ ။ သမီးတို႕ ၾကိုက္သေလာက္စား ဗိုက္နာတာ ရင္ပူတာ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး "
" မွိဳ ဆိုတာ စားေကာင္းတဲ့မွိဳၿဖစ္ပါေစ အဆိပ္အေတာက္ ေတာ့ ရွိတာပဲ ဒါေၾကာင့္ ကန္းစြန္းရြက္ ေလးနဲ႕ တြဲေၾကာ္ထားတာ ၊ မွိဳကပိုစားေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး မွိဳခ်ည္းပဲ မစားနဲ႕ေနာ္ "
အညာေနပူပူ ေက်ာင္းကၿပန္လာလို႕ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြက် ေနတဲ့က်မတို႕ကို သြား သြား ကေလးေတြ မက်ီးေဖ်ာ္ရည္ ေလး ေသာက္ ၊ မရွိရင္လဲ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ၾက ဓါတ္ဆားထုတ္ေလးေဖာက္ထည့္ေပး အဲလိုလဲ ဂရုစိုက္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေတာ္ရုံ ဆို မီးဖိုေခ်ာင္ေဆးနဲ႕ ကုေသးတယ္ ။
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနရင္ ေနာက္ေဖးသရက္ပင္မွာ ႏြယ္တက္ေနတဲ့ ကြမ္းရြက္ကိုခူး ေရေသခ်ာေဆးၿပီး ေရေႏြးပူပူထဲထည့္ လ်က္ဆားေလးနဲ႕ ေသာက္ခိုင္းတာတို႕ ။
ကို္ယ္ေလးေငြ႕ေငြ႕ပူလာရင္ ေရေသာက္ ေရေသာက္ ရွဴးမ်ားမ်ားေပါက္မွ ဆိုတာတို႕ ..........နဲ႕
တကယ္ပါ က်မ တို႕ မိသားစုေလးဟာ ေဆးရုံေဆးခန္း နဲ႕ အေတာ့္ကို ကင္းခဲ့တာပါ ။
အခုေခတ္မွာေတာ့ က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႕မတူေတာ့ ။
အစားအစာေတြမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ။
ပုံမွန္ သဘာ၀ ထြက္တာေတြ အၿပင္ Preserve food ေတြကလဲ အမ်ားၾကီး ၊ ကမၻာၾကီးက လုံးသထက္ လုံးလာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ က အစားအစာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလဲ လက္လွမ္းမွီလာၾကသည္ ။ ေနာက္ လူေတြက ခံတြင္းအလိုအတြက္ အရသာတင္မက မ်က္စိအၿမင္လွတာ ပဒါသ ၿဖစ္တာေတြပါ ေရြးခ်ယ္စားလာၾကတယ္။
ေခတ္ အရ ဒါေတြ နဲ႕ ကင္းကြာလို႕ေတာ့မရႏိုင္ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္၀မ္းထဲ ထည့္ဖို႕ အစာ ကို ကိုယ္ပိုင္ဗဟုသုတ နွင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ေပါ့ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ ဘယ္လို ဗဟုသုတ ေတြ ရွိဖို႕လိုမလဲ? ဘာေတြကို နားလည္ဖို႕ လိုမလဲ ? ...................
Food Safety (http://burma.irrawaddy.org/%E1%81%80_consumer-rights/2013/02/22/34419.html)
Food Safety ဆိုတဲ့သေဘာက စားၿပီးရင္ လူခႏၶာကိုယ္ကို အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေစရဘူး။ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစႏိုင္တာက ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိတယ္။
Acute ဆိုတာက စားၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္တာ၊ အခုစား အခုေသသြားတယ္၊ မူးေမ့သြားတယ္၊ ေဆး႐ံုတင္ လိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ Actue လို႔ေခၚတယ္။
ေနာက္တမ်ိဳးက်ေတာ့ Chronic လို႔ေခၚတယ္။ Chronic ဆိုတာက နာတာ႐ွည္၊ဥပမာဗ်ာ၊ ဆိုးေဆးပါတဲ့ အစားအစာကို စားမယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆိုးေဆး ေတြက တားျမစ္ထားတဲ့ ဆိုးေဆးေတြ၊ အစားအစာ တိုင္းမွာ ဆိုးေဆး ပါေပမယ့္ သူ႔မွာ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ limit ႐ွိတယ္။ ခြင့္မျပဳတဲ့ ဆိုးေဆးကို စားမိတဲ့အခါမွာ အသည္းနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ တို႔၊ တျခား ကိုယ္တြင္း အဂၤါေတြမွာ သြားစုၿပီးေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္တာ။ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖစ္တာ၊ ခ်က္ခ်င္း မေသဘူး။ အဲဒါကို Chronic လို႔ေခၚတယ္။ အသည္းေရာင္တယ္တို႔၊ အသည္း အဆီဖံုးတယ္တို႔ ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္္းခ်င္း အဆိပ္သင့္ၿပီးမွ ျဖစ္တာ။ စားအုန္းဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ မေကာင္းတဲ့ ဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ အသည္းက မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေတာ့၊ အဲဒီမွာ စုေနေတာ့ ၾကာရင္ အဆီဖုံးလာတယ္၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာမွာ သြားပိတ္ဆို႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏွလံုးေသြးက ေကာင္းေကာင္း မလွည့္ပတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ႏွလံုးႂကြက္သားမွာ အဆီ မ်ားလာရင္ ႂကြက္သားက မညႇစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ဘယ္လိုအစားအစာေတြဟာ ဘာအႏၲရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရေအာင္ ေနာ္ ။
အသီးအရြက္မ်ား ။ ။
အသီးအရြက္ စားတာပိုေကာင္းတယ္ က်န္းမာတယ္ မ်ားမ်ားစား လို႕ ေၿပာၾကတယ္ ။
တကယ္လား ။ သဘာ၀ ေအာ္ဂဲနစ္သီးႏွံေတြ ကေတာ့ ဟုတ္မွာပါ ။ ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းတန္း၀င္ေတြက ေရာ ...
ေစ်းထဲမွာ သန္သန္စြမ္းစြမ္းအစိမ္းေရာင္ဖားဖား မုန္ညင္းေတြ ကန္စြန္းေတြ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးေတြ ...
ပိုးေပါက္ရာမပါေအာင္ ေဆးၿဖန္းရပါတယ္ ။ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးဆို ပရြက္ဆိတ္အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ ။ ေဆးၿဖန္းကို ၿဖန္းရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေဆးၿဖန္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အသုံးၿပဳတဲ့ ေဆး နဲ႕ ပမာဏကို က်မတို႕ မခန္႕မွန္းႏိုင္ပါဘူး ။ ဒါဆုိ ေသခ်ာ ေရကို ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ေဆးရပါမယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆားေလးထည့္ အသီးအရြက္ေတြကို ခနစိမ္ေၿပာၾကတယ္။ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲလိုဆို အခ်ဥ္ဓါတ္ေလးနည္းနည္းပါလာေတာ့ ေၾကာ္စားရင္ အရသာမၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ။
တစ္ခါ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး ...။ က်မ တို႕ အိမ္မွာစိုက္ၿပီး ေရာင္းဖူးပါတယ္ ။ သူက အုပ္ေဆးမထည့္ရင္ အ၀ါေရာင္သန္းတဲ့ လွပတဲ့အေရာင္မရႏိုင္ပါဘူး ။ က်မ တို႕မွာ ကိုယ့္ၿခံထြက္ ငွက္ေပ်ာသီးေလး ေရာင္းခ်င္လို႕ ရင့္လာရင္ အခိုင္ခုတ္ အုပ္ထား မွည့္လာရင္ အစိမ္းေရာင္ ၊ ဒါ့အၿပင္ မွည့္ရင္ အညွာတန္းေၾကြ ေတာ့ ေရာင္းပန္းတကယ္မလွပါဘူး ။ အ၀ါေရာင္ၿဖစ္ေအာင္ ၊ အညွာမေၾကြပဲ မွည့္ေအာင္ ေဆးသုံးကို သုံးရပါတယ္။ ေဆးအတိုင္းအတာ ပမာဏ နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဓါတုပါ၀င္မွဴေတြကိုေတာ့ မသိခဲ့ပါဘူး ။
ဒါဟာ က်မ တို႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ပဲ စကၤာပူက ငွက္ေပ်ာသီးဆိုလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ ။ သူတို႕ အုပ္ေဆးနဲ႕မို႕သာ ဒီလို၀ါ၀င္းတာပါ ။
အသား၊ ငါးေတြမွာ ဆိုလဲ ၀က္ေတြကို အေကာင္ၾကီးေအာင္ ေဆးေကၽြးတာ ၊ ၾကက္အေသကို ေဆးထိုးပိုက္နဲ႕ ေရထည့္တာ ၊ငါးေတြကို မပုပ္ေအာင္ အေရာင္စိမ္းၿပီး လတ္ေနတယ္ထင္ရေအာင္ မဲနယ္ၿဖန္းတာ ...ဒါေတြဟာ ေရာင္းသူဘက္က သူတို႕အဆင္ေၿပေအာင္ လုပ္ၾကတာေတြပါ ။
"ကိုယ္ ကိုတိုင္မွ မစိုက္ႏိုင္တာ ၊ ကိုယ္မွ မေမြးနို္င္တာ သူတို႕ ေရာင္းတဲ့ အတိုင္း၀ယ္ရတာေပါ့ " အဲလို ေတြးေလ့ ေၿပာေလ့ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါ ဟာ အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္လက္ခံတာသာၿဖစ္ပါတယ္ ။
ကိုယ္က လက္မခံဘူး လက္မခံခ်င္ဘူးဆို ဘာလုပ္ၾကမလဲ ...
အရင္ဆုံး မ၀ယ္ပဲေနပါ ။
ဒီၾကက္သား ေရေတြအမ်ားၾကီးထိုးထားတယ္ ၊ ငါးပုစြန္ေတြ ပုံမွန္ထက္အရမ္းစိမ္းေနတယ္တို႕သံသယ ရွိရင္ မ၀ယ္ပါနဲ႕ ။ အသီးအရြက္ လဲ အဲလိုပါပဲ ပုံမွန္ထက္ပိုၿပီး ထြားေနမယ္ စိမ္းလန္းေနမယ္ဆိုရင္ သဘာ၀ မဟုတ္ႏို္င္ေတာ့ဘူး။ ဟိုမုန္းအားေဆးေတြ ပိုးသတ္ေဆးေတြအေၿမာက္အမ်ားသုံးထားမယ့္ အရာေတြပါ ။
စားသုံးသူေတြက သဘာ၀ ကို ပိုအားေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ေရာင္းခ်သူေတြဟာ စားသုံးသူကို လြန္ဆန္လို႕မရပါဘူး ။
ဒုတိယအဆင့္ သံသယ ၾကီးလာရင္ တိုင္ပါ ။
ဘယ္ကို တိုင္ရမလဲ ။
စားသံုးသူ ကာကြယ္ေရး အသင္း (FDA ) ကို တိုင္လို႕ရသလို ၊ နီးစပ္ရာစည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာနကို တိုင္လို႕ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသား စားေသာက္ကုန္ ဥပေဒ ဆိုတာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ထဲက ရွိၿပီးသားပါ ။
ေစ်းထဲမွာရွိေနတဲ့ စည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာန ဆိုတာ ေစ်းဆိုင္ ခြန္ေကာက္ခံဖို႕ ၊ အေလးမၿပည့္တာ တိုင္ဖို႕အတြက္တင္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ :D
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ အၾကမ္းဖ်င္း အခ်က္အလက္ေတြပဲ ရွိေသးတယ္ ။ ဒီထက္ပို ဗဟုသုတ ရွိဖို႕ ၊ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ ကိုက္ညီတဲ့အစားအစာကို ေရြးခ်ယ္ဖို႕ အတြက္ က်န္းမာေရး နဲ႕ဆိုင္တဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ၊ စာ မ်ားမ်ားဖတ္ၾကရပါမယ္ ။
စားသုံးသူ သို႕ စားသုံးသူအမ်ားစုအတြက္ အစားအေသာက္၀ယ္ယူစီမံရသူေတြ အကုန္လုံးဟာ စာဖတ္၀ါသနာပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ က်န္းမာေရးအတြက္ သိထားသင့္တာေတြ သိထားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္ ။
စားသတိ ၊ သြားသတိ အစစအရာရာ သတိထားရမယ့္ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ သတိၿပဳႏိုင္ေလ ဆင္ၿခင္ႏို္င္ေလ ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးမ်ားေလ မဟုတ္ပါလားရွင္ ။
Preserve Food ၊ စားအုန္းဆီ ၊ တရုတ္ကလာတဲ့ ကေလးေတြမက္ေမာစရာ လွပတဲ့အထုတ္အပိုးနဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ရဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြကို တၿခားဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ေရးၾကမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။
အစားအေသာက္ နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာမ်ား
စားသုံးသူကို ေၿပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ပါ
က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း (သို႕) ၾကိဳတင္ကာကြယ္ ကင္ဆာအႏၱရာယ္
လူတိုင္းနားလည္ထားရမယ့္ ဆား
ယူရီးယား (သို႕မဟုတ္) ရင္းႏွီးေနေသာ သူစိမ္း
အာဂ်ီႏိုမိုတို (သို႕) အခ်ိဳမွဳန္႕ (သို႕)
စား၀တ္ေနေရး တဲ့ ။
လူတစ္ေယာက္အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႕ အဓိက အေၿခခံအခ်က္ထဲမွာ အစား ဆိုတာထိပ္ဆုံးကပါ ။ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာဖို႕ အတြက္ အစားအေသာက္အဟာရ နဲ႕ ေထာက္ပံ့ရပါတယ္ ။
က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေမေမက အစာ လဲေဆး၊ ေဆးလဲအစာ ၿဖစ္ေအာင္စားရမယ္ လို႕အၿမဲေၿပာေလ့ရွိပါတယ္ ။ တကယ္လဲ ေမေမ က မိသားစု အတြက္ အစားအေသာက္ကို သူလက္ကိုင္ၿပဳထားတဲ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္အတိုင္း စီမံကၽြးေမြးခဲ့ပါတယ္ ။
- ရာသီစာေတြပဲ စားရမယ္ ။
ဥပမာ လိမ္ေမာ္သီးမ်ားဟာ ေဆာင္းတြင္းမွာမွ ေပါေလ့ရွိတယ္။ ေမေမ က က်မတို႕ကို အဲဒီခ်ိန္မွာမွ ၀ယ္ေကၽြးပါတယ္ ။ မိုးတြင္းမွာ တခါတေလ သူမ်ားေတြစားေနတာ ေတြ႕လို႕က်မ ပူဆာရင္ ၀ယ္မေကၽြးပါဘူး ။ ေစ်းၾကီးလို႕ ၀ယ္မေကၽြးခ်င္တာဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းစူေနတဲ့ က်မကို
" မဟုတ္ဘူး သမီးရဲ႕ ၊ အသီးအႏွံဆိုတာ ရာသီေပၚမွ စားရတယ္။ ေစာၿပီး မွည့္ေနတယ္ဆိုတာ သဘာ၀မဟုတ္ဘူး ။ ဒီလို ေစာမွည့္ေအာင္ သူတို႕ ဘာေဆးေတြသုံးထားလဲ ၊ ဘယ္လိုအားေဆးေတြ ထည့္ထားတယ္ဆိုတာ ကိုယ္မသိႏိုင္ဘူး ။ ဒါေၾကာင့္ မစားသင့္ဘူး "
အဲလို လဲ စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ ရွင္းၿပေလ့ရွိပါတယ္ ။
မီးဖို ထဲမွာ ေမေမ ဟင္းခ်က္လို႕ က်မ ကူၿပီ ဆိုရင္ ေမေမ က ဟင္းအတြဲေတြအေၾကာင္း ေၿပာၿပပါေသးတယ္ ။
" မွ်စ္ခ်ဥ္ဆိုတာ အပူဓါတ္ ေလ ၾကက္သားဆိုတာလဲ ပူတဲ့ဓါတ္ရွိတယ္ ။ အဲဒီေတာ့ တြဲမခ်က္ဘူး ။ ၀က္သားက ေအးတဲ့ဓါတ္ ဒီေတာ့ မွ်စ္ခ်ဥ္ နဲ႕ ၀က္သားတြဲလိုက္ေတာ့ အဆင္ေၿပသြားတာေပါ့ ။ သမီးတို႕ ၾကိုက္သေလာက္စား ဗိုက္နာတာ ရင္ပူတာ မၿဖစ္ေတာ့ဘူး "
" မွိဳ ဆိုတာ စားေကာင္းတဲ့မွိဳၿဖစ္ပါေစ အဆိပ္အေတာက္ ေတာ့ ရွိတာပဲ ဒါေၾကာင့္ ကန္းစြန္းရြက္ ေလးနဲ႕ တြဲေၾကာ္ထားတာ ၊ မွိဳကပိုစားေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး မွိဳခ်ည္းပဲ မစားနဲ႕ေနာ္ "
အညာေနပူပူ ေက်ာင္းကၿပန္လာလို႕ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ေတြက် ေနတဲ့က်မတို႕ကို သြား သြား ကေလးေတြ မက်ီးေဖ်ာ္ရည္ ေလး ေသာက္ ၊ မရွိရင္လဲ ေရမ်ားမ်ားေသာက္ၾက ဓါတ္ဆားထုတ္ေလးေဖာက္ထည့္ေပး အဲလိုလဲ ဂရုစိုက္ပါေသးတယ္။
ေနာက္ၿပီး ေတာ္ရုံ ဆို မီးဖိုေခ်ာင္ေဆးနဲ႕ ကုေသးတယ္ ။
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနရင္ ေနာက္ေဖးသရက္ပင္မွာ ႏြယ္တက္ေနတဲ့ ကြမ္းရြက္ကိုခူး ေရေသခ်ာေဆးၿပီး ေရေႏြးပူပူထဲထည့္ လ်က္ဆားေလးနဲ႕ ေသာက္ခိုင္းတာတို႕ ။
ကို္ယ္ေလးေငြ႕ေငြ႕ပူလာရင္ ေရေသာက္ ေရေသာက္ ရွဴးမ်ားမ်ားေပါက္မွ ဆိုတာတို႕ ..........နဲ႕
တကယ္ပါ က်မ တို႕ မိသားစုေလးဟာ ေဆးရုံေဆးခန္း နဲ႕ အေတာ့္ကို ကင္းခဲ့တာပါ ။
အခုေခတ္မွာေတာ့ က်မတို႕ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႕မတူေတာ့ ။
အစားအစာေတြမွာလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ။
ပုံမွန္ သဘာ၀ ထြက္တာေတြ အၿပင္ Preserve food ေတြကလဲ အမ်ားၾကီး ၊ ကမၻာၾကီးက လုံးသထက္ လုံးလာေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ က အစားအစာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလဲ လက္လွမ္းမွီလာၾကသည္ ။ ေနာက္ လူေတြက ခံတြင္းအလိုအတြက္ အရသာတင္မက မ်က္စိအၿမင္လွတာ ပဒါသ ၿဖစ္တာေတြပါ ေရြးခ်ယ္စားလာၾကတယ္။
ေခတ္ အရ ဒါေတြ နဲ႕ ကင္းကြာလို႕ေတာ့မရႏိုင္ သို႕ေသာ္ ကိုယ့္၀မ္းထဲ ထည့္ဖို႕ အစာ ကို ကိုယ္ပိုင္ဗဟုသုတ နွင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည္ေပါ့ ။
ဟုတ္ၿပီ ။ ဘယ္လို ဗဟုသုတ ေတြ ရွိဖို႕လိုမလဲ? ဘာေတြကို နားလည္ဖို႕ လိုမလဲ ? ...................
Food Safety (http://burma.irrawaddy.org/%E1%81%80_consumer-rights/2013/02/22/34419.html)
Food Safety ဆိုတဲ့သေဘာက စားၿပီးရင္ လူခႏၶာကိုယ္ကို အႏၲရာယ္ မျဖစ္ေစရဘူး။ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ေစႏိုင္တာက ႏွစ္မ်ိဳး႐ွိတယ္။
Acute ဆိုတာက စားၿပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္တာ၊ အခုစား အခုေသသြားတယ္၊ မူးေမ့သြားတယ္၊ ေဆး႐ံုတင္ လိုက္ရတယ္ ဆိုရင္ Actue လို႔ေခၚတယ္။
ေနာက္တမ်ိဳးက်ေတာ့ Chronic လို႔ေခၚတယ္။ Chronic ဆိုတာက နာတာ႐ွည္၊ဥပမာဗ်ာ၊ ဆိုးေဆးပါတဲ့ အစားအစာကို စားမယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆိုးေဆး ေတြက တားျမစ္ထားတဲ့ ဆိုးေဆးေတြ၊ အစားအစာ တိုင္းမွာ ဆိုးေဆး ပါေပမယ့္ သူ႔မွာ ကန္႔သတ္ထားတဲ့ limit ႐ွိတယ္။ ခြင့္မျပဳတဲ့ ဆိုးေဆးကို စားမိတဲ့အခါမွာ အသည္းနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ တို႔၊ တျခား ကိုယ္တြင္း အဂၤါေတြမွာ သြားစုၿပီးေတာ့ ကင္ဆာျဖစ္တာ။ သူက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျဖစ္တာ၊ ခ်က္ခ်င္း မေသဘူး။ အဲဒါကို Chronic လို႔ေခၚတယ္။ အသည္းေရာင္တယ္တို႔၊ အသည္း အဆီဖံုးတယ္တို႔ ဆိုတာ ျဖည္းျဖည္္းခ်င္း အဆိပ္သင့္ၿပီးမွ ျဖစ္တာ။ စားအုန္းဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ မေကာင္းတဲ့ ဆီေတြ စားမယ္ဗ်ာ၊ အသည္းက မေခ်ဖ်က္ႏိုင္ေတာ့၊ အဲဒီမွာ စုေနေတာ့ ၾကာရင္ အဆီဖုံးလာတယ္၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာမွာ သြားပိတ္ဆို႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ႏွလံုးေသြးက ေကာင္းေကာင္း မလွည့္ပတ္ႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ ႏွလံုးႂကြက္သားမွာ အဆီ မ်ားလာရင္ ႂကြက္သားက မညႇစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒီေတာ့ ဘယ္လိုအစားအစာေတြဟာ ဘာအႏၲရာယ္ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္ရေအာင္ ေနာ္ ။
အသီးအရြက္မ်ား ။ ။
အသီးအရြက္ စားတာပိုေကာင္းတယ္ က်န္းမာတယ္ မ်ားမ်ားစား လို႕ ေၿပာၾကတယ္ ။
တကယ္လား ။ သဘာ၀ ေအာ္ဂဲနစ္သီးႏွံေတြ ကေတာ့ ဟုတ္မွာပါ ။ ေစ်းကြက္မွာ ေရာင္းတန္း၀င္ေတြက ေရာ ...
ေစ်းထဲမွာ သန္သန္စြမ္းစြမ္းအစိမ္းေရာင္ဖားဖား မုန္ညင္းေတြ ကန္စြန္းေတြ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးေတြ ...
ပိုးေပါက္ရာမပါေအာင္ ေဆးၿဖန္းရပါတယ္ ။ ရုံးပေတသီး ငရုတ္သီးဆို ပရြက္ဆိတ္အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္ ။ ေဆးၿဖန္းကို ၿဖန္းရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေဆးၿဖန္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အသုံးၿပဳတဲ့ ေဆး နဲ႕ ပမာဏကို က်မတို႕ မခန္႕မွန္းႏိုင္ပါဘူး ။ ဒါဆုိ ေသခ်ာ ေရကို ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ေဆးရပါမယ္ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဆားေလးထည့္ အသီးအရြက္ေတြကို ခနစိမ္ေၿပာၾကတယ္။ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲလိုဆို အခ်ဥ္ဓါတ္ေလးနည္းနည္းပါလာေတာ့ ေၾကာ္စားရင္ အရသာမၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ။
တစ္ခါ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ သီးေမႊးငွက္ေပ်ာသီး ...။ က်မ တို႕ အိမ္မွာစိုက္ၿပီး ေရာင္းဖူးပါတယ္ ။ သူက အုပ္ေဆးမထည့္ရင္ အ၀ါေရာင္သန္းတဲ့ လွပတဲ့အေရာင္မရႏိုင္ပါဘူး ။ က်မ တို႕မွာ ကိုယ့္ၿခံထြက္ ငွက္ေပ်ာသီးေလး ေရာင္းခ်င္လို႕ ရင့္လာရင္ အခိုင္ခုတ္ အုပ္ထား မွည့္လာရင္ အစိမ္းေရာင္ ၊ ဒါ့အၿပင္ မွည့္ရင္ အညွာတန္းေၾကြ ေတာ့ ေရာင္းပန္းတကယ္မလွပါဘူး ။ အ၀ါေရာင္ၿဖစ္ေအာင္ ၊ အညွာမေၾကြပဲ မွည့္ေအာင္ ေဆးသုံးကို သုံးရပါတယ္။ ေဆးအတိုင္းအတာ ပမာဏ နဲ႕ သူ႕ရဲ႕ဓါတုပါ၀င္မွဴေတြကိုေတာ့ မသိခဲ့ပါဘူး ။
ဒါဟာ က်မ တို႕ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာတင္မဟုတ္ပဲ စကၤာပူက ငွက္ေပ်ာသီးဆိုလဲ ဒီအတိုင္းပါပဲ ။ သူတို႕ အုပ္ေဆးနဲ႕မို႕သာ ဒီလို၀ါ၀င္းတာပါ ။
အသား၊ ငါးေတြမွာ ဆိုလဲ ၀က္ေတြကို အေကာင္ၾကီးေအာင္ ေဆးေကၽြးတာ ၊ ၾကက္အေသကို ေဆးထိုးပိုက္နဲ႕ ေရထည့္တာ ၊ငါးေတြကို မပုပ္ေအာင္ အေရာင္စိမ္းၿပီး လတ္ေနတယ္ထင္ရေအာင္ မဲနယ္ၿဖန္းတာ ...ဒါေတြဟာ ေရာင္းသူဘက္က သူတို႕အဆင္ေၿပေအာင္ လုပ္ၾကတာေတြပါ ။
"ကိုယ္ ကိုတိုင္မွ မစိုက္ႏိုင္တာ ၊ ကိုယ္မွ မေမြးနို္င္တာ သူတို႕ ေရာင္းတဲ့ အတိုင္း၀ယ္ရတာေပါ့ " အဲလို ေတြးေလ့ ေၿပာေလ့ ရွိပါတယ္ ။ အဲဒါ ဟာ အမွန္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ကိုယ္လက္ခံတာသာၿဖစ္ပါတယ္ ။
ကိုယ္က လက္မခံဘူး လက္မခံခ်င္ဘူးဆို ဘာလုပ္ၾကမလဲ ...
အရင္ဆုံး မ၀ယ္ပဲေနပါ ။
ဒီၾကက္သား ေရေတြအမ်ားၾကီးထိုးထားတယ္ ၊ ငါးပုစြန္ေတြ ပုံမွန္ထက္အရမ္းစိမ္းေနတယ္တို႕သံသယ ရွိရင္ မ၀ယ္ပါနဲ႕ ။ အသီးအရြက္ လဲ အဲလိုပါပဲ ပုံမွန္ထက္ပိုၿပီး ထြားေနမယ္ စိမ္းလန္းေနမယ္ဆိုရင္ သဘာ၀ မဟုတ္ႏို္င္ေတာ့ဘူး။ ဟိုမုန္းအားေဆးေတြ ပိုးသတ္ေဆးေတြအေၿမာက္အမ်ားသုံးထားမယ့္ အရာေတြပါ ။
စားသုံးသူေတြက သဘာ၀ ကို ပိုအားေပးၾကမယ္ဆိုရင္ ေရာင္းခ်သူေတြဟာ စားသုံးသူကို လြန္ဆန္လို႕မရပါဘူး ။
ဒုတိယအဆင့္ သံသယ ၾကီးလာရင္ တိုင္ပါ ။
ဘယ္ကို တိုင္ရမလဲ ။
စားသံုးသူ ကာကြယ္ေရး အသင္း (FDA ) ကို တိုင္လို႕ရသလို ၊ နီးစပ္ရာစည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာနကို တိုင္လို႕ရပါတယ္။ အမ်ိဳးသား စားေသာက္ကုန္ ဥပေဒ ဆိုတာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ထဲက ရွိၿပီးသားပါ ။
ေစ်းထဲမွာရွိေနတဲ့ စည္ပင္သာယာ ေစ်းဌာန ဆိုတာ ေစ်းဆိုင္ ခြန္ေကာက္ခံဖို႕ ၊ အေလးမၿပည့္တာ တိုင္ဖို႕အတြက္တင္မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ :D
ဒီအေၾကာင္းအရာေတြဟာ အၾကမ္းဖ်င္း အခ်က္အလက္ေတြပဲ ရွိေသးတယ္ ။ ဒီထက္ပို ဗဟုသုတ ရွိဖို႕ ၊ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ့္မိသားစု အတြက္ ကိုက္ညီတဲ့အစားအစာကို ေရြးခ်ယ္ဖို႕ အတြက္ က်န္းမာေရး နဲ႕ဆိုင္တဲ့သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ၊ စာ မ်ားမ်ားဖတ္ၾကရပါမယ္ ။
စားသုံးသူ သို႕ စားသုံးသူအမ်ားစုအတြက္ အစားအေသာက္၀ယ္ယူစီမံရသူေတြ အကုန္လုံးဟာ စာဖတ္၀ါသနာပါလိမ့္မယ္ဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။ သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ က်န္းမာေရးအတြက္ သိထားသင့္တာေတြ သိထားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္ ။
စားသတိ ၊ သြားသတိ အစစအရာရာ သတိထားရမယ့္ ေခတ္ၾကီးထဲမွာ သတိၿပဳႏိုင္ေလ ဆင္ၿခင္ႏို္င္ေလ ကိုယ့္အတြက္အက်ိဳးမ်ားေလ မဟုတ္ပါလားရွင္ ။
Preserve Food ၊ စားအုန္းဆီ ၊ တရုတ္ကလာတဲ့ ကေလးေတြမက္ေမာစရာ လွပတဲ့အထုတ္အပိုးနဲ႕ အစားအေသာက္ေတြ ရဲ႕ အက်ိဳးအေၾကာင္း အဆိုးအေကာင္းေတြကို တၿခားဘေလာ့ဂ္ဂါမ်ား ေရးၾကမယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ။
အစားအေသာက္ နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတၿဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာမ်ား
စားသုံးသူကို ေၿပာခ်င္တာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ကာကြယ္ပါ
က်န္းမာေဘးကင္းေရာဂါရွင္း (သို႕) ၾကိဳတင္ကာကြယ္ ကင္ဆာအႏၱရာယ္
လူတိုင္းနားလည္ထားရမယ့္ ဆား
ယူရီးယား (သို႕မဟုတ္) ရင္းႏွီးေနေသာ သူစိမ္း
အာဂ်ီႏိုမိုတို (သို႕) အခ်ိဳမွဳန္႕ (သို႕)
Wednesday, October 2, 2013
အေပး အယူ သူႏွင့္က်မ အစစညီပါလ်င္ :D
ဒီမနက္ အိမ္ကလူ ဂ်ဴေရာင္းအုိင္လန္ကို ၇ နာ၇ီအေရာက္သြားရမွာမို႕ အိမ္ကေန ခါတိုင္းထြက္ေနက်ထက္ ေစာထြက္မယ္လို႕ ညထဲက ေၿပာထားပါတယ္ ။
၅:၄၀ ထေနက်ကို ၅း၁၅ ေလာက္ ထမယ္ဆိုၿပီး ႏွိဳးစက္ကိုသံပတ္ေပးထားပါတယ္ ။
အိမ္အကူ ညီမေလးကို သူ႕အတြက္အိပ္ခ်င္ေၿပေအာင္ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့ ပလာတာေၾကာ္ လို႕ မွာထားပါတယ္ ။
ႏွိဳးစက္ၿမည္လို႕ သူ အိပ္ယာက ထသြားေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ထခ်ိန္မတန္ေသးဘူးဆိုၿပီး ဆက္အိပ္ေနမိတယ္ ။
အိပ္ယာက ထလာလို႕ မီးဖိုဘက္ထြက္လာေတာ့ လဘက္ရည္ေတြ ဒီအတိုင္း ။ ဟယ္ ေသာက္မသြားဘူးလားဆိုေတာ့ ပူေနလို႕ ေသာက္မသြားဘူးတဲ့ ။
ေအာ္ ကိုယ္သာ သူထြက္လာခ်ိန္အကိုက္ ေႏြးေႏြးေလးၿဖစ္ေအာင္ မွဳတ္သင့္မွဳတ္ေပး၊ ပန္းကန္အကူးအေၿပာင္း လုပ္ေပးခဲ့ရင္ သူေသာက္သြားရမွာဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ ။
ဟုတ္တာပဲေလ ညီမ ကေတာ့ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ဆို ေဖ်ာ္ထားမွာပဲ ေသာက္လို႕ရမရ ဒါေတြ ဘယ္ေတြးပါ့မလဲေနာ္ ။
အိမ္ေထာင္သက္ ၉ ႏွစ္ၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ အခ်စ္ေရ အသက္ေရ နဲ႕ အတူစား ၊ အတူသြား ဆိုတာထက္ တစ္ေယာက္သေဘာ တစ္ေယာက္နားလည္ၿပီး သူ လုပ္သင့္တာ သူလုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တာ ကိုယ္လုပ္ အေပးအယူ မွ်ၾကတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ခံစားမိတယ္ ။
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ သစ္ပင္ၾကီး အခက္အလက္ေ၀ၿဖာ ၊ အပြင့္ အသီးေတြ ေ၀ဆာဖို႕ဆိုတာ က အရင္ဆုံး စိုက္ထဲက သူ႕ဗီဇမ်ိဳးစိတ္ဟာ အပင္ၾကီးလား အပြင့္အသီးရွိသလား ဆိုတာ ၾကည့္ဆုံးၿဖတ္ရတာကိုး (လက္မထပ္ခင္ၾကည့္ရမယ့္သေဘာေပါ့)
စိုက္ၿပီးမွဆိုရင္ေတာ့ သူ က ေရေလာင္းခ်ိန္ ကို္ယ္က ေပါင္းသင္ သင့္ရင္ ေပါင္းသင္ရမယ္ ။ ေနပူဒဏ္ခံႏိုင္ပါ့္မလား ၊ ေလတိုက္တဲ့ဒဏ္ခံႏို္ငမလား ၊ ေရမ်ားရင္မၾကိဳက္ဘူးလား ..ဒါေတြ ဒါေတြ ေလ့လာၿပီး သင့္ေတာ္ေအာင္ သူ႕အခ်ိန္ နဲ႕သူ အားေဆးေကၽြး ၊ ေၿမဆီထည့္ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ။
( သူ ဟာ ပင္ပန္းတဲ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးလား ။ပင္ပန္းခ်င္ပင္ပန္းပါေစ နားမညီးခ်င္တာလား ၊က်န္းမာေရးေကာင္းရဲ႕လား အစားအေသာက္ၾကိဳက္တတ္တာလား၊ အၿပင္သြားရတာ ပိုၾကိဳက္လား ၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အၾကံၿပဳတတ္တာေတြ ၾကိဳက္ရဲ႕လား ၊မၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္ၿဖစ္တာေတြ ေဘးကိုခ်မၿပမိေစနဲ႕ ။ ဆင္းရဲ တဲ့ဒဏ္ မခံႏို္ငတာလား ၊ ခ်မ္းသာတဲ့ဒဏ္မခံနို္င္တာလား ။ ႏွစ္ဘက္မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္း ပါ၀င္ပတ္သက္မွဴ ........အမ်ားၾကီးပဲေနာ္ ။)
တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေတြၾကာလာရင္ သူ႕အၾကိဳက္ ကိုယ့္အၾကိဳက္ ၊ သူ႕အလို ကိုယ့္အလို ဆိုတာ မသိမၿဖစ္ သိလာၾကတာပဲ ။ ေမတၱာ ေစတနာ နဲ႕ ၿဖည့္ဆီးၾကမယ္ဆို အေကာင္းဆုံးေပါ့ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္သတ္ဆိုတာေတာ့ ၾကာရွည္မွာ မေကာင္းဘူးေပါ့ ။ အေပးခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း ၊ အယူခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း .....
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အိမ္ရွင္မ ေနရာဟာ အေရးၾကီးဆုံးပဲလို႕ က်မထင္တယ္ ။ ၀င္ေငြ ၊ ထြက္ေငြ ၊ က်န္းမာေရး၊စီးပြားေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ အစစအရာရာကို ေတြးေတာၿပီး ရွိတာေလး နဲ႕ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ရသူေတြကိုး ။ ေယာက်ၤားဖို႕ သားသမီးဖို႕ ဦးစားေပးၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ၿခိဳးၿခံရသူေတြမို ႕ ေက်ေက်နပ္နပ္ နဲ႕ အေ၀မတတ္ ဆရာငတ္ အၿဖစ္ခံသူေတြေပါ့ အဟမ္း အဟမ္း :D
အိမ္တစ္အိမ္ ရဲ႕ ဟန္ခ်က္ညီ သာယာဖို႕ အတြက္ အရည္အခ်င္းရွိ အလိုက္သိ မပ်င္းမရိ မွ်တ တဲ့ အိမ္ရွင္မ အေပၚမူတည္ပါမယ္။
ကိုယ့္ ကိုကိုယ္ ၿပန္ၾကည့္ေတာ့ က်မ က အေတာ့္ကို ပ်င္းတဲ့သူပါ ။ မသိဘူးလားမဟုတ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ သူ႕အၾကိဳက္ေတြကို သိေတာ့ သိလာပါတယ္ သို႕ေသာ္ အပ်င္းစိတ္ေလးအေၿခခံၿပီး ၿပီးၿပီးေရာထားလိုက္တာ ေတြက မနည္းေတာ့ဘူး :P
ဒါေပမယ့္ က်မတို႕ အိမ္ေလးမွာ ၁၀၀% ၿပည့္စုံတယ္မဆိုႏို္င္ေပမယ့္ သာသာယာယာ နဲ႕ ဆိုေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ ရဲ႕ ၿဖည့္ဆီးမွဴ ေတြ အလိုက္သိမွဴေတြက ပိုမ်ားတယ္လို႕ ဆိုႏို္င္သေပါ့ရွင္ ။ ဟုတ္ဘူးလား ။
တကယ္ပါ သူ႕ေၾကာင့္ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ဘူးပါဘူး ။
၅:၄၀ ထေနက်ကို ၅း၁၅ ေလာက္ ထမယ္ဆိုၿပီး ႏွိဳးစက္ကိုသံပတ္ေပးထားပါတယ္ ။
အိမ္အကူ ညီမေလးကို သူ႕အတြက္အိပ္ခ်င္ေၿပေအာင္ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ၿပီးေတာ့ ပလာတာေၾကာ္ လို႕ မွာထားပါတယ္ ။
ႏွိဳးစက္ၿမည္လို႕ သူ အိပ္ယာက ထသြားေတာ့ ကိုယ္ကေတာ့ထခ်ိန္မတန္ေသးဘူးဆိုၿပီး ဆက္အိပ္ေနမိတယ္ ။
အိပ္ယာက ထလာလို႕ မီးဖိုဘက္ထြက္လာေတာ့ လဘက္ရည္ေတြ ဒီအတိုင္း ။ ဟယ္ ေသာက္မသြားဘူးလားဆိုေတာ့ ပူေနလို႕ ေသာက္မသြားဘူးတဲ့ ။
ေအာ္ ကိုယ္သာ သူထြက္လာခ်ိန္အကိုက္ ေႏြးေႏြးေလးၿဖစ္ေအာင္ မွဳတ္သင့္မွဳတ္ေပး၊ ပန္းကန္အကူးအေၿပာင္း လုပ္ေပးခဲ့ရင္ သူေသာက္သြားရမွာဆိုၿပီး စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိတယ္ ။
ဟုတ္တာပဲေလ ညီမ ကေတာ့ လဘက္ရည္ေဖ်ာ္ဆို ေဖ်ာ္ထားမွာပဲ ေသာက္လို႕ရမရ ဒါေတြ ဘယ္ေတြးပါ့မလဲေနာ္ ။
အိမ္ေထာင္သက္ ၉ ႏွစ္ၾကာလာၿပီဆိုေတာ့ အခ်စ္ေရ အသက္ေရ နဲ႕ အတူစား ၊ အတူသြား ဆိုတာထက္ တစ္ေယာက္သေဘာ တစ္ေယာက္နားလည္ၿပီး သူ လုပ္သင့္တာ သူလုပ္၊ ကိုယ္လုပ္သင့္တာ ကိုယ္လုပ္ အေပးအယူ မွ်ၾကတာ ပိုေကာင္းမယ္လို႕ ခံစားမိတယ္ ။
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ သစ္ပင္ၾကီး အခက္အလက္ေ၀ၿဖာ ၊ အပြင့္ အသီးေတြ ေ၀ဆာဖို႕ဆိုတာ က အရင္ဆုံး စိုက္ထဲက သူ႕ဗီဇမ်ိဳးစိတ္ဟာ အပင္ၾကီးလား အပြင့္အသီးရွိသလား ဆိုတာ ၾကည့္ဆုံးၿဖတ္ရတာကိုး (လက္မထပ္ခင္ၾကည့္ရမယ့္သေဘာေပါ့)
စိုက္ၿပီးမွဆိုရင္ေတာ့ သူ က ေရေလာင္းခ်ိန္ ကို္ယ္က ေပါင္းသင္ သင့္ရင္ ေပါင္းသင္ရမယ္ ။ ေနပူဒဏ္ခံႏိုင္ပါ့္မလား ၊ ေလတိုက္တဲ့ဒဏ္ခံႏို္ငမလား ၊ ေရမ်ားရင္မၾကိဳက္ဘူးလား ..ဒါေတြ ဒါေတြ ေလ့လာၿပီး သင့္ေတာ္ေအာင္ သူ႕အခ်ိန္ နဲ႕သူ အားေဆးေကၽြး ၊ ေၿမဆီထည့္ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ။
( သူ ဟာ ပင္ပန္းတဲ့ ဒဏ္မခံႏိုင္ဘူးလား ။ပင္ပန္းခ်င္ပင္ပန္းပါေစ နားမညီးခ်င္တာလား ၊က်န္းမာေရးေကာင္းရဲ႕လား အစားအေသာက္ၾကိဳက္တတ္တာလား၊ အၿပင္သြားရတာ ပိုၾကိဳက္လား ၊ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က အၾကံၿပဳတတ္တာေတြ ၾကိဳက္ရဲ႕လား ၊မၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္ၿဖစ္တာေတြ ေဘးကိုခ်မၿပမိေစနဲ႕ ။ ဆင္းရဲ တဲ့ဒဏ္ မခံႏို္ငတာလား ၊ ခ်မ္းသာတဲ့ဒဏ္မခံနို္င္တာလား ။ ႏွစ္ဘက္မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္း ပါ၀င္ပတ္သက္မွဴ ........အမ်ားၾကီးပဲေနာ္ ။)
တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ေတြၾကာလာရင္ သူ႕အၾကိဳက္ ကိုယ့္အၾကိဳက္ ၊ သူ႕အလို ကိုယ့္အလို ဆိုတာ မသိမၿဖစ္ သိလာၾကတာပဲ ။ ေမတၱာ ေစတနာ နဲ႕ ၿဖည့္ဆီးၾကမယ္ဆို အေကာင္းဆုံးေပါ့ ေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္သတ္ဆိုတာေတာ့ ၾကာရွည္မွာ မေကာင္းဘူးေပါ့ ။ အေပးခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း ၊ အယူခ်ည္းပဲလဲ မေကာင္း .....
အိမ္ေထာင္တစ္ခုမွာ အိမ္ရွင္မ ေနရာဟာ အေရးၾကီးဆုံးပဲလို႕ က်မထင္တယ္ ။ ၀င္ေငြ ၊ ထြက္ေငြ ၊ က်န္းမာေရး၊စီးပြားေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ အစစအရာရာကို ေတြးေတာၿပီး ရွိတာေလး နဲ႕ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေအာင္ စီစဥ္ရသူေတြကိုး ။ ေယာက်ၤားဖို႕ သားသမီးဖို႕ ဦးစားေပးၿပီး ကိုယ့္အတြက္ ၿခိဳးၿခံရသူေတြမို ႕ ေက်ေက်နပ္နပ္ နဲ႕ အေ၀မတတ္ ဆရာငတ္ အၿဖစ္ခံသူေတြေပါ့ အဟမ္း အဟမ္း :D
အိမ္တစ္အိမ္ ရဲ႕ ဟန္ခ်က္ညီ သာယာဖို႕ အတြက္ အရည္အခ်င္းရွိ အလိုက္သိ မပ်င္းမရိ မွ်တ တဲ့ အိမ္ရွင္မ အေပၚမူတည္ပါမယ္။
ကိုယ့္ ကိုကိုယ္ ၿပန္ၾကည့္ေတာ့ က်မ က အေတာ့္ကို ပ်င္းတဲ့သူပါ ။ မသိဘူးလားမဟုတ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ၾကာလာေတာ့ သူ႕အၾကိဳက္ေတြကို သိေတာ့ သိလာပါတယ္ သို႕ေသာ္ အပ်င္းစိတ္ေလးအေၿခခံၿပီး ၿပီးၿပီးေရာထားလိုက္တာ ေတြက မနည္းေတာ့ဘူး :P
ဒါေပမယ့္ က်မတို႕ အိမ္ေလးမွာ ၁၀၀% ၿပည့္စုံတယ္မဆိုႏို္င္ေပမယ့္ သာသာယာယာ နဲ႕ ဆိုေတာ့ အိမ္ဦးနတ္ ရဲ႕ ၿဖည့္ဆီးမွဴ ေတြ အလိုက္သိမွဴေတြက ပိုမ်ားတယ္လို႕ ဆိုႏို္င္သေပါ့ရွင္ ။ ဟုတ္ဘူးလား ။
တကယ္ပါ သူ႕ေၾကာင့္ မ်က္ရည္တစ္စက္မက်ဘူးပါဘူး ။
သူ႕ဆီက အယူမ်ားေနတဲ့ က်မ ေပးတတ္ေစ ၊ ယူတတ္ေစ ဆိုတဲ့ ထုံး ႏွလုံးမူရင္း အေပးအယူမွ်ေအာင္ အပ်င္းစိတ္ေတြေလွ်ာ့ ၾကိဳးစားရဦးမယ္ လို႕ ...............။
ဒါနဲ႕စကားမစပ္ အယ္လ္ဗြီ အိတ္ ဆိုတာ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္နဲ႕ ရတယ္ဆိုလား ။ ဟိုလူၾကီးကိုရန္ေလး ဇနီး ဆြဲထားတဲ့ ေလာ့ကက္ကလဲ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႕ အရည္အေတာ္ ေကာင္းမယ္ထင္သယ္ေတာ့ ..:D
ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေန ၊ ေတြ႕တဲ့သူနဲ႕ တည့္ေအာင္ေပါင္း
တကယ္ပါ က်မ အတြက္ေတာ့ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ေလးက အိုေကေနတာပါပဲ ။
ကိုယ္ကစိတ္သေဘာထားသိပ္အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ပါဘူး ။ ကံေလးေကာင္းေတာ့လဲ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေနကိုမေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတဲ့အရာေတြမရွိခဲ့ဘူး ။
အေပါင္းအသင္းထဲဆို ကိုယ္ကသာ စိတ္ပုပ္သူလို႕ေတာင္ေၿပာလို႕ရမယ္ ။ အတူေနေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရသူေတြ ကို တည့္ေအာင္သူတို႕အၾကိဳက္လိုက္ေပါင္းေနရတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္ ။ အားလုံးက မွ်တ တဲ့ အေတြးအၿမင္ေတြရွိၾကလို႕ေနမယ္ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ တူးတူးခါးခါး မေတြ႕ခ်င္မၿမင္ေလာက္ေအာင္ အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ဖူးဘူး ။ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေၿမ နဲ႕ ခြဲလာၿပီး စလုံးေရာက္ေတာ့လဲ ေနစရာအိမ္အတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ဆိုရမယ္။ ပထမဆုံးေနတဲ့အိမ္မွာ ၂ လ ၊ အလုပ္နဲ႕ ေ၀းလြန္းလို႕သာေၿပာင္းလာရတာ၊ အဲဒီတုန္းက အတူေန ညီမေလးနဲ႕ဆို အခုထိ ညီအမရင္းလို ခင္မင္ၾကတုန္း။ လူခ်င္းသာေ၀းေနတာ အဆက္အစပ္မၿပတ္ဘူး ။ ေနာက္အိမ္မွာ ၄ လ ၊ အဲလိုပဲ အတူေနညီမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႕ အတူေနရမွာမို႕သာ ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ။
ေဟာ အဲဒီေၿပာင္းထဲက ေနလာလိုက္တာ ကို္ယ္အိမ္၀ယ္ၿဖစ္ေတာ့မွပဲ ေၿပာင္းၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ။
ပုံမွန္ဆို ဒီမွာအိမ္ငွားရင္ ကိုယ္ေနတဲ့အခန္းေလာက္ပဲ သုံးရတာမ်ားတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၊ မီးဖိုခန္းဆိုတာ ခနသုံးေပါ့ ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အေနၾကာလာတာေရာ၊ ေနာက္ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားၿပီး သန္႕ရွင္းေရးဆိုလဲ တစ္အိမ္လုံး လုပ္ ၊ မီးေခ်ာင္းကၽြမ္းတာ ၊ တီဗီြပ်က္တာ ၊ အင္တာနက္လိုင္း ဆင္တာ စတာေတြကို ကို္ယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။
ကိုယ္သုံးတာဆိုေတာ့လဲ ေတာ္ရုံ အိမ္ရွင္ကိုမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ လာတဲ့ ဧည့္သည္ကလဲ ကိုယ့္ဧည့္သည္မ်ားတယ္ ။
အိမ္ရွင္က မေလးရွားမွာေနၿပီး တလကုန္ခါနီးေတာ့မွသာ ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ ၿပန္လာတာ ။ အဲေတ့ာ တစ္ခုခုဆို သူ႕ေစာင့္ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ေလ ။ အိမ္မွာ သူ႕သား ေတာ့ရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူက နင္တို႕ဆီကသာ လစာရတာ သူ႕သားကိုအလကားထားရလို႕ တစ္ခုခုဆို သူ႕သားကိုသာ ထြက္သြားခို္င္းမယ္ နင္တို႕ေတာ့ ထြက္မသြားနဲ႕တဲ့ ။
စကားအၿဖစ္သာေၿပာတာပါ ။ သူ႕သားကလဲ ယဥ္ေက်းပါတယ္ ။ အဘြား ကလဲ သူ႕သားကို ခ်စ္လိုက္တာ ၿပန္လာရင္ သူ႕သားအ၀တ္အစာေးတြကို လက္နဲ႕ ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ။ စက္နဲ႕ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ၊ ခ်က္ေကၽြး နဲ႕ ။
နင္ ဘာလို႕ ဒီမွာ သား နဲ႕အတူမေနလဲဆို ေတာ့ ငါအသက္ၾကီးၿပီ ၊ သားက အဆင္မေၿပရင္ ၿမင္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလို႕ ဟိုကိုသြားေနတာတဲ့
ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ မွာ သူ႕အိမ္ကိုလိုက္သြားေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ပိုသနားခဲ့တာ (ခ်ိဳတကူးေလ) ။ ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ သူ႕အိမ္ကေန အေ၀းၾကီးကို စက္ဘီးနဲ႕သြားရတယ္။ စားပင္ေလးေတြ စိုက္ထားတယ္ ၊ တိုက္နဲ႕ ေၿမနဲ႕ ဒါေပမယ့္ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ အထီးက်န္ေပါ့ ။ ဒါနဲ႕ သူ စလုံးတက္လာရင္ သူ႕ကို ခ်က္ေကၽြး( ကိုယ္ခ်က္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးဆို သူတို႕သားအမိၾကိဳက္ၾကတယ္ )၊ ဟို ၿပန္ရင္လဲ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္နဲ႕ သူကေတာ့ လစာေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ေလ ။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးေမြးၿပီးေတာ့ ကေလးေရာ မိဘေတြေရာ ေခၚလာေတာ့လဲ ပိုမယူရွာပါဘူး ။ ပီယူဘီဖိုး အယင္တုန္းက ဘယ္ေလာက္က်တယ္ေပါ့ အဲဒါထက္ပိုတာ နင္တို႕ေပး ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတာပါပဲ ။ ကေလးေရာ အေဖ တို႕ အေမတို႕ေရာ ရွိေတာ့ ဒီကိုလာလဲ ၾကာၾကာေနတယ္ ၊ အေဖာ္ လဲ ရွိဆိုေတာ့ ။
သူ ၿပန္သြားေတာ့လဲ သူ႕သားကို အေမတို႕က ဂရုစိုက္ေတာ့ ဟိုကလဲ အေမ့ကို မားမား ၊ မားမား နဲ႕ ခင္မင္ေနေရာ ။ ေဟမာေလးကို လဲ သူတို႕သားအမိေတြခ်စ္ၾကတယ္ ။ သူတို႕အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဟိုဆြဲဒီဆြဲ ဆိုလဲ သီးခံတာပဲ ။ ေဟမာ ကေတာ့ မေၿပာနဲ႕ ၊ အဲဒီအထပ္မွာ အခန္းနားနီးခ်င္း ေလးခန္းရွိတယ္ ။ သူ အခန္းေစ့ အကုန္ေရာက္ဖူး လည္ဖူး ေဆာ့ဖူးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြ နဲ႕ အတက္အဆင္းေတါ႕ ရယ္မၿပၿဖစ္ ႏွဳတ္မဆက္ၿဖစ္တဲ့သူေတြ ေတာင္ ေနာက္ဆုံး အခန္းေရွ႕ကၿဖတ္ရင္ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ေအာင္လိုက္ေခၚ ၊ ေနာက္ တံခါး၀ မွာ လာရပ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ေအာင္ ကို မိတၱဗလ ကၽြမ္းက်င္ပါေပတယ္။ကို္ယ္ေတြမွာ အိမ္၀ယ္ၿပီေးတာ့လဲ ေၿပာင္းမယ္ေၿပာရခက္ ၊ ဒီအိမ္မွာမွ လူကနည္းေသးတယ္ ကိုယ့္အိမ္က်ရင္ လူတင္ရေတာ့ လူမ်ား၂နဲ႕ေနရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္မသက္သာတာ ၊ ေၿပာင္းရက္ေတာင္ ၂ပတ္ေလာက္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေသးတယ္ ။
ေနာက္ အိမ္၀ယ္တယ္ ေၿပာင္းေတာ့မယ္ ဆိုေရာ သူလဲ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ။ အိမ္ကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး နင္တို႕အိမ္က ေကာင္းလိုက္တာ ။ နင္တို႕ လင္မယား သိပ္ေတာ္တယ္ နဲ႕ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေသးတာ ။
အိမ္က သိပ္လဲမေ၀းပါဘူး ေလ တရပ္ကြက္ထဲ 315 နဲ႕ 338 နဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ဆိုေတာ့ မေရာက္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ဒါေတာင္ ကို္ယ္တို႕ ေစ်းသြားရင္ သူတို႕ အိမ္နားက ၿဖတ္သြားရတာ ။
ဟိုေန႕က ေစ်းသြားေတာ့ ေနာက္ကေန ဖက္လိုက္လို႕ လန္႕ၿပီးၾကည့္လိုက္တာ သူၿဖစ္ေနပါေရာလား ။ အိမ္လိုက္လာၿပီး အၾကာၾကီး စကားေတြေၿပာ ၊ သမီးေလး နဲ႕ေ ဆာ့ ၊ နင့္လက္ရာေတြ မစား၇တာၾကာေပါ့တဲ့ ။ ဒီရက္ပိုင္း ကေလးေနမေကာင္းလို႕ ပင္ပန္းေနတာရယ္ ၊ စားစရာေတြအဆင္သင့္ မၿဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွ မေကၽြးလိုက္ႏိုင္ဘူး ။
အရင္ စိတ္နဲ႕ဆို ကိုယ္ေနမေကာင္းေတာင္ စားေစခ်င္တဲံ စိတ္ေဇာ နဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးမိမယ္ ။ အနည္းဆုံးေတာ့ လဘက္ေလး သုပ္ေကၽြး မိမွာပဲ လို႕ အခုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ၿဖစ္လိုက္လို႕ ကိုယ္ဟာ ေ၀းသြားရင္ အဲလို ေသြးေအးသြားတာလား ။ ဒါမွ မဟုတ္ အယင္တုန္းက ကို္ယ္လုပ္ေပးခဲ့တာဟာ ေစတနာထက္ သူ႕အိမ္မွာေနခဲ့ရလို႕ အေနေခ်ာင္ဖို႕ လုပ္ေပးခဲ့တာေတြလား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သံသယၿဖစ္မိတယ္ ။
သူကေတာ့ နင္တို႕နဲ႕ အတူ၇ိုက္ထားတဲ့ဓါတ္ပုံေတြ ကူးေပးစမ္းပါ တဲ့ ။ ငါသတိရရင္ၾကည့္ခ်င္လို႕ တဲ့ ။
ဒါေပမယ့္ သူ႕အိမ္မွာ ကို္ယ္တို႕မိသားတစ္စု စိတ္သက္သက္သာသာ နဲ႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခဲ့ရ တဲ့အတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမိမွာပါ
ကိုယ္ကစိတ္သေဘာထားသိပ္အေကာင္းၾကီး မဟုတ္ပါဘူး ။ ကံေလးေကာင္းေတာ့လဲ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ေနကိုမေနခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆိုးရြားတဲ့အရာေတြမရွိခဲ့ဘူး ။
အေပါင္းအသင္းထဲဆို ကိုယ္ကသာ စိတ္ပုပ္သူလို႕ေတာင္ေၿပာလို႕ရမယ္ ။ အတူေနေတြ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရသူေတြ ကို တည့္ေအာင္သူတို႕အၾကိဳက္လိုက္ေပါင္းေနရတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူးရယ္ ။ အားလုံးက မွ်တ တဲ့ အေတြးအၿမင္ေတြရွိၾကလို႕ေနမယ္ ။ ဘယ္သူနဲ႕မွ တူးတူးခါးခါး မေတြ႕ခ်င္မၿမင္ေလာက္ေအာင္ အခင္မင္မပ်က္ခဲ့ဖူးဘူး ။ကိုယ့္ေရ ကိုယ့္ေၿမ နဲ႕ ခြဲလာၿပီး စလုံးေရာက္ေတာ့လဲ ေနစရာအိမ္အတြက္ အခက္အခဲသိပ္မရွိခဲ့ဘူးလို႕ ဆိုရမယ္။ ပထမဆုံးေနတဲ့အိမ္မွာ ၂ လ ၊ အလုပ္နဲ႕ ေ၀းလြန္းလို႕သာေၿပာင္းလာရတာ၊ အဲဒီတုန္းက အတူေန ညီမေလးနဲ႕ဆို အခုထိ ညီအမရင္းလို ခင္မင္ၾကတုန္း။ လူခ်င္းသာေ၀းေနတာ အဆက္အစပ္မၿပတ္ဘူး ။ ေနာက္အိမ္မွာ ၄ လ ၊ အဲလိုပဲ အတူေနညီမေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေနလိုက္တာဆိုတာ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္နဲ႕ အတူေနရမွာမို႕သာ ေၿပာင္းခဲ့ရတယ္ ဆိုသလိုပဲ ။
ေဟာ အဲဒီေၿပာင္းထဲက ေနလာလိုက္တာ ကို္ယ္အိမ္၀ယ္ၿဖစ္ေတာ့မွပဲ ေၿပာင္းၿဖစ္ေတာ့တယ္။ ၄ ႏွစ္ေလာက္ၾကာသြားတယ္ ။
ပုံမွန္ဆို ဒီမွာအိမ္ငွားရင္ ကိုယ္ေနတဲ့အခန္းေလာက္ပဲ သုံးရတာမ်ားတယ္ ။ ဧည့္ခန္း ၊ မီးဖိုခန္းဆိုတာ ခနသုံးေပါ့ ။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ အေနၾကာလာတာေရာ၊ ေနာက္ ကိုယ့္အိမ္လို သေဘာထားၿပီး သန္႕ရွင္းေရးဆိုလဲ တစ္အိမ္လုံး လုပ္ ၊ မီးေခ်ာင္းကၽြမ္းတာ ၊ တီဗီြပ်က္တာ ၊ အင္တာနက္လိုင္း ဆင္တာ စတာေတြကို ကို္ယ့္ဟာကိုယ္ လုပ္ခဲ့ေတာ့တယ္ ။
ကိုယ္သုံးတာဆိုေတာ့လဲ ေတာ္ရုံ အိမ္ရွင္ကိုမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ လာတဲ့ ဧည့္သည္ကလဲ ကိုယ့္ဧည့္သည္မ်ားတယ္ ။
အိမ္ရွင္က မေလးရွားမွာေနၿပီး တလကုန္ခါနီးေတာ့မွသာ ၄ ရက္ ၅ ရက္ေလာက္ ၿပန္လာတာ ။ အဲေတ့ာ တစ္ခုခုဆို သူ႕ေစာင့္ေနလို႕ မရေတာ့ဘူး ေလ ။ အိမ္မွာ သူ႕သား ေတာ့ရွိတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူက နင္တို႕ဆီကသာ လစာရတာ သူ႕သားကိုအလကားထားရလို႕ တစ္ခုခုဆို သူ႕သားကိုသာ ထြက္သြားခို္င္းမယ္ နင္တို႕ေတာ့ ထြက္မသြားနဲ႕တဲ့ ။
စကားအၿဖစ္သာေၿပာတာပါ ။ သူ႕သားကလဲ ယဥ္ေက်းပါတယ္ ။ အဘြား ကလဲ သူ႕သားကို ခ်စ္လိုက္တာ ၿပန္လာရင္ သူ႕သားအ၀တ္အစာေးတြကို လက္နဲ႕ ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ။ စက္နဲ႕ေလွ်ာ္တန္ေလွ်ာ္ ၊ ခ်က္ေကၽြး နဲ႕ ။
နင္ ဘာလို႕ ဒီမွာ သား နဲ႕အတူမေနလဲဆို ေတာ့ ငါအသက္ၾကီးၿပီ ၊ သားက အဆင္မေၿပရင္ ၿမင္ရတာ စိတ္ဆင္းရဲလို႕ ဟိုကိုသြားေနတာတဲ့
ႏွစ္သစ္ကူးပိတ္ရက္ မွာ သူ႕အိမ္ကိုလိုက္သြားေတာ့ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ သူ႕ဘ၀ကို ပိုသနားခဲ့တာ (ခ်ိဳတကူးေလ) ။ ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ သူ႕အိမ္ကေန အေ၀းၾကီးကို စက္ဘီးနဲ႕သြားရတယ္။ စားပင္ေလးေတြ စိုက္ထားတယ္ ၊ တိုက္နဲ႕ ေၿမနဲ႕ ဒါေပမယ့္ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ အထီးက်န္ေပါ့ ။ ဒါနဲ႕ သူ စလုံးတက္လာရင္ သူ႕ကို ခ်က္ေကၽြး( ကိုယ္ခ်က္တဲ့ မုန္႕ဟင္းခါးဆို သူတို႕သားအမိၾကိဳက္ၾကတယ္ )၊ ဟို ၿပန္ရင္လဲ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္နဲ႕ သူကေတာ့ လစာေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူးေပါ့ေလ ။
ဒါေပမယ့္ သမီးေလးေမြးၿပီးေတာ့ ကေလးေရာ မိဘေတြေရာ ေခၚလာေတာ့လဲ ပိုမယူရွာပါဘူး ။ ပီယူဘီဖိုး အယင္တုန္းက ဘယ္ေလာက္က်တယ္ေပါ့ အဲဒါထက္ပိုတာ နင္တို႕ေပး ဆိုၿပီး ၿပီးသြားတာပါပဲ ။ ကေလးေရာ အေဖ တို႕ အေမတို႕ေရာ ရွိေတာ့ ဒီကိုလာလဲ ၾကာၾကာေနတယ္ ၊ အေဖာ္ လဲ ရွိဆိုေတာ့ ။
သူ ၿပန္သြားေတာ့လဲ သူ႕သားကို အေမတို႕က ဂရုစိုက္ေတာ့ ဟိုကလဲ အေမ့ကို မားမား ၊ မားမား နဲ႕ ခင္မင္ေနေရာ ။ ေဟမာေလးကို လဲ သူတို႕သားအမိေတြခ်စ္ၾကတယ္ ။ သူတို႕အခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဟိုဆြဲဒီဆြဲ ဆိုလဲ သီးခံတာပဲ ။ ေဟမာ ကေတာ့ မေၿပာနဲ႕ ၊ အဲဒီအထပ္မွာ အခန္းနားနီးခ်င္း ေလးခန္းရွိတယ္ ။ သူ အခန္းေစ့ အကုန္ေရာက္ဖူး လည္ဖူး ေဆာ့ဖူးတယ္ ။ ကိုယ္ေတြ နဲ႕ အတက္အဆင္းေတါ႕ ရယ္မၿပၿဖစ္ ႏွဳတ္မဆက္ၿဖစ္တဲ့သူေတြ ေတာင္ ေနာက္ဆုံး အခန္းေရွ႕ကၿဖတ္ရင္ သူ႕ကို လွည့္ၾကည့္ေအာင္လိုက္ေခၚ ၊ ေနာက္ တံခါး၀ မွာ လာရပ္ၿပီး ႏွဳတ္ဆက္ေအာင္ ကို မိတၱဗလ ကၽြမ္းက်င္ပါေပတယ္။ကို္ယ္ေတြမွာ အိမ္၀ယ္ၿပီေးတာ့လဲ ေၿပာင္းမယ္ေၿပာရခက္ ၊ ဒီအိမ္မွာမွ လူကနည္းေသးတယ္ ကိုယ့္အိမ္က်ရင္ လူတင္ရေတာ့ လူမ်ား၂နဲ႕ေနရမယ္ဆိုၿပီး စိတ္မသက္သာတာ ၊ ေၿပာင္းရက္ေတာင္ ၂ပတ္ေလာက္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေသးတယ္ ။
ေနာက္ အိမ္၀ယ္တယ္ ေၿပာင္းေတာ့မယ္ ဆိုေရာ သူလဲ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာ ။ အိမ္ကို လိုက္ၾကည့္ၿပီး နင္တို႕အိမ္က ေကာင္းလိုက္တာ ။ နင္တို႕ လင္မယား သိပ္ေတာ္တယ္ နဲ႕ တတြတ္တြတ္ ေၿပာေသးတာ ။
အိမ္က သိပ္လဲမေ၀းပါဘူး ေလ တရပ္ကြက္ထဲ 315 နဲ႕ 338 နဲ႕ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္ ကိုယ့္အေၾကာင္းနဲ႕ ကိုယ္ဆိုေတာ့ မေရာက္ၿဖစ္ေတာ့ဘူး ။ဒါေတာင္ ကို္ယ္တို႕ ေစ်းသြားရင္ သူတို႕ အိမ္နားက ၿဖတ္သြားရတာ ။
ဟိုေန႕က ေစ်းသြားေတာ့ ေနာက္ကေန ဖက္လိုက္လို႕ လန္႕ၿပီးၾကည့္လိုက္တာ သူၿဖစ္ေနပါေရာလား ။ အိမ္လိုက္လာၿပီး အၾကာၾကီး စကားေတြေၿပာ ၊ သမီးေလး နဲ႕ေ ဆာ့ ၊ နင့္လက္ရာေတြ မစား၇တာၾကာေပါ့တဲ့ ။ ဒီရက္ပိုင္း ကေလးေနမေကာင္းလို႕ ပင္ပန္းေနတာရယ္ ၊ စားစရာေတြအဆင္သင့္ မၿဖစ္တာရယ္ေၾကာင့္ ဘာမွ မေကၽြးလိုက္ႏိုင္ဘူး ။
အရင္ စိတ္နဲ႕ဆို ကိုယ္ေနမေကာင္းေတာင္ စားေစခ်င္တဲံ စိတ္ေဇာ နဲ႕ တစ္ခုခုေတာ့ လုပ္ေပးမိမယ္ ။ အနည္းဆုံးေတာ့ လဘက္ေလး သုပ္ေကၽြး မိမွာပဲ လို႕ အခုေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ၿဖစ္လိုက္လို႕ ကိုယ္ဟာ ေ၀းသြားရင္ အဲလို ေသြးေအးသြားတာလား ။ ဒါမွ မဟုတ္ အယင္တုန္းက ကို္ယ္လုပ္ေပးခဲ့တာဟာ ေစတနာထက္ သူ႕အိမ္မွာေနခဲ့ရလို႕ အေနေခ်ာင္ဖို႕ လုပ္ေပးခဲ့တာေတြလား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ သံသယၿဖစ္မိတယ္ ။
သူကေတာ့ နင္တို႕နဲ႕ အတူ၇ိုက္ထားတဲ့ဓါတ္ပုံေတြ ကူးေပးစမ္းပါ တဲ့ ။ ငါသတိရရင္ၾကည့္ခ်င္လို႕ တဲ့ ။
ဒါေပမယ့္ သူ႕အိမ္မွာ ကို္ယ္တို႕မိသားတစ္စု စိတ္သက္သက္သာသာ နဲ႕ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနခဲ့ရ တဲ့အတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ေနမိမွာပါ
Subscribe to:
Posts (Atom)