ေမတၱာဆိုတာ အက်ိဳးကိုလိုလားျခင္း (ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက)

 

မိမိကိုယ္ကို ပိုျပီးေတာ့ အသိဥာဏ္ၾကီးမားလာေအာင္ တိုးတတ္ေအာင္ လုပ္တာနဲ႔၊ သူတစ္ပါးကိုလည္းပဲ ပိုျပီးေတာ့ အသိဥာဏ္ ၾကီးမားလာေအာင္ တိုးတတ္လာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတာ ေမတၱာပါ။

ေမတၱာဆိုတာ အက်ိဳးကိုလိုလားျခင္း ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားမွေနာ္။ အက်ိဳးကိုလိုလားျခင္း ဆိုတာ ဘာလဲ။ ဘယ္လိုလဲဆိုတာ သိမွျဖစ္မယ္။ အဲဒီေတာ့ အက်ိဳးကိုလိုလားျခင္းဆိုတာဟာ အသိဥာဏ္ရိွမွ ျဖစ္ႏိုင္တာေနာ္။ ဘယ္ဟာေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ဟာ မေကာင္းဘူး ဆိုတာ မသိဘဲနဲ႔ အကိ်ဳးကို လိုလားတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

အက်ိဳးလိုလားတယ္ဆိုတာမွာ က်န္းမာေရး ၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး ၊ ပညာေရး အားလံုးပါတယ္ေနာ္၊ က်န္းမာေစခ်င္တယ္။ အသက္ရွည္ေစခ်င္တယ္။ပညာတတ္ေစခ်င္တယ္။ တရားအားထုတ္ေစခ်င္တယ္။ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပေစခ်င္တယ္။ အလိမ္အညာခံရတာ ကင္းေစခ်င္တယ္။ဒါေတြ အားလံုးဟာ အက်ိဳးကို လိုလားတာေတြခ်ည္းပဲ။

The only true end of love is spiritual growth

ေမတၱာရဲ႕တစ္ခုတည္းေသာ ဦးတည္ခ်က္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဟာ အသိဥာဏ္ နဲ႔ စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္မႈ၊တိုးတတ္မႈ၊ ျမင့္ျမတ္မႈ ရိွေအာင္ အေထာက္အကူေပးတာပဲ။

ေမတၱာရဲ႕ အဆင့္ျမင့္ဆံုး ေရာက္တဲ့အခါ ေမတၱာဟာ ခံစားမႈမဟုတ္ေတာ့ဘဲနဲ႔ အသိဥာဏ္နဲ႔ယွဥ္ျပီး အေကာင္းဆံုး အသင့္ေတာ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတာ ျဖစ္သြားျပီ။

ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္ပါ။ ငါဟာ သူ႔အက်ိဳးကို တကယ္လိုလားတာမွ ဟုတ္ရဲ႔လား။

ေမတၱာဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္တဲ့သူကို စိတ္ဓါတ္အားေကာင္းလာေအာင္ လြတ္လပ္တဲ့သူ ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။ ဒါ့အျပင္ လိုအပ္ရင္ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႔ ဘ၀ထဲကို ေနရာအျပည့္ယူမထားဘဲ ေနာက္ဆုတ္ေပးတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား ဟာ သတၱ၀ါေတြ အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာဟာ ဘယ္လို ေမတၱာမ်ိဳး ျဖစ္မယ္ထင္သလဲ???

သတၱ၀ါအားလံုး တရားကိုသိျပီး လြတ္လပ္တဲ့သူ ေအးခ်မ္းတဲ့သူျဖစ္သြားေစခ်င္တယ္။ျမတ္စြာဘုရားက သူ႔ေနရာမွာ အစားထိုးမယ့္သူကို မထားခဲ့ဘူး၊ ေျပာေဟာခဲ့တဲ့ တရား ဓမၼေတြကိုပဲ ဆရာအျဖစ္နဲ႔ ထားခဲ့ျပီ တဲ့၊ တရားကိုပဲ အသိဥာဏ္နဲ႔သိျပီး ေနသြားေစခ်င္တယ္။ လြတ္လပ္မႈ အျပည့္ေပးလိုက္တာပဲ၊ အင္မတန္ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ေမတၱာျဖစ္သြားျပီေနာ္။

ကိုယ့္ကို မီွခိုေနေအာင္ အားကိုးေနေအာင္ အကူအညီေပးေနတာဟာေမတၱာမဟုတ္ဘူး၊ မစဥ္းစားရဲေအာင္ မလုပ္ရဲေအာင္ ခ်ဴပ္ခ်ယ္တာလည္း ေမတၱာမဟုတ္ဘူး ။ ကိုယ္က ေနရာတကာ စဥ္းစားေပးတာ ၊ ဆံုးျဖတ္ေပးတာ ေမတၱာ မဟုတ္ဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕ ကိုယ္၀မ္းနည္းေနရင္ သူမ်ားက လိုက္ျပီး ၀မ္းနည္းေနမွ ၾကိဳက္တယ္၊ ငါ၀မ္းနည္းေနတာကို သူ၀မ္းမနည္းရင္ အဲ့ဒါငါ့ကို မခ်စ္လို႔ဆိုျပီးေတာ့ စိတ္ဆိုးတတ္တယ္။ သူကေတာ့ ေနႏိုင္လိုက္တာ၊ စိမ္းကားလိုက္တာ အဲသလို ထင္တတ္တယ္။ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူဟာ စိတ္ဆင္းရဲေနတယ္ ။ဒါေပမဲ့ ကိစၥမရိွပါဘူး။ သူ စိတ္မဆင္းရဲ႔ပါေစနဲ႔၊ ငါစိတ္ဆင္းရဲတာ သူ႔ဆီ မကူးစက္ပါေစနဲ႔ လို႔ သေဘာထားႏုိင္တယ္။ ထို႔အတူပဲ ကိုယ့္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ သူစိတ္ဆင္းရဲတဲ့အခါမွာ ကိုယ္က စိတ္မဆင္းရဲေအာင္ ေနႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္ေနာ္ ။

အျပန္အလွန္ပဲ။

ငါ့ဟာငါ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ၾကိဳးစားျပီးေတာ့ ေနပါ့မယ္။ နင္လည္းပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တရားႏွလံုးသြင္း၊ ကိုယ့္စိတ္ကိုသိ ၊ ကိုယ့္စိတ္ကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ နားလည္ျပီေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေနပါ။အဲလိုျဖစ္သြားရင္ ( psychologically independent) ျဖစ္ေနျပီေနာ္။

ကိုယ္က စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာနဲ႔ ခ်စ္ႏိုင္ဖို႔က ေပးႏိုင္ဖို႔က ကိုယ့္အတြက္ အေရးၾကီးဆံုး နဲ႔ အေကာင္းဆံုးပဲ။ အင္မတန္ ရင့္က်က္တဲ့ တည္ျငိမ္တဲ့ ေအးခ်မ္းတဲ့ သေဘာထားၾကီးတဲ့ ေမတၱာစိတ္ျဖစ္လာမယ္။ အဲဒီစိတ္က အားရစရာ ေက်နပ္စရာ အေကာင္းဆံုးပဲ။

( ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ၏ ေမတၱာတရား စာအုပ္မွ မွ်ေ၀ပါသည္။

greenkstar  မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။