တို႔ငယ္ငယ္တုန္းအရြယ္ (တဂ္ပို႕စ္)

 ♪ ♫  ငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးဘ၀အရြယ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလို ႕ေအာင္းေမ့တယ္.....

တကယ္ပါ က်မ ရဲ႕ ငယ္ဘ၀ ေလးက ေပ်ာ္ရႊင္စရာအၿပည့္ပါဘဲ ။  ငယ္ငယ္တုန္းက လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာေတြ ဟာ ဘယ္ေတာ့ မွ ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဒ႑ာရီ တပုဒ္ပါဘဲ ။

ေခတ္ပညာတတ္ ဆရာမတေယာက္ေပမဲ့ ေရွးရိုးအစြဲရွိတဲ့ က်မအေမဟာ ေသာၾကာေန႕ ညမွာဗိုက္နာလာေတာ့ သားဦးစေနေလးမေမြးခ်င္လို႕ ဘယ္လိုဘဲနာတာကိုေအာင့္အီးၿပီး မေမြးေအာင္ေနခဲ့ေပမဲ့ က်မ ကေတာ့ စေနေန႕ မနက္ ၁၁ နာရီမွာ က်ယ္ၿပန့္တဲ့ေလာကထဲ ကို ထြက္လာခဲ့ ပါတယ္ ။  ေမြးလာေတာ့ လဲ ခ်စ္ရတာပါဘဲ ။ သမီး မိန္းကေလး မို႕ အေဖ့ ကို ခိုက္မွာစိုးလို႕ ဓားထမ္းေက်ာ္ခိုင္းေပမဲ့ အေဖ ကေတာ့ မေက်ာ္ခဲ့ပါဘူး ။ သူမ်ား ကို ေ၇ာင္းရတယ္ အယူ ရွိေပမဲ့ သူတို႕ သမီးေလး ကို သူမ်ားသမီး အၿဖစ္မခံႏိုင္လို႕ မေရာင္းခဲ့ပါဘူးတဲ့ ။ 

သားဦး ပီပီ အမိအဘ ရဲ႕ ခ်စ္ၿမတ္ႏိုး မႉ ကိုခံ ခဲ့ ရတယ္ ဆို တာ ေကာင္းေသာဆုလဒ္ တခုပါဘဲ ။ (မိဘ ရွိတဲ့ ဘယ္သားသမီးမဆို ဒီဆုလဒ္ကေတာ့ ရွိၿပီးသားပါေနာ္)

က်မ ကိုေမြးတဲ့ အခ်ိ္န္ မွာ အေမ က သရက္မွာ ဆရာမ ၊ အေဖ က စေလ စက္ရုံမွာေပါ့ ။ ေမြးတုန္းခဏ လာႏိုင္ေပမဲ့ ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ အေဖ က စေလ ကိုၿပန္သြားရပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ သရက္မွာ က်မ ရယ္ အေမ ရယ္ ၊ အထိန္း ရယ္ အတူေနရပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အေမ က အေဖ ရွိတဲ့ စေလ ကိုသြားခ်င္သလို က်မ ကေတာ့ သရက္မွာဘဲေနခ်င္ခဲ့ပါတယ္ ။ပိတ္ရက္မွာ အေမ့ေမာင္ နဲ႕ အေမ့တူ (က်မထက္ ၃လ ၾကီး) က မင္းတုန္းကေန သရက္ ကိုလာတာမို႕ ရြယ္တူေမာင္ႏွမ ခ်င္း ကစားၿပီး အရမ္းေပ်ာ္ ေနခဲ့ပါတယ္။ ေမြးထဲ က အတူမေနရတဲ့ အေဖ ကိုလဲ လြမ္းရေကာင္းမွန္းမသိတာ လဲပါမွာေပါ့ ေနာ္ ။

က်မ က ငယ္ငယ္တုန္းထဲက စကားအရမ္းတတ္ပါတယ္တဲ့ ။ ၂ ႏွစ္အရြယ္ေဆးရုံတက္ရေတာ့ ညဘက္ က်မအက်ၤီေတြ သူခိုးခိုးခံရေတာ့ ေနာက္ေန႕ လာေမးတဲ့ သူေတြ ကို မီးမီး အက်ၤီ ေလးေတြ မရွိေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး အငိုေကာင္းလို႕ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ၾကတာ အမ်ားၾကီးဘဲတဲ့ ။ 

အက လဲ အရမ္း၀ါသနာပါတယ္တဲ့ သီခ်င္းသံေလးၾကားရင္ ကို လက္က အလိုလို ခ်ိဳးၿပီးသား တဲ့ေလ....း)

ဒါ က သရက္ၿမိဳ႕မွာ အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ ကေလးမ်ားေန႕ တပင္တိုင္ အက နဲ႕ ကဗ်ာရြတ္ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ ေနတဲ့ပုံပါ ။ တကယ္ေတာ့ အသက္ ၃ႏွစ္ခြဲ ထိ ကေလးအရြယ္ အတိတ္ပုံရိပ္ေတြ ကို က်မ မမွတ္မိပါဘူး  ။ေမေမ က အတိတ္အေၾကာင္း ကို ၿပန္ၿပန္ေၿပာတတ္လို႕ အဲဒီအခ်ိန္ ခ်စ္သူခင္သူေတြ ေပါတယ္ ဆိုတာ ကိုၿပန္ၾကားရေတာ့ ေက်နပ္ မိပါတယ္ ။ ဘယ္သူမဆို အခ်စ္ခံရတယ္ဆို ေပ်ာ္မယ္ မဟုတ္လားရွင္........း)

ဟုတ္ကဲ့ အခုမွ က်မ မွတ္မိ တဲ့ ကေလးဘ၀ အေၾကာင္းပါ ။

စေလ ကို ၂ထပ္သေဘာၤ ၾကီးနဲ႕ေၿပာင္းလာၿပီး အေမ က စေလေက်ာင္း မွာ တန္းၿပီး အလုပ္၀င္ရတာမဟုတ္ပါဘူး ။ ၁၉၇၉ ကေန ၁၉၈၂ ထိ ေခ်ာက္ မွာ တာ၀န္က်တာပါ ။ အဲေတာ့ ေခ်ာက္ကို မနက္အေစာၾကီး သြားရပါတယ္။ ကားရွားတဲ့ အခ်ိန္ဆိုေတာ့ လိုင္းကားရယ္လို႕ မရွိဘဲ ကုန္၀ယ္တဲ့ ကားေတြ၊ အဓိက ကေတာ့ စေလ စက္ရုံ ၀န္ထမ္းၾကိဳပို႕ ကားေတြ ကို အားထားၿပီးသြားရေတာ့ က်မ ကို ေန႕တိုင္းေခၚသြားဘို႕လဲ မၿဖစ္ႏိုင္ ၊ က်မ ရဲ႕ အထိန္းကလဲ ပါမလာေလေတာ့ အေမ က က်မ ကို အိမ္မွာတေယာက္ထဲ မထားခ်င္ နဲ႕ အိမ္နားက မူလတန္းေက်ာင္းမွာ အပ္ရပါေတာ့တယ္ ။ (မူၾကိဳ မရွိေသးပါ) ။အဲဒီႏွစ္မွာ ၄ ႏွစ္ ဘဲရွိေသးလို႕ စာေမးပြဲ ၀င္ေၿဖခြင့္ မရွိေပမဲ့ ဆရာမ က စာလိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေၿဖခိုင္းလို႕ အတန္းတက္ရပါတယ္ ။ က်မ က အဲဒီတုန္းက အရမ္းဥာဏ္ေကာင္းသတဲ့ေလ ။ ႏွစ္စဥ္ ဆုေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ 

စေလ မွာ ၀န္ထမ္းေတြ အတြက္ အိမ္ေတြ သတ္မွတ္ရာမွာ အဆင့္အလိုက္ ၄ လုံးတန္းလ်ား ၊ ၂ လုံးတန္း ၊ လုံးခ်င္းအိမ္ နဲ႕ လုံးခ်င္းတိုက္ ဆိုၿပီး ရွိရာမွာအေဖ က အရာရွိေပါက္စဆိုေတာ့ လုံးခ်င္းအိမ္ နဲ႕ေပါ့ ။ 

က်မတို႕ ရပ္ကြက္မွာ ရြယ္တူ ကစားေဖာ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မွာတေယာက္ တအိမ္ေက်ာ္မွာတေယာက္ ေယာကၤ်ားေလးေတြပါ ။ ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ က ေယာက်ားေလးေတြ ဆိုေတာ့ က်မ လဲ ေယာက်ားေလး ကစားနည္းေတြ ပိုကစားၿဖစ္ပါတယ္ ။ ဖိနပ္ ကိုေထာင္ၿပီး ေဘာလုံးနဲ႕ပစ္တာ ၊ ေဂြလွိမ့္တာ ၊ ဂ်င္ေပါက္တာ၊ စစ္တိုက္တန္း ကစားတာ ၊ သစ္ပင္တက္ၿပိဳင္တာ ကစားနည္းမ်ိဳးစုံေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကစားပါတယ္ ။ က်မ တို႕ ရပ္ကြက္ က ကေလးနည္းေပမဲ့ ေခါင္းရင္းမွာ စက္ရုံေဘာလုံးကြင္းရွိၿပီး ေဘာလုံးကြင္း ဟိုဘက္မွာ က ၄ လုံးတန္းလ်ားရွိပါတယ္ ။ အဲဒီမွာ ကေလးေတြ အမ်ားၾကီးပါ ။ သူတို႕လဲ ေဘာလုံးကြင္း ကို ညဘက္လာကစားေတာ့ ကိုယ္ေတြ လဲ သြားေပါင္းတာေပါ့ ။ က်မ တို႕ ရပ္ကြက္မွာ ကိုယ့္ထက္အၾကီး ေတြ ွရိၾကေပမဲ့ အီးေဘာေလာေတြပါ ။ ဟိ ...ကစားတာ ၀ါသနာပါဘူးေၿပာတာ ...း) သူတို႕ မပါ က်မတို႕ ၃ေယာက္ ၿပီးေတာ့ တၿခားရပ္ကြက္က ၁ေယာက္ကလဲလာပူးေပါင္းေတာ့ ၄ေယာက္( ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ အငယ္ေတြ ပါလာတာေပါ့  ) ကစားၾကပါတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ရန္ၿဖစ္ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ က်မနဲ႕ ရြယ္တူ ၂ေယာက္မွာ တေယာက္ ကစြာေပမဲ့ တေယာက္ က ေအးပါတယ္။ ရန္ၿဖစ္ရင္ အားမကိုးရဘူး လွည့္ၿပန္ခ်င္ၿပီ ဒီေတာ့ က်မတို႕ ၂ေယာက္ဘဲ ဒိုင္ခံ ရန္ၿဖစ္ရတာေပါ့ ။ ဟိုဘက္ က လူတအုပ္ၾကီးဆိုေတာ့ ကိုယ္က လက္သြက္မွ ၿဖစ္တာပါ ။ က်မ က လက္သြက္တဲ့အထဲမွာ နံပါတ္ ၁ ပါ ။ တအုပ္ၾကီးဆို ဖုတ္ေတြ က်ဳံးပက္တယ္ ။ ၂ေယာက္ေလာက္ဆို အသာေလး လုပ္လာတာပါဘဲ ။ လူမမွီရင္ အက်ၤီ ဆြဲလုပ္ေတာ့ သူတို႕ အက်ၤီေတြ ဆိုတာ ၿပဲကုန္တာ ။ ရန္ၿဖစ္လို႕ သူခ် ကိုယ္ခ် ခံရလဲ ဘာမွ မၿဖစ္ေပမဲ့ အက်ီၿပဲရင္ေတာ့ မိဘေတြပါသိၿပီး သူတို႕ မိဘေတြ အိမ္ ကိုလာတိုင္ၾကပါတယ္ ။ လာတိုင္ေတာ့ လဲ ဟိုစြာတဲ့ ေယာက်ားေလးတေယာက္အိမ္လာမတိုင္ဘူးဗ်ာ ။ မယ္သံတို႕အိမ္ဘဲ တိုင္ၾကတာ ။ ၿပီးရင္ေတာ့ မယ္သံ ကိုေဆာ္ပေလာ္တီးတဲ့ အစီအစဥ္ စပါေတာ့တယ္ ။ ဘယ္ဂေလာက္ေတာင္ တုန္းဆို အိမ္ေရွ့ က ၾသဇာပင္ဟာ မယ္သံ ကို ၾကိဳးနဲ႕ တုပ္ရိုက္ရာ အပင္ၿဖစ္လာပါတယ္ ။ 

မယ္သံ ရဲ႕ အေပါင္းအသင္း ေယာက်ားဘသား၂ေယာက္ဟာ ရန္ၿဖစ္မသန္ေပတဲ့ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကစားေတာ့ အင္မတန္ သန္ပါတယ္။ ခက္တာ က သူတို႕အိမ္ေတြမွာ မကစားဘဲ ေခါင္ခ်ဳပ္ၾကီးမယ္သံ ဆီ လာလာ ကစားၾကတာဘဲ ။ ေန႕လည္ထမင္းစားေက်ာင္းဆင္းရင္ အိမ္ ကိုအေၿပးၿပန္လာရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိမ္ေအာက္ က သစ္တုံးေတြ ေအာက္က ကၿပဳတ္(ဖားၿပဳတ္)ေတြ ယူၿပီး ေနာက္ က ေက်ာင္းဆင္းလာတဲ့ သူေတြ ကိုေပါက္ပါတယ္။ (ေက်ာင္းက မယ္သံတို႕ လမ္းဆုံးမွာ ဆိုေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြ အိမ္ေရွ့ ကၿဖတ္ၿပန္ရတာပါ) ။ သူတို႕အိမ္ေအာက္ေတြမွာလဲ ကၿပဳတ္ေတြရွိရက္နဲ႕ မယ္သံအိမ္ ေအာက္ကဘဲႏႉိက္ၿပိးေပါက္ၾကတယ္..ရိုက္ခံရေတာ့ ကိုယ္ဘဲေပါ့..ဟြန္း လူဇိုးေတြ။ ေတာ္ေသးတာ က အဲဒီ ကၿပဳတ္ေတြ နဲ႕ ေပါက္ ရင္ လန့္သြားတာ ေလာက္ဘဲရွိပါတယ္ ။ မူးေမ့ သြားတဲ့ အထိေတာ့ မၿဖစ္ဘူး ။ ေတြ႔ေနက်မို႔လို႕နဲ႕ တူပါရဲ႕ ။

ေနာက္တနည္းကေတာ့ ငွက္ပစ္တာပါ ။ ေခါင္းရင္း ေဘာလုံးကြင္း ဟိုဘက္စြန္းမွာ ဇီးေတာ ေတြ ရွိတာေၾကာင့္ ငွက္ေတြလဲရွိတယ္ ဆိုၿပိး သြားၾကတာပါ ။ ငွက္ပစ္ဘို႕ လို တဲ့ ေလာက္စာလုံးကို ကန္ေဘာင္ က ရႊံ့ေၿမ သြားေကာက္ရပါတယ္။ အဲ ေလာက္စာလုံးေတြ႔ လို႕ ကေတာ့ အေမ ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္ လုံး၀ မရိုက္တဲ့ အေဖ က သမပါေတာ့တယ္ ။ လူသူ မေရာက္တဲ့ ကန္ထဲ ၿပဳတ္က်မွာလဲစိုးရိမ္  ငွက္ပစ္တာလဲ မၾကိဳက္ဘူးတဲ့ ။ 

ေနာက္တနည္းကေတာ့ ဥစၥာေစာင့္ရွာတာပါ ။ ေဘာလုံးကြင္းအလြန္ ဇီးေတာအလြန္မွာ ရြာေတြ ဘက္ထြက္တဲ့လမ္းပါ ။ အဲဒီမွာ ဘုရားၿပိဳ ၂ ဆူရွိၿပီး ဥစၥာေစာင့္ရွိတယ္လို႕ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ လၿပည့္ လကြယ္ ေတြမွာထြက္လာတယ္ေၿပာၾကပါတယ္။ ဥစၥာေစာင့္ ေတြ က လွလဲအရမ္းလွတယ္။ ေရႊမက်ီးေတာင့္ေတြလဲေပးၾကတယ္ ဆိုလို႕ မယ္သံတို႕ ၃ေယာက္ ေတြ႔ခ်င္လို႔ ညဥ့္သန္းေခါင္ ထသြားၾကတာ ၁၀ၾကိမ္ထက္မနည္းခဲ့ပါဘူး ။ 

ၿပီးေတာ့ ဂူေဖာက္တမ္း ကစားတာပါ ။ ေဘာလုံးကြင္းဘက္မခ်ိဳးဘဲ အထက္ဘက္ တက္သြားရင္ စေလ ၿမိဳ႔စား အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြ ရဲ႕ ဂူေတြ ရွိပါတယ္။ လွလွ ပပ အၾကီးၾကီးေတြ ေဆာက္ထားတာပါ ။ စစ္တိုက္တန္း တူတူပုန္းတန္း ကစားလို႕ အရမ္းကာင္းပါတယ္။ တေန႕မွာေတာ့ ကိုေပြလီ ၂ေယာက္ က မယ္သံ ကိုေၿပာပါတယ္ ။ အဲဒီမွာ သေထးေတြ ၿမႉပ္တာဆိုေတာ့ ေရႊေတြပါမွာဘဲ သြားတူးၿပီး အေမ  ေတြကိုေပးၾကမယ္ တဲ့ ။ ဒီေတာ့ တူရြင္းေလးေတြ ယူၿပီးသြားၾကတာေပါ့ ။ သတိလစ္သြားတာ က အေစာင့္ရွိတာကိုပါ ။ ခါတိုင္း ကေလးေတြ လာကစားရင္ ဘာမွ မေၿပာတဲ့ အေစာင့္ က အဲဒီေန႕ က တူရြင္းေတြ နဲ႕ လာတဲ့ မယ္သံ တို႕ ကို အ၀င္မခံ ခဲ့ပါဘူး ေမာင္းလႊတ္ပါတယ္ ..ဟြန္း ....ႏို႕မို႕လို႕ကေတာ့ ေရႊေတြရွိေနမွာ...း)

အေမ က အရိုက္သန္သလို ပုံေၿပာတာ ပုံၿပင္ဖတ္ၿပတာေတြ လဲ ရွိပါတယ္။ ေမာင္ေလးေမြးလာေပမဲ့ ေမာင္ေလးကေတာ့ ကစားတာေဆာ့တာ မယ္သ့ေလာက္၀ါသနာမပါပါဘူး ။ ၿပီးေတာ့ သူက ဘယ္သူနဲ႕ ၿဖစ္ၿဖစ္ ခံ ဘက္ကပါ ။ တခုခု ဆို သူမ်ားလာတိုင္စရာမလိုဘူး သူ႕ မွာအညိဳ အမဲစြဲလာတာပါဘဲ ။ သစ္ပင္လဲ မတက္ပါဘူးေၾကာက္တတ္ပါတယ္ ။ အေမ ကေတာ့ ငါ မိန္းကေလး နဲ႕ ေယာက်ားေလး မွားေမြးတာ နဲ႕ အၾကိမ္ၾကိမ္ေၿပာပါတယ္။ 

ေနာက္တခု က မယ္သံ စာဖတ္၀ါသနာပါလာပုံေလးၾကဳံတုန္းေၿပာပါဦးမယ္။  ၃တန္းေအာင္လို႕ ၄တန္းတက္မဲ့ႏွစ္မွာ အေမ က မိဘေတြ နဲ႕ အတူမအိပ္ေတာ့နဲ႕ဆိုၿပိး တဘက္အခန္းကို ေၿပာင္းေနခိုင္းပါတယ္ ။ အဲဒီမွာ ခုေခတ္ ေခါက္ဆြဲ ပုံးလို ဟာမ်ိဳးနဲ႕ ပုံးေတြ အထပ္လိုက္ရွိပါတယ္။  ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဖ နဲ႕ အေမ ေ၀းေနတုန္း က အၿပန္အလွန္ ပို႕တဲ့ စာေတြ ပါ ။ အေဖ က အေမ့ ကို ေရးေတာ့ ခ်စ္ေလး လို႕ အစခ်ီၿပီး ဒီေန႕ ဘာလုပ္တယ္ ဘာ၀ယ္တယ္ ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပိးအေသးစိတ္ေရးသလို အေမ ကလဲ ခ်စ္တဲ့ေမာင္အစခ်ီၿပီး ဒီေန႕ သမီးေလး ဘယ္လို ဆိုတဲ့ က်မ ရဲ႕ အေၾကာင္းေလးေတြ ေန႕စဥ္ အေသးစိတ္ပါ ။ ဒီေတာ့ က်မ လဲ စိတ္၀င္စားလို႕ အိမ္သာ သြားတိုင္းတေစာင္ယူ ဖတ္ ၿပီးရင္ သုံးခဲ့ နဲ႕ အဲဒီ ၄တန္းႏွစ္ေလာက္ထဲက တေန႕တေစာင္ႏႉန္းနဲ႕ ဖတ္လိုက္တာ ၆တန္းေလာက္ထိ ဖတ္ရတယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာအိပ္ အခြံေတြဘဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ ။ အေမ သိေတာ့ ဘယ္ေလာက္အသဲနာတုန္းေတာ့ မသိ ရိုက္လိုက္တာ မေၿပာပါနဲ႕ေတာ့ ။  က်မ နားမလည္တာေတာ့ ၁၉၇၉ လမ္းပန္းမေကာင္းေသးတဲ့အခ်ိန္ သရက္ က စေလအေၿပာင္းသေဘာၤက်ပ္က်ပ္မ်ာ ဘာစိတ္ကူးနဲ႕ ဒီစာေတြပါသယ္လာတာလဲ လို႕ စဥ္းစားမရဘူး လူခ်င္းၿပန္ေတြ႕ၾကၿပီဘဲဟာ စာေတြ မလိုေတာ့ပါဘူး ..ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားရွင္။

အေမ့ ဘက္က အဘိုးအဘြားရြာ ကို သြားလဲေပ်ာ္ စရာၾကီးပါ ။ သူတို႕ က မယ္သံ ကေၿမးမ အၾကီးဆုံးဆိုေတာ့ အရမ္းခ်စ္လို႕ ကၽြဲတေကာင္ေပးပါတယ္။ ရြာသြားရင္ အဲဒီကၽြဲ ကိုေက်ာင္းရတာေပါ့ ။ ကၽြဲစီးၿပီးမင္းတုန္းေခ်ာင္းထဲဆင္း ေရခ်ိဳးေပးၿပီး ကိုယ့္ရြာဘက္ၿပန္မလွည့္ဘဲ ဟိုဘက္ ကမ္းကတက္ၿပီး ေတာထဲ ဆက္သြားတဲ့ မယ္သံ ကို ၇ြာသားေတြ စိတ္ပုူစြာနဲ႕ လိုက္ရွာခဲ႕ ရဘူးပါတယ္။ သူတို႕ ကေတာ့ အေမ့ ကို  ညီမေရ နင့္ သမီးကေတာ့ ၾသ ကို ခ်ေရာ့ေဟ့ လို႕ ေၿပာမၿပီးေတာ့ပါဘူး ။ ေမာင္ေလးကေတာ့ အဲဒီရြာမွာ မီးမရွိလို႕ေ ရာက္ထဲက ေၾကာက္တယ္ ဆိုၿပီး ငိုတာ ဖ်ား လို႕ေ နာက္ဆို ရြာသြားရင္ သူ႕မေခၚေတာ့ပါဘူး ။

ေမာင္ေလး ကိုယ္၀န္မွာ အေမ ရယ္ ပန္းပင္စိုက္တာၿဖစ္လြန္းလို႕ ေနာက္ ေတာ့ အေပ်ာ္စိုက္ကေန စီးပြားၿဖစ္ စိုက္ေတာ့ အရင္ ပန္းေတြ ေဖာက္သည္ေပးပါတယ္ ။ ေနာင္ေတာ့ မယ္သံ က ေဖာက္သည္ ေတြ ေစ်း ႏွိမ္တာ မခံႏီုင္လို႕ ကိုယ္တိုင္ ထြက္ေရာင္းပါတယ္။ အရာရွိ နဲ႕ ဆရာမ သမီး ပန္းေရာင္းေတာ့ ၿမိဳ႕ခံေတြ က သေဘာလဲက် အားလဲေပးၾကပါတယ္ ။ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းမွာ မယ္သံတို႕ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ေ တာ့ ၈တန္း ႏွစ္ ၾကီးေခါင္ေလးလဲ ၀င္လာေတာ့ အေမ က အရင္လို ပန္းဘန္းရြက္ၿပီး ေလွ်ာက္ေရာင္းဘို႕ ခြင့္မၿပဳေတာ့ပါဘူး ။ ေ၀လီေ၀လင္း ပန္းေရာင္းဘို႕ ထြက္လာတဲ့ ေမာင္နွမ ပုံေလး အမွတ္တယ ရိုက္ထားပါတယ္ ။

ငယ္တုန္းက ေပါင္းခဲ့ တဲ့ ေရာင္းရင္းၾကီး ၂ေယာက္ မွာ ၁ေယာက္ ကေတာ့ ဆုံးသြားပါၿပီ ။ 

မယ္သံ လဲ ဒီၾကားထဲ အလုပ္မ်ိဳးစုံ ဘ၀ မ်ိဳးစုံ ဆိုေတာ့ ဆိုင္ရာ သူငယ္ခ်င္းေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားၾကီးွ ေပါ့ ။ ဒါေပမဲ့ ငယ္ငယ္ ၿဖဴၿဖဴ စင္စင္ ခင္ခဲ့ ကစားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ က စိတ္ထဲမွာ အၿမဲရွိပါတယ္ ။ 

ကိုယ့္မွာ သမီးေလးေမြးလာေတာ့ သမီးေလး ကိုလဲ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္ပါတယ္။