သမီးေလး ေဟမာလြင္ဦး ၁၀ လ

သမီးေလး  မေဟမာ ဒီေန႔ ၁၀လ ၿပည့္ၿပီ ။

သမီးေလး ဒီအရြယ္အေၾကာင္း ဖြားဖြားေၿပာတဲ့ အတိုင္း သမီးၾကီးလာရင္ အမွတ္တရ ၿပန္ဖတ္ရေအာင္ ေရးထားပါတယ္ ။

၉.၁၁.၂၀၁၁ - ေဖေဖ့ ဓါတ္ပုံ ကို လက္ညိႉးထိုးၿပီး ေဖေဖ ဟု စေခၚသည္။

၉.၁၂.၂၀၁၁ မွ ၁၁.၁၂.၂၀၁၁ ထိ ေခ်ာင္းဆိုး သလိပ္ပြ ေဆးခန္းသို႔ သြားရသည္။

၁၄.၁၂.၂၀၁၁ မွာ ေအာက္သြားေလး ၂ေခ်ာင္းစထြက္လာၿပီ ။
မၾကိဳက္လွ်င္ စိတ္ၾကီးၿပီးေဒါသၿဖစ္ၿပ သည္။ သူ႔ကို ဆူလွ်င္ ပါးစပ္ၾကီးၿဖဲၿပီးေအာ္ငို ။

၁၈.၁၂.၂၀၁၁ သမီးေလး ၉လၿပည့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ နွင့္ လိေမၼာ္သီး ဖရဲသီး လႉ ။ ေန႔လည္ အိမ္နားက ကေလးေတြကို ေၿပာင္းဖူးေကာ္ၿပန့္ေၾကာ္ေကၽြး သည္။

ေန႔စဥ္ မနက္အိပ္ရာထ တာနဲ႔ ဘြတ္ဘြတ္ တန္းသြား သည္။ ၿပီးရင္ ပဲၿပဳတ္ ၊ ၾကက္သားတတုံးကိုၿပဳတ္ၿပီး ၿမဴစြမ္တတုံးႏွင့္ ငုံးဥတတုံးထည့္ ေကၽြး သည္။ၿပီးရင္ ဘိုးဘိုး ကို အၿပင္လက္ညႉိးထိုးၿပသည္။ အဘိုးကခ်ီလွ်င္ ဦးထုပ္ ကိုလက္ညႉိးထိုးၿပသည္။ သူမ်ားကို လက္ညႉိးထိုး ခိုင္းတတ္ေသာ ဘိုးဘိုးၾကီး မေဟမာ နဲ႕ေတြ႕ေတာ့ လက္ညႉိးထိုးခိုင္းတာ ကို ခံေနရသည္။
 ၉း၃၀ အၿပင္ကၿပန္လာရင္ ငုံးဥၿပဳတ္တလုံး ဘီစကြတ္ တခ်ပ္ စားသည္။ႏို႔တဘူးေသာက္သည္။
၁၁ နာရီမွာ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီး အိပ္သည္။ မမက ထမင္းကို ၾကိတ္ၿပီး ေခ် ေကၽြးရင္ မၾကိဳက္ေတာ့။
အိပ္ရာႏိုးရင္ ငွက္ေပ်ာသီးမီးဖုတ္ ေကၽြး ရာ ခၽြဲၾကပ္လို႔ မေကၽြးေတာ့ပါ ။ ေရႊပုစြန္မွ ပူတင္းမၾကိဳက္ ပါ။ ပ်ားလိေမၼာ္ ၃ လုံး ေကၽြးသည္။ ပန္းသီး ကိုၿမင္ရင္ အတင္းပါးစပ္ထဲ ထည့္ေတာ့ နင္မွာစိုး လို႔ အေသးေလး စိတ္ေပးရသည္။ႏို႔တဘူးေသာက္သည္။
၅နာရီမွာ ညေနစာ ဆန္ၿပဳတ္ေကၽြးသည္။
ရနာရီမွာ ႏို႔တဘူး ႏွင့္ ဘီစကစ္တခ်ပ္ စားသည္။
၉နာရီမွာ ႏို႔တဘူးစို႔ရင္းအိပ္သည္။
ညဘက္ တေရးႏိုး ႏို႔တဘူးေသာက္သည္။

၈.၁.၂၀၁၂ ေခ်ာင္းဆိုး ႏွာပိတ္လို႔ မအိပ္ရ ။ သွ်င္ပါကူ ေဆးခန္း မွ ကေလးအထူးကု ေဒၚခင္ေဆြ ႏွင့္ ၿပသည္။ အေတာ္ သေဘာေကာင္း ဂရုစိုက္သည္တဲ့ ။
၁၃.၁.၂၀၁၂ သမီးေလး ေနမေကာင္းေတာ့  အရမ္းငို သည္တဲ့ ။ ရာသီ ဥတု က ပူလိုက္ေအးလိုက္ဆိုေတာ့ အဲကြန္းဖြင့္ အိပ္မိသည္တဲ့ ။
သမီးေလး ေနမေကာင္းေသာ ရက္မ်ားစိပ္လွသည္။
အစားလဲစားေနရက္ႏွင့္ ဘယ္လိုၿဖစ္သည္မသိ။ မေအ အသက္ၾကီးမွေမြးလို႔မ်ား လား သမီးရယ္။

ခုေတာ့ အိမ္နား က ကေလးၾကီးေတြ လာကစားရင္ သမီးေလး ကိုပါ လွည္းထဲေပးထည့္ၿပီး လႊတ္ေပးထားသည္တဲ့ ေပ်ာ္ေနသည္။
ေၾကာ္ၿငာ အရမ္းၾကိဳက္သည္တဲ့ ။ေၾကာ္ၿငာ လာရင္ သူ႕ ေရွ့ ကကြယ္တာ သူ႕ ကို တခုခု အာရုံပ်က္ေအာင္လုပ္ရင္မၾကိဳက္ပါ ေအာ္သည္ တဲ့ ။
ေဖေဖ ေမေမ ဓါတ္ပုံၾကည့္ၿပီး ေဖ ေမ နဲ႔ ေခၚေနသည္ တဲ့။
ေဟမာ ဘယ္မလဲ ဆို သူ႔ ရင္ဘတ္ကို ပုတ္ၿပသည္ တဲ့ ။
ေရႊလက္ခုပ္ ေပါက္စိေပါက္စာ ကစားတတ္ၿပီ ။
ဘိုင္ဘိုင္ ၿပတတ္ၿပီ ။ လာလာ နဲ႔ ေခၚတတ္ေနၿပီတဲ့ ။

သမီးေလး တို႔ ၿပန္လာ ဘို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္စီစဥ္ေနၿပီ ။ ဘိုးဘိုးတို႔ ဘြားဘြား တို႔ ကလဲ မလာခ်င္ေတာ့ ဟိုအေၾကာင္းၿပေနာက္ဆုတ္ ဒီအေၾကာင္းၿပ ေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေနသည္။ 
သမီး အေဖ ကလဲ ဖြားဖြား က သမီးအေၾကာင္း စာေရးတိုင္း ေရာဂါတက္ၿပီး ၿၿမန္ၿမန္ေခၚေပးဘို႔ ေၿပာေနသည္။

(သမီးေလး ရဲ႕ သြားေပါက္ေနတဲ့ ဓါတ္ပုံၾကည့္ခ်င္လွေသာ္လည္း ဓါတ္ပုံ ရိုက္ၿပီး ပို႔ေပးမည့္သူ မရွိလို႔ မၾကည့္ရပါ ။ ေဆြမ်ဳိးညာတိ နည္းေသာ(မရွိဟု ေတာင္ ဆိုရမည္) ေနရာမွာေနရေသာ လူအို ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ကေလးတေယာက္ ကသီလွသည္။ ဒါေတာင္ သမီးေလး အေဖ ဘက္က အေဒၚတေယာက္လာေနေပးလို႔ ။ ဒီလိုသာ ကူညီမည့္သူ ရွာမေတြ႔ေသာ္လည္း ဖြားဖြား စလုံးမွၿပန္စဥ္ ကေလးပစၥည္းမွလြဲၿပီး က်န္တာသူတို႕ ပစၥည္းမပါ ကီလို ၇၅ ေက်ာ္ေသာ လက္ေဆာင္ေတြ ႏွင့္ အထုတ္ၾကီး ကို ၿမင္ေယာင္ ဖြားဖြားရဲ႕ သမီး ရဲ႕ ေၿခြ မွ ရံတာဟဲ့ ဆိုေသာစကား ကို ၾကားေယာင္ ေနမိေတာ့သည္။)