က်မ ဘေလာ့ မေရးခင္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ့ အခ်ိ္န္ ဒီဂိုလာ ဘေလာ့ ၊ နွလုံးသားရပ္၀န္းမွ အသံမ်ား ဘေလာ့ ေတြမွာ ကြန္မန္႔ မ်ားႏွင့္ ၾကင္နာစြာ အားေပး နွစ္သိမ့္ခဲ့ သူ ၊ က်မ ကို ဘေလာ့ေလး ေရးၿဖစ္ေအာင္ အားေပးလႉံ႔ေဆာ္ခဲ့သူ ၊ အမ ဘေလာ့ ကို သြားလည္တိုင္းမွာ မွတ္မိ သတိရ ခ်စ္ခင္စြာ ႏႉတ္ဆက္တတ္သူ ၊ က်မ ဘေလာ့ ေလး စလုပ္ေတာ့ မေရးတတ္လို႔ အားငယ္ငယ္ အေၾကာင္းမၾကားခဲ့ေသာ္လည္း လာေရာက္ အားေပး ကြန္မန္႔ ေရးေပး ခဲ့သူ
ဒီေန႔ 11th January ဟာ အမ သက္ေ၀ ရဲ႕ ေမြးေန႔ပါ ။
အမ ရဲ႕ ေမြးေန႔ သာမက ေန႕တိုင္း ရက္တိုင္း မွာ ခ်စ္ေသာ မိသားစု ႏွင့္အတူ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ စြာၿဖင့္ ခ်စ္စရာ စာ ေလးေတြ အမ်ားၾကီး ေရး ႏိုင္ပါေစလို႔ ။
မစႏၵာ - ေကာ္ဖီေသာက္သူမ်ား
ဤကမၻာ ဤေလာကတြင္ ေကာ္ဖီဟု ေခၚတြင္သည့္ ခ်ဳိျမျမ ခါးဆိမ့္ဆိမ့္ အရည္ကုိ လူသားတုိ႔ ႏွစ္သက္စြာ ေသာက္သုံးခဲ့ၾက သည္မွာႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာျမင့္လွျပီးျဖစ္သည္။မည္သည့္ေ
"မသိလွ်င္ေမး ၊ မစင္လွ်င္ေဆး" ဟု ဆုိစကားရွိရလွ်က္ႏွင့္ မည္သည့္ သုေတသီ ပညာရွင္ကုိမွလည္း တခုတ္တရ မေမးမိ ေတာ့သူ႔ခမ်ာ ယခုထက္ထိ အေျဖမသိရွာေသးသည္မွာလည္း မဆန္းလွေခ်။
သုိ႔ေသာ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့ရွိသည္။မညိဳမ ၾကားဖူး ၊ ဖတ္ဖူး ၊ မွတ္ဖူးသမွ် ရွိစုမဲ့စု ဗဟုသုတထဲတြင္ သီေပါမင္း ႏွင့္ စုဖုရားလတ္တုိ႔ ေကာ္ဖီရည္ကုိ ေသာက္သုံးေတာ္မႈၾကသည္ဟု မပါရွိခဲ့ေပ။ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီသည္ ျမန္မာ့ရုိးရာ စားေသာက္ဖြယ္ မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ သိႏုိင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ မညိဳမ တုိ႔၏ ဘုိး ၊ ေဘး ၊ ဘီ ၊ ဘင္မ်ားလက္ထက္က ေကာ္ဖီကုိ ေသာက္သုံးေလ့ မရွိခဲ့ၾက ေၾကာင္းကုိလည္း အတည္ျပဳ မွတ္သားႏုိင္သည္ဟု ယူဆမိေလ သည္။
မညိဳမသည္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေကာ္ဖီကုိ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေပ။ ထမင္းစား စားပဲြေပၚရွိ အျပာေရာင္ ေၾကြရည္သုတ္အုိး ရွည္ရွည္ ေလးသည္ ေကာ္ဖီအုိးျဖစ္သည္ကုိေတာ့ မွတ္မိသည္။ထုိအုိးထဲတြင္ နံနက္တုိင္း ေကာ္ဖီအျပည့္ရွိေနတတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါမွ်လုိလုိ ခ်င္ခ်င္ငွဲ႔ျပီး မေသာက္ဖူးခဲ့ေခ်။ တကၠသုိလ္ ေရာက္ေတာ့လည္း ေကာ္ဖီကုိ လွည့္မၾကည့္ေသး ၊ အလုပ္ထဲေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ခပ္စိမ္းစိမ္းေလးေနပါ့မယ္ ဇာတ္လမ္းပင္ ။
အခုေတာ့ မညဳိမ၏အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီး အဘြားၾကီး လည္းျဖစ္ျပီး။ (သူ႔ကုိယ္သူေတာ့ အဘြားၾကီး တစ္ပုိင္းျဖစ္ရျပီဟု ညွာညွာတာတာေျပာေလ့ရွိသည့္။)မ်က္
နံနက္ေစာေစာ ထမင္းေၾကာ္ေလး စားစား ၊ ပဲျပဳတ္နံျပား စား စား ၊ အီၾကာေကြးေလးစားစား ၊ ေကာ္ဖီမပါလွ်င္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ႏွင့္မုိ႔ သူမပါလုိ႔မျဖစ္ ၊ အၿပင္က ေမာေမာပန္းပန္း ျပန္လာလွ်င္ လည္းအခါတုိင္းလို ေရေအးေအးေလး မေတာင္းပဲ
"သမီးေရ ေမေမ့ကုိေကာ္ဖီတစ္ခြက္"ဟုေအာ္တတ္သည္။
ဧည့္သည္လာျပန္ ေတာ့ဧည့္သည္တစ္ခြက္ သူတစ္ခြက္ပင္ အားလပ္ရက္ေလးရ၍ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ေရမုိးခ်ဳိး ေခါင္းေလွ်ာ္ျပန္ပါကလည္း ေကာ္ဖီ ကေလးေသာက္ျပီး ႏွပ္တတ္သည္။ ညပုိင္း ေရာက္ျပန္ေတာ့ လုပ္လက္စ အလုပ္ကုိပစ္ကာ က်န္ေက်ာင္းတုိ႔ ၊ ခ်ိန္ကြမ္းမင္းတုိ႔ ၊ ခ်ိန္ထယ္ရီးတုိ႔ ၊ ပုိင္ေဟြ႕တုိ႔ ၊ ေဟာာ္လြိလီတုိ႔ႏွင့္ အခ်ိန္လုျပီး ေတြ႕ဆုံရေသးသည္။ထုိအခ်ိန္က်မွ တီဗီေရွ႕တြင္ စုရုံးမိေသာ အိမ္သား မ်ားကလည္း ေကာ္ဖီခြက္ေလးကုိယ္စီကုိင္လာၾ
မညိဳမ၏ မိခင္ၾကီးကေတာ့ ညဥ့္တစ္ေရးႏုိးလွ်င္ပင္ ေကာ္ဖီ ထေမာ့တက္ေသာေၾကာင့္ အိပ္ရာေဘးတြင္ အဆင္သင့္ေဖ်ာ္ျပီး ထားေပးရသည္။
မညဳိမက သူ၏ခင္ပြန္း ဦးညိဳေမာင္ကုိေတာ့ တဆိတ္လြန္ လြန္းသည္ဟုေျပာသည္။ သူတစ္ဦးတည္းပုိင္ေသာ ေၾကြမတ္ခြက္ ေကာက္ေကာက္ၾကီးႏွင့္ အျပည့္ေဖ်ာ္ထားျပီး ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ပတ္လုံး တစြတ္စြတ္ေသာက္တတ္သည္။ ခဏခဏ ကုန္ျပီးကုန္ တုိင္းလည္း "သမီးေကာ္ဖီ" ဟု ေအာ္တတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့
သူ႔ကုိေရမွေသာက္ရဲ႕လားဟုသတိေပးယူရသည္။ေရအစားေကာ္ဖီ ေတြခ်ည္းပဲေသာက္ေနသည္ဟု ထင္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။
" ေမေမတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေရာ ျမန္မာျပည္မွာ ေကာ္ဖီ ေသာက္ေနၾကျပီလားဟင္"
မညိဳက သူႏွင့္အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္ေသာ မိခင္ၾကီးကုိ ေမးၾကည့္ သည္။
" ေဟာ ေသာက္ၾကျပီလား၊ကရားၾကီးနဲ႕ေဖ်ာ္
ဒါဆုိလွ်င္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကတည္း က ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီေသာက္ေနၾကျပီဟု အတည္ျပဳယူဆ ႏုိင္သည္။
"ဒီလုိဆုိ အဘုိးတုိ႔ အဘြားတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေရာ"
"အဲ"
အေမၾကီးက အတန္ငယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္။
"အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေကာ္ဖီမေသာက္တတ္ၾကေသးဘူး ထင္တယ္ ၊ ဟုိးအရင္တုန္းကေတာ့ အဖန္ရည္အုိးတုိ႔ ၊ အခါးရည္ တုိ႔ပဲေသာက္ၾကတာ"
ေတြးေတြးဆဆေျပာေနေသာ သူ႔မိခင္ၾကီးအား ေငးၾကည့္ရင္း မညိဳမသည္ ကင္း၀န္မင္းၾကီး ပါရီျမဳိ႕ေတာ္သုိ႔ ေရာက္စဥ္က ေကာ္ဖီေသာက္ခဲ့ရသလားဟု ေတြးေနမိသည္။
"ဒုိ႔ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီေသာက္တက္လာတာ ၊ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္ေရာက္မွျဖစ္မယ္သမီးရဲ႕"
" ေသခ်ာတာေပါ့"
မညဳိမက ေထာက္ခံသည္။
" အဂၤလိပ္က ေပါင္မုန္႔ကုိ အဓိကထားျပီး စားတဲ့လူမ်ဳိး ၊ ဒုိ႔ျမန္မာက ထမင္းကုိ ငပိနဲ႔ ၊ အတုိ႔အျမွဳပ္နဲ႔ ဟင္းခ်ဳိေသာက္စား တာ ၊ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္က သူတုိ႔အတြက္ လုိတယ္ထား ၊ ဒုိ႔လုိမ်ဳိးေတြ အတြက္လုိလုိ႔လား"
မညဳိမ၏ ေကာ္ဖီေ၀ဒနာသည္ သူ႔မိခင္ဆီသုိ႔ ကူးစက္သြား သည္။
"မလုိေပမဲ့ ၾကဳိက္ေနၾကတယ္ေလ "
"မလုိရင္ ၾကဳိက္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး"
အေမၾကီးကစဥ္းစဥ္းစားစားေျပာသည္။
"ၾကိဳက္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး"ဟု ေျပာေသာ္လည္း ေကာ္ဖီၾကဳိက္သူမ်ားကုိ စာရင္းျပဳစုလွ်င္ သူ႔မိခင္ၾကီးသည္ နံပါတ္တစ္ မစဲြေသာ္လည္း ထိပ္ပုိင္းက်က်တြင္ ေနရာယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မညိဳမ သိပါသည္။
"ၾကိဳက္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး"ဟု ေျပာေသာ္လည္း ေကာ္ဖီၾကဳိက္သူမ်ားကုိ စာရင္းျပဳစုလွ်င္ သူ႔မိခင္ၾကီးသည္ နံပါတ္တစ္ မစဲြေသာ္လည္း ထိပ္ပုိင္းက်က်တြင္ ေနရာယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မညိဳမ သိပါသည္။
"တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ သြားေရစာ စားစရာေတြမွ ျပည့္လုိ႔ မုန္႔ဟင္းခါး ၊ အုန္းႏုိ႕ေခါက္ဆဲြ ၊ တုိ႔ဟူးေႏြး ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ႏွင့္ ဆီထမင္း ၊ မုန္႔ဖက္ထုပ္နဲ႔ ေခါက္မုန္႔ ၊ မုန္႔ၾကာေစ့နဲ႔ မုန္႔ၾကာ ခြက္"
အေမၾကီးက သတိရသမွ်ေရတြက္သည္။
"ခ်ာပါတီ ၊ ပလာတာ ၊ ပူရီ ၊ တုိရွည္ ၊ ဗယာေၾကာ္နဲ႔ ကုလားပဲသုတ္"
ကုိညဳိေမာင္ကသူၾကဳိက္တတ္သည္မ်ားကုိၿဖည့္စြက္သည္။ အစားအေသာက္သံၾကားေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံး စိတ္၀င္စားလာ သည္။
" ေပါက္စီ ၊ အီၾကာေကြးနဲ႔ ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္"
" ေပါင္မုန္႔ကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳလုိက္ေတာ့ ေပါင္မုန္႔အုိးႏုိ႔ဆမ္းဗ်"
" ဖာလူဒါ ၊ မုန္႔လက္ေဆာင္းနဲ႔ ေရႊရင္ေအး အေဟး ေဟး "
" ဟမ္ဘာဂါ ၊ ပီဇာ ၊ ေဟာ့ေဒါ့နဲ႔ ဆင္းဒ၀စ္"
" ၾကာဇံဟင္းခါးနဲ႔ ေရွာက္သီးသုပ္ ၊ ထမင္းလက္သုပ္ ၊ တုိ႔ဟူးသုပ္ "
"ရွိေသးတယ္ မကုန္ေသးဘူး ၊ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္ ၊ ငွက္ေပ်ာေပါင္း ၊ ဘူးသီးေၾကာ္ ၊ ပဲကပ္ေၾကာ္ ၊ မႏၱေလးပဲေၾကာ္ ၊ ပုစြန္ေၾကာ္"
"ထန္းပင္ျမစ္ေလး မီးနဲ႔ဖုတ္ ၊ ေျပာင္းဖူးကေလးျပဳတ္"
" ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ၾကာဇံေၾကာ္ ၊ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြ ၊ေၾကးအုိး"
"နန္းၾကီး ၊ ျမီးရွည္ ၊ ဘိတ္ကတ္ေၾကးကုိက္"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ၿဖည့္စြက္ေျပာရင္း၊တ၀ါး၀ါးရယ္ေန ၾကသည္။ ျမန္မာေတြအတြက္ ေန႔စဥ္ ထမင္းႏွင့္ ဟင္းအျပင္ သြားရင္းလာရင္း စားေသာက္ေနေသာ အပုိစားစရာ ၊ သေရစာမ်ား မည္မွ်မ်ားျပားေၾကာင္း အခုမွပင္ သတိထားမိျပီး အံ့ၾသခ်င္လာၾက သည္။
"ဒီေလာက္ေတာင္စားစရာေတြမ်ားေနရတဲ့အထဲေကာ္ဖီကုိလည္း အလြတ္မေပးပါလားကြယ္ရုိ႕ "
အေမၾကီးက တရားက်သလုိေျပာသည္။
တစ္မ်ဳိးတစ္မ်ဳိး မရုိးရေအာင္ လွ်ာေျပာင္းလွ်ာလြဲ စားခ်င္သည္ မွာလူသားတုိ႔၏သဘာ၀ဟုေျပာႏုိင္ေ
စားစရာကုိမဆုိ ၊ အင္တုိက္အားတုိက္ အားေပးေလ့ရွိၾကသည္။ ေရာင္းမကုန္မရွိေစရ။
"သမီးတုိ႔ေဖေဖပါကစၥတန္မွာတာ၀န္ထမ္းတုန္းကသူတုိ႔ ဆီမွာလမ္းေဘးစားေသာက္ဆုိင္ေတြ မရွိတာ သတိထားမိတယ္၊ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ခ်ာပါတီနဲ႔ ဟင္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကုိပဲ ပင္တုိင္ထားျပီး စားၾကာတာ"
အေမၾကီးက ေျပာသည္။
ဟုတ္ပါသည္။မညိဳမလည္းခတၱလုိက္သြားဖူး၍ လမ္းေဘး ေစ်းသယ္ရွားလွေၾကာင္းသိခဲ့ရသည္။
"ရရွားေရာက္တုန္းကလည္းလမ္းေဘးေစ်းသည္မေတြ႕မိပါဘူး ၊ ပလက္ေဖာင္းနားမွာဆုိရင္ ေရခဲမုန္႔ဆုိင္ေလာက္ပဲရွိတာ ၊ ဒါေတာင္ အေ၀းၾကီးေလွ်ာက္မွ တစ္ဆုိင္ေလာက္ရယ္၊ပန္းျခံေလးေတြနားက်ရင္ေတာ့ကိတ္မုန္႔တုိ႔ ပန္းသီးေဖ်ာ္ရည္တုိ႔ ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေလး ေတြတစ္ဆုိင္တေလ ရွိတတ္တယ္ "
မညဳိမက သူ႔ေရာက္ဖူးသမွ်ႏုိင္ငံျခားတုိ
တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာေတာ့ ဆီးသီးတုိ႔ မက္မန္းသီးတုိ႔ကုိ တုတ္တံေလးမ်ားႏွင့္ ထုိးျပီးေရာင္းေသာ လက္တြန္းလွည္းအခ်ဳိ႕ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ဆီးသီးေခ်ာင္းေလးမ်ားကုိ ပလတ္စတစ္အိတ္ ကေလးမ်ားႏွင့္ စြပ္ထား၍ ျခင္ယင္မနား ဖုန္မကပ္သည္ကုိ သတိ ထားမိသည္။လက္တြန္းလွည္းေအာက္တြ
စင္ကာပူ၊မေလးရွားႏွင့္ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေရာဟုဆက္ေတြး
လူသြားလမ္း ပလပ္ေဖာင္းေပၚတြင္ ေခြးေျခပုပုေလးေတြ အျပည့္ခ်ျပီး လြတ္လပ္ေရး အျပည့္ႏွင့္ ေရာင္းၾက ၊ ၀ယ္ၾက ၊ စား ေသာက္ၾကသည္မ်ားကုိ မညဳိမသည္ သူ၏ရွိစုမဲ့စု ႏုိင္ငံျခားဗဟု သုတႏွင့္ဆုိလွ်င္ေတာ့ မျမင္ဖူးရွာေပ။ ျမန္မာျပည္သား ဗဟုသုတ ႏွင့္ဆုိလွ်င္ေတာ့ 'ရုိး ရုိး ရုိး ၊ ဒါေတြဟာ တုိ႔အတြက္ ရုိး' ဟုေသာ သီခ်င္းကုိဟစ္၍ ဆုိႏုိင္မည္ထင္သည္။
ေရာင္းသူလည္းေက်နပ္ ၊ ၀ယ္သူစားသူလည္းေက်နပ္သြားသူ လာသူမ်ားကလည္း ပလပ္ေဖာင္းေပၚမွာ က်ပ္ေနလွ်င္လမ္းေပၚသုိ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ ဆင္း၍ေလွ်ာက္ ၊ ဟြန္းသံတညံညံတီးရင္း ေမာင္းေနေသာ ၊ ေကြ႕ေနေသာ ၊ ဆုတ္ေနေသာ ၊ ေမာ္ေတာ္ကား ၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တုိ႔ကလည္း လမ္းေပၚလွ်ံတက္လာေသာ လူမ်ားကို ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ ပြတ္ကာသီကာ ကပ္၍ေရွာင္ ေရာင္းသူ ၊ ၀ယ္သူ ၊ ေလွ်ာက္သူ ၊ ေရွာင္သူ ( တစ္ခါတစ္ရံလည္းတုိက္ၾကသည္)တုိ႔ႏွင့္အခ်ဳိးက်မွ်တစြာ စည္စည္ကားကားရွိလွ ေသာျမဳိ႕လယ္လမ္းမၾကီးမ်ားကုိ သိပၸံေမာင္၀၏ စကားႏွင့္ ေျပာရ လွ်င္မူေပ်ာ္စရာ့ေပ်ာ္စရာ ေပ်ာ္စရာၾကီး ေပပေလ။
"ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမန္မာျပည္ဟာ သိပ္ေကာင္းပါလား ၊ ဘာလုိခ်င္လဲ ၊ ဘာစားခ်င္လဲ ၊ လက္တစ္ကမ္းမွာအကုန္ရွိတယ္"'
ကုိညဳိေမာင္ကေတာ့ ညေနေစာင္း ပလက္ေဖာင္းေစ်းတန္းကုိ အထူးႏွစ္သက္သူျဖစ္၏။
"အိမ္အတြက္ ၀ယ္ခ်င္ရင္လည္း ခ်ဳိင့္ေလးေတာင္မလုိဘူး ၊ ဆိတ္ေျခေထာက္စြတ္ျပဳတ္တို႔ ၊ ေၾကးအုိးတုိ႔ကုိေတာင္ ဂၽြတ္ဂၽြတ္ အိတ္ကေလးေတြနဲ႔ ထည့္ျပီးသယ္လုိ႔ရတယ္"
"မသယ္ခ်င္လုိ႔ဆုိင္မွာ ထုိင္စားရင္လည္း ေကာင္မေလးေတြ ကုိေငးရင္း ၊ သီးခ်င္းေတာင္ နားေထာင္ရေသး ေဟး ေဟး … "
သမီးႏွင့္သားက သူတို႔ဖခင္အား အျပည့္အ၀ေထာက္ခံၾက သည္။
"အင္း စားခ်င္ရာ စားရတာကိုသာ ေက်နပ္ေန ၊ ေရာင္းေနတဲ့ မိန္းမၾကီးက လက္သုပ္ႏွယ္လုိက္ ၊ ထဘီသုတ္လုိက္ လုပ္ေနတာ လည္းၾကည့္ၾကပါဦ ၊ ေနာက္ျပီး တီဘီတုိ႔ အသည္းေရာင္အသား ၀ါတုိ႔ကလည္း ဒီလုိေနရာေတြက အမ်ားဆုံးကူးတာ"
မညဳိမက စိတၱဇနည္းနည္းရွိသည္။ စားေသာက္ဆုိင္ထဲ မထုိင္မီ ေရာင္းခ်ေနေသာ အစားအေသာက္မ်ားကုိ အုပ္ဆုိင္းထားသည္ လားဟုအရင္ဆုံးလမ္းၾကည့္တက္သူျ
"ခင္ဗ်ားက လမ္းေဘးက အစာမုိ႔လုိ႔ အထင္ေသးျပီး ဂဂ်ီ ဂေဂ်ာင္လုပ္ေနတာလား ၊ ဟုိတယ္ၾကီးေပၚက အပ်ံစားဟင္းေတြ ကုိမွစိတ္ခ်တယ္ေပါ့ဟုတ္လား။ ေခါင္းေဆာင္းအျဖဴ အက်ၤီအျဖဴ ၾကီးနဲ႔စာဖုိမွဴးၾကီးက စတုိင္က်က် ေၾကာ္ေလွာ္ေနရင္း ႏွာမေခ်ဘူး ေျပာႏုိင္လား။ ခင္ဗ်ားသိပ္ၾကဳိက္တဲ့ပုစြန္တုပ္ၾကီးရဲ႕ အၿမီးေကာ့ ေကာ့ၾကီးမွာ ႏွပ္ေခ်းဖတ္ကပ္ပါမလာဘူးလုိ႔ေရာေ
ကုိညဳိေမာင္က ျမင္ျပင္းကတ္ဟန္ႏွင့္ ေျပာတက္သည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သားပင္။တစ္ခါက နာမည္ရ စားေသာက္ ဆုိင္ၾကီးတစ္ခု၏ ေနာက္ေဖးဘက္သုိ႔ မညဳိမ ေရာက္ဖူးသည္။ ပန္ကန္ေဆးေသာ လက္ေဆးေၾကြဇလုံၾကီးက ခၽြဲက်ိ ညစ္ပတ္ေန သည္ကုိေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္။ "ဒီလုိေတာ့လည္း အိတ္ထဲမွာ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလး ေဆာင္ထားျပီးဆာရင္ ေကာ္ဖီေသာက္တာမွ ဟုတ္ေသး "
မညဳိမ၏ အေတြးသည္ ေကာ္ဖီမစ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္သြား ေလသည္။ ေၾကာ္ျငာမင္းသား မင္းသမီးေလးမ်ား၏လက္ထဲမွ အမ်ဳိးမ်ဳိးအစားစားေသာ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလးမ်ားကုိ ျမင္ေယာင္ လာသည္။သူတုိ႔ေလးေတြက တီဗီြဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေျပးရင္း လႊားရင္းေသာက္ျပလုိက္ ၊ ကရင္းခုန္ရင္း ေသာက္ျပလုိက္ ၊ ခ်စ္ရင္းၾကဳိက္ရင္း ေသာက္ျပလုိက္ ၊ တီဗီြအျပင္က ပရိသတ္က လည္းသူတုိ႔ကုိ ေငးရင္း ေမာရင္း ေသာက္ေသာက္ခ်လုိက္ၾက သည္မွာ ေကာ္ဖီမစ္ေခတ္ၾကီးကုိပင္ ထူေထာင္မိျပီဟု ထင္ရသည္။
"ေၾသာ္ အခုမွ သိတယ္ ၊ ငါ ေကာ္ဖီၾကဳိက္လာတာ ၊ ဒီအထုပ္ ေတြေပၚမွကုိး"
မညဳိမကအခုမွသူ႔ကုိယ္သူသတိထားမိသည္။ယခင္တုန္
ေဟာ ေကာ္ဖီမစ္အထုပ္ကေတာ့ အထုပ္ထဲတြင္ ေကာ္ဖီမႈန္႔ ၊ သၾကားႏွင့္ ႏုိ႔မႈန္႔ကုိအခ်ဳိးက်ေရာထည့္ထား
ဒီေလာက္လြယ္ေနေတာ့လည္းဧည့္သည္လာ
မညဳိမကေတြးသည္။သူ၏ေမာင္ျဖစ္သူ ျမဳိ႕နယ္ေဆးရုံဆရာ ၀န္ၾကီးက " ေတာကလူေတြ ေဆးရုံတက္ရင္ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္က ေလးေတြကုိင္လာၾကတာဗ် " ဟု ေျပာဖူးသည္ကုိသတိရသည္။ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းရွင္းေသာ အလုပ္သမားၾကီးကလည္း အိမ္ျပန္ေတာ့ ကြမ္းယာဆုိင္မွာေကာ္ဖီမစ္ေလး ႏွစ္ထုပ္၀ယ္သြားသည္ကုိ ေတြ႔ဖူး သည္။ အယုတ္ ၊ အလတ္ ၊ အျမတ္မေရြး ေကာ္ဖီမစ္၏ ဆဲြေဆာင္ လႊမ္းမုိးမႈကို ခံေနရျပီကေတာ့ ထင္ရွားသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ဂႏၶာလရာဇ္တုိင္းသားတုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ေလ့ မရွိသည္ကုိသတိရသည္။
မိမိ ႏုိင္ငံေတာ္၏ေက်းဇူးႏွင့္ တရုတ္ျပည္မၾကီး ျပည္ၾကီးသား တုိ႔ကလည္း ဧည့္ခံလုိက္ၾကသည္မွာ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မရုိးေစရ။ ျမန္မာျပည္တြင္ စားေနၾက ၾကက္ ၊ ၀က္ ၊ ဘဲႏွင့္ အမဲတုိ႔အျပင္ ေျမြ ၊ ဖား၊ငါးရွဥ့္ ၊ ငွက္ကုလားအုတ္သား ၊ ပ်ားေကာင္ေၾကာ္ေလးမ်ားကုိသာမက ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဘဲလွ်ာကေလးမ်ားကုိခ်ည္း ေၾကာ္ခ်က္ ထားေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ကုိလည္း စားခဲ့ရေသးသည္။
စံပယ္နံ႔ေမႊးေသာ ဂႏၶမာပန္းရန႔ံသင္းေသာ ခ်ဴိတုိတုိ ၊ ခ်ဥ္တင္ တင္သစ္သီး ၊ သစ္ေစ့ ၊ သစ္ေခါက္ကေလးေတြပါေသာေရေႏြး ၾကမ္းမ်ဳိးစုံကုိလည္း ေသာက္ခဲ့ရသည္။နံနက္ေစာေစာကတစ္မ်
ရွီ၀ွန္တီဘုရင္၏ မဟာတံတုိင္းၾကီးေပၚေရာက္ေသာေန႔
"ေရေႏြးၾကမ္းဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ေရာ ေခၽြတာေရး အတြက္ေရာ ေကာ္ဖီထက္သာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။တစ္တုိင္းလုံးတစ္ျပည္လုံး ေကာ္ဖီမေသာက္ၾကေတာ့ ေကာ္ဖီတင္သြင္းရမယ့္ ႏုိင္ငံျခားေငြလည္း သက္သာတာေပါ့ "
နားရြက္ေတြေရာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေရာ ထုံက်င္ေအးစက္ ေနသည့္အတြက္ မညဳိမသည္ အိမ္မွေကာ္ဖီပူပူကုိ အလြမ္းၾကီး လြမ္းေနမိသည္။သုိ႔ေသာ္လည္း ယထာဘူတက်က် စဥ္းစားမိေသာ ဦးေႏွာက္ကမူ ေရႏြမ္းၾကမ္းကုိ ေထာက္ခံေနေလသည္။ထုိ႔ေနာက္ ပါကစၥတန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အလီဘူတုိ၏ လက္ထက္တုန္းက သူတုိ႔လူ မ်ဳိးမ်ား လက္ဖက္ရည္အခ်ဳိေျခာက္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံျခားမွတင္သြင္း ရရာ ေဒၚလာေပါင္းမ်ားစြာ (ကိန္းဂဏန္းကုိ အတိအက်မမွတ္မိပါ ၊ ေဒၚလာကုေဋခ်ီသည္ကုိေတာ့သိပါသည္)
"တုိ႔ျမန္မာေတြလည္း ေရွးပေ၀သဏီတုန္းက ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္လာၾကတာပဲ ၊ေကာ္ဖီမေသာက္ရေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ"
မညဳိမသည္ မဟာတံတုိင္းၾကီးေပၚတြင္ ျမန္မာျပည္ဘက္သုိ႔ ေငးေမွ်ာ္ကာရပ္ရင္း သာလြန္မင္းတရားၾကီးကုိ သတရမိျပန္ေလ သည္။ ထမင္းရည္ကုိ ေျမၾကီးေပၚသုိ႔ ငဲွ႔ပစ္ေနေသာ ဆင္းရဲသူမကုိ
ၾကိမ္ႏွင့္ရုိက္ေစခဲ့ျပီးထုိထမင္းရည္ကုိအုိးခြက္တုိ႔ႏွင့္ခံထားျပီး ကေလးငယ္မ်ားအားအာသာေျပတုိက္ေကၽြ
"အင္းအခုလုိေကာ္ဖီမစ္ေခတ္ၾကီးထူေထာင္ေနၾကတာကုိ သာလြန္မင္းတရားၾကီးေတြ႕ရင္ ငါတုိ႔အကုန္လုံးကုိတန္းစီၾကိမ္
ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မညဳိမတြင္ ေကာ္ဖီေ၀ဒနာစဲြကပ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ေကာ္ဖီေလး တစ္စိမ့္စိမ့္ေသာက္ရင္း "ေကာ္ဖီမေသာက္ ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္မွာလဲ" ဟု ေတြးျပီးရင္း ေတြးေနရွာသည္။
ေကာ္ဖီသည္ ကဖင္းဓာတ္ပါသည္။ ႏွလုံးတုန္၍ ရင္ခုန္ေစ သည္။ ႏွလုံးေရာဂါႏွင့္ မတည့္ ။
တဲြဖက္ပါ၀င္ေသာ ႏုိ႔က ကုိလက္စထေရာတက္၍ ႏွလုံးေသြး ေၾကာပိတ္ေစႏုိင္သည္။ အဆီအဆိမ့္အအိမ့္ျဖစ္၍ အဆီတက္ျပီး၀ ေစသည္။
နားရြက္ေတြေရာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေရာ ထုံက်င္ေအးစက္ ေနသည့္အတြက္ မညဳိမသည္ အိမ္မွေကာ္ဖီပူပူကုိ အလြမ္းၾကီး လြမ္းေနမိသည္။သုိ႔ေသာ္လည္း ယထာဘူတက်က် စဥ္းစားမိေသာ ဦးေႏွာက္ကမူ ေရႏြမ္းၾကမ္းကုိ ေထာက္ခံေနေလသည္။ထုိ႔ေနာက္ ပါကစၥတန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အလီဘူတုိ၏ လက္ထက္တုန္းက သူတုိ႔လူ မ်ဳိးမ်ား လက္ဖက္ရည္အခ်ဳိေျခာက္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံျခားမွတင္သြင္း ရရာ ေဒၚလာေပါင္းမ်ားစြာ (ကိန္းဂဏန္းကုိ အတိအက်မမွတ္မိပါ ၊ ေဒၚလာကုေဋခ်ီသည္ကုိေတာ့သိပါသည္)
ထုိ႔ေနာက္ သၾကား ၊ ထုိသၾကားကလည္း ေကာင္းသည္ မဟုတ္။ ဟိမ၀ႏၱေတာင္ေျခတြင္ အလြန္အသက္ရွည္ေသာ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးရွိဖူးသည္။သူတုိ႔သည္ သဘာ၀အစားအစာမ်ားကုိသာစား သည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့ သူတုိ႔ဆီသုိ႔ေခတ္လူမ်ား၀င္ထြက္
"ေကာ္ဖီမေသာက္ဘဲ ထမင္းရည္ေသာက္ၾကရင္ ဘာျဖစ္ မယ္ထင္သလဲဟင္"
မညဳိမက မရဲတရဲႏွင့္ ေသြးတုိးစမ္း၍ ေျပာၾကည့္သည္။ ၾကားရ သူအိမ္သူအိမ္သား အေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔လည္းမ်
မညဳိမက မရဲတရဲႏွင့္ ေသြးတုိးစမ္း၍ ေျပာၾကည့္သည္။ ၾကားရ သူအိမ္သူအိမ္သား အေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔လည္းမ်
"တရုတ္ျပည္မွာဆုိရင္ ေရေႏြးၾကမ္းပဲ ေသာက္တယ္ ၊ ေကာ္ဖီ မေသာက္ၾကဘူး"
"သူတုိ႔ေတြအေကာင္းမၾကဳိက္တတ္ရွာလုိ႔ေနမွာေပါ့"ဟုအားလုံးက တညီတညြတ္တည္း ေျပာၾကသည္။
အလီဘူတုိကုိ အားက်ျပီး အလြန္အမင္း တရားေဟာခ်င္ေန ေသာမညဳိမခမ်ာ ဘာဆက္ေျပာရမည္မသိဘဲ ပါးစပ္ပိတ္သြားရွာ ေလသည္။
"ျမန္မာျပည္မွာလူဦးေရေလးဆယ့္ေျခာက္သန္းရွိတယ္၊သန္းေလးဆယ္ကုိ အသာထားလုိက္ လူေပါင္းေျခာက္သန္းက တစ္ေန႔ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပဲ ေသာက္တယ္ထားပါဦး ၊ တစ္ေန႔ကုိ ေကာ္ဖီခြက္ ေပါင္းေျခာက္သန္း ၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိ ႏွစ္ဆယ္ပဲ ထား သန္းေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ ဘုရား ဘုရား ၊ တစ္ေန႔ကုိ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေလွ်ာ့လုိက္ရင္ သန္းေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ပုိလာ မယ္ ၊ တစ္လဆုိရင္ ေငြသန္းေပါင္းသုံးေထာင့္ေျခာက္
မညဳိမသည္အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ တြက္ၾကည့္ရင္းမ်က္လုံး ျပဴးေနသည္။ တစ္သက္လုံးက အတြက္အခ်က္မေတာ္ခဲ့ေလေတာ့သူတြက္တာဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟု မယုံမရဲ ျဖစ္ေနရွာသည္။
"ေကာ္ဖီေသာက္တဲ့သူေတြေကာ္ဖီေသာက္မယ္ၾကံရင္ အဲဒီစိတ္ကေလးထိန္းျပီးေကာ္ဖီဖုိးကုိ စုဘူးေလထဲ ထည့္လုိက္ ၾကရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ။ အေကာင္းဆုံးေက်ာင္းေတြ ၊ အေကာင္းဆုံးေဆးရုံေတြ အမ်ားၾကီးရလာႏုိင္တယ္"
မညဳိမက အေတာ္ၾကီး ေဟာခ်င္ေျပာခ်င္ေနသည္။သုိ႔ေသာ္သူကအလီဘူတုိလုိ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္မဟုတ္ေတာ့ မည္သူကမွ်အေရး တစုိက္ နားမေထာင္ေခ်။
မညဳိမ လက္မေလွ်ာ့၊ သူေျပာသမွ်စကားကို လက္ခံခ်င္ လွ်င္လည္းနားေထာင္ ၊ လက္မခံခ်င္လွ်င္လည္း နားေထာင္ရျမဲ ျဖစ္သာ (သူ႔ခမ်ာ ေျပးစရာလည္းေျမမရွိ) ခင္ပြန္းသည္ အရင္း ေခါက္ေခါက္ၾကီး ကုိညွုိေမာင္ကုိ စည္းရုံးသည္။ သုိ႔ေသာ ဒီတစ္ခါ ေတာ့ ကုိညဳိေမာင္က သူ႔စကားကုိပင္ ဆုံးေအာင္နားမေထာင္ေပ။ ေငါက္ဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ျပန္ေဟာက္သည္။
"အရက္မေသာက္ ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္ ၊ ကြမ္းလည္းမစား ၊ ေဆးမ၀ါးပါဘူးကြာ ၊ ဒီေကာ္ဖီေလးေလာက္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေသာက္ပါရေစ" တဲ့ေလ။
" အင္း ဒါေတာ့လည္း ဟုတ္ရွာသားပဲ"
မညဳိမကသက္ျပင္းေလးရွဳိက္ကာအသာဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။ အရက္တုိ႔ ေဆးလိပ္တုိ႔ ေသာက္ေနတာႏွင့္စာလွ်င္ သူ႔ဟာ သူ ေကာ္ဖီစဲြေနတာကမွ ဟုတ္တုတ္တုတ္ ရွိေသးသည္ဟုေတြးသည္။
အျပင္ခန္းေရာက္လာေတာ့ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလးေဖာက္ ေနေသာအစ္မၾကီးကုိ ေတြ႔ရသည္။ ေရေႏြးဓာတ္ဘူးကုိ လွမ္းဆဲြျပီး ေၾကြမတ္ခြက္ထဲ ေလာင္းထည့္ေတာ့ မညဳိမက မေယာင္မလည္ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။
"မမက ခဏခဏ မူးလုိက္ ေမာလုိက္နဲ႔ ၊ ႏွလုံးဓာတ္ခံက သိပ္မေကာင္းဘူးေနာ္"
"အင္းေလ အဲဒါဘာျဖစ္လဲ"
" ေၾသာ္ ေကာ္ဖီက ကဖင္းဓာတ္ပါတယ္ေလ ၊ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ မတည့္ဘူးတဲ့ "
မ မညဳိမက မရဲတရဲေျပာသည္။ အစ္မၾကီးက တကၠသုိလ္မွာ ဆရာမၾကီးျဖစ္သည္။ သူ႔ကုိ ဆရာလုပ္၍မရ ။
"ဇိမ္ယူစရာဆုိလုိ႔ဒါေလးပဲရွိတယ္ေဟ့၊တည့္တည့္မတည့္တည့္ ငါကေတာ့ ေသာက္မွာပဲ"
အမၾကီးက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာသည္။ ဇီးဘရားဇြန္းေလးကုိ ေကာက္ကုိင္ကာ ဂေလာက္ဂေလာက္ႏွင့္ခပ္ျပင္းျပင္း
"မုိးရယ္ ေကာ္ဖီေတြ အဲဒီေလာက္ေသာက္ေနတာ ရင္မတုန္ ဘူးလားဟယ္"
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ့္ထက္ငယ္ေသာ ညီမေလးကုိ စည္းရုံး ၾကည့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူက ဆရာ၀န္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထက္တက္ သည္။
"ေဆးရုံမွာေသေကာင္ေပါင္းလဲလူနာေတြကုိ အျမဲခြဲစိတ္ ေနရတာ ေကာ္ဖီေသာက္ေသာက္ မေသာက္ေသာက္ ရင္ကေတာ့ တုန္သလား မေမးနဲ႔ ၊ အျမဲတုန္ေနရတာ"
မညဳိမ ေနာက္ထပ္စကားမစႏုိင္မီသူ၏ညီမငယ္
ထုိစဥ္တြင္ အိပ္ရာထဲေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာ မိခင္ၾကီး၏ အသံ ကိုၾကားရသည္။
"သမီးတုိ႔ အိပ္ခါနီးက်ရင္ ေမေမ့အိပ္ရာေဘးမွာ ေကာ္ဖီတစ္ ခြက္ထားေပးဖုိ႔ မေမ့ၾကနဲ႔ဦးေနာ္" တဲ့။
ဘယ္သူ႔ကိုမွစည္းရုံး၍မရေတာ့မညဳိမသည္ ဗလာစာအုပ္ႏွင့္ ေဘာပင္ကုိ ေကာက္ကုိင္သည္။ ေဆာင္းပါးေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ ဝတၴဳ ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ခုခုကုိ ျဖစ္ေအာင္ေရးရမည္။သူ၏ စာကုိ ဖတ္မိလွ်င္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေကာ္ဖီအေသာက္ ေလွ်ာ့လုိက္လွ်င္ ေရးရက်ဳိးနပ္သည္ဟု စဥ္းစားသည္။
မေလွ်ာ့ဘူးဟု မေျပာႏုိင္။ သူေျပာသည္ကုိ နား၀င္ေသာသူ ရွိခ်င္လွ်င္လည္း ရွိႏုိင္သည္။ ဟုတ္သည္။
မညဳိမသည္ စာတစ္ရြက္ေရးလုိက္ ၊ ဆုတ္ပစ္လုိက္ ၊ ႏွစ္ရြက္ ေရးလုိက္ျဖဲပစ္လုိက္ႏွင့္ သူ႔စာကုိ သူစိတ္တုိင္းမက်။ ေစတနာက ေတာ့ေရွ႕ကေနျပီးေက်ာေနသည္။
"ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီအေသာက္ ေလွ်ာ့ၾကပါ ၊ လက္ဖက္ရည္အေသာက္ ေလွ်ာ့ၾကပါ ၊ လက္ဖက္ ရည္ဆုိင္တြင္ ထုိင္ေနေသာအခ်ိန္မ်ားအစား၊စာၾ
"ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီအေသာက္ ေလွ်ာ့ၾကပါ ၊ လက္ဖက္ရည္အေသာက္ ေလွ်ာ့ၾကပါ ၊ လက္ဖက္ ရည္ဆုိင္တြင္ ထုိင္ေနေသာအခ်ိန္မ်ားအစား၊စာၾ
"ခက္လုိက္တာ စာဆုိတာ အဲဒီလုိ တဲ့တုိးၾကီးေရးရင္ ဘယ္ ေကာင္းမွာလဲ"
မညဳိမ ေရးျပီးသမွ်စာရြက္ကေလးေတြကုိ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔စြာ မေျပာတတ္ မေရးတတ္ေသာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မေက်မနပ္ ျဖစ္လာ သည္။
"ငါ့ႏွယ္ ခ်ာလုိက္တာ"
မညဳိမသက္ျပင္းခ်သည္။ အစကေန ျပန္ေရးျပန္သည္။ ကၽြန္မတုိ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး တုိးတက္ရန္အတြက္ ပထမဆုံး ေျခလွမ္း တစ္လွမ္းမွာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွလူငယ္မ်ားကုိ စာၾကည့္တုိက္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးရန္ျဖစ္သည္။
"ေမေမ ေကာ္ဖီ"
သမီးက မညဳိမ၏ေရွ႕သုိ႔ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေန ေသာေကာ္ဖီခြက္ကေလး လာခ်သည္။
"ဘယ္သူက ေတာင္းလုိ႔လဲ"
"ဟင္ အရင္တုန္းကေတာ့ ေမေမပဲ စာေရးေနရင္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ခ်င္တယ္ဆုိ"
မ်က္ႏွာကေလးငယ္သြားသည့္သမီးကုိလွမ္းၾကည့္မိေတာ့မညဳိမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ သူ႔အေမ ဘာစာေတြ ေရးေနမွန္း သူ႔ခမ်ာ သိမွ မသိရွာပဲ။
"ေကာ္ဖီေသာက္မယ့္အစားေရေႏြးၾကမ္းေလး တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္လုိက္ရင္လည္းၿပီးတာပဲသမီးရဲ႕၊ငြကုန္လည္းသက္သာ၊ အႏၱရာယ္လည္း ကင္း "
မည္သူကုိမွ် ေဟာ၍ေျပာ၍ ဟန္မက်ေသးေသာ တရားကုိ မညဳိမက သမီးငယ္အား ေလေပ်ာ့ေလးႏွင့္ စတင္ျပီး ပုိ႔ခ်ရန္ ၾကဳိးစားသည္။
"ဟုိးအရင္တုန္းကလည္း ဒီေကာ္ဖီဆုိတာၾကီးကုိ ေသာက္ခဲ့ ၾကတာမွမဟုတ္တာ ဒါကုိသာ မေသာက္ဘဲေနႏုိင္ၾကရင္ ႏုိင္ငံျခား ေငြေတြ အမ်ားၾကီးသက္သာသြားမွာ"
"သမီးစဥ္းစားၾကည့္ ၊ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူဦးေရက ေလးဆယ့္ေျခာက္သန္း ၊ လူရွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ေကာ္ဖီ ေသာက္တယ္ ထားေနာ္ အဲဒီတစ္ေယာက္ကလည္း တစ္ေန႔ကုိ တစ္ခြက္ပဲေသာက္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေကာ္ဖီခြက္ေပါင္း"
"ဟာ အိမ္ေရွ႕မွာ လူေတြလူေတြ"
ကုိညဳိေမာင္ကအလန္႔တၾကားေအာ္သည္။တရားေဟာေကာင္းေနေသာ မညဳိမခမ်ာလည္း အလန္႔လန္႔ အဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျဖစ္သြားသည္။
"ေကာ္ဖီမစ္ ကုမၸဏီက လူေတြ ခင္ဗ်ားကုိ ရုိက္ၾကမလုိ႔တဲ့ တန္းစီေနၾကတာ"
ကုိညဳိေမာင္တုိ႔ သားအဖက တ၀ါး၀ါးရယ္ေနၾကသည္။ပ်က္ ယြင္းသြားေသာ ရာဇဣေျႏၵကိုမနည္းျပန္လည္ထိန္းသိမ္းလုိက္ရေသာမညဳိမကမူ အေတာ္ၾကီး ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္သြားသည္။
သူတုိ႔သားအဖတစ္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴရႈျပီး စိတ္အာရုံကုိ စာရြက္ ထဲျပန္ျပီးပုိ႔ရန္ ၾကဳိးစားသည္။
"အေကာင္းေျပာတာပါ မိန္းမရဲ႕ ၊ အဲဒီဝတၳဳဆက္မေရးနဲ႔ ေတာ့ ၊ မဏိကြမ္းစားသြားလိမ့္မယ္"
ကုိညဳိေမာင္က ရယ္သံႏွင့္ထပ္ေျပာေနသည္။ ကုိယ့္စာကုိ ကုိယ္စိတ္တုိင္းမက်ရသည့္အထဲ ေဘးမွေနျပီး ရယ္ပဲြဖဲြ႕ေနေတာ့ မညဳိမ အေတာ္ၾကီးစိတ္တုိလာသည္။ စိတ္တုိလာေတာ့လည္း ရင္ထဲတြင္ ဟာတာတာႏွင့္ ေကာ္ဖီဆာ အဲ ေရဆာသလုိ ျဖစ္လာ သည္။
"မိတ္ေဆြ ၊ အခ်ဳိ အဆိမ့္ႏွင့္ အခါး အရသာသုံးမ်ဳိးကုိ ေရေႏြးႏွင့္ သမေအာင္ ေရာစပ္ထားေသာ အရည္ကုိသင္သိပါ သလား၊ထုိအရည္သည္ သင္၏ထမင္းစားပဲြေပၚတြင္ရွိေသာေ
မညဳိမက ေရးဟန္တစ္မ်ဳိးေျပာင္းျပီး ေရးျပန္သည္။ေကာ္ဖီ အေၾကာင္းေရးခါမွ ေကာ္ဖီနံ႔က ေမႊးလွသည္။စားပဲြေပၚမွ ေကာ္ဖီ ခြက္ကေလးကုိ မသိမသာလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေငြ႔ကေလး ထြက္ေနဆဲပင္။
" ထုိေကာ္ဖီကုိ သင္ေန႔စဥ္ေသာက္သုံးေနက် ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။အကယ္၍ မေသာက္ရလွ်င္သင္ဘာျဖစ္မည္နည္း။စာေရးရသည္မွာ အတန္ငယ္အရွိန္တက္လာသည္။ ဝတၳဳပုံစံ ႏွင့္မေရးဘဲ ေဆာင္းပါးပုံစံႏွင့္ေရးေတာ့ ေရးလုိ႔သြက္လာ သည္။
ေၾသာ္ အခုမွပဲ ဒီေကာ္ဖီနံ႔က ေမႊးပဲေမႊးႏုိင္လြန္းေနသည္။ ခံတြင္းပါခ်ဥ္လာ၍ တံေတြးကုိ မသိမသာမ်ဳိခ်ရင္း သက္ျပင္း ေငြ႔ေငြ႔ခ်မိရွာသည္။ေကာ္ဖီဆာေနေ
"သင့္၏စားပဲြေပၚတြင္ စုဘူးကေလးတစ္ခုထားျပီး သင္ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္တုိင္း ထုိစုဘူးထဲသုိ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဖုိး ထည့္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါသည္ ၊ လကုန္လွ်င္ ေငြမည္မွ်စုမိေနမည္ဟု သင္ ထင္ပါသနည္း "
မ မညဳိမသည္ ေကာ္ဖီဆန႔္က်င္ေရးစာကုိဆက္ေရး
ဟု ေတြးလုိက္မိသည္။ စားပဲြေပၚမွ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကိုသံေယာ ဇဥ္အမွ်င္တန္းႏွင့္ လွမ္း၍ ၾကည့္လုိက္မိျပန္သည္။ ေဟာေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ကေလး သူ႔ေနရာတြင္ သူမရွိေတာ့ပါ ကလား။
"ေမေမ မေသာက္ဘူးဆုိရင္ ျပန္ယူသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
သမီးက သူ႔လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကို ေျမွာက္ျပ သည္။
မညဳိမ ရုိတ္တရက္စိတ္တုိသြားသည္။ 'ေဖ်ာ္ျပီးလုိ႔ စားပဲြေပၚ ေတာင္ေရာက္ေနျပီပဲ ေခြးစုတ္မေလးရဲ႕' ဟု စိတ္ထဲမွေနျပီးတအား ေအာ္လုိက္သည္။
"ဟုတ္တယ္ေနာ ေမေမေျပာသလုိ ေရေႏြးၾကမ္းေလး ေသာက္လုိက္ရင္လည္း အာသာေျပသြားမွာပဲ"
စိတ္ထဲမွ အသံကုိ မၾကားေသာ သမီးက သူ႔မိခင္၏ အေတြး အေခၚကုိ ထပ္ဆင့္ေထာက္ခံေနသည္။' ေၾသာ္ ငါ့သမီးရဲ႕ အလုိက္ ကန္းဆုိးကလည္း မသိလုိက္တာဟဲ့' ဟုစိတ္ထဲမွ ေတြးရင္းမညဳိမသည္ သူ၏လက္ထဲမွ ေဘာပင္ကေလးကုိခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ပစ္ခ်လုိက္သည္။
ပါးရည္နပ္ရည္မရွိေသာ သမီးက တအံ့တၾသ ေမးေနေသး သည္။
"ေကာ္ဖီေသာက္ျပီးမွ ဆက္ေရးရင္လည္း ရတာပါပဲဟဲ့"
မညဳိမက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျဖသည္ ။ တစ္ဖက္လွည့္ျပီး စကား ေျပာေနၾကေသာ ကုိညဳိေမာင္တုိ႔ သားအဖကုိ မသိမသာ ခုိးၾကည့္ လုိက္သည္။ထုိ႔ေနာက္ မ်က္ႏွာကုိ တမင္တင္းထားလုိက္ျပီး သမီး လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ သြက္သြက္ေလး ဆဲြယူလုိက္သည္။
(ဒီ ေကာ္ဖီေသာက္သူမ်ား ၀တၳဳ အတြက္ ဆရာမ မစႏၵာ (သို႔) မူပိုင္ခြင့္ရွိသူထံမွ ခြင့္ၿပဳခ်က္တာင္းမထားမိပါ ။ ၿဖဳတ္ခိုင္းပါ က ၿပန္ၿဖဳတ္ေပးပါမည္ရွင့္)
(ဒီ ေကာ္ဖီေသာက္သူမ်ား ၀တၳဳ အတြက္ ဆရာမ မစႏၵာ (သို႔) မူပိုင္ခြင့္ရွိသူထံမွ ခြင့္ၿပဳခ်က္တာင္းမထားမိပါ ။ ၿဖဳတ္ခိုင္းပါ က ၿပန္ၿဖဳတ္ေပးပါမည္ရွင့္)
အခုလို အမွတ္တရ ပိုစ့္ေလးေရးေပးတဲ့ ညီမကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ReplyDeleteညီမေတာင္းေပးတဲ့ ဆုေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္...
ေတြ႔ေတာ့မွ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာၾကတာေပါ့ေနာ္.... း)
ျပန္ဖတ္သြားတယ္....
ReplyDelete:)))
အစ္မသက္ေဝအတြက္အမွတ္တရပို႕စ္မို႕လို႕ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ေမြးေန႕မဂၤလာျဖစ္ပါေစလို႔ မသက္ေဝကို ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။
စင္စင္