Microstation Basic to Intermediate Course ( 3 months course) & AutoCAD Basic to intermediate Course 2D and 3D (3 months course)

စကၤာပူ ႏိုင္ငံ ဓါတ္ေတာ္တိုက္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွ ပညာဒါန အစီအစဥ္ ၿဖစ္ပါတယ္ရွင္။ စိတ္၀င္စားသူမ်ား ေအာက္ပါ ဖုန္းနံပါတ္ ကို ဆက္သြယ္ေမးႏိုင္ပါတယ္ ရွင္။


No. 59, Lor 4 Geylang, S399297Phone: 67487352, 68414540

Dear brothers and sisters in the dhamma,

 We are going to resume  a new Microstation  Basic to Intermediate Course ( 3 months course) &   AutoCAD  Basic to intermediate Course 2D and    3D (3 months course) in February.
Please kindly enroll  personally at our Center.

There is limitation for the candidates as per place constraint.

  All the sessions  will be started in first week of  February.


Remark :

Registration place is at our Center  59 Lorong 4, Geylang  ( 2 Bus Stops from Kallang MRT , take bus no.7, 197, 12, 32, 33 )


Timetable of all sessions is as below.

Every Saturday

6:00pm to 8:00pm                  AutoCAD  Basic to intermediate Course 2D and 3D ( 3 months course)

                                               With workshop test and exam.

                                 

Every Sunday

4:00pm to 6:00pm                 Microstation  Basic to Intermediate Course ( 3 months course)

                                                With workshop test and exam.

ေဟာင္ေကာင္ခရီး (23.12.2011 - Day 1)

Day 1 မွာ  ညေနစာ နဲ႔ Victoria Peak , Madame Tussaud's (အမွန္ေတာ့Peak နဲ႔ တေနရာထဲပါ) , Avenue of Stars and A Symphony of Lights နဲ႔  Ladies Market အတြက္ HK$ 350.00 ဆိုေတာ့( HK$ 6.09 = S$1.00 ) S$ 58 ေလာက္က်ေနၿပီ ။ အဲဒီ မွာ သုံးဘို႔ ေဟာင္ေကာင္ ၂၀၀၀ ဘဲ လဲထားတာညေနတင္ ၃၅၀ ဆိုေတာ့ အင့္ သြားတယ္ ။ ညေနစာ စားရတာ မေကာင္းတာ ကလြဲလို႔ က်န္တာ ကေတာ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါဘဲ ။

Weather က  14.33°C ေလာက္ရွိတာဆိုေတာ့ စကၤာပူ ရာသီဥတုနဲ႔ဆို ရင္ ေအးတယ္လို႔ ေၿပာရမွာပါ ။Peak ကိုေရာက္ေတာ့ ညရႉခင္း ကလဲ အရမ္းလွ ေအးက လဲေအးဆိုေတာ့ အားလုံးက ေပ်ာ္လဲေပ်ာ္ ခ်မ္းလဲခ်မ္း နဲ႕ ကုပ္ကုပ္ေလး ဆိုေတာ့ တေယာက္ကိုတေယာက္ၾကည့္ၿပီး ရီေနၾကတယ္။ တိုး နဲ႔ သြားတာ အခ်ိန္ ကို ကန္႔သတ္ထားတယ္ ဆိုေပမဲ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ေဟာင္ေကာင္ ရဲ႔ ညအလွ ကို အားရပါးရ ၾကည့္ၾကတယ္ ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအေဆာက္အဦးမွာ ရွိတဲ့ ကမၻာ ကေက်ာ္ၾကားသူမ်ား ရဲ႔ ရုပ္တု ေတြ ရွိတဲ့ Madame Tussaud's ကိုသြားၾကပါတယ္။

က်န္တဲ့သူေတြ နဲ႔ ဓါတ္ပုံရိုက္ရင္ ဖရီးေပမဲ့ ဂ်က္ကီခ်မ္းနဲ႔ အိုဘားမား နဲ႔ဆို ေဟာင္ေကာင္ေဒၚလာ 100.00 စီ ေပးရပါတယ္။ အလြန္ အင္မတန္ နွေၿမာလွ တဲ့ မယ္သံဟာ ဂ်က္ကီခ်မ္း ရဲ႔ လက္ေမာင္း ကိုခ်ိတ္ ရိုက္လို႔ 100 ကုန္တာ ကိုေတာ့ မႏွေၿမာခဲ့ ပါဘူး ။ (သူ႔ဘို႔ ဘာလက္ေဆာင္ပါလဲ လို႔ေမးတဲ့ အိမ္ကလူၾကီး ကို အဲဒီဓါတ္ပုံေပးလိုက္တဲ့ အခါ ေကာင္းခ်ီးေထာပနာေပး လိုက္တာ ညံသြားပါတယ္..ဟီးဟီး ၁၀၀ ေတာင္ တန္တာ ဘဲဟာကို..)

ေတြ႔သမွ် နာမည္ေက်ာ္ေတြ နဲ႔ ဓါတ္ပုံရိုက္လိုက္တာ တိုးကသတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်ိန္ကို အေတာ္ၾကီးေက်ာ္သြားပါတယ္။ 

ၿပီးေတာ့ေတာင္ေပၚကေနဆင္းၿပီး  Avenue of Stars and A Symphony of Lights ကိုလာခဲ့ ၾကပါေတာ့တယ္။

 

 

Avenue of Stars က နာမည္ေက်ာ္ ဘရုစလီ ပါ ။

စတားေတြ ရဲ႕အမွတ္တယ မ်ား ။

Avenue of Stars က ပင္လယ္ ရဲ႔ ေဘး ပါ ။ ပင္လယ္တဘက္ ကို လွမ္းၿပီး ညရႉခင္းေတြ ၾကည့္ ရတာ အလြန္ဘဲ ေပ်ာ္ ပါတယ္။ 

အဖြဲ႔ သားမ်ား ဒီေနရာ မွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ တိုးနဲ႔ Ladies Market  ကို ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘဲ ဒီမွာဘဲ ည ကို အခ်ိန္ကုန္ၿပိး ဟိုတယ္ ကို ၿပန္ၾကပါတယ္ ။ ေၿခက်င္ေလွ်ာက္ၿပန္လို႔ ရတဲ့ အကြာအေ၀းပါ ။

ေဒး ၀မ္း မွာ ကိုဘဲ ဓါတ္ပုံ ေတြ အမ်ားၾကီးပါ ။ ေဒးတူးကို ဆက္ေရးခ်င္လို႔ ဒီေလာက္ဘဲ တင္လိုက္ပါတယ္။

 

သမီးေလး ေဟမာလြင္ဦး ၁၀ လ

သမီးေလး  မေဟမာ ဒီေန႔ ၁၀လ ၿပည့္ၿပီ ။

သမီးေလး ဒီအရြယ္အေၾကာင္း ဖြားဖြားေၿပာတဲ့ အတိုင္း သမီးၾကီးလာရင္ အမွတ္တရ ၿပန္ဖတ္ရေအာင္ ေရးထားပါတယ္ ။

၉.၁၁.၂၀၁၁ - ေဖေဖ့ ဓါတ္ပုံ ကို လက္ညိႉးထိုးၿပီး ေဖေဖ ဟု စေခၚသည္။

၉.၁၂.၂၀၁၁ မွ ၁၁.၁၂.၂၀၁၁ ထိ ေခ်ာင္းဆိုး သလိပ္ပြ ေဆးခန္းသို႔ သြားရသည္။

၁၄.၁၂.၂၀၁၁ မွာ ေအာက္သြားေလး ၂ေခ်ာင္းစထြက္လာၿပီ ။
မၾကိဳက္လွ်င္ စိတ္ၾကီးၿပီးေဒါသၿဖစ္ၿပ သည္။ သူ႔ကို ဆူလွ်င္ ပါးစပ္ၾကီးၿဖဲၿပီးေအာ္ငို ။

၁၈.၁၂.၂၀၁၁ သမီးေလး ၉လၿပည့္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ နွင့္ လိေမၼာ္သီး ဖရဲသီး လႉ ။ ေန႔လည္ အိမ္နားက ကေလးေတြကို ေၿပာင္းဖူးေကာ္ၿပန့္ေၾကာ္ေကၽြး သည္။

ေန႔စဥ္ မနက္အိပ္ရာထ တာနဲ႔ ဘြတ္ဘြတ္ တန္းသြား သည္။ ၿပီးရင္ ပဲၿပဳတ္ ၊ ၾကက္သားတတုံးကိုၿပဳတ္ၿပီး ၿမဴစြမ္တတုံးႏွင့္ ငုံးဥတတုံးထည့္ ေကၽြး သည္။ၿပီးရင္ ဘိုးဘိုး ကို အၿပင္လက္ညႉိးထိုးၿပသည္။ အဘိုးကခ်ီလွ်င္ ဦးထုပ္ ကိုလက္ညႉိးထိုးၿပသည္။ သူမ်ားကို လက္ညႉိးထိုး ခိုင္းတတ္ေသာ ဘိုးဘိုးၾကီး မေဟမာ နဲ႕ေတြ႕ေတာ့ လက္ညႉိးထိုးခိုင္းတာ ကို ခံေနရသည္။
 ၉း၃၀ အၿပင္ကၿပန္လာရင္ ငုံးဥၿပဳတ္တလုံး ဘီစကြတ္ တခ်ပ္ စားသည္။ႏို႔တဘူးေသာက္သည္။
၁၁ နာရီမွာ ေရခ်ိဳး ထမင္းစားၿပီး အိပ္သည္။ မမက ထမင္းကို ၾကိတ္ၿပီး ေခ် ေကၽြးရင္ မၾကိဳက္ေတာ့။
အိပ္ရာႏိုးရင္ ငွက္ေပ်ာသီးမီးဖုတ္ ေကၽြး ရာ ခၽြဲၾကပ္လို႔ မေကၽြးေတာ့ပါ ။ ေရႊပုစြန္မွ ပူတင္းမၾကိဳက္ ပါ။ ပ်ားလိေမၼာ္ ၃ လုံး ေကၽြးသည္။ ပန္းသီး ကိုၿမင္ရင္ အတင္းပါးစပ္ထဲ ထည့္ေတာ့ နင္မွာစိုး လို႔ အေသးေလး စိတ္ေပးရသည္။ႏို႔တဘူးေသာက္သည္။
၅နာရီမွာ ညေနစာ ဆန္ၿပဳတ္ေကၽြးသည္။
ရနာရီမွာ ႏို႔တဘူး ႏွင့္ ဘီစကစ္တခ်ပ္ စားသည္။
၉နာရီမွာ ႏို႔တဘူးစို႔ရင္းအိပ္သည္။
ညဘက္ တေရးႏိုး ႏို႔တဘူးေသာက္သည္။

၈.၁.၂၀၁၂ ေခ်ာင္းဆိုး ႏွာပိတ္လို႔ မအိပ္ရ ။ သွ်င္ပါကူ ေဆးခန္း မွ ကေလးအထူးကု ေဒၚခင္ေဆြ ႏွင့္ ၿပသည္။ အေတာ္ သေဘာေကာင္း ဂရုစိုက္သည္တဲ့ ။
၁၃.၁.၂၀၁၂ သမီးေလး ေနမေကာင္းေတာ့  အရမ္းငို သည္တဲ့ ။ ရာသီ ဥတု က ပူလိုက္ေအးလိုက္ဆိုေတာ့ အဲကြန္းဖြင့္ အိပ္မိသည္တဲ့ ။
သမီးေလး ေနမေကာင္းေသာ ရက္မ်ားစိပ္လွသည္။
အစားလဲစားေနရက္ႏွင့္ ဘယ္လိုၿဖစ္သည္မသိ။ မေအ အသက္ၾကီးမွေမြးလို႔မ်ား လား သမီးရယ္။

ခုေတာ့ အိမ္နား က ကေလးၾကီးေတြ လာကစားရင္ သမီးေလး ကိုပါ လွည္းထဲေပးထည့္ၿပီး လႊတ္ေပးထားသည္တဲ့ ေပ်ာ္ေနသည္။
ေၾကာ္ၿငာ အရမ္းၾကိဳက္သည္တဲ့ ။ေၾကာ္ၿငာ လာရင္ သူ႕ ေရွ့ ကကြယ္တာ သူ႕ ကို တခုခု အာရုံပ်က္ေအာင္လုပ္ရင္မၾကိဳက္ပါ ေအာ္သည္ တဲ့ ။
ေဖေဖ ေမေမ ဓါတ္ပုံၾကည့္ၿပီး ေဖ ေမ နဲ႔ ေခၚေနသည္ တဲ့။
ေဟမာ ဘယ္မလဲ ဆို သူ႔ ရင္ဘတ္ကို ပုတ္ၿပသည္ တဲ့ ။
ေရႊလက္ခုပ္ ေပါက္စိေပါက္စာ ကစားတတ္ၿပီ ။
ဘိုင္ဘိုင္ ၿပတတ္ၿပီ ။ လာလာ နဲ႔ ေခၚတတ္ေနၿပီတဲ့ ။

သမီးေလး တို႔ ၿပန္လာ ဘို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္စီစဥ္ေနၿပီ ။ ဘိုးဘိုးတို႔ ဘြားဘြား တို႔ ကလဲ မလာခ်င္ေတာ့ ဟိုအေၾကာင္းၿပေနာက္ဆုတ္ ဒီအေၾကာင္းၿပ ေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေနသည္။ 
သမီး အေဖ ကလဲ ဖြားဖြား က သမီးအေၾကာင္း စာေရးတိုင္း ေရာဂါတက္ၿပီး ၿၿမန္ၿမန္ေခၚေပးဘို႔ ေၿပာေနသည္။

(သမီးေလး ရဲ႕ သြားေပါက္ေနတဲ့ ဓါတ္ပုံၾကည့္ခ်င္လွေသာ္လည္း ဓါတ္ပုံ ရိုက္ၿပီး ပို႔ေပးမည့္သူ မရွိလို႔ မၾကည့္ရပါ ။ ေဆြမ်ဳိးညာတိ နည္းေသာ(မရွိဟု ေတာင္ ဆိုရမည္) ေနရာမွာေနရေသာ လူအို ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ကေလးတေယာက္ ကသီလွသည္။ ဒါေတာင္ သမီးေလး အေဖ ဘက္က အေဒၚတေယာက္လာေနေပးလို႔ ။ ဒီလိုသာ ကူညီမည့္သူ ရွာမေတြ႔ေသာ္လည္း ဖြားဖြား စလုံးမွၿပန္စဥ္ ကေလးပစၥည္းမွလြဲၿပီး က်န္တာသူတို႕ ပစၥည္းမပါ ကီလို ၇၅ ေက်ာ္ေသာ လက္ေဆာင္ေတြ ႏွင့္ အထုတ္ၾကီး ကို ၿမင္ေယာင္ ဖြားဖြားရဲ႕ သမီး ရဲ႕ ေၿခြ မွ ရံတာဟဲ့ ဆိုေသာစကား ကို ၾကားေယာင္ ေနမိေတာ့သည္။)

ေဟာင္ေကာင္ ခရီး ( 23.12.2011 - 26.12.2011) - (4)

ေမြးေန႔ အမွတ္တယ (မစႏၵာ - ေကာ္ဖီေသာက္သူမ်ား)

 ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အမ ေမြးေန႔ မွာ ခ်စ္စရာ စာေလး ေရးခ်င္ေပမဲ့ မေရးတတ္လို႔ ဆရာမ မစႏၵာ ရဲ႕ ခ်စ္စရာ ၀တၳဳေလး တပုဒ္ ကို အမွတ္တယ တင္လိုက္ပါတယ္ ။

က်မ ဘေလာ့ မေရးခင္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနတဲ့ အခ်ိ္န္ ဒီဂိုလာ ဘေလာ့ ၊ နွလုံးသားရပ္၀န္းမွ အသံမ်ား ဘေလာ့ ေတြမွာ ကြန္မန္႔ မ်ားႏွင့္ ၾကင္နာစြာ အားေပး နွစ္သိမ့္ခဲ့ သူ ၊ က်မ ကို ဘေလာ့ေလး ေရးၿဖစ္ေအာင္ အားေပးလႉံ႔ေဆာ္ခဲ့သူ ၊ အမ ဘေလာ့ ကို သြားလည္တိုင္းမွာ မွတ္မိ သတိရ ခ်စ္ခင္စြာ ႏႉတ္ဆက္တတ္သူ ၊ က်မ ဘေလာ့ ေလး စလုပ္ေတာ့ မေရးတတ္လို႔ အားငယ္ငယ္ အေၾကာင္းမၾကားခဲ့ေသာ္လည္း လာေရာက္ အားေပး ကြန္မန္႔ ေရးေပး ခဲ့သူ 

ဒီေန႔ 11th January ဟာ အမ သက္ေ၀ ရဲ႕ ေမြးေန႔ပါ ။

အမ ရဲ႕ ေမြးေန႔ သာမက ေန႕တိုင္း ရက္တိုင္း မွာ ခ်စ္ေသာ မိသားစု ႏွင့္အတူ က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ စြာၿဖင့္ ခ်စ္စရာ စာ ေလးေတြ အမ်ားၾကီး ေရး ႏိုင္ပါေစလို႔ ။



မစႏၵာ - ေကာ္ဖီေသာက္သူမ်ား

ဤကမၻာ ဤေလာကတြင္ ေကာ္ဖီဟု ေခၚတြင္သည့္ ခ်ဳိျမျမ ခါးဆိမ့္ဆိမ့္ အရည္ကုိ လူသားတုိ႔ ႏွစ္သက္စြာ ေသာက္သုံးခဲ့ၾက သည္မွာႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာျမင့္လွျပီးျဖစ္သည္။မည္သည့္ေခတ္ကာ လတြင္ မည့္သည့္တုိင္းျပည္၌ မည္သည့္ လူမ်ဳိးတုိ႔က မည္ကဲ့သုိ႔ စတင္ျပီး ေသာက္သုံးခဲ့ၾကသနည္းဟူေသာ ပုစာၦကုိ မညိဳမ အေျဖ ထုတ္ေနမိသည္မွာလည္း မၾကာခဏပင္ ။

"မသိလွ်င္ေမး ၊ မစင္လွ်င္ေဆး" ဟု ဆုိစကားရွိရလွ်က္ႏွင့္ မည္သည့္ သုေတသီ ပညာရွင္ကုိမွလည္း တခုတ္တရ မေမးမိ ေတာ့သူ႔ခမ်ာ ယခုထက္ထိ အေျဖမသိရွာေသးသည္မွာလည္း မဆန္းလွေခ်။

သုိ႔ေသာ္ ေသခ်ာတာတစ္ခုေတာ့ရွိသည္။မညိဳမ ၾကားဖူး ၊ ဖတ္ဖူး ၊ မွတ္ဖူးသမွ် ရွိစုမဲ့စု ဗဟုသုတထဲတြင္ သီေပါမင္း ႏွင့္ စုဖုရားလတ္တုိ႔ ေကာ္ဖီရည္ကုိ ေသာက္သုံးေတာ္မႈၾကသည္ဟု မပါရွိခဲ့ေပ။ထုိ႔ေၾကာင့္ ေကာ္ဖီသည္ ျမန္မာ့ရုိးရာ စားေသာက္ဖြယ္ မဟုတ္ေၾကာင္းကုိ သိႏုိင္သည္။ ထုိ႔ျပင္ မညိဳမ တုိ႔၏ ဘုိး ၊ ေဘး ၊ ဘီ ၊ ဘင္မ်ားလက္ထက္က ေကာ္ဖီကုိ ေသာက္သုံးေလ့ မရွိခဲ့ၾက ေၾကာင္းကုိလည္း အတည္ျပဳ မွတ္သားႏုိင္သည္ဟု ယူဆမိေလ သည္။

မညိဳမသည္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေကာ္ဖီကုိ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ေပ။ ထမင္းစား စားပဲြေပၚရွိ အျပာေရာင္ ေၾကြရည္သုတ္အုိး ရွည္ရွည္ ေလးသည္ ေကာ္ဖီအုိးျဖစ္သည္ကုိေတာ့ မွတ္မိသည္။ထုိအုိးထဲတြင္ နံနက္တုိင္း ေကာ္ဖီအျပည့္ရွိေနတတ္ေသာ္လည္း တစ္ခါမွ်လုိလုိ ခ်င္ခ်င္ငွဲ႔ျပီး မေသာက္ဖူးခဲ့ေခ်။ တကၠသုိလ္ ေရာက္ေတာ့လည္း ေကာ္ဖီကုိ လွည့္မၾကည့္ေသး ၊ အလုပ္ထဲေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ခပ္စိမ္းစိမ္းေလးေနပါ့မယ္ ဇာတ္လမ္းပင္ ။

အခုေတာ့ မညဳိမ၏အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီး အဘြားၾကီး လည္းျဖစ္ျပီး။ (သူ႔ကုိယ္သူေတာ့ အဘြားၾကီး တစ္ပုိင္းျဖစ္ရျပီဟု ညွာညွာတာတာေျပာေလ့ရွိသည့္။)မ်က္စိေတြလည္းမႈန္၊ဆံပင္ေတြ ကလည္းျဖဴျပီ ၊ ထုိ႔အျပင္ေကာ္ဖီလည္း စဲြေနေပျပီ ၊ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာ လကမ်ား ဒီေကာ္ဖီကုိ ၾကဳိက္သြားသနည္း။ သူ႔ကုိယ္သူ လည္းမသိလုိက္သည္ကေတာ့ ခက္လွသည္။

နံနက္ေစာေစာ ထမင္းေၾကာ္ေလး စားစား ၊ ပဲျပဳတ္နံျပား စား စား ၊ အီၾကာေကြးေလးစားစား ၊ ေကာ္ဖီမပါလွ်င္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ ႏွင့္မုိ႔ သူမပါလုိ႔မျဖစ္ ၊ အၿပင္က ေမာေမာပန္းပန္း ျပန္လာလွ်င္ လည္းအခါတုိင္းလို ေရေအးေအးေလး မေတာင္းပဲ

   "သမီးေရ ေမေမ့ကုိေကာ္ဖီတစ္ခြက္"ဟုေအာ္တတ္သည္။

ဧည့္သည္လာျပန္ ေတာ့ဧည့္သည္တစ္ခြက္   သူတစ္ခြက္ပင္ အားလပ္ရက္ေလးရ၍ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ေရမုိးခ်ဳိး ေခါင္းေလွ်ာ္ျပန္ပါကလည္း ေကာ္ဖီ ကေလးေသာက္ျပီး ႏွပ္တတ္သည္။ ညပုိင္း ေရာက္ျပန္ေတာ့ လုပ္လက္စ အလုပ္ကုိပစ္ကာ က်န္ေက်ာင္းတုိ႔ ၊ ခ်ိန္ကြမ္းမင္းတုိ႔ ၊ ခ်ိန္ထယ္ရီးတုိ႔ ၊ ပုိင္ေဟြ႕တုိ႔ ၊ ေဟာာ္လြိလီတုိ႔ႏွင့္ အခ်ိန္လုျပီး ေတြ႕ဆုံရေသးသည္။ထုိအခ်ိန္က်မွ တီဗီေရွ႕တြင္ စုရုံးမိေသာ အိမ္သား မ်ားကလည္း ေကာ္ဖီခြက္ေလးကုိယ္စီကုိင္လာၾကသည္။ တီဗီထဲမွာလည္းဂႏၶာလရာဇ္တုိင္းသားမ်ားကေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ ၊တီဗီအျပင္မွာ ျမန္မာျပည္သားတုိ႔ကလည္း ေကာ္ဖီေသာက္ႏွင့္ ေပ်ာ္စရာၾကီးပင္။

မညိဳမ၏ မိခင္ၾကီးကေတာ့ ညဥ့္တစ္ေရးႏုိးလွ်င္ပင္ ေကာ္ဖီ ထေမာ့တက္ေသာေၾကာင့္ အိပ္ရာေဘးတြင္ အဆင္သင့္ေဖ်ာ္ျပီး ထားေပးရသည္။

မညဳိမက သူ၏ခင္ပြန္း ဦးညိဳေမာင္ကုိေတာ့ တဆိတ္လြန္ လြန္းသည္ဟုေျပာသည္။ သူတစ္ဦးတည္းပုိင္ေသာ ေၾကြမတ္ခြက္ ေကာက္ေကာက္ၾကီးႏွင့္ အျပည့္ေဖ်ာ္ထားျပီး ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ပတ္လုံး တစြတ္စြတ္ေသာက္တတ္သည္။ ခဏခဏ ကုန္ျပီးကုန္ တုိင္းလည္း "သမီးေကာ္ဖီ" ဟု ေအာ္တတ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံေတာ့

သူ႔ကုိေရမွေသာက္ရဲ႕လားဟုသတိေပးယူရသည္။ေရအစားေကာ္ဖီ ေတြခ်ည္းပဲေသာက္ေနသည္ဟု ထင္မိေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလသည္။

" ေမေမတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေရာ ျမန္မာျပည္မွာ ေကာ္ဖီ ေသာက္ေနၾကျပီလားဟင္" 

မညိဳက သူႏွင့္အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္ေသာ မိခင္ၾကီးကုိ ေမးၾကည့္ သည္။

" ေဟာ ေသာက္ၾကျပီလား၊ကရားၾကီးနဲ႕ေဖ်ာ္ထားျပီးတစ္အိမ္လုံး ငွဲ႔ေသာက္ေနၾကတာ"

ဒါဆုိလွ်င္လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းခုႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကတည္း က ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီေသာက္ေနၾကျပီဟု အတည္ျပဳယူဆ ႏုိင္သည္။

"ဒီလုိဆုိ အဘုိးတုိ႔ အဘြားတုိ႔ ငယ္ငယ္တုန္းကေရာ"

"အဲ" 

အေမၾကီးက အတန္ငယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္။ 

"အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေကာ္ဖီမေသာက္တတ္ၾကေသးဘူး ထင္တယ္ ၊ ဟုိးအရင္တုန္းကေတာ့ အဖန္ရည္အုိးတုိ႔ ၊ အခါးရည္ တုိ႔ပဲေသာက္ၾကတာ"

ေတြးေတြးဆဆေျပာေနေသာ သူ႔မိခင္ၾကီးအား ေငးၾကည့္ရင္း မညိဳမသည္ ကင္း၀န္မင္းၾကီး ပါရီျမဳိ႕ေတာ္သုိ႔ ေရာက္စဥ္က ေကာ္ဖီေသာက္ခဲ့ရသလားဟု ေတြးေနမိသည္။

"ဒုိ႔ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီေသာက္တက္လာတာ ၊ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္ေရာက္မွျဖစ္မယ္သမီးရဲ႕"

" ေသခ်ာတာေပါ့" 

မညဳိမက ေထာက္ခံသည္။

" အဂၤလိပ္က ေပါင္မုန္႔ကုိ အဓိကထားျပီး စားတဲ့လူမ်ဳိး ၊ ဒုိ႔ျမန္မာက ထမင္းကုိ ငပိနဲ႔ ၊ အတုိ႔အျမွဳပ္နဲ႔ ဟင္းခ်ဳိေသာက္စား တာ ၊ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္က သူတုိ႔အတြက္ လုိတယ္ထား ၊ ဒုိ႔လုိမ်ဳိးေတြ အတြက္လုိလုိ႔လား"

မညဳိမ၏ ေကာ္ဖီေ၀ဒနာသည္ သူ႔မိခင္ဆီသုိ႔ ကူးစက္သြား သည္။ 

"မလုိေပမဲ့ ၾကဳိက္ေနၾကတယ္ေလ "

 "မလုိရင္ ၾကဳိက္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး"

အေမၾကီးကစဥ္းစဥ္းစားစားေျပာသည္။
"ၾကိဳက္ဖုိ႔မေကာင္းဘူး"ဟု ေျပာေသာ္လည္း ေကာ္ဖီၾကဳိက္သူမ်ားကုိ စာရင္းျပဳစုလွ်င္ သူ႔မိခင္ၾကီးသည္ နံပါတ္တစ္ မစဲြေသာ္လည္း ထိပ္ပုိင္းက်က်တြင္ ေနရာယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မညိဳမ သိပါသည္။

"တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ သြားေရစာ စားစရာေတြမွ ျပည့္လုိ႔ မုန္႔ဟင္းခါး ၊ အုန္းႏုိ႕ေခါက္ဆဲြ ၊ တုိ႔ဟူးေႏြး ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း ႏွင့္ ဆီထမင္း ၊ မုန္႔ဖက္ထုပ္နဲ႔ ေခါက္မုန္႔ ၊ မုန္႔ၾကာေစ့နဲ႔ မုန္႔ၾကာ ခြက္"

အေမၾကီးက သတိရသမွ်ေရတြက္သည္။

"ခ်ာပါတီ ၊ ပလာတာ ၊ ပူရီ ၊ တုိရွည္ ၊ ဗယာေၾကာ္နဲ႔ ကုလားပဲသုတ္"

ကုိညဳိေမာင္ကသူၾကဳိက္တတ္သည္မ်ားကုိၿဖည့္စြက္သည္။ အစားအေသာက္သံၾကားေတာ့ တစ္အိမ္သားလုံး စိတ္၀င္စားလာ သည္။

" ေပါက္စီ ၊ အီၾကာေကြးနဲ႔ ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္"

" ေပါင္မုန္႔ကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳလုိက္ေတာ့ ေပါင္မုန္႔အုိးႏုိ႔ဆမ္းဗ်"

" ဖာလူဒါ ၊ မုန္႔လက္ေဆာင္းနဲ႔ ေရႊရင္ေအး အေဟး ေဟး "

" ဟမ္ဘာဂါ ၊ ပီဇာ  ၊ ေဟာ့ေဒါ့နဲ႔ ဆင္းဒ၀စ္"

" ၾကာဇံဟင္းခါးနဲ႔ ေရွာက္သီးသုပ္ ၊ ထမင္းလက္သုပ္ ၊ တုိ႔ဟူးသုပ္ "

"ရွိေသးတယ္ မကုန္ေသးဘူး ၊ ငွက္ေပ်ာေၾကာ္ ၊ ငွက္ေပ်ာေပါင္း ၊ ဘူးသီးေၾကာ္ ၊ ပဲကပ္ေၾကာ္ ၊ မႏၱေလးပဲေၾကာ္ ၊ ပုစြန္ေၾကာ္"

"ထန္းပင္ျမစ္ေလး မီးနဲ႔ဖုတ္ ၊ ေျပာင္းဖူးကေလးျပဳတ္"

" ေခါက္ဆဲြေၾကာ္၊ၾကာဇံေၾကာ္ ၊ ဆီခ်က္ေခါက္ဆဲြ ၊ေၾကးအုိး"

"နန္းၾကီး ၊ ျမီးရွည္ ၊ ဘိတ္ကတ္ေၾကးကုိက္"

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ၿဖည့္စြက္ေျပာရင္း၊တ၀ါး၀ါးရယ္ေန ၾကသည္။ ျမန္မာေတြအတြက္ ေန႔စဥ္ ထမင္းႏွင့္ ဟင္းအျပင္ သြားရင္းလာရင္း စားေသာက္ေနေသာ အပုိစားစရာ ၊ သေရစာမ်ား မည္မွ်မ်ားျပားေၾကာင္း အခုမွပင္ သတိထားမိျပီး အံ့ၾသခ်င္လာၾက သည္။

"ဒီေလာက္ေတာင္စားစရာေတြမ်ားေနရတဲ့အထဲေကာ္ဖီကုိလည္း အလြတ္မေပးပါလားကြယ္ရုိ႕ "

အေမၾကီးက တရားက်သလုိေျပာသည္။

တစ္မ်ဳိးတစ္မ်ဳိး မရုိးရေအာင္ လွ်ာေျပာင္းလွ်ာလြဲ စားခ်င္သည္ မွာလူသားတုိ႔၏သဘာ၀ဟုေျပာႏုိင္ေသာ္လည္း "တုိ႔လူမ်ဳိးကေတာ့ နည္းနည္းပုိတယ္" ဟု မညဳိမကေတြးသည္။ မည္သည့္ လူမ်ဳိး၏

စားစရာကုိမဆုိ ၊ အင္တုိက္အားတုိက္ အားေပးေလ့ရွိၾကသည္။ ေရာင္းမကုန္မရွိေစရ။

"သမီးတုိ႔ေဖေဖပါကစၥတန္မွာတာ၀န္ထမ္းတုန္းကသူတုိ႔ ဆီမွာလမ္းေဘးစားေသာက္ဆုိင္ေတြ မရွိတာ သတိထားမိတယ္၊ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ခ်ာပါတီနဲ႔ ဟင္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကုိပဲ ပင္တုိင္ထားျပီး စားၾကာတာ"

အေမၾကီးက ေျပာသည္။

ဟုတ္ပါသည္။မညိဳမလည္းခတၱလုိက္သြားဖူး၍ လမ္းေဘး ေစ်းသယ္ရွားလွေၾကာင္းသိခဲ့ရသည္။ပလာတာ ၊ ခ်ာပါတီကုိပင္ ကုိယ့္အိမ္မွာကုိယ္ လုပ္စားၾကသည္မုိ႔ ျမန္မာျပည္လုိ႔ အလြယ္ တကူ၀ယ္၍ ရသည္မဟုတ္။စားခ်င္လွ်င္ ကားေမာင္းေသာ 'မဂ်စ္' ၏ မိန္းမကုိ ဂ်ဳံေပးျပီးလုပ္ခုိင္းရသည္။

"ရရွားေရာက္တုန္းကလည္းလမ္းေဘးေစ်းသည္မေတြ႕မိပါဘူး ၊ ပလက္ေဖာင္းနားမွာဆုိရင္ ေရခဲမုန္႔ဆုိင္ေလာက္ပဲရွိတာ ၊ ဒါေတာင္ အေ၀းၾကီးေလွ်ာက္မွ တစ္ဆုိင္ေလာက္ရယ္၊ပန္းျခံေလးေတြနားက်ရင္ေတာ့ကိတ္မုန္႔တုိ႔ ပန္းသီးေဖ်ာ္ရည္တုိ႔  ေရာင္းတဲ့ဆုိင္ေလး ေတြတစ္ဆုိင္တေလ ရွိတတ္တယ္ " 

မညဳိမက သူ႔ေရာက္ဖူးသမွ်ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မ်ားကုိေျပးလႊား ျပီးစဥ္းစားသည္။

တရုတ္ျပည္မၾကီးမွာေတာ့ ဆီးသီးတုိ႔ မက္မန္းသီးတုိ႔ကုိ တုတ္တံေလးမ်ားႏွင့္ ထုိးျပီးေရာင္းေသာ လက္တြန္းလွည္းအခ်ဳိ႕ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ဆီးသီးေခ်ာင္းေလးမ်ားကုိ ပလတ္စတစ္အိတ္ ကေလးမ်ားႏွင့္ စြပ္ထား၍ ျခင္ယင္မနား ဖုန္မကပ္သည္ကုိ သတိ ထားမိသည္။လက္တြန္းလွည္းေအာက္တြင္ သံစည္ပုိင္းထည့္ျပီး မီးေသြးမီးဖုိလုပ္ကာ ကန္စြန္းဥမီးဖုတ္ေရာင္းေသာ ေစ်းသည္ကုိ လည္းေတြ႕ခဲ့ရသည္။တြန္းလည္းမ်ားကို လြတ္ရာကၽြတ္ရာတြင္ ရပ္ထားသည္မုိ႔ လူသြားလမ္းပိတ္မေန။မညဳိမ တုိ႔ဆီမွာလုိ၀က္သား ၊ ၀က္သည္း ၊ ၀မ္အူတုိ႔ကုိ ဗန္းကေလးထဲထည့္ျပီး အတုံး ၊ အတစ္ ၊အကြင္းေလးမ်ားလွီးကာ တုတ္ထုိးေရာင္းေသာ ၀က္သားတုတ္  ထုိးသည္မ်ဳိးကုိကား လုံး၀မေတြ႕ခဲ့ရပါ။

စင္ကာပူ၊မေလးရွားႏွင့္ထုိင္းႏုိင္ငံမွာေရာဟုဆက္ေတြးသည္။တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္ခန္႔မွ်ေရာက္ဖူးတယ္ဆုိရုံသာ ျဖစ္၍ဘာမွေတာ့ သိပ္မသိခဲ့ရ စားေသာက္ဆုိင္ အေသးေလးမ်ားကုိေတြ႔ရေသာ္ လည္းဆုိင္ခန္းထဲတြင္ ေရာင္းသည္မုိ႔ပလပ္ေဖာင္းေပၚသုိ႔ေရာက္မ လာေပ။

လူသြားလမ္း ပလပ္ေဖာင္းေပၚတြင္ ေခြးေျခပုပုေလးေတြ အျပည့္ခ်ျပီး လြတ္လပ္ေရး အျပည့္ႏွင့္ ေရာင္းၾက ၊ ၀ယ္ၾက ၊ စား ေသာက္ၾကသည္မ်ားကုိ မညဳိမသည္ သူ၏ရွိစုမဲ့စု ႏုိင္ငံျခားဗဟု သုတႏွင့္ဆုိလွ်င္ေတာ့ မျမင္ဖူးရွာေပ။ ျမန္မာျပည္သား ဗဟုသုတ ႏွင့္ဆုိလွ်င္ေတာ့ 'ရုိး ရုိး ရုိး ၊ ဒါေတြဟာ တုိ႔အတြက္ ရုိး' ဟုေသာ သီခ်င္းကုိဟစ္၍ ဆုိႏုိင္မည္ထင္သည္။

ေရာင္းသူလည္းေက်နပ္ ၊ ၀ယ္သူစားသူလည္းေက်နပ္သြားသူ လာသူမ်ားကလည္း ပလပ္ေဖာင္းေပၚမွာ က်ပ္ေနလွ်င္လမ္းေပၚသုိ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ ဆင္း၍ေလွ်ာက္ ၊ ဟြန္းသံတညံညံတီးရင္း ေမာင္းေနေသာ ၊ ေကြ႕ေနေသာ ၊ ဆုတ္ေနေသာ ၊ ေမာ္ေတာ္ကား ၾကီးငယ္ အသြယ္သြယ္တုိ႔ကလည္း လမ္းေပၚလွ်ံတက္လာေသာ လူမ်ားကို ေက်ေက်နပ္နပ္ပင္ ပြတ္ကာသီကာ ကပ္၍ေရွာင္     ေရာင္းသူ ၊ ၀ယ္သူ ၊ ေလွ်ာက္သူ ၊ ေရွာင္သူ ( တစ္ခါတစ္ရံလည္းတုိက္ၾကသည္)တုိ႔ႏွင့္အခ်ဳိးက်မွ်တစြာ စည္စည္ကားကားရွိလွ ေသာျမဳိ႕လယ္လမ္းမၾကီးမ်ားကုိ သိပၸံေမာင္၀၏ စကားႏွင့္ ေျပာရ လွ်င္မူေပ်ာ္စရာ့ေပ်ာ္စရာ ေပ်ာ္စရာၾကီး ေပပေလ။

"ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမန္မာျပည္ဟာ သိပ္ေကာင္းပါလား ၊ ဘာလုိခ်င္လဲ ၊ ဘာစားခ်င္လဲ ၊ လက္တစ္ကမ္းမွာအကုန္ရွိတယ္"'

ကုိညဳိေမာင္ကေတာ့ ညေနေစာင္း ပလက္ေဖာင္းေစ်းတန္းကုိ အထူးႏွစ္သက္သူျဖစ္၏။

"အိမ္အတြက္ ၀ယ္ခ်င္ရင္လည္း ခ်ဳိင့္ေလးေတာင္မလုိဘူး ၊ ဆိတ္ေျခေထာက္စြတ္ျပဳတ္တို႔ ၊ ေၾကးအုိးတုိ႔ကုိေတာင္ ဂၽြတ္ဂၽြတ္ အိတ္ကေလးေတြနဲ႔ ထည့္ျပီးသယ္လုိ႔ရတယ္"

"မသယ္ခ်င္လုိ႔ဆုိင္မွာ ထုိင္စားရင္လည္း ေကာင္မေလးေတြ ကုိေငးရင္း ၊ သီးခ်င္းေတာင္ နားေထာင္ရေသး ေဟး ေဟး … " 

သမီးႏွင့္သားက သူတို႔ဖခင္အား အျပည့္အ၀ေထာက္ခံၾက သည္။

"အင္း စားခ်င္ရာ စားရတာကိုသာ ေက်နပ္ေန ၊ ေရာင္းေနတဲ့ မိန္းမၾကီးက လက္သုပ္ႏွယ္လုိက္ ၊ ထဘီသုတ္လုိက္ လုပ္ေနတာ လည္းၾကည့္ၾကပါဦ ၊ ေနာက္ျပီး တီဘီတုိ႔ အသည္းေရာင္အသား ၀ါတုိ႔ကလည္း ဒီလုိေနရာေတြက အမ်ားဆုံးကူးတာ"

မညဳိမက စိတၱဇနည္းနည္းရွိသည္။ စားေသာက္ဆုိင္ထဲ မထုိင္မီ ေရာင္းခ်ေနေသာ အစားအေသာက္မ်ားကုိ အုပ္ဆုိင္းထားသည္ လားဟုအရင္ဆုံးလမ္းၾကည့္တက္သူျဖစ္သည္။ အစားအေသာက္ ျပင္ေပးေနသူကုိ မသိမသာ အကဲခတ္တက္သလုိ ပန္းကန္ေဆး ေသာေရပုံေရခြက္မ်ားကုိပါတေစ့တေစာင္း ၾကည့္တက္ေသးသည္။

"ခင္ဗ်ားက လမ္းေဘးက အစာမုိ႔လုိ႔ အထင္ေသးျပီး ဂဂ်ီ ဂေဂ်ာင္လုပ္ေနတာလား ၊ ဟုိတယ္ၾကီးေပၚက အပ်ံစားဟင္းေတြ ကုိမွစိတ္ခ်တယ္ေပါ့ဟုတ္လား။ ေခါင္းေဆာင္းအျဖဴ အက်ၤီအျဖဴ ၾကီးနဲ႔စာဖုိမွဴးၾကီးက စတုိင္က်က် ေၾကာ္ေလွာ္ေနရင္း ႏွာမေခ်ဘူး ေျပာႏုိင္လား။ ခင္ဗ်ားသိပ္ၾကဳိက္တဲ့ပုစြန္တုပ္ၾကီးရဲ႕ အၿမီးေကာ့ ေကာ့ၾကီးမွာ ႏွပ္ေခ်းဖတ္ကပ္ပါမလာဘူးလုိ႔ေရာေျပာႏုိင္သလား" 

ကုိညဳိေမာင္က ျမင္ျပင္းကတ္ဟန္ႏွင့္ ေျပာတက္သည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သားပင္။တစ္ခါက နာမည္ရ စားေသာက္ ဆုိင္ၾကီးတစ္ခု၏ ေနာက္ေဖးဘက္သုိ႔ မညဳိမ ေရာက္ဖူးသည္။ ပန္ကန္ေဆးေသာ  လက္ေဆးေၾကြဇလုံၾကီးက ခၽြဲက်ိ ညစ္ပတ္ေန သည္ကုိေတြ႕ခဲ့ရဖူးသည္။ "ဒီလုိေတာ့လည္း အိတ္ထဲမွာ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလး ေဆာင္ထားျပီးဆာရင္ ေကာ္ဖီေသာက္တာမွ ဟုတ္ေသး " 

မညဳိမ၏ အေတြးသည္ ေကာ္ဖီမစ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္သြား ေလသည္။ ေၾကာ္ျငာမင္းသား မင္းသမီးေလးမ်ား၏လက္ထဲမွ အမ်ဳိးမ်ဳိးအစားစားေသာ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလးမ်ားကုိ ျမင္ေယာင္ လာသည္။သူတုိ႔ေလးေတြက တီဗီြဖန္သားျပင္ေပၚတြင္ ေျပးရင္း လႊားရင္းေသာက္ျပလုိက္ ၊ ကရင္းခုန္ရင္း ေသာက္ျပလုိက္ ၊ ခ်စ္ရင္းၾကဳိက္ရင္း ေသာက္ျပလုိက္ ၊ တီဗီြအျပင္က ပရိသတ္က လည္းသူတုိ႔ကုိ ေငးရင္း ေမာရင္း ေသာက္ေသာက္ခ်လုိက္ၾက သည္မွာ ေကာ္ဖီမစ္ေခတ္ၾကီးကုိပင္ ထူေထာင္မိျပီဟု ထင္ရသည္။

      "ေၾသာ္ အခုမွ သိတယ္ ၊ ငါ ေကာ္ဖီၾကဳိက္လာတာ ၊ ဒီအထုပ္ ေတြေပၚမွကုိး"

မညဳိမကအခုမွသူ႔ကုိယ္သူသတိထားမိသည္။ယခင္တုန္းက သုံးခဲ့ေသာ ေကာ္ဖီအစစ္မႈန္႔မ်ားမွာ ေရေႏြးတြင္ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာ္၀င္ ေလ့မရွိ။ ေရေႏြးတြင္ ေပါေလာေမ်ာေနေသာ အမႈန္႔ေလးမ်ား က်သြားေအာင္အဖုံးအုပ္ျပီး ႏွပ္ထားရေသးသည္။ထုိ႔ေနာက္မွ ႏုိ႔ဆီ ႏွင့္သၾကားကုိထည့္ရသည္။သုံးမ်ဳိးေရာရသည္မုိ႔လက္မွန္း လက္ဆ မမွန္လွ်င္ ပ်စ္လုိက္ ၊ က်ဲလုိက္ ၊ ခ်ဳိလုိက္ ၊ ခါးလုိက္ျဖစ္တတ္ေသး သည္။ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ျခင္း အတက္ပညာကုိ လက္မွန္းလက္ဆ မွန္မွန္ တက္ရန္လုိျပီး ကရိကထ လည္းမ်ားသည္။

ေဟာ ေကာ္ဖီမစ္အထုပ္ကေတာ့ အထုပ္ထဲတြင္ ေကာ္ဖီမႈန္႔ ၊ သၾကားႏွင့္ ႏုိ႔မႈန္႔ကုိအခ်ဳိးက်ေရာထည့္ထားျပီးျဖစ္သည္။ အထုပ္ ကေလးေဖာက္ျပီးခြက္ထဲထည့္ ၊ထုိအထဲေရေႏြးေလာင္းျပီးေခါက္ လုိက္ရုံပင္။လက္မွန္းႏွင့္ ေရာစပ္စရာမလုိ ႏွပ္စရာလည္းမလုိ။

ဒီေလာက္လြယ္ေနေတာ့လည္းဧည့္သည္လာလွ်င္ ေကာ္ဖီမစ္ ၊ အိမ္သားေတြလည္း ေကာ္ဖီမစ္ ၊ ယခင္က ေကာ္ဖီႏွပ္ေနက် အုိးၾကီးကုိလည္း ေခ်ာင္ထုိးထားလုိက္သည္။ထုိအုိးအစား တရုတ္ ေၾကြမတ္ခြက္ကေလးမ်ား စားပဲြေပၚသုိ႔ေရာက္လာသည္။ ေသာက္ ခ်င္သူကေသာက္ခ်င္ေသာအခ်ိန္တြင္ ေၾကြမတ္ခြက္ထဲသို႔ ေကာ္ဖီ မစ္ထုပ္ကေလးေဖာက္ထည့္ကာေရေႏြးေရာလုိက္ရုံပင္။ထုိ႔ေၾကာင့္ လည္းမညဳိမတုိ႔ အိမ္တြင္ ေၾကြမတ္ခြက္ကေလးကိုယ္စီႏွင့္ တစ္ဦး ခ်င္းဂေလာက္ဂေလာက္ ေခါက္ေနၾကသည္မွာ ထုိအထုပ္ကေလး ေတြအျပဳိင္အဆုိင္ ေပၚလာကတည္းက ျဖစ္ေလသည္။ ေကာ္ဖီ မၾကဳိက္တက္ေသာ မညဳိမသည္ပင္ ဟုိလူ႔ခြက္ထဲ တစ္ငုံငုံလုိက္ ၊ဒီလူ႔ခြက္ထဲ တစ္က်ဳိက္က်ဳိက္လုိက္ႏွင့္ စဲြမွန္းမသိ စဲြလာျခင္းျဖစ္ ေလသည္။

" အင္း အခုေတာ့ ကၽြန္မခ်စ္ခ်စ္ ေကာ္ဖီမစ္ဆုိျပီး ၀တၳဳေရး ရင္ေတာင္ရေနျပီ "

 မညဳိမကေတြးသည္။သူ၏ေမာင္ျဖစ္သူ ျမဳိ႕နယ္ေဆးရုံဆရာ ၀န္ၾကီးက " ေတာကလူေတြ ေဆးရုံတက္ရင္ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္က ေလးေတြကုိင္လာၾကတာဗ် " ဟု ေျပာဖူးသည္ကုိသတိရသည္။ အိမ္ေရွ႕ေျမာင္းရွင္းေသာ အလုပ္သမားၾကီးကလည္း အိမ္ျပန္ေတာ့ ကြမ္းယာဆုိင္မွာေကာ္ဖီမစ္ေလး ႏွစ္ထုပ္၀ယ္သြားသည္ကုိ ေတြ႔ဖူး သည္။ အယုတ္ ၊ အလတ္ ၊ အျမတ္မေရြး ေကာ္ဖီမစ္၏ ဆဲြေဆာင္ လႊမ္းမုိးမႈကို ခံေနရျပီကေတာ့ ထင္ရွားသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ဂႏၶာလရာဇ္တုိင္းသားတုိ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ေလ့ မရွိသည္ကုိသတိရသည္။

မိမိ ႏုိင္ငံေတာ္၏ေက်းဇူးႏွင့္ တရုတ္ျပည္မၾကီး ျပည္ၾကီးသား တုိ႔ကလည္း ဧည့္ခံလုိက္ၾကသည္မွာ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မရုိးေစရ။ ျမန္မာျပည္တြင္ စားေနၾက ၾကက္ ၊ ၀က္ ၊ ဘဲႏွင့္ အမဲတုိ႔အျပင္ ေျမြ ၊ ဖား၊ငါးရွဥ့္ ၊ ငွက္ကုလားအုတ္သား ၊ ပ်ားေကာင္ေၾကာ္ေလးမ်ားကုိသာမက ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ဘဲလွ်ာကေလးမ်ားကုိခ်ည္း ေၾကာ္ခ်က္ ထားေသာ ဟင္းတစ္ခြက္ကုိလည္း စားခဲ့ရေသးသည္။

စံပယ္နံ႔ေမႊးေသာ ဂႏၶမာပန္းရန႔ံသင္းေသာ ခ်ဴိတုိတုိ ၊ ခ်ဥ္တင္ တင္သစ္သီး ၊ သစ္ေစ့ ၊ သစ္ေခါက္ကေလးေတြပါေသာေရေႏြး ၾကမ္းမ်ဳိးစုံကုိလည္း ေသာက္ခဲ့ရသည္။နံနက္ေစာေစာကတစ္မ်ဳိး ၊ ေန႔လယ္စာကတစ္သြယ္ ၊ ညေနစာကတစ္ဖုံ ၊ တစ္ေန႔လွ်င္ သုံးထပ္မွ် အစုံစုံစားေနရေသာ္လည္း မညဳိမတုိ႔သည္ ေကာ္ဖီအစစ္ ကုိလည္းမေတြ႔ခဲ့ရ ၊ ေကာ္ဖီမစ္ကုိလည္း မျမင္ခဲ့ရေပ။ လက္လွမ္း မီရာဆုိင္ကေလးမ်ားတြင္ ရွာၾကည့္ေတာ့လည္း လက္ဖက္ေျခာက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကုိသာ တခမ္းတနားေရာင္းေနရသည္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မညိဳမတုိ႔သည္ ပီကင္းေရႊျမဳိ႕ေတာ္ၾကီးတြင္ ေကာ္ဖီကုိ ေသာက္ဖုိ႔ ေနေနသာသာ အနံ႔ကေလးပင္ မရွဴ မရႈိက္ခ့ဲၾကရရွာေပ။

ရွီ၀ွန္တီဘုရင္၏ မဟာတံတုိင္းၾကီးေပၚေရာက္ေသာေန႔ကမူ ခ်မ္းလုိက္သည္မွာ ဆုိဖြယ္ရာမရွိ။ေနမင္းက ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ေတာက္ပေနေသာ္လည္း တဟူးဟူးတုိက္ေနေသာေလက စိမ့္စိမ့္ ေအးေနသည္။

"ေရေႏြးၾကမ္းဟာ က်န္းမာေရးအတြက္ေရာ ေခၽြတာေရး အတြက္ေရာ ေကာ္ဖီထက္သာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
တစ္တုိင္းလုံးတစ္ျပည္လုံး ေကာ္ဖီမေသာက္ၾကေတာ့ ေကာ္ဖီတင္သြင္းရမယ့္ ႏုိင္ငံျခားေငြလည္း သက္သာတာေပါ့ "

နားရြက္ေတြေရာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေရာ ထုံက်င္ေအးစက္ ေနသည့္အတြက္ မညဳိမသည္ အိမ္မွေကာ္ဖီပူပူကုိ အလြမ္းၾကီး လြမ္းေနမိသည္။သုိ႔ေသာ္လည္း ယထာဘူတက်က် စဥ္းစားမိေသာ ဦးေႏွာက္ကမူ ေရႏြမ္းၾကမ္းကုိ ေထာက္ခံေနေလသည္။ထုိ႔ေနာက္ ပါကစၥတန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အလီဘူတုိ၏ လက္ထက္တုန္းက သူတုိ႔လူ မ်ဳိးမ်ား လက္ဖက္ရည္အခ်ဳိေျခာက္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံျခားမွတင္သြင္း ရရာ ေဒၚလာေပါင္းမ်ားစြာ (ကိန္းဂဏန္းကုိ အတိအက်မမွတ္မိပါ ၊ ေဒၚလာကုေဋခ်ီသည္ကုိေတာ့သိပါသည္)ကုန္ေၾကာင္း၊ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားေငြကုိ ေခၽြတာေသာအားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ကုိ ေလွ်ာ့ျပီး ေသာက္ၾကပါရန္ ၊ မိန္႔ခြန္းထဲတြင္ထည့္သြင္းေျပာၾကားျပီးေဖ်ာင္းဖ် တုိက္တြန္းဖူးပါသည္။

"တုိ႔ျမန္မာေတြလည္း ေရွးပေ၀သဏီတုန္းက ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္လာၾကတာပဲ ၊ေကာ္ဖီမေသာက္ရေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ"

မညဳိမသည္ မဟာတံတုိင္းၾကီးေပၚတြင္ ျမန္မာျပည္ဘက္သုိ႔ ေငးေမွ်ာ္ကာရပ္ရင္း သာလြန္မင္းတရားၾကီးကုိ သတရမိျပန္ေလ သည္။ ထမင္းရည္ကုိ ေျမၾကီးေပၚသုိ႔ ငဲွ႔ပစ္ေနေသာ ဆင္းရဲသူမကုိ

ၾကိမ္ႏွင့္ရုိက္ေစခဲ့ျပီးထုိထမင္းရည္ကုိအုိးခြက္တုိ႔ႏွင့္ခံထားျပီး ကေလးငယ္မ်ားအားအာသာေျပတုိက္ေကၽြးႏုိင္ေၾကာင္း ဆုံးမလမ္း ျပခဲ့ေသာသူျဖစ္သည္။

"အင္းအခုလုိေကာ္ဖီမစ္ေခတ္ၾကီးထူေထာင္ေနၾကတာကုိ သာလြန္မင္းတရားၾကီးေတြ႕ရင္ ငါတုိ႔အကုန္လုံးကုိတန္းစီၾကိမ္ဒဏ္ ေပးျပီးထမင္းရည္အတင္းေသာက္ခုိင္းလိမ့္မယ္ထင္တယ္ " ဟု ေတြးရင္ျပဳံးမိေသးသည္။

ထုိအခ်ိန္မွစ၍ မညဳိမတြင္ ေကာ္ဖီေ၀ဒနာစဲြကပ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ေကာ္ဖီေလး တစ္စိမ့္စိမ့္ေသာက္ရင္း  "ေကာ္ဖီမေသာက္ ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္မွာလဲ" ဟု ေတြးျပီးရင္း ေတြးေနရွာသည္။

ေကာ္ဖီသည္ ကဖင္းဓာတ္ပါသည္။ ႏွလုံးတုန္၍  ရင္ခုန္ေစ သည္။ ႏွလုံးေရာဂါႏွင့္ မတည့္ ။

တဲြဖက္ပါ၀င္ေသာ ႏုိ႔က ကုိလက္စထေရာတက္၍ ႏွလုံးေသြး ေၾကာပိတ္ေစႏုိင္သည္။ အဆီအဆိမ့္အအိမ့္ျဖစ္၍ အဆီတက္ျပီး၀ ေစသည္။

တစ္ျပည္လုံး ေကာ္ဖီမေသာက္ၾကေတာ့ ေကာ္ဖီတင္သြင္းရမယ့္ ႏုိင္ငံျခားေငြလည္း သက္သာတာေပါ့။

နားရြက္ေတြေရာ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေရာ ထုံက်င္ေအးစက္ ေနသည့္အတြက္ မညဳိမသည္ အိမ္မွေကာ္ဖီပူပူကုိ အလြမ္းၾကီး လြမ္းေနမိသည္။သုိ႔ေသာ္လည္း ယထာဘူတက်က် စဥ္းစားမိေသာ ဦးေႏွာက္ကမူ ေရႏြမ္းၾကမ္းကုိ ေထာက္ခံေနေလသည္။ထုိ႔ေနာက္ ပါကစၥတန္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္အလီဘူတုိ၏ လက္ထက္တုန္းက သူတုိ႔လူ မ်ဳိးမ်ား လက္ဖက္ရည္အခ်ဳိေျခာက္မ်ားကုိ ႏုိင္ငံျခားမွတင္သြင္း ရရာ ေဒၚလာေပါင္းမ်ားစြာ (ကိန္းဂဏန္းကုိ အတိအက်မမွတ္မိပါ ၊ ေဒၚလာကုေဋခ်ီသည္ကုိေတာ့သိပါသည္)ကုန္ေၾကာင္း၊ထုိ႔ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားေငြကုိ ေခၽြတာေသာအားျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ကုိ ေလွ်ာ့ျပီး ေသာက္ၾကပါရန္ ၊ မိန္႔ခြန္းထဲတြင္ထည့္သြင္းေျပာၾကားျပီးေဖ်ာင္းဖ် တုိက္တြန္းဖူးပါသည္။

 ထုိ႔ေနာက္ သၾကား ၊ ထုိသၾကားကလည္း ေကာင္းသည္ မဟုတ္။  ဟိမ၀ႏၱေတာင္ေျခတြင္ အလြန္အသက္ရွည္ေသာ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးရွိဖူးသည္။သူတုိ႔သည္ သဘာ၀အစားအစာမ်ားကုိသာစား သည္။ေနာက္ပုိင္းတြင္ေတာ့ သူတုိ႔ဆီသုိ႔ေခတ္လူမ်ား၀င္ထြက္လာ ၾကသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္သၾကားကုိသူတုိ႔သုံးတက္လာသည္။(သၾကားသည္ၾကံမွ ခ်က္လုပ္ထားသည္မုိ႔ သဘာ၀အစာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပဳျပင္ထားျပီးျဖစ္သည္။) ေနာက္ပုိင္းတြင္မူ ေရာဂါဘယအလြန္ ကင္းစင္ေသာ ထုိလူမ်ဳိးသည္ ေရာဂါ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္လာေၾကာင္းကုိ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္တြင္ ဖတ္ဖူးသည္။

"ေကာ္ဖီမေသာက္ဘဲ ထမင္းရည္ေသာက္ၾကရင္ ဘာျဖစ္ မယ္ထင္သလဲဟင္"
 မညဳိမက မရဲတရဲႏွင့္ ေသြးတုိးစမ္း၍ ေျပာၾကည့္သည္။ ၾကားရ သူအိမ္သူအိမ္သား အေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႔လည္းမ်က္ႏွာေတြ ရွိဳ႕သြားၾကသည္။

"တရုတ္ျပည္မွာဆုိရင္ ေရေႏြးၾကမ္းပဲ ေသာက္တယ္ ၊ ေကာ္ဖီ မေသာက္ၾကဘူး"

"သူတုိ႔ေတြအေကာင္းမၾကဳိက္တတ္ရွာလုိ႔ေနမွာေပါ့"ဟုအားလုံးက တညီတညြတ္တည္း ေျပာၾကသည္။ 

အလီဘူတုိကုိ အားက်ျပီး  အလြန္အမင္း တရားေဟာခ်င္ေန ေသာမညဳိမခမ်ာ ဘာဆက္ေျပာရမည္မသိဘဲ ပါးစပ္ပိတ္သြားရွာ ေလသည္။

"ျမန္မာျပည္မွာလူဦးေရေလးဆယ့္ေျခာက္သန္းရွိတယ္၊သန္းေလးဆယ္ကုိ အသာထားလုိက္ လူေပါင္းေျခာက္သန္းက တစ္ေန႔ကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပဲ ေသာက္တယ္ထားပါဦး ၊ တစ္ေန႔ကုိ ေကာ္ဖီခြက္ ေပါင္းေျခာက္သန္း ၊ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကုိ ႏွစ္ဆယ္ပဲ ထား သန္းေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္  ဘုရား ဘုရား ၊ တစ္ေန႔ကုိ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ ေလွ်ာ့လုိက္ရင္ သန္းေပါင္း တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ပုိလာ မယ္ ၊ တစ္လဆုိရင္ ေငြသန္းေပါင္းသုံးေထာင့္ေျခာက္ရာ ဟာ ဟာ ဒါတကယ္ပဲလား "

မညဳိမသည္အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ တြက္ၾကည့္ရင္းမ်က္လုံး ျပဴးေနသည္။ တစ္သက္လုံးက အတြက္အခ်က္မေတာ္ခဲ့ေလေတာ့သူတြက္တာဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟု မယုံမရဲ ျဖစ္ေနရွာသည္။ 

"ေကာ္ဖီေသာက္တဲ့သူေတြေကာ္ဖီေသာက္မယ္ၾကံရင္ အဲဒီစိတ္ကေလးထိန္းျပီးေကာ္ဖီဖုိးကုိ စုဘူးေလထဲ ထည့္လုိက္ ၾကရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ။ အေကာင္းဆုံးေက်ာင္းေတြ ၊ အေကာင္းဆုံးေဆးရုံေတြ အမ်ားၾကီးရလာႏုိင္တယ္"

မညဳိမက အေတာ္ၾကီး ေဟာခ်င္ေျပာခ်င္ေနသည္။သုိ႔ေသာ္သူကအလီဘူတုိလုိ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္မဟုတ္ေတာ့ မည္သူကမွ်အေရး တစုိက္ နားမေထာင္ေခ်။

မညဳိမ လက္မေလွ်ာ့၊ သူေျပာသမွ်စကားကို လက္ခံခ်င္ လွ်င္လည္းနားေထာင္ ၊ လက္မခံခ်င္လွ်င္လည္း နားေထာင္ရျမဲ ျဖစ္သာ (သူ႔ခမ်ာ ေျပးစရာလည္းေျမမရွိ) ခင္ပြန္းသည္ အရင္း ေခါက္ေခါက္ၾကီး ကုိညွုိေမာင္ကုိ စည္းရုံးသည္။ သုိ႔ေသာ ဒီတစ္ခါ ေတာ့ ကုိညဳိေမာင္က သူ႔စကားကုိပင္ ဆုံးေအာင္နားမေထာင္ေပ။ ေငါက္ဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ျပန္ေဟာက္သည္။

"အရက္မေသာက္ ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္ ၊ ကြမ္းလည္းမစား ၊ ေဆးမ၀ါးပါဘူးကြာ ၊ ဒီေကာ္ဖီေလးေလာက္ေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေသာက္ပါရေစ" တဲ့ေလ။

" အင္း ဒါေတာ့လည္း ဟုတ္ရွာသားပဲ"

မညဳိမကသက္ျပင္းေလးရွဳိက္ကာအသာဆုတ္ခြာခဲ့ရသည္။ အရက္တုိ႔  ေဆးလိပ္တုိ႔ ေသာက္ေနတာႏွင့္စာလွ်င္ သူ႔ဟာ သူ ေကာ္ဖီစဲြေနတာကမွ ဟုတ္တုတ္တုတ္ ရွိေသးသည္ဟုေတြးသည္။

အျပင္ခန္းေရာက္လာေတာ့ ေကာ္ဖီမစ္ထုပ္ကေလးေဖာက္ ေနေသာအစ္မၾကီးကုိ ေတြ႔ရသည္။ ေရေႏြးဓာတ္ဘူးကုိ လွမ္းဆဲြျပီး ေၾကြမတ္ခြက္ထဲ ေလာင္းထည့္ေတာ့ မညဳိမက မေယာင္မလည္ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။

"မမက ခဏခဏ မူးလုိက္ ေမာလုိက္နဲ႔ ၊ ႏွလုံးဓာတ္ခံက သိပ္မေကာင္းဘူးေနာ္"

"အင္းေလ အဲဒါဘာျဖစ္လဲ"

" ေၾသာ္ ေကာ္ဖီက ကဖင္းဓာတ္ပါတယ္ေလ ၊ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ မတည့္ဘူးတဲ့ "

မ မညဳိမက မရဲတရဲေျပာသည္။ အစ္မၾကီးက တကၠသုိလ္မွာ ဆရာမၾကီးျဖစ္သည္။ သူ႔ကုိ ဆရာလုပ္၍မရ ။

"ဇိမ္ယူစရာဆုိလုိ႔ဒါေလးပဲရွိတယ္ေဟ့၊တည့္တည့္မတည့္တည့္  ငါကေတာ့ ေသာက္မွာပဲ"

အမၾကီးက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာသည္။ ဇီးဘရားဇြန္းေလးကုိ ေကာက္ကုိင္ကာ ဂေလာက္ဂေလာက္ႏွင့္ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္သည္။ မညဳိမလည္းဇက္ပုသြားသည္။ တစ္ခြန္းမွ် ထပ္ျပီးမဟရဲေတာ့ေပ ။

"မုိးရယ္ ေကာ္ဖီေတြ အဲဒီေလာက္ေသာက္ေနတာ ရင္မတုန္ ဘူးလားဟယ္"

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကုိယ့္ထက္ငယ္ေသာ ညီမေလးကုိ စည္းရုံး ၾကည့္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူက ဆရာ၀န္ဆုိေတာ့ ကုိယ့္ထက္တက္ သည္။

"ေဆးရုံမွာေသေကာင္ေပါင္းလဲလူနာေတြကုိ အျမဲခြဲစိတ္ ေနရတာ ေကာ္ဖီေသာက္ေသာက္ မေသာက္ေသာက္ ရင္ကေတာ့ တုန္သလား မေမးနဲ႔ ၊ အျမဲတုန္ေနရတာ"

မညဳိမ ေနာက္ထပ္စကားမစႏုိင္မီသူ၏ညီမငယ္ကေကာ္ဖီခြက္ ကေလးေကာက္ယူျပီး ခပ္သြက္သြက္ေရွာင္ထြက္သြားေလသည္။

ထုိစဥ္တြင္ အိပ္ရာထဲေရာက္ေနျပီျဖစ္ေသာ မိခင္ၾကီး၏ အသံ ကိုၾကားရသည္။ 

"သမီးတုိ႔ အိပ္ခါနီးက်ရင္ ေမေမ့အိပ္ရာေဘးမွာ ေကာ္ဖီတစ္ ခြက္ထားေပးဖုိ႔ မေမ့ၾကနဲ႔ဦးေနာ္" တဲ့။

ဘယ္သူ႔ကိုမွစည္းရုံး၍မရေတာ့မညဳိမသည္ ဗလာစာအုပ္ႏွင့္ ေဘာပင္ကုိ ေကာက္ကုိင္သည္။ ေဆာင္းပါးေသာ္ လည္းေကာင္း ၊ ဝတၴဳ ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ခုခုကုိ ျဖစ္ေအာင္ေရးရမည္။သူ၏ စာကုိ ဖတ္မိလွ်င္ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေကာ္ဖီအေသာက္ ေလွ်ာ့လုိက္လွ်င္ ေရးရက်ဳိးနပ္သည္ဟု စဥ္းစားသည္။

မေလွ်ာ့ဘူးဟု မေျပာႏုိင္။ သူေျပာသည္ကုိ နား၀င္ေသာသူ ရွိခ်င္လွ်င္လည္း ရွိႏုိင္သည္။ ဟုတ္သည္။

မညဳိမသည္ စာတစ္ရြက္ေရးလုိက္ ၊ ဆုတ္ပစ္လုိက္ ၊ ႏွစ္ရြက္ ေရးလုိက္ျဖဲပစ္လုိက္ႏွင့္ သူ႔စာကုိ သူစိတ္တုိင္းမက်။ ေစတနာက ေတာ့ေရွ႕ကေနျပီးေက်ာေနသည္။
"ျမန္မာေတြ ေကာ္ဖီအေသာက္ ေလွ်ာ့ၾကပါ ၊ လက္ဖက္ရည္အေသာက္ ေလွ်ာ့ၾကပါ ၊ လက္ဖက္ ရည္ဆုိင္တြင္ ထုိင္ေနေသာအခ်ိန္မ်ားအစား၊စာၾကည့္တုိက္ကုိသြား ၾကပါ ၊ အားကစားလုပ္ၾကပါ"

"ခက္လုိက္တာ စာဆုိတာ အဲဒီလုိ တဲ့တုိးၾကီးေရးရင္ ဘယ္   ေကာင္းမွာလဲ" 

မညဳိမ ေရးျပီးသမွ်စာရြက္ကေလးေတြကုိ ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႔စြာ မေျပာတတ္ မေရးတတ္ေသာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မေက်မနပ္ ျဖစ္လာ သည္။ 

"ငါ့ႏွယ္ ခ်ာလုိက္တာ"

မညဳိမသက္ျပင္းခ်သည္။ အစကေန ျပန္ေရးျပန္သည္။ ကၽြန္မတုိ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး တုိးတက္ရန္အတြက္ ပထမဆုံး ေျခလွမ္း တစ္လွမ္းမွာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွလူငယ္မ်ားကုိ စာၾကည့္တုိက္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးရန္ျဖစ္သည္။

"ေမေမ ေကာ္ဖီ"

သမီးက မညဳိမ၏ေရွ႕သုိ႔ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္း ထြက္ေန ေသာေကာ္ဖီခြက္ကေလး လာခ်သည္။

"ဘယ္သူက ေတာင္းလုိ႔လဲ"

"ဟင္ အရင္တုန္းကေတာ့ ေမေမပဲ စာေရးေနရင္ ေကာ္ဖီ ေသာက္ခ်င္တယ္ဆုိ"

မ်က္ႏွာကေလးငယ္သြားသည့္သမီးကုိလွမ္းၾကည့္မိေတာ့မညဳိမ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္။ သူ႔အေမ ဘာစာေတြ ေရးေနမွန္း သူ႔ခမ်ာ သိမွ မသိရွာပဲ။

"ေကာ္ဖီေသာက္မယ့္အစားေရေႏြးၾကမ္းေလး တစ္ခြက္ေလာက္ေသာက္လုိက္ရင္လည္းၿပီးတာပဲသမီးရဲ႕၊ငြကုန္လည္းသက္သာ၊ အႏၱရာယ္လည္း ကင္း "  

မည္သူကုိမွ် ေဟာ၍ေျပာ၍ ဟန္မက်ေသးေသာ တရားကုိ မညဳိမက သမီးငယ္အား ေလေပ်ာ့ေလးႏွင့္ စတင္ျပီး ပုိ႔ခ်ရန္ ၾကဳိးစားသည္။

"ဟုိးအရင္တုန္းကလည္း ဒီေကာ္ဖီဆုိတာၾကီးကုိ ေသာက္ခဲ့ ၾကတာမွမဟုတ္တာ ဒါကုိသာ မေသာက္ဘဲေနႏုိင္ၾကရင္ ႏုိင္ငံျခား ေငြေတြ အမ်ားၾကီးသက္သာသြားမွာ"

   "သမီးစဥ္းစားၾကည့္ ၊ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူဦးေရက ေလးဆယ့္ေျခာက္သန္း ၊ လူရွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ေကာ္ဖီ ေသာက္တယ္ ထားေနာ္ အဲဒီတစ္ေယာက္ကလည္း တစ္ေန႔ကုိ တစ္ခြက္ပဲေသာက္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္ ေကာ္ဖီခြက္ေပါင္း"

 "ဟာ အိမ္ေရွ႕မွာ လူေတြလူေတြ"

ကုိညဳိေမာင္ကအလန္႔တၾကားေအာ္သည္။တရားေဟာေကာင္းေနေသာ မညဳိမခမ်ာလည္း အလန္႔လန္႔ အဖ်ပ္ဖ်ပ္ ျဖစ္သြားသည္။

"ေကာ္ဖီမစ္ ကုမၸဏီက လူေတြ ခင္ဗ်ားကုိ ရုိက္ၾကမလုိ႔တဲ့ တန္းစီေနၾကတာ"

ကုိညဳိေမာင္တုိ႔ သားအဖက တ၀ါး၀ါးရယ္ေနၾကသည္။ပ်က္ ယြင္းသြားေသာ ရာဇဣေျႏၵကိုမနည္းျပန္လည္ထိန္းသိမ္းလုိက္ရေသာမညဳိမကမူ အေတာ္ၾကီး ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္သြားသည္။

သူတုိ႔သားအဖတစ္ေတြကုိ လ်စ္လ်ဴရႈျပီး စိတ္အာရုံကုိ စာရြက္ ထဲျပန္ျပီးပုိ႔ရန္ ၾကဳိးစားသည္။

"အေကာင္းေျပာတာပါ မိန္းမရဲ႕ ၊ အဲဒီဝတၳဳဆက္မေရးနဲ႔ ေတာ့ ၊ မဏိကြမ္းစားသြားလိမ့္မယ္"

ကုိညဳိေမာင္က ရယ္သံႏွင့္ထပ္ေျပာေနသည္။ ကုိယ့္စာကုိ ကုိယ္စိတ္တုိင္းမက်ရသည့္အထဲ ေဘးမွေနျပီး ရယ္ပဲြဖဲြ႕ေနေတာ့ မညဳိမ အေတာ္ၾကီးစိတ္တုိလာသည္။ စိတ္တုိလာေတာ့လည္း ရင္ထဲတြင္ ဟာတာတာႏွင့္ ေကာ္ဖီဆာ အဲ ေရဆာသလုိ ျဖစ္လာ သည္။

"မိတ္ေဆြ ၊ အခ်ဳိ အဆိမ့္ႏွင့္ အခါး အရသာသုံးမ်ဳိးကုိ ေရေႏြးႏွင့္ သမေအာင္ ေရာစပ္ထားေသာ အရည္ကုိသင္သိပါ သလား၊ထုိအရည္သည္ သင္၏ထမင္းစားပဲြေပၚတြင္ရွိေသာေကာ္ဖီ ပင္ျဖစ္သည္ ၊ ထုိေကာ္ဖီကုိ သင္စဲြေနပါျပီးလား"

မညဳိမက ေရးဟန္တစ္မ်ဳိးေျပာင္းျပီး ေရးျပန္သည္။ေကာ္ဖီ အေၾကာင္းေရးခါမွ ေကာ္ဖီနံ႔က ေမႊးလွသည္။စားပဲြေပၚမွ ေကာ္ဖီ ခြက္ကေလးကုိ မသိမသာလွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေငြ႔ကေလး ထြက္ေနဆဲပင္။

" ထုိေကာ္ဖီကုိ သင္ေန႔စဥ္ေသာက္သုံးေနက် ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္မည္။အကယ္၍ မေသာက္ရလွ်င္သင္ဘာျဖစ္မည္နည္း။မ်က္စိကုိစုံမိွတ္ျပီး ေခတၱမွ် စဥ္းစားလုိက္ေစခ်င္ပါသည္။သင့္အတြက္ သိသာထင္ရွားေလာက္ေသာ နစ္နာမႈမရွိေၾကာင္းကုိ ေတြ႔လာရ မည္ျဖစ္သည္။"    
 စာေရးရသည္မွာ အတန္ငယ္အရွိန္တက္လာသည္။ ဝတၳဳပုံစံ ႏွင့္မေရးဘဲ ေဆာင္းပါးပုံစံႏွင့္ေရးေတာ့ ေရးလုိ႔သြက္လာ သည္။

ေၾသာ္ အခုမွပဲ ဒီေကာ္ဖီနံ႔က ေမႊးပဲေမႊးႏုိင္လြန္းေနသည္။ ခံတြင္းပါခ်ဥ္လာ၍ တံေတြးကုိ မသိမသာမ်ဳိခ်ရင္း သက္ျပင္း ေငြ႔ေငြ႔ခ်မိရွာသည္။ေကာ္ဖီဆာေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ေကာ္ဖီနံ႔ကုိ သာရွဴေနရျခင္းကေတာ့ မသိမသာ မထင္ရွားလွေသာ နစ္နာမႈပဲ ျဖစ္မည္ဟုထင္သည္။

"သင့္၏စားပဲြေပၚတြင္ စုဘူးကေလးတစ္ခုထားျပီး သင္ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္တုိင္း ထုိစုဘူးထဲသုိ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဖုိး ထည့္ၾကည့္ ေစခ်င္ပါသည္ ၊ လကုန္လွ်င္ ေငြမည္မွ်စုမိေနမည္ဟု သင္ ထင္ပါသနည္း "

မ မညဳိမသည္ ေကာ္ဖီဆန႔္က်င္ေရးစာကုိဆက္ေရးရင္း 'ေကာ္ဖီ ဆုိတာအခုလုိ အေငြ႕ကေလးေတြ ထြက္ေနတုန္း မပူမေအး ခပ္ေႏြးေႏြး ကေလးကုိ တစ္ငုံခ်င္းေသာက္ရရင္ သိပ္ေကာင္းတာ'

ဟု ေတြးလုိက္မိသည္။ စားပဲြေပၚမွ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကိုသံေယာ ဇဥ္အမွ်င္တန္းႏွင့္ လွမ္း၍ ၾကည့္လုိက္မိျပန္သည္။ ေဟာေတာ့ ေကာ္ဖီခြက္ကေလး သူ႔ေနရာတြင္ သူမရွိေတာ့ပါ ကလား။

"ေမေမ မေသာက္ဘူးဆုိရင္ ျပန္ယူသြားေတာ့မယ္ေနာ္"

သမီးက သူ႔လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကို ေျမွာက္ျပ သည္။

မညဳိမ ရုိတ္တရက္စိတ္တုိသြားသည္။ 'ေဖ်ာ္ျပီးလုိ႔ စားပဲြေပၚ ေတာင္ေရာက္ေနျပီပဲ ေခြးစုတ္မေလးရဲ႕'    ဟု စိတ္ထဲမွေနျပီးတအား ေအာ္လုိက္သည္။

"ဟုတ္တယ္ေနာ ေမေမေျပာသလုိ ေရေႏြးၾကမ္းေလး ေသာက္လုိက္ရင္လည္း အာသာေျပသြားမွာပဲ"

စိတ္ထဲမွ အသံကုိ မၾကားေသာ သမီးက သူ႔မိခင္၏ အေတြး အေခၚကုိ ထပ္ဆင့္ေထာက္ခံေနသည္။' ေၾသာ္ ငါ့သမီးရဲ႕ အလုိက္ ကန္းဆုိးကလည္း မသိလုိက္တာဟဲ့' ဟုစိတ္ထဲမွ ေတြးရင္းမညဳိမသည္ သူ၏လက္ထဲမွ ေဘာပင္ကေလးကုိခပ္ေဆာင့္ေဆာင့္ ပစ္ခ်လုိက္သည္။

 " ဟင္ ေမေမ စာမေရးေတာ့ဘူးလား" 

ပါးရည္နပ္ရည္မရွိေသာ သမီးက တအံ့တၾသ ေမးေနေသး သည္။

"ေကာ္ဖီေသာက္ျပီးမွ ဆက္ေရးရင္လည္း ရတာပါပဲဟဲ့"

မညဳိမက ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျဖသည္ ။ တစ္ဖက္လွည့္ျပီး စကား ေျပာေနၾကေသာ  ကုိညဳိေမာင္တုိ႔ သားအဖကုိ မသိမသာ ခုိးၾကည့္ လုိက္သည္။ထုိ႔ေနာက္ မ်က္ႏွာကုိ တမင္တင္းထားလုိက္ျပီး သမီး လက္ထဲမွ ေကာ္ဖီခြက္ကုိ သြက္သြက္ေလး ဆဲြယူလုိက္သည္။ 

 (ဒီ  ေကာ္ဖီေသာက္သူမ်ား ၀တၳဳ အတြက္ ဆရာမ မစႏၵာ (သို႔) မူပိုင္ခြင့္ရွိသူထံမွ ခြင့္ၿပဳခ်က္တာင္းမထားမိပါ ။ ၿဖဳတ္ခိုင္းပါ က ၿပန္ၿဖဳတ္ေပးပါမည္ရွင့္)