အတူလျှောက်တဲ့လမ်း (၉.၁၂.၂၀၀၄-၉.၁၂.၂၀၁၉ )

လမ်းတစ်ခုကို အတူတူတွဲလျှောက်ခဲ့ကြ
တစ်ယောက်လက်ကို တစ်‌ယောက်ကတွဲလို့
ဆယ့်ငါးနှစ် တိုင်ခဲ့ပြီ ။

လျှောက်ခါစကတော့ ဘယ်လမ်းဖြစ်ရမယ်လို့ မရွေးခဲ့ဘူး
အတူတူလျှောက်ရဖို့ သာ ......
ခြေလှမ်းတွေ မတူကြပေမယ့်
ထပ်တူဖြစ်ဖို့ ကြိုးစားလှမ်းကြတယ် ။

ဒီလိုနဲ့ ခုနစ်နှစ်အကြာ လက်တွဲဖော် တစ်‌ယောက်တိုးလာတယ်
သွားနေတဲ့ လမ်းလေးကို ချဲ့ထွင်ရတာပေါ့ ....

ဒီလိုနဲ့ နေပူလိုက်
မိုးရွာလိုက်
နှင်းကျလိုက်နဲ့ .........


သူက ပန်းတိုင်ကို လှမ်းမြင်တယ်
ပန်းတိုင် မြင်တော့လည်း လူ့သဘာ၀ မြန်မြန်ရောက်ချင်တာပေါ့

သူဟာ လမ်းကိုရွေးတယ်
လမ်းမှန် မမှန် သုတ်သုတ်သွားမျှော်ကြည့်တယ်
ပြီးတော့ ကိုယ့်လက်ကို ပြန်လာဆွဲ ခေါ်တယ်

ကိုယ်ကလည်း ဗျာများတယ်
ပန်းတွေကြွေတာမြင်တော့လည်း ကောက်ချင်တယ်
ရေချမ်းစင် မြင်တော့လည်း သောက်ချင်တယ်
ခရီးဖင့်တော့တာပေါ့ ၊

အမြန်ရောက်ချင်သူမှာလည်း စောင့်ရတာ စိတ်မောတယ်
ဖ၀ါးထပ် အပြေးလိုက်ရတာလည်း မောတယ် ၊
( အာ့ကြောင့် အပုနဲ့ အရှည် တွဲမလျှောက်သင့်ဘူး ဤကားစကားချပ် ဟိ )

ကိုယ့်ကြောင့်တော့ဖြင့် သူ့ပန်းတိုင်ကို မနှောင့်နှေးစေချင်ပါဘူး ၊

အခုတော့ သူ့ကိုခိုတွဲထားတဲ့ လက်ကို ခနလွှတ်လိုက်တယ်
စောင့်ပြီးတွဲခေါ်ဦးမလား
ဖြောင့်‌ဖြောင့်တန်းတန်း နောက်မလှည့်ဘဲ ဆက်လျှောက်သွားမလား
သူ့သဘောပါပဲ ၊

ကိုယ်လည်း နောက်ကနေ ဖြည်းဖြည်း လိုက်လျှောက်တယ်
အခုထိတော့ သူ့ကို မြင်နေရသေးတယ်
ကြာရင် မျက်ခြည် ပြတ်ကျန်ခဲ့မလား
မြင်ကွင်းထဲ သူ ဆက်ရှိနေဦးမလား
ဘာမှ မသေချာဘူး ၊

ကိုယ်ဘာမှ ဆုမတောင်းပါဘူး
ပြုံးပြီး ဖြည်းဖြည်းအေးအေး ဆက်လျှောက်နေမယ် ။ ။