ထိခိုက္ ခံစား ကဗ်ာမ်ား

ဒီေန ့ Forward Email ထဲကို ေရာက္လာတဲ့
ဧရာဝတီ ကို ကာကြယ္ၾကစို႕ (ေအာင္ဒင္) ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါး ကိုဖတ္ၿပီး ဒါဟာတကယ္မ်ားၿဖစ္ခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ့ ထိတ္လန့္တုန္လႉပ္မိသလို
အဲဒီအထဲက ဆရာေမာင္စိန္၀င္းရဲ့ ကဗ်ာနဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ ကို ပါ ဖတ္ၿပီး ထိခိုက္ ခံစားမိပါတယ္။
ဒီလိုသာဆိုရင္ က်မတို့ငယ္ငယ္က သင္ခဲ့ရတဲ့ ပထ၀ီထဲက ဧရာ၀တီ ၿမစ္အေၾကာင္းေတြ လက္ရွိၿမန္မာၿပည္ေၿမပုံမွာရွိေနဆဲၿဖစ္တဲ့ ဧရာ၀တီ ရဲ့ ပုံေတြ နဲ့ က်မတို ့ ငယ္စဥ္ က ေဆာ့ကစားခဲ့တဲ့ စေလၿမိဳ့ရဲ့ ဧရာ၀တီ ပုံရိပ္ေတြကို သမီးေလးၾကီးလာရင္ေၿပာၿပဘို ့ ကူးယူသိမ္းထား၇ေတာ့မယ္ထင္ပါရဲ့ ။

ေလာေလာဆယ္ေတာ ့ဧရာဝတီ ကို ကာကြယ္ၾကစို႕ (ေအာင္ဒင္) ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါး ထဲက တစိတ္တပိုင္းၿဖစ္တဲ့ ဆရာေမာင္စိန္၀င္းရဲ့ ကဗ်ာနဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ ကို ကူးယူထားလိုက္ပါတယ္။

ဆရာေမာင္စိန္ဝင္း က ကခ်င္ျပည္နယ္က ဧရာဝတီျမစ္ဆံုေဒသကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ (၁၉၉၆ ထင္ပါတယ္) ေလာက္က ေရာက္ဘူးခဲ့တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ျမစ္ဆုံရဲ့အလွအပကို သူခံစားၾကည္ႏူးျပီး သူ႕အကိုရဲ့ တိုက္တြန္းမႈနဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ကို တထိုင္ထဲ စပ္မိပါသတဲ့၊ အဲဒီ ကဗ်ာရဲ့ ေခါင္းစဥ္က "အင္ခိုင္မြန္ ရဲ့ ေျခရင္းမွာ" တဲ့၊ အင္ခိုင္မြန္ ဆိုတာက ေမခ နဲ႕ မလိခ ဆံုတဲ့ေနရာမွာ မားမားၾကီးတည္ရွိေနတဲ့ ေတာင္တန္းၾကီးရဲ့ အမည္ပါ၊ သူ႕ကဗ်ာ ကို ဆရာေမာင္စိန္ဝင္းက ဒီလို ရြတ္ျပပါတယ္၊

"အင္ခိုင္မြန္ ရဲ့ ေျခရင္းမွာ"
ေမခ နဲ႕ မလိခ
ဆုံမိၾက ဒီမွာ။
သံေယာဇဥ္ ျမစ္ဆံုျဖစ္
ခ်စ္ၾကေသာအခါ၊
သမုဒယ ျမစ္ႏွစ္စင္းရဲ့
ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႕အလကၤာ
ဧရာဝတီ ရယ္လို႕ျဖစ္၊
ကမ႓ာတည္သ၍
ျမန္မာျပည္ေဟ့ ရယ္လို႕ ေႂကြးေၾကာ္ျပီး
စီးေနမည့္ ျမစ္။။။

ကဗ်ာဆရာက ဧရာဝတီျမစ္ၾကီးကို "ကမာတည္သ၍ ျမန္မာျပည္ေဟ့ရယ္လို႕ ေႂကြးေၾကာ္ျပီး စီးေနမည့္ျမစ္" လို႕ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ တင္စားခဲ့ပါတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ကပါ၊ ကဗ်ာဆရာက ဆက္ေျပာျပပါတယ္၊ ရသစာေပ တခုရဲ့ တန္ဘိုးကို အခ်ိန္ကာလ နဲ႕ ေဒသ ေပၚမွာယွဥ္ျပီး အခ်ိန္တိုင္းမွာ၊ ေဒသတိုင္းမွာ မွန္မွ ေကာင္းတယ္လို႕ ဆုံးျဖတ္ရတယ္လို႕ဆိုပါတယ္၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္က ေရးထားတဲ့ စာတပုဒ္၊ ကဗ်ာတပုဒ္ ဟာ ဒီေန႕ေခတ္နဲ႕ မကိုက္ညီေတာ့ဘူးဆိုရင္ အဲဒီ စာဟာ ေကာင္းတယ္လို႕ မေခၚႏိုင္ဘူး တဲ့၊ အဲဒီလို ေျပာျပီး ကဗ်ာဆရာက ဝမ္းနည္းေၾကကြဲစြာ ညီးတြားပါတယ္၊ "က်ေနာ္႕ ကဗ်ာဟာ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး" တဲ့။ မႏွစ္က (၂၀၁၀ ခုႏွစ္) ျမစ္ဆုံကို သူ တေခါက္ထပ္ေရာက္ပါသတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႕ရဲ့ "ကမ႓ာတည္သ၍ ျမန္မာျပည္ေဟ့ရယ္လို႕ ေႂကြးေၾကာ္ျပီး စီးေနမည့္ျမစ္" ၾကီးဟာ ေနာက္တႏွစ္ေတာင္မွ ခံပါဦးမလား လို႕သူ သံသယျဖစ္မိရပါတယ္… တဲ့၊
ကဗ်ာဆရာက ဆက္ေျပာပါတယ္၊ ဧရာဝတီျမစ္ၾကီးဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အသက္ေသြးေၾကာပါ တဲ့၊ ျပီးေတာ့ ေမးခြန္းထုတ္ပါတယ္၊ အဲဒီ အသက္ေသြးေၾကာၾကီး မရွိေတာ့ရင္ က်ေနာ္တို႕ ရွိႏိုင္ပါဦးမလား၊ ျမန္မာျပည္ၾကီး ဆက္လက္ရွင္သန္ႏိုင္ပါဦးမလား၊ အဲဒီ နာက်င္ေၾကကြဲစိတ္နဲ႕ ကဗ်ာဆရာက ေနာက္ထပ္ကဗ်ာတပုဒ္ ကို ေရးျပီး ရြတ္ဖတ္ျပပါတယ္၊ ကဗ်ာရဲ့ ေခါင္းစဥ္က "ျမစ္ေကာ" တဲ့။

"ျမစ္ေကာ"

ျမစ္မေကာေအာင္လို႕
သစ္ေတာတို႕ စိမ္းလမ္းရေပမည္၊
ေရေဝေတာေတြ ဆိုင္းစို႕စို႕
မိႈင္းညိဳ႕ညိဳ႕မႈံရီ၊
ခ်င္းတြင္း နဲ႕ ဧရာဝတီ
ေရျပာၾကည္သမွ် ျမန္မာ့ေသြးေဟ့၊
တေတာလုံးေျပာင္၊ တေတာင္လုံးလင္း
ျမစ္က်ဥ္းမွာ ေသာင္ေတြေပၚေတာ့
ေနာင္အရွည္မေမွ်ာ္ ျမန္မာေပ်ာက္ေအာင္လို႕
ကိုယ့္ေသြးကို ကိုယ္ျပန္ေသာက္ျပီလား
စိုးေၾကာက္ဖြယ္အပ်က္သေဘာနဲ႕
ျမစ္ေကာမည့္ ေန႕။။။