ေအာင္းေမ့ဘြယ္၇ာ ေရႊတမာ (၁) ကိုေ၇းၿပီးေတာ့ ဆက္မယ္အလုပ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဓါတ္ပုံထည့္ခ်င္၇တာနဲ ့ ဘယ္သူ ့အေၾကာင္းဘယ္လို ေ၇းမယ္နဲ ့ အေတြးေတြမ်ား အတိတ္ကို သတိ၇တာေတြ မ်ားၿပီး ေရႊတမာေၾကာင္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သူငယ္ခ်င္းေၾကာင္းေတြၿဖစ္ေန နဲ ့ဆက္မေ၇းၿဖစ္ဘူး ။
ခုေတာ့ ဆ၇ာမ ေဒၚစိန္စိန္ ဆုံးတဲ့ သတင္းသိ၇ၿပီးေတာ ့ အေဆာင္ အေၾကာင္းၿပန္ေအာင္းေမ့လာပါတယ္။
ဆ၇ာမ က mechanical ဘက္ကဆ၇ာမ ဆိုေတာ့ စာေတာ့မသင္ဘူး ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္တို ့အေဆာင္ ၂ က အေဆာင္ဆ၇ာမဆိုေတာ့ ကိုယ္တို ့နဲ ့ အၿမဲထိေတြ ့ေန၇တာေပါ ့။ စည္းကမ္းတင္းပုံ ေပၚေပမဲ့ ၿပဳံးၿပဳံး နဲ ့ အေတာ္ေအးပါတယ္။ အၿမဲ ပြစိပြစိ နဲ ့ဆူေငါက္မေနဘူး ။
အေဆာင္ ၃ ေဆာင္ရွိၿပီး အေဆာင္ ၁ ကေဒၚၿပဳံးပါ ။ သူကအေဆာင္မႉးလဲ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ အေဆာင္ ၃ ကေတာ့ ေဒၚေအးႏြဲ ့စံ ေပါ ့။ ေနာက္ႏွစ္မွာေတာ့ ေဒၚၿပဳံးနဲ ့ ေဒၚစိန္စိန္ ေၿပာင္းသြားလို ့ေဒၚ၀င္း၀င္းဆင့္ကအေဆာင္မႉး၊ အေဆာင္၂ ဆ၇ာမ က ေဒၚယုယုလႉိင္ၿဖစ္လာပါတယ္ ။
က်မတို ့ ႏွစ္က ႏွစ္ေတြအၾကာၾကီးပိတ္ၿပီးမွ စဖြင့္တဲ့ႏွစ္ၿဖစ္သလို ေမဂ်ာေပါင္းစုံ အတြက္မိန္းကေလးေတြစေခၚတဲ့ႏွစ္လဲၿဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မွာၿဖစ္လို ့ အေဆာင္အပ္ဘို ့အလာ စကပ္၀တ္လာခဲ့လို ့ ဆ၇ာမေဒၚၿပဳံးက ဒီေက်ာင္းၿပီး၇င္ လုပ္ငန္းခြင္ တန္း၀င္ၾက၇မွာၿဖစ္လို ့ ့အခုထဲကလူၾကီးစိတ္အၿပဳအမူ ေနထိုင္သင့္တဲ့အတြက္ စကပ္ မ၀တ္သင့္ေတာ့ေၾကာင္းေၿပာပါတယ္။ က်မလဲ ဒီအေဆာင္မွာေန ဒီသင္တန္းတက္၇မဲ့အတြက္ အေတာ္စိတ္ၾကီး၀င္သြားပါတယ္။ း)
အေဆာင္ ၂ ေဘးမွာေတာ့ ဘု၇ားေဆာင္ ရွိပါတယ္။ အေဆာင္သူေတြ ညေန ၆ နာ၇ီ အေဆာင္ ပိတ္ခ်ိန္မွာပုံမွန္ ၀တ္တက္၇ပါတယ္။
TV လဲ ဘု၇ားေဆာင္ထဲမွာ ၾကည္ ့၇ပါတယ္။(အဲ ဒီေခတ္ကေတာ့ ၇န္ေအာင္၇ဲ ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ေခြ ထုံခ်ိဳင္းလို ကဟန္ေတြ ေခတ္စားပါတယ္။)
ပုံမွန္ကေတာ့ ပ၇ိတ္ ပ႒ာန္း ၇ြတ္၇ၿပီး ၀ါတြင္းအခါသမယ Mess ထဲမွာ သြား၇ြတ္၇ာမွာေတာ့ ဘု၇ားပင့္ကအစ အမွ်ေ၀အဆုံး ေသခ်ာပူေဇာ္၇တာပါ ။ က်မ တို ့ႏွစ္၇ဲ ့ ပင္တိုင္ ဘု၇ားပင့္ကေတာ့ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသူ မ၀င္း၀င္းမာပါ ။ တကယ့္ကို အသံခ်ိဳၿပီး ရြတ္တဲ့အခါ ၾကည္လင္ရွင္းလင္းပါတယ္။
အေဆာင္သူအမ်ားစုကေတာ့ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ၊ ပခုကၠဴ ၊ ေ၇နံေခ်ာင္းကပါ ။ အဲဒီေခတ္က ၁၀ တန္းထိ ကေလးလို အိမ္မွာေနခဲ့ၾကတာဆိုေတာ့ တေယာက္နဲ့တေယာက္ ၿပိဳင္တာဆိုင္တာထက္ အိမ္ကိုဘယ္လိုလြမ္းတယ္ဆိုတာကိုဘဲ စကားလုပ္ေၿပာၾက၇တာပါ ။ ေက်ာင္းမွာ ၀ပ္ေရွာ့မွာ ေယာက်ာၤးေလးေတြနဲ ့ ေပါင္း၇ေပမဲ့ တကဲ့ ေမာင္ႏွမလို ၇င္း၇င္းႏွီးႏွီးေပါငိးၾကပါတယ္။ သမီး၇ီးစားဆိုတာ အလြန္ရွားၿပီး တကယ္လို ့ၿဖစ္သြားခဲ့ၾက၇င္ အလြန္ နာမယ္ၾကီးပါတယ္။
အိမ္မွာ ကေလးလိုေနလာၾကတာဆိုေတာ့ ေက်ာင္းမွာပင္ပန္းတာ အေဆာင္မွာ ကိုယ္တိုင္ေ၀၇ာ၀တ္စ လုပ္၇တာ အိမ္ကိုလြမ္း၇တာေတြ ၇ဲ ့ ေၿဖေပ်ာက္မႉကေတာ့ အေဆာင့္ ဆည္းလည္း ခေလာက္ ေမာင္းကြဲေတြ ၇ဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္စေနာက္မႉေတြပါဘဲ။ သူတို ့၇ဲ ့ အိပ္ေန၇င္ ႏႉတ္ခမ္းေမႊးဆြဲတာ ၊ေစာင္ဖြက္ ပစ္စီးဖြက္တာ ၊ ဧည့္သည္လာ၇င္ ေနာက္လႊတ္တာေတြဟာ ကိုက္တိုင္ဆိုေဒါသထြက္ ေဘးလူဆို ၇ယ္ေမာနဲ ့
ေက်ာင္းမွာပင္ပန္းတာ အိမ္လြမ္းလို ့စိတ္ပင္ပန္းတာေတြကိုေၿဖေပ်ာက္ေစတာအမွန္ပါ။
မွတ္မွတ္၇၇ စာေမးပြဲတခုမွာ ေ၇စၾကိဳက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ယၾတာအတြက္ ငွက္ေပ်ာသီးတဖီးကို ဘု၇ားကိုကပ္တယ္ ။မနက္ဆို ကပ္ပါတယ္ဘု၇ား ဆို ၿပီးေတာ့ ဆုေတာင္းေပါ့။ေနာက္ေန့လဲ ကပ္ပါတယ္ဘု၇ား ဆိုေတာ့ စခ်င္တာနဲ ့ ငွက္ေပ်ာဖီး၇ဲ ့ အတြင္းဘက္ကေန ဖဲ့စားၾကတယ္ ။
ေအာက္ကေန ဘု၇ားစင္ကိုေမာ့ၾကည့္ကပ္၇တာဆိုေတာ့ သတိမထားမိဘူးေပါ ့။ စာေမးပြဲေနာက္ဆုံးေန့မွ စြန္ ့ လိုက္ေတာ့ လားလား အတြင္းတလႊာ မရွိေတာ့ဘူးေလ ။ ေဒါသေတြထြက္ ငိုလိုက္တာ အေဆာင္မႉး ေဒၚ၀င္းဆင့္ ကို တ၇ားခံ ရွာ၇င္ရွာေပး ၊မေပး၇ငိ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို သြားတိုင္ မယ္ဆိုလို ့ ဆ၇ာမမွာ ဦးေႏွာက္ေၿခာက္၇ေသး ။ တကယ္ဆို ဘယ္သူ ့ လက္ခ်က္ဆိုတာ အားလဳံးသိၿပီးသားပါေနာ္း))))))))
အေဆာင္ ့ အေမာေၿပေတြကေတာ့ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းက မမခ်ိဳ ၊မိကိြဳင္ ၊ ေအးသီတာ ၊ ၀မ္းတြင္းက ၀ါဟိုက္ ၊ေ၇စၾကိဳက ဂီဂီ ၊ေ၇နံေခ်ာင္းက ၿမိဳင္ၾကီး.............စတာေတြကနာမည္ၾကီးပါတယ္။ ခုေတာ့ ဆ၇ာမၿဖစ္သူၿဖစ္ အ၇ာရွိၿဖစ္သူကၿဖစ္ ေပါ့ ။
တေယာက္နဲ့ တေယာက္ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ၇င္းႏွီးသံေယာဇဥ္ရွိရွိ ကိုယ့္လမ္းေၾကာင္းနဲ့ကိုယ္ ၊ ကိုယ့္ဘ၀နဲ့ကိုယ္ ၊ လုပ္ငန္းခ်င္းမွ ဆက္စပ္မေနေသး၇င္ အဆက္အစပ္ရွိဘို ့ကမလြယ္လွဘူး ။ လူခ်င္းသံေယာဇဥ္ေတာင္ အဆက္ၿပတ္ေသးတာ ကိုယ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းၾကီး နဲ ့ဆို သူငယ္ခ်င္းေတြလဲမရွိေတာ ့ ဆ၇ာဆ၇ာမေတြေ၇ာ ရွိမရွိမေသခ်ာနဲ ့ စိတ္ေ၇ာက္ေပမဲ့ လူမေ၇ာက္ တၿဖည္းၿဖည္း စိတ္ပါမေ၇ာက္ေတာ့ဘဲ အားလုံးနဲ ့ အဆက္ၿပတ္ၾကေတာ့မွာ ........။
ဒီေက်ာင္းကေပးတဲ့ ပညာနဲ ့ ဘဲ အသက္ေမြးေမြး တၿခား ပညာနဲ ့ ဘဲ အသက္ေမြးေမြး ကိုယ္တက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္း ကိုယ့္ကို သင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆ၇ာ သူတို့၇ဲ ့ ေရွ့ ဆက္၇ပ္တည္မႉေတြ ကို စိတ္အားနဲ ့တတ္ႏိုင္ႏိုင္ လူအားနဲ့ တတ္ႏိုင္နိုင္ တခ်က္ေလာက္ေတာ့ ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္ေစဘို ့ ဆႏၵၿပဳ၇င္း ခ်စ္ေသာ သခင္ဘိုးလွၾကီး ၊ ဆ၇ာဆ၇ာမ မ်ားႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အေပါင္း ကို အဆင့္ဆင့္ ဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး ေကာင္းေသာလိုအင္ဆႏၵမ်ားနဲ ့ ၿပည္ ့၀က်ပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္၇ပါတယ္။
kzyl said...
ReplyDeleteNice pose that can able to draw our campus-life memories.......Thanks for sharing and looking forward to read follow up pose..
June 10, 2011 4:46 PM
koyinchanmin said...
thanks for bringing memories of CGTI
June 11, 2011 9:59 AM
ေတာသားေလး said...
မသႏာၱလြင္... Good Articles and Thanks for sharing your posts.
You are welcome!
June 11, 2011 12:44 PM
Hi ama, you wrote about some events of our academic years. You have a lot of events remaining to write. I love the poems those were composed by one of my friend and classmate. Whatever we become fresh and miss our Technical student hood in Chauk, while reading your articles or essays those will decide professionals of literature. I will be waiting for yours to read.
ReplyDeleteRegards,
Myat Min
စာဖတ္ရင္း သမီးေလးပံုေတြ ၾကည့္သြားတယ္...
ReplyDeleteခ်စ္မဝေလးေပါ့... း))
ေကာင္းေသာ နားရက္ ျဖစ္ပါေစ ညီမေရ...
ေက်ာင္းတက္ရတုံးက ငိုရ၊ ေပ်ာ္ရ တာေတြကို သတိရတယ္။
ReplyDeleteအဲဒီတုံးက ျမိဳ ့ထဲကသူေတြ ေက်ာင္းမွန္လြန္းလို ့ အေဆာင္သူေတြက မၾကည္ဘူး။ မတက္ရင္ စာေတြလြတ္ကုန္မွာကို။
ဲ
လြမ္းစရာေလးေတြေပါ႔။ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီး ေက်ာင္းတံုးကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္။ အေဆာင္ေနတံုးက အမွတ္တရေလးေတြ ေရးခ်င္ေသးတယ္။
ReplyDeleteေရး ပါ မမ ။ မမ ဘာေရးေရးကို ၾကိဳက္ေနတာ ။ တကယ္ေၿပာတာ ။
ReplyDelete