မေၿပာေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ေၿပာမိၿပန္တယ္

မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္း အရာရာ အေကာင္းနဲ႕အဆိုးဒြန္တြဲေနတဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ ေဖ့ဘုတ္ေလာကလဲပါတယ္ ။
ေဖ့ဘုတ္ေၾကာင့္ ကြဲကြာေနရတဲ့သူေတြ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ႕ၾကတယ္။ မ်က္နွာစာအုပ္မွာ ေတြ႕ၾကတယ္ ခင္ၾကတယ္ သတင္းေတြဖလွယ္ၾကတယ္ ။ ေကာင္းပါတယ္ ။
မေကာင္းတာက အေ၀းေတြနီးၿပီး အနီးေတြ ေ၀းကုန္ၾကတာပဲ ။
ေနာက္ၿပီး ေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ လူတိုင္း ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္ထင္ရာေရးၾကတာေတြဟာ အသိဥာဏ္အေတြးအေခၚအားနည္းေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အဆိပ္အေတာက္ပဲၿဖစ္တယ္။ ကိုယ္ထင္ရာ ကိုယ္သန္ရာ ေၿပာၾကဆိုၾက ၿငင္းၾက ။ ဒါေတြဟာ မမွန္ပါဘူး လို႕ ၀င္မၿငင္းေလနဲ႕ ၊ အားလုံးဟာ သူ႕အယူအဆနဲ႕ သူ၊ ကိုယ္တိုင္အတြက္ေတာ့ ကိုယ့္အသိဥာဏ္ နဲ႕ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ဆုံးၿဖတ္ က်င့္သုံးရမွာပါပဲ ။
ဒီလ မတ္လ ၂၀၁၆ မွာ ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ သမိုင္းအေၿပာင္းအလဲၿဖစ္လာတယ္ ။
ဒီအေၿပာင္းအလဲမွာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကလူေတြတင္မဟုတ္ဘူး ၊ ကမၻာက ဒီအေၿပာင္းအလဲကို ေစာင့္ၾကည့္ၾက ေ၀ဖန္စိတ္၀င္စားၾကတာ ။

ေၿပာရရင္ ကိုယ္ေတြ အစည္းအေ၀းသြားရင္ လမ္းမွာ တက္ဆီစီးတာ မိနစ္ငါးဆယ္ၾကာတယ္ ။ အရင္အပတ္က အစည္းအေ၀းမွတ္တမ္းကို ကားေပၚမွာ ၿပန္ဖတ္ ဒီေန႕ ဘာေတြ ေမးႏိုင္တယ္ ဘာေတြေၿဖမယ္ေပါ့ေလ ။
အခုေတာ့ ဒီလိုအခ်ိန္မရဘူး တက္ဆီသမားေတြ ေမးတာကို ေၿဖရတာ ေၿဖရတာ ေၿပာရရင္ သူတို႕ကေတာင္ ကိုယ့္ထက္ပိုသိမလားပဲ တိန္:P

အရပ္သား သမၼတ အသစ္ေၿပာင္းလာတာ ၀မ္းသာ သလားေမးရင္ ဘယ္လိုေၿပာပါလိမ့္ ၀မ္းသာတာေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ ဘာ့ေၾကာင့္ သူမ်ားေတြလို ၾကိဳဆိုပါတယ္ သမၼတၾကီးေတြ နဲ႕ႏိုင္ငံအေၿပာင္းအလဲကို ေကာင္းခ်ီးေပးတာမ်ိဳးကို မေရးသလဲဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ ၿမင္းထိန္းငတာ မၿဖစ္ခ်င္လို႕ပါ ။ ကိုယ္ ဘာမွ ေသခ်ာ မသိဘူးေလ ။ ဒါေပမယ့္ အန္တီေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ႕ အစီအမံေတြကို အားလုံးကို ယုံၾကည္ေထာက္ခံမယ့္သူပါ ။
အရင္အစိုးရ လက္ထက္မွာ ကိုယ့္တိုင္းၿပည္ ဘယ္အဆင့္ထိ က်သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ အားလုံးမ်က္ၿမင္ပါ ။ စိတ္ဓါတ္ ပညာ စီးပြားေရး အားလုံးဟာ စံနစ္တစ္ခုေအာက္မွာ ဘယ္ေလာက္နိမ့္က်ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ေၿပာေနစရာမလိုပါဘူး ။
ထားပါေတာ့ ကိုယ္ဒီေန႕ေၿပာခ်င္တာက ဒါေတြမဟုတ္ပါဘူး ။

ေဖ့ဘုတ္ သုံးတဲ့အေၾကာင္းပါ ။
ေဖ့ဘုတ္ဟာ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြ မသုံးရ လို႕ ကန္႕သတ္ထားပါတယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြ ေဖ့ဘုတ္သုံးၾကတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္ ။

ကေလး ေဖ့ဘုတ္သုံးမယ္ဆိုရင္ သူက သူ႕စိတ္ကူးေလးနဲ႕ေရးမယ္၊ ဒီလိုဆိုရင္ သူနဲ႕ အဆက္အစပ္ရွိသူေတြဟာ တကယ္ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ကေလး ေရးတာကို သေဘာက် ခ်ီးက်ဴး စကားေတြ ေၿပာေပးရပါတယ္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးဟာ ဒါကို သာယာသြားပါမယ္။ အဲ့ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့ လကၡဏာေတာ့မဟုတ္ဘူး လို႕ ၿမင္ပါတယ္။ က်မ အၿမင္ပါ ၊ကြဲလြဲႏိုင္ပါတယ္ ။

သူမ်ားရဲ႕ ခ်ီးက်ဴး စကားမွာသာယာတဲ့ကေလးဟာ ပို ပို ၿပီး ခ်ီးက်ဴးခံရဖို႕ ပိုေရးလာမယ္။ ဒါကို ပိုအာရုံစိုက္လာမယ္ အခ်ိန္ကုန္ခံမယ္ဆိုရင္ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ ကုန္မွာ ႏွေၿမာစရာပါ ။ ဒါ အေရး ပဲ ရွိပါေသးတယ္ ။ သူ ေလွ်ာက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚက စိစစ္မွဴမရွိ ေလွ်ာက္ေရးၾကတဲ့ စာေတြဟာ သူ႕အတြက္ အဆိပ္အေတာက္ပါမွာပါပဲ ။စိုးရိမ္စရာပါ ။

ဒီေတာ့ က်မအေနနဲ႕ ေတာ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အထူးသၿဖင့္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ေအာက္ ကေလးေတြ ရဲ႕ စေတးတပ္ေတြကို like ေပးတာတို႕ အဖက္လုပ္ ေၿပာတာတို႕ ကို စိတ္ရွိရင္ေတာင္ မလုပ္မိေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ်ထိန္းပါတယ္ ။ ဒါဟာ က်မ လုပ္ႏိုင္တာပါပဲ ။ သူ႕ကို မတားနိုင္ရင္ေတာင္မွ အားေပးအားေၿမွာက္ထဲမွာေတာ့ မပါခ်င္လို႕ပါ ။

မိဘခ်င္း ရင္းႏွီးေပမယ့္ ဟယ္ နင့္ကေလးကိုေတာ့ ဒီလို မေရးေစနဲ႕ မတင္ေစနဲ႕ မသုံးေစနဲ႕ေလ လို႕ တဘက္သတ္မေၿပာရက္ပါဘူး ။ က်မ မွာ ကေလးနဲ႕ အတူေနရေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အတူမေနရမယ့္ မိသားစုေတြ ရွိတယ္ေလ ။
သူတို႕လဲ မိဘနဲ႕ သားသမီး ေန႕စဥ္ဆက္သြယ္မွဴမွာ လြယ္ကူတဲ့ လမ္းေၾကာင္း ကို ေရြးၾကတာပဲလို႕ လဲ တဘက္က နားလည္ေနမိလို႕ပါ ။

က်မ ကေတာ့ နီးတဲ့လူေတြ မေ၀းရေအာင္ ဒီရက္ေတြမွာ ၾကိဳးစားေနမိပါတယ္ ။ ညတိုင္း ေဖ့ဘုတ္သုံးမယ့္အခ်ိန္ေတြမွာ သမီး အတြက္ ကိုခ်စ္ေမာင္အတြက္ ကိုယ္တိုင္အတြက္ အခ်ိန္ကို ပိုသုံးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ လို႕ ။

က်မ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ေဖ့ဘုတ္မိတ္ေဆြေတြလဲ အေ၀းကလူေတြ နီးေအာင္အခ်ိန္ေပးရင္း အနီးကလူေတြလဲ မေ၀းရေအာင္ အခ်ိန္ကို မွ်ေ၀ သုံးနိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းလိုက္ရပါတယ္ ။

စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစရွင္ ။ ။

သမီးေလး ငါးႏွစ္ၿပည့္ၿပီ

<3 br="">
သမီးေလးအေၾကာင္းမေရးတာအေတာ္ၾကာၿပီ။

အသက္က ငါးနွစ္ၿပည့္လုၿပည့္ခင္ေလးေပမယ့္ သမီးပုံေလးက ၾကီးရုပ္ေလး ေပၚလာၿပီ ။
လူေလးက ၾကီးေကာင္၀င္လာသလို သိတတ္ ေတြးတတ္လာတာေတြကလဲ အံ့ဘနန္း ။
မေအ နဲ႕ သမီးအၾကားဆယ္စုႏွစ္ သုံးစုခြဲစာ Generation Gap ကြာသလို အေတြးအေခၚကလဲ သိပ္ကိုကြာလွသည္ ။

ညဘက္ကို ရွစ္နာရီခြဲကေန ကိုးနာရီခြဲထိ Study time သတ္မွတ္ၿပီး သမီးနဲ႕ ေမေမ အတူတူ စာလုပ္ၾကတယ္ ။
ေက်ာင္းက homework ပါရင္လဲ လုပ္ ။ မပါရင္ေတာ့ဧည့္ခန္းနံရံမွာကပ္ထားတဲ့ ကားခ်ပ္ေတြ ကို အတူတူဖတ္ၾကတာေပါ့ ။
တခါတေလ ေမေမ က ဆရာမ လုပ္ၿပီး တခါတေလ လဲ သမီးက ဆရာမ လုပ္တယ္ ။ မ်ားေသာအားၿဖင့္ သမီးက ဆရာ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။
အဲေတာ့ ေမေမ့မွာ ရယ္ကာေမာကာနဲ႕ ဘြားဘြားနဲ႕တုန္းကလဲ ေမေမ့မွာ ဆရာလုပ္တာ ခံရတယ္ ..ေဟာ အခု သမီးေလးနဲ႕ က်ောတ့လဲ ဆရာလုပ္တာခံရတယ္ ၊ ေမေမ က သိပ္ေရွာ္တာပဲေနာ္လို႕ ေၿပာရင္း ရယ္ရတယ္  ။

တရက္ေတာ့ အေကာင္ေလးေတြအေၾကာင္း ဖတ္ၾကတယ္ ...

သမီးေလး က ေၿပာတယ္ ။ ေဟမာကေတာ့ ပီးေကာ့ေလးေနာ္ ေမေမ တဲ့ ။
ေမေမ ကေတာ့ ပန္ဒါၾကီးေနာ္ တဲ့ ...
ကဲ ေဟမာ စာေမးမယ္ ေမေမ ေၿဖေနာ္ တဲ့ ။

လြယ္လြယ္ေလး ေမးမယ္ ေဟာ့ဒါဘာလဲဆိုၿပီး ေမ်ာက္ေလးကို ၿပေတာ့ ေမေမက ေၿဖႏိုင္တယ္ ။
မန္းကီးေလးပါ လို႕ ..
ဒါဆို မန္းကီးက ဘာစားလဲ ေၿပာပါဦးတဲ့ ..
သိပ္လြယ္တာေပါ့ ဘနားနားလို႕ ေၿဖလိုက္တယ္ ။
မန္းကီးဟာ ဘနားနားကို အခြံပါစားသလား အခြံခြာစားသလား ေမေမ တဲ့ ..။
အဲ့ ေမေမ နည္းနည္း အ ထစ္ အ ထစ္ၿဖစ္သြားတယ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ရမလဲ ေမေမပဲဟာ ခြာစားတာေပါ့၊ ေမေမက ဇူးေရာက္ရင္ ေမ်ာက္ကို ငွက္ေပ်ာသီးေကၽြးေနၾကဟာ သိတာေပါ့ ။
ဒါဆို ေမ်ာက္ေလးဟာ သစ္ပင္အၿမင့္ၾကီးတက္ႏိုင္တယ္ေပါ့ေနာ္ ။ အုန္းပင္ေရာ တက္ႏိုင္သလား ေမေမ တဲ့ ။ ငွင္ အင္း တက္ႏိုင္တာေပါ့ သမီးရဲ႕ ( အသံကေတာ့ အားမရွိေတာ့ဘူး)




ကဲ ေနာက္တေကာင္ေၿပာမယ္ ေမေမ တဲ့ ။
ေဟမာက ဘာေကာင္ေလးလဲ ဆိုေတာ့ ပီးေကာ့ေလးေလ လို႕ ၀မ္းသာအားရေၿဖလိုက္တယ္၊ ေၿဖရင္း ညက်ရင္ေတာ့ ေမေမ့ကို ဘြားဘြားေၿပာၿပတဲ့ ေဒြးမယ္ေနာ္ တို႕ ဘုတ္တလုတ္ေရကန္တို႕ ပုံၿပင္ေၿပာၿပမယ္လို႕ ေဒါင္းထက္လွတဲ့ ငွက္မေလးေတြ ရွိေသးတဲ့အေၾကာင္းေပါ့ ။

အေတြးမဆုံးေသးဘူး ဆက္ေမးတယ္ ..
ပီးေကာ့က ဘာစားသလဲ ေၿဖပါတဲ့ ..
အဲေလ အဲ ေဒါင္းကတာပဲ ေတြ႕ဖူးတာ ၊ ေဒါင္းစားတာေတာ့ မေတြ႕ဖူးဘူးေလ ၊ အနွံေတြစားတာေပါ့လို႕ ေၿဖလိုက္တယ္ ။
အသားေတြ အေကာင္ေလးေတြ မစားဘူးလားေမေမ တဲ့ ။ ေမေမ သိလား bird ထဲမွာ owl ကေတာ့ အေကာင္ေလး စားတယ္ ေလ တဲ့ ။
ေမေမ မသိဘူးလို႕ ၀န္ခံလိုက္တယ္ ။
ဒါဆို ေဒါင္းက ဘယ္မွာေနလဲ ဟင္ တဲ့ ။
ေတာထဲမွာ သစ္ပင္မွာေပါ့ လို႕ စြတ္ရႊီးလိုက္တယ္ ။
အပင္ကို ၿမင့္ၿမင့္ တက္ႏိုင္လား ၊ တေကာင္ထဲေနတာလား ဘယ္လိုေနတာလဲ ေမေမ တဲ့ ............
ကိုင္းး ဘာမွ ေသခ်ာေရရာမသိတဲ့ ေမေမဟာ သမီးေလးက ဆရာလုပ္သင့္ပါတယ္ေလ လို႕ ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလိုက္ပါတယ္ :P

ေမေမ့ သမီးေလးဟာ ထမင္းဟာ အိုးထဲက လာတာပါ လို႕ သိတဲ့ အသိထက္ သာလိမ့္မယ္ လို႕ ယုံၾကည္ပါတယ္ ။

ေမေမ့ သမီးေလး အသက္ ငါးႏွစ္ၿပည့္မွာ အသက္ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္တိုင္ အသက္ရွည္ပါေစ။
မေၾကာင့္ မၾက မေတာင့္မတ ပူပင္ေသာက ကင္းစင္ၿပီး အရာရာကို ပညာဥာဏ္သိၿဖင့္ ေက်ာ္ၿဖတ္ႏိုင္ပါေစ ။ကိုယ္က်န္းမာ စိတ္ခ်မ္းသာပါေစ ။အၿမဲ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ လို႕ ေမေမ က ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ။
ဆုေတာင္း ေပးရုံတင္မဟုတ္ပဲ ၊ ေမေမ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သမီးေလးအတြက္ ၾကိဳးစားေပးပါမယ္ လို႕ ...။   ။

အခ်စ္နဲ႕ စစ္ခင္းၿခင္း

စစ္ေျမကိုခင္း
အို ဒီ စစ္တလင္းမွာျဖင့္
ေညႇာင့္ခလုတ္ ခရာဆူးေတြနဲ႔
တဘက္လူမွာ နာကာစူးပါ့မယ္
အီေဖမွာ ႀကိဳကာ႐ွင္းရတယ္ ...
႐န္တခါ ကိုယ္သာေမာရတယ္
ပြဲေတြ႔မအား။ ။

အခ်စ္နဲ႕ စစ္ပြဲထိုးၿခင္း

စစ္ပြဲေတြ ဆက္တိုက္
စကားခ်င္း ဖိုက္တဲ့အခါ
မ်က္မာန္ကိုတင္း
ခ်စ္ၿခင္းကခြာ
ေရစက္ရယ္ တကယ္ကုန္ေလၿပီလားကြဲ႕
အခ်စ္နဲ႕အမုန္းရယ္က ေက်ာၿခင္းကပ္ပါ
ဒီဘက္ကိုကြယ္ ဟိုဘက္ကို လည္ကာလွည့္မယ္လို႕
ေသြဖယ္ကြာ သစၥာပ်က္ေစေရာ႕
ၿမန္မၾကာ တြယ္ကာႏွက္လိုက္မယ္
အိမ္မက္ေတြၾကား ။ ။

ဘ၀ ထဲက ကဗ်ာ

ကမၻာ့အေရး ဘ၀အေရး
အက်ယ္ခ်ဲ႕မေတြး
ကဗ်ာေလးသာ ေရးၾကစို႕...

ပန္းရနံ႕မွ ကဗ်ာလား
  ငွက္ဆိုေတးမွ ကဗ်ာလား
      တိမ္ၿပာၿပီး ေတာက္ပ မွ ကဗ်ာလား
        ရယ္သံေတြ ညိဳးညံေနတဲ့ အၿပဳံးေတြမွ ကဗ်ာတဲ့လား ကြယ္၊

ဖုန္နံ႕မီးခိုးမႊန္ေနလဲ ကဗ်ာပါ
    အေမ့ရဲ႕ စိုးရိမ္တဲ့ ဆူပူသံ
      မိုးမည္းမည္း သည္းတဲ့အသံ
      ေၾကကြဲရွိဳက္သံ ဒါေတြဟာလဲ ကဗ်ာပါပဲ၊

ဘ၀ ထဲမွာ ကဗ်ာ
  တေန႕တာအေရးေတြထဲမွာ ကဗ်ာ
    ကဗ်ာေတြဟာ ကဗ်ာေတြပါပဲ ။ ။

မေၿပာေတာ့ဘူး အို မေၿပာေတာ့ဘူးဆို မေၿပာေတာ့ဘူး

Photo from Google

ၾကာေလၾကာေလ ကိုယ္ဟာ ပါးစပ္ကို ပိုပိုၿပီး ပိတ္ထားတတ္လာတယ္။
စကား စကား ေၿပာပါမ်ား စကားထဲက ဇာတိၿပ ဆိုသလို ကိုယ့္ဇာတိကို လူသိမခံခ်င္လို႕လား၊ လူသိမခံရဲလို႕လား၊
ကိုယ့္အေၿပာေတြမွာ ေမ်ာပါၿပီး ေထာက္ခံေခါင္းညိတ္မယ့္သူမရွိေတာ့လို႕လား။
ေၿပာလဲ မထူးပါဘူး သူ႕သေဘာသူေဆာင္ ကိုယ့္သေဘာကိုယ္ေဆာင္တာပဲေလ လို႕မ်ား ေတြးၿပီး အားလုံးကို ေနာက္ဆုတ္ေက်ာခိုင္းလိုက္တာလား။
လူေၿပာမသန္ လူသန္မေၿပာ .. ေၿပာၾက ေၿပာၾက တဲ့ ေလလုံးေတြကို ဘယ္ညာတိမ္းေရွာင္ရင္းနဲ႕ ကိုယ္ပါမေၿပာၿဖစ္ေတာ့ေလသလား။ တခါတခါ ေလလုံးမုန္တိုင္းသိပ္ထန္တဲ့အခါ ကိုယ္ဟာ ၿပဳံးရုံတင္မက ရယ္ပါ ရယ္မိေသးတာလား ။ အဲလိုဆိုရင္ေရာ ကိုယ္ဟာ ေလွာင္တတ္သေရာတတ္သူလား သစၥာမဲ့တတ္သူလား ။
ဆိတ္ၿငိမ္ရာအရပ္ကို ထြက္လာရင္းနဲ႕ ေၿပာခ်င္ရက္နဲ႕ ဆိတ္ၿငိမ္အသိုင္း၀န္းထဲ ကိုယ့္အသံမ်ား ဟိန္း ထြက္သြားမလားစိုးရိမ္လို႕ မေၿပာၿဖစ္ေတာ့တာလား ။
ကိုယ္ေၿပာမယ့္ စကားေတြကို ကိုယ့္ဘာသာမယုံေတာ့လို႕မ်ား မေၿပာေတာ့တာလား။
ကိုယ့္နားဟာ ဘာမွမၾကားေတာ့လို႕ သူမ်ားေၿပာသမွ်နားထဲမ၀င္တတ္ေတာ့လို႕ ကိုယ့္မွာ ဘာမွ ေၿပာစရာမရွိေတာ့တာလား ။
ကိုယ္ဟာ သူမ်ားေၿပာတာေတြပဲ နားေထာင္ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ လ်ိဳ႕၀ွက္တတ္သူလား။
ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ ကိုယ့္အေတြးေတြ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ေတြကို ကိုယ္တိုင္စိတ္မ၀င္စားလို႕ သူမ်ားေတြကို ေၿပာၿပဖို႕စိတ္မပါေလသလား။
ကိုယ့္ရဲ႕ ႏွဳတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းစိလို႕ ဆုံေတြ႕ခိုက္ ေအးစက္စက္ၿပဳံးတတ္သလို ကိုယ့္အသည္းနွလုံးကေရာ ေအးစက္စက္ထုံက်င္က်င္နဲ႕လား ။
ကိုယ့္ပါးစပ္က အသံမထြက္ေတာ့သလုိ ကိုယ့္ႏွလုံးသားကလဲ ႏွလုံးခုန္သံေလးေတာင္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူးလားကြယ္ ။
ဟုတ္တယ္ ၀ါေနတဲ့ ခ်တ္ေဘာက္စ္ေလးက ခပ္တည္တည္ပဲ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနတယ္ ။ ကိုယ္ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ တခ်ိန္လုံး နည္းနည္းေလးမွ စိမ္းမလာခဲ့ဘူး၊ ဆိုလိုတာက ဘယ္သူကမွကိုယ့္ကိုမေခၚဘူး ၊ ေအးခဲေနတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို အသက္သြင္းမေပးဘူး ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ ။
အဲလိုေတြမွ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဘာၿဖစ္လဲေလ
ကိုယ္ေၿပာခ်င္ရင္ တခ်က္ကလစ္လိုက္ရုံပဲေလ၊ ကိုယ့္ပါးစပ္က စကားမေၿပာေပမယ့္ ကိုယ့္လက္နဲ႕ ကီးဘုတ္က ကိုယ့္စိတ္ထဲကစကားေတြကို ဖြင့္ေၿပာၿပလို႕ရတာပဲေလ။
ဘာကို ေႏွာင့္ေႏွးေနဦးမွာလဲ ....
ဘာကို တြန္႕ဆုတ္ေနဦးမွာလဲ....
အာာား ကိုယ္ေၿပာခ်င္တာေတြ သိပ္မ်ားၿပီး စုထားလို႕ ဘယ္ကအစဆြဲထုတ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူးတဲ့လား ။ ။

ကဲ ဒါဆိုလဲ ပိတ္လက္စနဲ႕ ဆက္ၿပီး ပိတ္ထားလိုက္ေတာ့ေပါ့ .....။ ။