ရန္မီးဆက္ဆက္ၿငိမ္းေစသတည္း

ေၿပာမွား ဆိုမွား စကားမွားမ်ား
ရင္ထဲသည္းၾကား
နာက်ည္းထိခိုက္
ဆူးလိုစိုက္၍
အမုန္းလမ္းခင္း
မီးက်ီးနင္းသို႕...။

ႏွဴတ္ထြက္စကား သတိထား၍
ရင္တြင္းရွိသမွ် ၾကိတ္မ်ိဳခ်လည္း
မခံစားႏိုင္ ႏွလုံးယို္င္၍
ရင္ထဲရွိသမွ် ေၿပာသင့္လွလည္း ...။

မိခင္မ်က္ႏွာ လွမ္းကာၿမင္သည္
စကားၾကမ္းဆိုတိုင္း မိခင္ရိုင္းဟု
ေဘးက၀ိုင္း၍ ေ၀ဖန္ၾကေသာ္...။

ဖိသိပ္မ်ိဳခ် မာန္မာနကို
သတိခၽြန္းအုပ္ စိတ္ကိုခ်ဳပ္လို႕
ၾကည္ေစ ေအးေစ ႏွလုံးသြင္းမည္
ရန္မီးဆက္ဆက္ၿငိမ္းေစသတည္း ...။ ။

မ်က္နွာ စာအုပ္ေပၚမွာ ၂၀၁၃ တုန္းက ေရးထားခဲ့တာေလး

 သၾကၤန္အတြက္ ပို႕စ္တင္မယ္ဆိုၿပီး ရာသီစာ မုန္႕လုံးေရေပၚပုံတြဲတင္ဖုိ႕ဟာ လတ္တေလာ မလုပ္ၿဖစ္ေသးလို႕ အရင္တုန္းက လုပ္ထားတဲ့ မုန္႕ေလးမ်ားရွိမလားဆိုၿပီး မ်က္နွာစာ စာအုပ္မွာၿပန္ရွာတာ  ဒီေရးထားတဲ့ အေဟာင္းေလးကိုေတြ႕လို႕ အဲဒီအပိုင္းအစေလးကိုပဲ ဆက္မေရးတတ္ပဲ ဒီအတိုင္း တင္လိုက္ပါတယ္ ။ ၂၀၁၃ ကေန ၂၀၁၅ ႏွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ခံစားခ်က္ေတြ ေၿပာင္းလဲသြားတတ္လိုက္တာ အဲဒီတုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ကို ၿပန္ မဖမ္းႏိုင္ေတာ့ဘူးရယ္ ။


စကားေၿပာၾကရင္း ၾကားလိုက္ရခိုက္မွာ ေမာင့္မ်က္ႏွာကို ဆတ္ခနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။
မယုံႏိုင္ ..ဒါ ေမာင္ေၿပာလိုက္တာလို႕ မယုံႏိုင္ ။

ေမာင္ေလး ေရွ႕မွာ ေမာင္မို႕ ေၿပာရက္ေလၿခင္း ..က်မ နားနဲ႕ ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ ရင္ထဲမွာ လက္မခံႏို္င္ခဲ့ဘူး ။ အဟုတ္လား ေမာင္တကယ္ေၿပာလိုက္တာလား ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႕ ...............။
တကယ္လား အဲဒါကို ေမာင့္စိတ္ထဲတကယ္ရွိလို႕ ေၿပာထြက္သြားတာလား ေမာင္ ? က်မ မ်က္လုံးကိုေသခ်ာၾကည့္ၿပီး ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ေၿပာစမ္းပါလား ဟင္ ။

"က်မ က ေလာဘၾကီးတယ္ ။ ဘာမဆို ကိုယ့္စိတ္ဆႏၵကိုပဲဦးစားေပးတယ္ ၊ ေမာင့္ အတြက္က်မမွာအခ်ိန္မရွိဘူး ..." ေမာင္ အဲလိုထင္ေနတယ္ ဟုတ္လား ။

ဟင့္အင္း ေမာင္၊ ဟင့္အင္း
က်မ က ေလာဘၾကီးသူမဟုတ္ရပါဘူး ။
ေလာဘၾကီးခဲ့ရင္ ဘ၀အေဖာ္အၿဖစ္ ေမာင့္ကိုေရြးခဲ့ပါ့မလားေလ ......
ဒါေပမယ့္ က်မ ဘယ္ေလာက္ တတ္ႏို္င္တယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ဟာကို ေသခ်ာခ်င္တယ္ ......
ေမာင့္အတြက္ က်မမွာ အခ်ိန္မရွိဘူး ေၿပာရေအာင္ က်မ လုပ္သမွ် တို႕ႏွစ္ေယာက္အတြက္ပဲမဟုတ္လားကြယ္။

တကယ္က ေလာဘၾကီးတာ ေမာင္ပါ ။ ေမာင့္ကိုယ္တို္င္မာင္ ဘာကိုလိုခ်င္တယ္ဆိုတာ အရင္ေသခ်ာပါေစဦးေလ.......။

ေၿပာၾကစတမ္းဆို က်မ မွာလဲ ေမာင့္ကို ေမးခြန္းထုတ္စရာေတြ တစ္ပုံၾကီးပါ ။

ေမးစမ္းပါရေစ ။
ရင္ထဲရွိသမွ် သြန္ခ်ခြင့္ရွိပါသလား ေမာင္ ။
စကားကၽြံရင္ႏွဴတ္မရဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ က်မ ရင္ထဲထိကၽြံ၀င္ေနတဲ့ ဆူးက မႏွဴတ္ရင္မၿဖစ္ေတာ့ဘူးေမာင္၊ ဆူးဆိပ္တက္ေနၿပီ...........။
ေၿပာမွား ဆိုမွား စကားမွားမ်ား
ရင္ထဲသည္းၾကား
နာက်ည္းထိခိုက္
ဆူးလိုစိုက္၍
အမုန္းလမ္းခင္း
မီးက်ီးနင္းသို႕...။

ႏွဴတ္ထြက္စကား သတိထား၍
ရင္တြင္းရွိသမွ် ၾကိတ္မ်ိဳခ်လည္း
မခံစားႏိုင္ ႏွလုံးယို္င္၍
ရင္ထဲရွိသမွ် ေၿပာသင့္လွလဲ ...
ေၿပာမထြက္ခဲ့ ခ်စ္တဲ့ေမာင္ ။    ။
ဘာ  " မင္းလုပ္သမွ် မင္း မိဘ ၊ မင္း ေမာင္ႏွမ အတြက္ အဓိက .." ဟုတ္လား။

မေၿပာပါနဲ႕ေမာင္ ၊ ဆက္မေၿပာလိုက္ပါနဲ႕ ......
က်မ တဘ၀တာ ေလးစားႏို္င္မယ္ ေတြးၿပီး ရဲရဲ လက္တြဲ ခဲ့ရတဲ့ ေမာင္က ဒီလိုေၿပာတယ္ဆို ရင္ ေရွ႕ဆက္ ရမယ့္ က်မရဲ႕ ေၿခလွမ္းေတြ အားအင္မဲ့ကုန္ေတာ့မွာ ။
ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါေမာင္ ...
အခုခ်ိန္ မွာ ေမာင္ နဲ႕ က်မ က ႏွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ ပါ။
က်မ ၾကိဳးစားသမွ် အသီးအပြင့္ေတြ ေမာင္နဲ႕ က်မ အတြက္အဓိကေလ..
ဘယ္လို ဘယ္လို .......

" မင္း ရဲ႕ အသီးေတြ အပြင့္ေတြ ငါ စိတ္မ၀င္စားဘူး ။ ငါ က မင္းရဲ႕ ေ၀မွ်တာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတဲ့ လက္ေ၀ခံမဟုတ္ဘူး ။ ငါ့ ရဲ႕ အသီးေတြ အပြင့္ေတြကိုသာ မင္းကို မွ်ေ၀ေပးခ်င္တာ ...မဟုတ္ဘူး အတူစားသုံးခ်င္တာ ။ ငါ ၾကိဳးစားသမွ်ေတြအတြက္ မင္းရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းအၿပဳံးေတြ ေက်နပ္အားရတဲ့ ေတာ္လိုက္တာေမာင္ရယ္ ဆိုတဲ့ အသံေတြကို ၾကားခ်င္တာ ။
ငါ ခ်စ္ရမယ့္ ယုယရမယ့္ ၿဖည့္ဆည္းေပးရမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္တာ ၊ ငါ နဲ႕ အတူယွဥ္ နန္းတက္မယ့္ ေၿခရာတိုင္းမယ့္ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို လိုခ်င္ခဲ့တာမဟုတ္ဘူး "
ဘုရားေရ လြဲလိုက္တာပါလား ေမာင္

က်မ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္အၿဖစ္ေမာင့္ကိုေရြးခဲ့တာေလ
သားကိုသခင္ လင္ကိုဘုရားအၿဖစ္ ကိုးကြယ္ဖို႕မဟုတ္ဘူး ။

သြားအတူ လာအတူ စားအတူ ..အတူတူလက္တြဲၿပီး ေတြ႕ၾကဳံလာသမွ်ကို ရင္ဆိုင္ၾကမယ့္ ဘ၀ေဖာ္အၿဖစ္ေလ ။
ေမာင့္ရဲ႕ နားလည္ေပးမွဴ ေတြ ၊ က်မ မွာၿဖစ္ပ်က္သမွ်ကိုေ၀မွ်ခံစား ေပးခဲ့တာေတြ ၊ က်မ ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္တိုးခ်င္တဲ့ ေၿခလွမ္းေတြကို ရဲရင့္ ေအာင္ အားေပးခဲ့တာ ၊ ရုတ္တရက္ေၿခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္တာေတြမွာ ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တာ.............။
က်မ ရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္အတြက္ ေ မာင့္လက္ကို ယုံၾကည္စြာ လွမ္းခ်ိတ္ ခဲ့တာ ။
အခုေတာ့ က်မ မွားၿပီ လို႕ ေနာင္တ ရ ရေတာ့မွာလား ဟင္ ။