ေလးႏွစ္သမီးမွာ စေလၿမိဳ ့ကို စေရာက္ေတာ့ စက္ရုံရပ္ကြက္ (၁၂)ရပ္ကြက္မွာေနရပါတယ္။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြမွာ ရြယ္တူဆိုလို ့ေယာက်ားၤေလး ႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိတယ္ ။
ဒီေတာ့ အဲဒီႏွစ္ေယာက္နဲ့ဘဲ ေဆာ့ရေတာ့တာေပါ ့။
ေဆာ့တာေတာ့မေၿပာနဲ့ ။ေမ်ာက္ရႉံးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ။
အိမ္နီးနားခ်င္းေတြမွာ ရြယ္တူဆိုလို ့ေယာက်ားၤေလး ႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိတယ္ ။
ဒီေတာ့ အဲဒီႏွစ္ေယာက္နဲ့ဘဲ ေဆာ့ရေတာ့တာေပါ ့။
ေဆာ့တာေတာ့မေၿပာနဲ့ ။ေမ်ာက္ရႉံးတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ။
ေမေမ ကလဲ ေခ်ာက္ အထက(၂) မွာတာ၀န္က်တာေလ။
စေလကေန ေခ်ာက္ကိုေန့စဥ္သြားရတာဆိုေတာ ့ အဲဒီအခ်ိန္ ၁၉၈၀ ၀န္းက်င္က ကားရွားေသးတယ္ ။
ညေနဆို ၆နာရီ ၀င္တဲ့ ရွစ္ကား (Shift Car)ၾကီးကိုေစာင့္စီးရတာ အိမ္ၿပန္ေနာက္က်တယ္။ ဒီေတာ့ မယ္သံတို ့လဲ ေက်ာင္းကၿပန္ရင္ တန္းကစားေတာ့တာ။ အင္း ဗိုက္ဆာရင္လား ....သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာေတာင္းစားလိုက္တာေပါ ့။ နယ္မွာေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းဆိုရင္ ေဆြမ်ိဳးပါဘဲ (ခုေခတ္ကေတာ့ ေရႊရွိမွ ဆိုလား) ။ ရွားပါး က်ပ္တဲတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေသးဘူးေလ ။ မွတ္မွတ္ရရေၿပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က အမဲသား တပိႆာ က်ပ္၁၅၀၀၊ ၀က္သားတပိႆာ က်ပ္၁၂၀၀ နဲ့ ၾကက္ဥ ၁၀ လုံးမွ ၿပား၆၀ ပါ ။
တၿခားရပ္ကြက္ က မိန္းကေလးတေယာက္ကပါလာကစားေတာ့ ေလးေယာက္ေပါ ့ ။ ေလးေယာက္ေပါင္းေလာင္းေက်ာ္ ရွာရွာေဖြေဖြ ကစားၾကပါတယ္။တခါတေလ တၿခားရပ္ကြက္ က လူေတြနဲ့ စစ္တိုက္တန္းေပါ ့။က်မတို ့ရပ္ကြက္က လုံးၿခင္းအိမ္ၿဖစ္ၿပီး ကတၱရာလမ္းမဟုတ္ေၿမနီလမ္းေလးၿခားရင္ ေလးလုံးတန္းလ်ားပါ ။ကေလးပိုေပါတာေပါ့ေလ။တၿခားဘက္က လူဘယ္ေလာက္ပိုမ်ားမ်ား စစ္ဘဲတိုက္တိုက္ ရန္ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ က်မတို ့ကႏိုင္ပါတယ္။ မႏိုင္ရင္ ႏိုင္ေအာင္ဖက္လုံးတာေပါ့ ။
စေလကေန ေခ်ာက္ကိုေန့စဥ္သြားရတာဆိုေတာ ့ အဲဒီအခ်ိန္ ၁၉၈၀ ၀န္းက်င္က ကားရွားေသးတယ္ ။
ညေနဆို ၆နာရီ ၀င္တဲ့ ရွစ္ကား (Shift Car)ၾကီးကိုေစာင့္စီးရတာ အိမ္ၿပန္ေနာက္က်တယ္။ ဒီေတာ့ မယ္သံတို ့လဲ ေက်ာင္းကၿပန္ရင္ တန္းကစားေတာ့တာ။ အင္း ဗိုက္ဆာရင္လား ....သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာေတာင္းစားလိုက္တာေပါ ့။ နယ္မွာေတာ့ အိမ္နီးနားခ်င္းဆိုရင္ ေဆြမ်ိဳးပါဘဲ (ခုေခတ္ကေတာ့ ေရႊရွိမွ ဆိုလား) ။ ရွားပါး က်ပ္တဲတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေသးဘူးေလ ။ မွတ္မွတ္ရရေၿပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က အမဲသား တပိႆာ က်ပ္၁၅၀၀၊ ၀က္သားတပိႆာ က်ပ္၁၂၀၀ နဲ့ ၾကက္ဥ ၁၀ လုံးမွ ၿပား၆၀ ပါ ။
တၿခားရပ္ကြက္ က မိန္းကေလးတေယာက္ကပါလာကစားေတာ့ ေလးေယာက္ေပါ ့ ။ ေလးေယာက္ေပါင္းေလာင္းေက်ာ္ ရွာရွာေဖြေဖြ ကစားၾကပါတယ္။တခါတေလ တၿခားရပ္ကြက္ က လူေတြနဲ့ စစ္တိုက္တန္းေပါ ့။က်မတို ့ရပ္ကြက္က လုံးၿခင္းအိမ္ၿဖစ္ၿပီး ကတၱရာလမ္းမဟုတ္ေၿမနီလမ္းေလးၿခားရင္ ေလးလုံးတန္းလ်ားပါ ။ကေလးပိုေပါတာေပါ့ေလ။တၿခားဘက္က လူဘယ္ေလာက္ပိုမ်ားမ်ား စစ္ဘဲတိုက္တိုက္ ရန္ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ က်မတို ့ကႏိုင္ပါတယ္။ မႏိုင္ရင္ ႏိုင္ေအာင္ဖက္လုံးတာေပါ့ ။
ရန္မ်ားၿဖစ္ပလားဆို မယ္သံတို ့က အယင္ေဆာ္ခဲ့တာဘဲ ။ ကိုယ္ကခံလာတယ္ရယ္လို ့တခါမွမရွိေပါင္။ ၿပီးမွ သူတို ့ ဒါမွမဟုတ္ သူတို ့မိဘေတြ ကအိမ္ကို လာတိုင္ၾကတာခ်ည္းဘဲ ။ အဲဒီေတာ့မွ အိမ္ေရွ ့က ၿသဇာပင္မွာၾကိဳးတုပ္ရုိက္ေတာ့တာ ။ အေဖတို ့အေမတို ့ကလဲ ခ်စ္ဘို့ေကာင္းတယ္။ သူမ်ားလာတိုင္လို ့ကေတာ ့စစ္ေဆးေမးၿမန္းမေနဘူး ။တိုင္တဲ့သူေက်နပ္ေအာင္တခါထဲ ေဆာ္ေတာ့တာဘဲ ။
ေမာင္ေလးအတြက္ အေမရယ္ မီးဖြားခြင့္ယူေတာ့ အိမ္မွာအားေနတဲ့အတူတူ ဆိုၿပီး ႏွင္းဆီ ၊စပယ္ စ စိုက္တာ အပင္ေတြၿဖစ္လြန္းလို ့ အိမ္နဲ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြေ၀ ေပးတာေတာင္ မွ ပိုေနလို ့ စေရာင္းခဲ့တယ္ ။ ေဖာက္သည္ေပးရင္းကေန ကိုယ္တိုင္စမ္းေရာင္းေတာ့ေရာင္းရလို ့ ေနာက္ပိုင္းကိုယ္တိုင္လဲေရာင္းတယ္ ။
အေမကလဲ ၁၉၈၅ ေနာက္ပိုင္း စေလ အထက ကိုေၿပာင္းလာရေတာ ့ အခ်ိန္ပိုရလာလို ့ ႏွင္းဆီ စပယ္ တင္မက ၿမတ္ေလး။ဇြန္ပန္း၊ ႏွင္းပန္း ၊ ကင္မြန္းခ်ဥ္ ဆူးပုပ္ၾကီး ေသးေတြပါ စီးပြားၿဖစ္ စိုက္ေတာ့တယ္။
အေမကလဲ ၁၉၈၅ ေနာက္ပိုင္း စေလ အထက ကိုေၿပာင္းလာရေတာ ့ အခ်ိန္ပိုရလာလို ့ ႏွင္းဆီ စပယ္ တင္မက ၿမတ္ေလး။ဇြန္ပန္း၊ ႏွင္းပန္း ၊ ကင္မြန္းခ်ဥ္ ဆူးပုပ္ၾကီး ေသးေတြပါ စီးပြားၿဖစ္ စိုက္ေတာ့တယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြ ၿပန္စဥ္းစားရင္ အေမဟာအေတာ္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ပါလားလို ့ အံ့ၾသမိပါတယ္။
ေႏြရာသီ ေဖေဖာ္၀ါရီ လလယ္ေလာက္ကစၿပီး စပယ္ေတြပြင့္တာ မတ္လဆိုလႉိင္ေနေရာ ။အဲဒီ အခ်ိန္ဆိုေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္လဲေရာက္ပါၿပီ ။ ေႏြရာသီမွာပိုပင္ပန္းတဲ့အတြက္ က်မတို့ေမာင္ႏွမဟာ ေနြေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို မေမွ်ာ္ပါဘူး ။ ၿမိဳ့ေသးတဲ့ စေလမွာ ဒီပန္းေတြ မကုန္ႏိုင္တဲ့အခါ (တၿခားအိမ္ေတြကလဲ တပိုင္တႏိုင္ စိုက္ၾကတယ္) ေခ်ာက္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း စတဲ့ၿမိဳ ့ေတြကို ပို့ဘို ့ညကတဲက ခူးၿပီးေဖာက္သည္ဆီပို ့ရတယ္္။က်န္တဲ့ပန္းေတြကို မနက္ဆို ၃နာရီေလာက္ကထ အေမရယ္ က်မရယ္ၿခံထဲဆင္းၿပီးပန္းခူးၾကတယ္။
ေႏြရာသီ ေဖေဖာ္၀ါရီ လလယ္ေလာက္ကစၿပီး စပယ္ေတြပြင့္တာ မတ္လဆိုလႉိင္ေနေရာ ။အဲဒီ အခ်ိန္ဆိုေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္လဲေရာက္ပါၿပီ ။ ေႏြရာသီမွာပိုပင္ပန္းတဲ့အတြက္ က်မတို့ေမာင္ႏွမဟာ ေနြေက်ာင္းပိတ္ရက္ကို မေမွ်ာ္ပါဘူး ။ ၿမိဳ့ေသးတဲ့ စေလမွာ ဒီပန္းေတြ မကုန္ႏိုင္တဲ့အခါ (တၿခားအိမ္ေတြကလဲ တပိုင္တႏိုင္ စိုက္ၾကတယ္) ေခ်ာက္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း စတဲ့ၿမိဳ ့ေတြကို ပို့ဘို ့ညကတဲက ခူးၿပီးေဖာက္သည္ဆီပို ့ရတယ္္။က်န္တဲ့ပန္းေတြကို မနက္ဆို ၃နာရီေလာက္ကထ အေမရယ္ က်မရယ္ၿခံထဲဆင္းၿပီးပန္းခူးၾကတယ္။
သံပုံးနဲ့ ခူးတာ တၿပည့္ေလာက္ရရင္ အိမ္ေပၚတက္ အေဖနဲ့ ေမာင္ေလးကိုႏႉိး ထမင္းစားပြဲ၀ိုင္းၾကီးခင္းၿပီး ပန္းသီရတာပါ ။
အပ္ေတြက ညကတဲက ထိုးပီးသား ။ အေဖ နဲ့ ေမာင္ေလးကတခါ ေအာက္ဆင္ခူးၾကၿပန္တယ္ ။ မနက္ ေလးနာ၇ီခြဲ ဆိုသီၿပီးသေလာက္ ကို အေဖရယ္ လမ္းထိပ္ ဇရပ္ ကိုေဖာက္သည္သြားပို့တယ္။
ဇရပ္မွာ ေရေၿမာကမ္းတင္ ေနစရာမရွိတဲ့သူေတြ စု ၿပီးေနၾကတာပါ ။ စေလမွာ စေလမင္းေခြးေခတ္ မင္းေနၿပည္ေတာ္ၿဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဇရပ္ေတြ တကယ္ေပါၿပီး ေနစရာမရွိတဲ့သူေတြ စတည္းခ်ၾကတယ္။ မင္း က မိဖုယားတပါးယူရင္ ကိုးကြယ္ဘို ့ဘုရားတဆူ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတေက်ာင္း ၊ေနစရာ အေဆာင္တခု နဲ့ အလႉၿပဳစရာ ဇရပ္တေဆာငိခ်ီးေၿမွာက္ရတယ္လို ့ဆိုပါတယ္ ။အိမ္က ဇရပ္ကိုသြားရင္ မင္းေဆြ မင္းမ်ိဳးသင္းခ်ိဳင္းကိုၿဖတ္ရတယ္။ ေၿမေနရာက်ယ္က်ယ္မွာ ဂူေတြကို လက္ရာေကာင္းေကာင္းနဲ့ ေဆာက္ထားတာပါ ။ စကားမစပ္ ဂူထဲမွာၿမွဳပ္တဲ့ အခါလက္၀တ္လက္စားေတြပါ တခါထဲၿမွဳပ္တယ္ လို့ စကားဆင့္ကားတာရွိခဲ့ လို ့ေနာက္ပိုင္းမွာဂူေဖာက္တာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ က်မတို ့ကေလးေတြ အတြက္ကေတာ့ စစ္တိုက္တန္း ကစားခ်ိန္မွာ ဂူေတြဟာအကာအကြယ္လုပ္လို့ေကာင္းတဲ့ေနရာတခုပါ။
မနက္ ၅နာရီထိုးလို့ ေရာင္နီလာၿပီး ေ၀လီေ၀လင္း အခ်ိန္မွာ ႏွင္းပန္း၊ႏွင္းဆီပန္းခူးၿပီး က်မေရာင္းဘို ့ထြက္ပါတယ္။ ႏွင္းပန္းကေတာ့ လူၾကိဳက္မ်ားလို ့တကန္တကေရာင္းမေနရပါဘူး ။ၾကိဳမွာထားတဲ့သူေတြကိုေပးရုံပါဘဲ ။ အေမ က လက္က်န္ပန္းေတြ မနက္လင္းမွၿမင္ရတဲ့ပန္းေတြကို ဆက္မသီအားေတာ့ပါဘူး ။ ဘုရားတင္ အိမ္နီးနားခ်င္း လိုခ်င္တဲ့သူေတြကို ေကာက္သင္းေကာက္ေပးလိုက္ေရာ။
သူက ဆူးပုပ္ ကင္မြန္းခ်ဥ္ ပင္နံသီး စတာေတြကို ခူးရ စီးရပါတယ္။
ၿပီးမွ အေဖက က်မေနာက္ကို စက္ဘီးနဲ့ လိုက္ပို ့ပါတယ္ ။
အဲဒီအခ်ိန္ဆို က်မလဲ ေစ်းေရာက္ေနပါၿပီ။ အိမ္ကေန ေစ်းအထိ လမ္းတေလွ်ာက္ မွာ ခုနကေရးတဲ့ ဇရပ္ထိေလွ်ာက္ၿပီးရင္ အေရွ့ စက္ရုံ ရပ္ကြက္ကေန ၿမိဳ့ထဲေစ်းထိေတာက္ေလွ်ာက္ လမ္းမၾကီးရွိပါတယ္။ ဇရပ္ကေန ေစ်းဘက္ကို အသြား ဘုရားတဆူ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတ၀ိုင္းၿဖတ္၇ပါေသးတယ္။ၿပီးမွ လမ္းမၾကီးေတာက္ေလွ်ာက္ဆက္မလိုက္ဘဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေဘးက လမ္းၾကားကေန ရဲစခန္းထဲ ၀င္ေရာင္းပါတယ္။ ရဲစခန္းတ၀န္းလုံးဟာ က်မေဖာက္သည္ေတြေပါ ့။
ရဲစခန္း ကထြက္ၿပီးေစ်းၾကားမွာ တိုက္အိမ္ေတြရွိပါေသးတယ္။ ေခ်ာက္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ကားဂိတ္လဲ ရွိတယ္။
လမ္းတေလွ်ာက္ ဟိုဟိုဒီဒီေရာင္းၿပီးလို ့ ေစ်းေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ္ကုန္သြားပါၿပီ။ ပန္းကိုေတာ့ ေစ်းမွာ အားထားမေရာင္းပါဘူး ။ သူတို့ေတြ ေရြးၾကတာ ပန္းကုံးေတြ ၾကိဳးရႉပ္ ၿပီး စပြင့္လာတဲ့ အညာေနမင္းၾကီးေၾကာင့္ စပယ္ကုံးေတြဟာမလွခ်င္ေတာ့ဘူး ။
ဒါေၾကာင္ ့ ပန္းမ်ားၿပီး ရဲစခန္းမွာသိပ္မကုန္ရင္ ေစ်းဘက္ကိုဆက္မသြားဘဲ တိုက္ကုန္း ေၿမာက္ကုန္း သင္းေဘာဆိပ္ေတြမွာ သြားေရာင္းပါတယ္။ ေစ်းကိုေတာ့ အသီးအရြက္ေတြဘဲ ေရာင္းပါတယ္။
လမ္းမွာကုန္သြားလဲ ေစ်းကိုေတာ့ေရာက္ေအာင္သြားပါတယ္။အိမ္အတြက္ ဟင္းခ်က္စရာ၀ယ္ရတယ္ေလ။
အဲဒီအခ်ိန္ အေမက အပင္ေတြ ေရေလာင္း ၊ ရွင္းလင္းေပါ ့။ က်မၿပန္လာတဲ့ ၉နာရီခြဲ ၁၀ နာရီေလာက္မွာ စၿပီးဟင္းခ်က္ပါတယ္။ အေဖကေတာ့ စက္ရုံထဲသြားပါၿပီ။ က်မရယ္ေမာင္ေလးရယ္ က အ၀တ္ေလွ်ာ္ ေရခ်ိဳး ၿပီး အပ္ထိုးၾကပါတယ္။ အပ္ကပုံမွန္ အေခ်ာင္း ၃၀၀ ေလာက္ထိုးရပါတယ္။ အေမ ထမင္းဟင္းက်က္ၿပီဆို စားၿပီး တေရးအိပ္ၾကပါတယ္။ အိပ္ယာကထရင္ အပ္ဆက္ထိုးၾကပါတယ္။
ၿပီးရင္ေတာ့ သြားကစားၾကတာေပါ့ ။ညေနေလးနာရိေလာက္ဆို အိမ္ၿပန္ အပင္ေတြေရၿဖန္းတာကူ ၊ ႏွင္းဆီေတြ ေဖာက္သည္အတြက္ၿဖတ္ ၊ အေမ ့ကိုကူပါတယ္။ ၿပီး ၆နာရီ ခြဲဆို မိသားစု အတူထမင္းစား ၿပီးရင္သြားကစား ည ၉နာရီေလာက္ဆိုၿပန္လာၿပီး ေဖာက္သည္ေပးဘို ့ပန္းေတြ ခူး သီေပါ့ ။ အိမ္ကိုလာလည္တဲ့သူေတြကလဲ ကူလုပ္ၾကပါတယ္။ ၿပီးရင္ အေဖက ေဖာက္သည္ပို ့ၿပီး ၁၁ နာ၇ီေလာက္ဆို မနက္ေစာေစာထရမွာမို ့ အိပ္ယာ၀င္ၾကပါေတာ့တယ္။
က်မ ဘ၀မွာ ဒီလို ပန္းေတြ တပုံၾကီး နဲ့ အိပ္ယာထအိပ္ယာ၀င္ အိမ္တအိမ္လုံး ဘယ္ေနရာဘယ္အခန္းၿဖစ္ၿဖစ္ စံပယ္ပန္းအနံ့ေတြ စြဲၿပီးေမႊးေနတဲ့ အိမ္မ်ိဳးမွာထပ္ေနခြင္ ့ရဘို ့ဆိုတာ ေရႊငုံးမင္းအၿမီးေမွ်ာ္သလို ခရီးေတာ္ နီးလွ်က္နဲ့ေ၀း မို ့ အတိတ္က ပန္းၿဖဴၿဖဴ စိတ္ရင္းၿဖဴၿဖဴလူေတြၾကားေနခဲ့ရတဲ့ အဲဒီဘ၀ေလး ကို အမွတ္တရ ေရးဖြဲ့ရပါတယ္။
အမွန္က ငယ္ငယ္တုန္း ကေဆာ့ခဲ့တာေတြေရးမလို ့ ။ အေတြးေတြက အစီစဥ္မက်ေတာ့ ပန္းေရာင္းရတဲ့ဆီေရာက္သြားပါတယ္။
ပန္းေရာင္းခဲ့ရတဲ့ မပန္းသည္ဘ၀ ဟာလဲ က်မရဲ့ ပုံရိပ္ေဟာင္းတခုပါဘဲ ။
